Του Γιώργου Λεκάκη
Η ίδρυση της Βρηξίας[1] αποδίδεται στον Ηρακλή, ή σε φυγάδες από το Ίλιον της Τρωάδος, οι οποίοι ίδρυσαν την Αλτίλια[2] (< «την άλλη Ιλία»), με επί κεφαλής τον Κύκνο.
Οι Άμβρωνες ή Λίγυες / Λίγυρες, μαζί με τους Αιθίοπες και τους Σκύθες, είναι «εκτροφείς αλόγων. Οι Λίγυρες είναι το κύριο έθνος της Δύσης. Τρεις μεγάλοι λαοί βαρβάρων, έλεγχαν τον τότε γνωστό κόσμο: Οι Σκύθες στην Ανατολή, οι Αιθίοπες στην Αφρική κι οι Λίγυρες στην Δύση» – βλ. Ησίοδος. Οι Λίγυρες κατοικούσαν από τον ποταμό Λίγηρα, έως την βόρειο Ιταλία (Τοσκάνη – Λομβαρδία), την βόρειο Σαρδηνία, ίσως μέρος της Σικελίας, της Κορσικής και ένα μεγάλο τμήμα της Καταλονίας στο βορειοανατολικό άκρο της Ιβηρικής!
Ο Κύκνος[3] του Σθενέλου είχε φτάσει έως τους Υπερβόρειους, για να θρηνήσει τον θάνατο του φίλου του Φαέθοντα, από τον κεραυνό του Διός. Έπεσε στον Ηριδανό ποταμό (της Υπερβορέας χωρας) – βλ. Ησίοδος. Ο Κύκνος ήταν ένας νεαρός άνδρας με μελωδική φωνή, του άρεσε να τραγουδά και να συνθέτει μουσική. «Την νύχτα πριν ο Πλάτων γίνει μαθητής του, ο Σωκράτης είδε έναν κύκνο να πετά στην αγκαλιά του σε ένα όνειρο. Το πουλί κύκνος, φημίζεται ότι έχει μουσικά χαρίσματα. Λέγεται μάλιστα ότι ο Κύκνος, ένας μουσικός, βασίλεψε στους Λιγουρίους πέρα από τον Ηριδανό, πέρα από την χώρα των Κελτών, και λένε ότι, μετά το θάνατό του, με εντολή του Απόλλωνος μεταμορφώθηκε σε πουλί»[4] μόλις έμαθε για το τέλος του Φαέθοντα. Ο θεός Απόλλωνας τον καταστέρισε.[5]
Φαίνεται, λοιπόν, πως αυτός λατρεύτηκε από τους Λίγυρες και το όνομα του μουσικού-βασιλιά Κύκνου έφεραν αξιωματικά οι λοιποί βασιλείς των Λιγύρων.
Ένας άλλος βασιλιάς με αυτό το όνομα Κύκνος / Κύδνος εισέβαλε στην πεδιάδα του Πεδεμοντίου, στην ύστερη Εποχή του Χαλκού. Το Colle Cidneo (= λόφος του Κίδνου / Cidnus) επήρε το όνομά του από αυτόν. Σήμερα στην θέση αυτή κείται ένα μεσαιωνικό κάστρο. Αυτός είναι ο ιδρυτής του πρώτου οικισμού στην Βρηξία.
Πρόσφατες αρχαιολογικές ανασκαφές, λοιπόν, στο San Giorgio Bigarello[6], της πόλεως της Μαντούς, έφεραν στο φως ερείπια ενός οικισμού που χρονολογείται από το 1200 π.Χ., που οι μελετητές υποθέτουν ότι εκτίσθη και κατοικήθηκε από Λίγυρες. Άλλοι μελετητές αποδίδουν την ίδρυση της Μπρέσια στους επίσης ελληνικής καταγωγής, επίσης εξ Ιλίου, Ετρούσκους.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι αρχαιολόγοι ανακαλύπτουν αρχαία ανθρώπινα λείψανα στο San Giorgio Bigarello. Το 2007, μια άλλη ομάδα ερευνητών βρήκε ένα ζευγάρι σκελετών, ηλικίας 6.000 χρόνων, θαμμένους αγκαλιά, που τους οδήγησε να τους ονομάσουν «οι Εραστές του Βαλντάρο / the Lovers of Valdaro», που ήταν 18-20 ετών όταν πέθαναν! Αποτελούν ήδη το πιο εμβληματικό έκθεμα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου της Μάντοβα, στο Palazzo Ducale.
Τώρα σε αυτήν την περιοχή της βόρειας Ιταλίας ανακαλύφθηκε και νεκρόπολη της Εποχής του Χαλκού! Μια νεκρόπολι 5.000 χρόνων, με 22 τάφους. Το νεκροταφείο ευρίσκεται σε έναν ξηρό, αμμώδη λόφο, ο οποίος συνέβαλε στην διατήρηση των ανθρώπινων λειψάνων, εξήγησε η S. Sestito (του ιταλικού υπουργείου Πολιτισμού). Από τους τάφους, εκτός από τα οστά, έχουν ανακτηθεί μαχαιρίδια από πυριτόλιθο, αιχμές βελών και λεπίδες. «Μερικοί από τους τάφους είχαν επίσης ταφικά αντικείμενα, όπως περιδέραια φτιαγμένα με χάντρες από σαπουνόπετρα», είπε η κ. Sestito. Πολλά από τα άτομα θάφτηκαν με τα κεφάλια προς τα βορειοδυτικά, στα αριστερά τους, με τα πόδια λυγισμένα στο στήθος. «Η τοποθέτηση των σωμάτων υποδηλώνει ότι μπορεί να υπήρχε κάποια συσχέτιση με έναν άλλο πολιτισμό της Εποχής του Χαλκού από την βόρεια Ιταλία, γνωστό ως Remedello», ο οποίος έθαβε τους νεκρούς του με παρόμοιο τρόπο, εξήγησε η κ. Sestito. Η ανάλυση DNA των δειγμάτων που ελήφθησαν από τα οστά θα μπορούσε να προσφέρει εικόνα για την ταυτότητα της ομάδας, κατέληξε.
Ο «Πολιτισμός Remedello» αναπτύχθηκε κατά την Εποχή του Χαλκού (4η και 3η χιλιετία π.Χ.) ιδιαίτερα στην περιοχή της κοιλάδας του Πάδου. Το όνομά του προέρχεται από την πόλη Remedello (της Βρεσκίας) Λομβαρδίας, στον 45ο παράλληλο [45°17′N 10°22′E], όπου ανακαλύφθηκαν αρκετές ταφές στα τέλη του 19ου αιώνα.
ΠΗΓΗ: Ang. Cimarosti «Le armi dell’Età del rame e gli abitanti della pianura Padana: la scoperta della necropoli di San Giorgio Bigarello con 22 tombe», Archaeoreporter. 14.2.2024. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 15.2.2024. The History Blog. «Copper Age necropolis unearthed in Italy contains skeletal remains and still-sharp weapons, maybe from ancient warriors - The necropolis dates to the Copper Age and contains 22 tombs», Live Science.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Μπρέσια < λατ. Brixia < ελλ. Βρηξία > βενετ. Brescia, λομβαρδ. Brèsa, Brèssa – βλ. Κάτουλλος, Λίβιος, Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, κ.ά.
[2] Με το ίδιο όνομα Altilia (καλαβρ. Atìlia) υπάρχει πόλις και στην Καλαβρία.
[3] Βλ. Φανοκλής (3ος αι. π.Χ.). Οβίδ. Μετ. 2.367.
[4] βλ. Οβίδ. Μετ. 2.367, Υγίν. μύθ. 154.5. Παυσανίας, 1,30,3.
[5] βλ. Servius Mario Onorato.
[6] San Giorgio di Mantova (μαντοβ: San Sòrs), Province of Mantua, στον 45ο παράλληλο [45°11′00″N 10°50′50″E].
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου