Amfipoli News: Η ορχήστρα των τυφλών γυναικών. Μοναδική στον κόσμο

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2022

Η ορχήστρα των τυφλών γυναικών. Μοναδική στον κόσμο

 


Η Light and Hope Οrchestra είναι η μοναδική «τυφλή» γυναικεία ορχήστρα της γης

Μικροί χτύποι της μπαγκέτας και ο ήχος της φωνής του μαέστρου αντικαθιστά οποιαδήποτε παρτιτούρα… Η ένταση, η συχνότητα, ο ρυθμός και ο τρόπος οδηγούν τα χέρια κατάλληλα, ώστε να παράγουν κλασικές μελωδίες όπως ακριβώς μία οποιαδήποτε ορχήστρα στον κόσμο.

Βέβαια η Al Nour Wal Amal Chamber Orchestra ή αλλιώς Light and Hope Οrchestra απαρτίζεται από γυναίκες με ορισμένες ιδιαιτερότητες. Τα μέλη της εκτός από το ταλέντο, τις ικανότητες και τη σκληρή μελέτη που απαιτείται, έχουν να αντιμετωπίσουν και το ζήτημα της έλλειψης της όρασης.

Η ορχήστρα άρχισε να δραστηριοποιείται εκτός Αιγύπτου, πριν από δυόμιση δεκαετίες και αναδύθηκε από τα σπάργανα της μη κυβερνητικής οργάνωσης Αl Nour Wal Amal, η οποία ιδρύθηκε το 1954 από εθελοντές με στόχο την διεκδίκηση των δικαιωμάτων των τυφλών γυναικών. Στο πλαίσιο αυτής της πρωτοβουλίας -και χωρίς συγκεκριμένες προσδοκίες- δημιουργήθηκε το 1961 η Ορχήστρα.

Ξεκίνησε με ένα μικρό γκρουπ 15 κοριτσιών υπό τις οδηγίες του μαέστρου Ahmed Abul Eid, ο οποίος εισήγαγε μία μέθοδο, ένα σύστημα αποκλειστικά δομημένο πάνω στις ανάγκες των μελών, για να καταλήξει αρκετά χρόνια μετά στην δημιουργία ολόκληρης ορχήστρας δωματίου με περιοδείες και διεθνή αναγνώριση.

Οι εκπαιδευτικές τεχνικές αφορούν την απεξάρτηση μουσικoύ – μαέστρου, με την στενή έννοια του όρου, ώστε να μπορούν να ανταπεξέρχονται σε ανοιχτά κονσέρτα με την ίδια αρτιότητα που θα μπορούσε οποιαδήποτε άλλη ορχήστρα… Μελετάνε το εκάστοτε κομμάτι με την βοήθεια του κώδικα Μπράιγ και ενόσω διαρκούν οι πρόβες απομνημονεύουν κάθε στοιχείο, κάθε παύση, κάθε νότα, εφαρμόζοντας και μεταφέροντας με ακρίβεια όλα όσα έχουν μάθει στις συναυλίες. Σήμερα ακολουθούν τις οδηγίες του Dr. Aly Osman και ξεκινάνε με ατομική εκπαίδευση, πραγματοποιώντας παράλληλα εβδομαδιαίες ομαδικές συναντήσεις, στοχεύοντας σε σταδιακή εξέλιξη και μουσική ολοκλήρωση.

Για τις γυναίκες αυτές η ζωή δεν υπήρξε ποτέ εύκολη, ωστόσο κατάφεραν να αποκτήσουν ξεχωριστό ρόλο μέσα στο κοινωνικό σύνολο και να αναδείξουν την αδυναμία τους σε ένα ιδιαίτερο χάρισμα. Η ορχήστρα έγινε για αυτές ένα σημείο επανεκκίνησης, ένα εισιτήριο προς όλον τον κόσμο.

«Η επιτυχία μας δείχνει πως οι γυναίκες και ιδιαίτερα αυτές με ορισμένου τύπου αναπηρίες, μπορούν να έχουν στόχους και να τους πετυχαίνουν». Shaimaa Yehya (μέλος Egyptian Blind Orchestra). Αποτελούν ένα μοναδικό φαινόμενο, μία παγκόσμια πρωτοτυπία, καθώς είναι αμφίβολο εάν υπάρχει αντίστοιχη περίπτωση ορχήστρας, της οποίας όλα τα μέλη να στερούνται της όρασης.

Ασχολούνται με την κλασική δυτική, αιγυπτιακή και ανατολίτικη μουσική, ενώ προκειμένου να παράγουν το επιθυμητό αποτέλεσμα χρησιμοποιούν πνευστά, κρουστά, έγχορδα και χάλκινα μουσικά όργανα. Έχουν αποκτήσει φίλους και διεθνή αναγνώριση σε πολλά κράτη ανά τον κόσμο, ενώ το 2011 βρέθηκαν στο επίκεντρο του φωτογραφικού φακού του Fernando Moleres, ο οποίος παρακολουθούσε τη δουλειά τους και τελικά συνόδευσε την περιοδεία της ορχήστρας σε Βιέννη, Πράγα, Μάλτα και Γαλλία. Αποθανάτισε στιγμές από τα κονσέρτα, τις πρόβες και την προσωπική τους ζωή, δημιουργώντας ολόκληρο φωτογραφικού άλμπουμ, το οποίο συνόδευσε με το ολιγόλεπτο ντοκιμαντέρ Soundsof Light and Hope.

Ο στόχος του κέντρου Al Nour Wal Amal ήταν να δώσει σε εκείνες τις γυναίκες διεξόδους προσωπικής έκφρασης και παράλληλα να ενισχύσει το αίσθημα αυτοεκτίμησης προκειμένου να μπορούν να ενταχθούν στην κοινωνία και στην αγορά εργασίας ως ισότιμα μέλη. Εξάλλου με έδρα την ανδροκρατούμενη πρωτεύουσα της Αιγύπτου και με τις σεξιστικού τύπου αυξανόμενες επιθέσεις αυτό δεν ήταν κάτι εύκολο ή αυτονόητο, όπως θα ήταν σε κάποια άλλη δυτικοποιημένη πόλη του κόσμου.

Ορισμένες φορές όμως τα στερεότυπα δεν έχουν τόση σημασία και παρακάμπτονται ή τουλάχιστον μειώνονται με την υποστήριξη των κατάλληλων ανθρώπων. Τα κορίτσια και οι γυναίκες της Light & Hope Orchestra έχουν ανακαλύψει τον δικό τους εσωτερικό τόπο και έχουν βρει την προσωπική τους ελευθερία στους ήχους της μουσικής.

Γράφει η Άννα Σαρούκου

Πηγή: musicpaper.gr – Μέσω: klooun

Διαβάστε επίσης:



Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου