Ο υπόγειος κόσμος της Θεσσαλονίκης - Οι κατακόμβες της και τι κρύβουν μέσα [βίντεο]

Πολλοί κάνουν λόγο ότι η Θεσσαλονίκη έχει μέσα της μια… δεύτερη καθώς με μια πιο προσεκτική ματιά θα ανακαλύψει κανείς τις κατακόμβες του Αγ. Ιωάννη και τον μυστικό ναό του θεού Ώρου στην Διοικητηρίου.   
Στη δεύτερη αυτή Θεσσαλονίκη υπάρχει ολόκληρος υπόγειος κόσμος…   

ΔΕΙΤE ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: 

voicenews.gr

Διαβάστε Περισσότερα...

Ανάδειξη της πολυχρωμίας του ταφικού μνημείου του Τύμβου Καστά

  Το έργο αποσκοπεί στην ορθότερη αξιολόγηση της σημασίας, της χρήσης και της χρονολόγησης του μνημείου και στην επιστημονικά τεκμηριωμένη ανάδειξη της αρχικής, πρωτότυπης διακόσμησης του, η οποία, λόγω φθοράς και αλλοιώσεων καθίσταται, σε πολλά σημεία, δύσληπτη και αινιγματική

Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη υπέγραψε Προγραμματική Σύμβαση ανάμεσα στο Υπουργείο Πολιτισμού, το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ) και το Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών «Δημόκριτος» (ΕΚΕΦΕ Δημόκριτος), συνολικού προϋπολογισμού 660.000 ευρώ, με φορέα χρηματοδότησης το Υπουργείο Πολιτισμού, από ίδιους πόρους.

Τύμβος Καστά, ταφικό μνημείο. Κεφάλι ανατολικής Σφίγγας, ψηφιακή σύνθεση τριών διαφορετικών τεχνικής φωτογράφησης (ορατό, υπεριώδες φάσμα και φθορισμός υπό υπεριώδη ακτινοβολία). Φωτο Χρίστος Σιμάτος

Με την Προγραμματική Σύμβαση, το Υπουργείο Πολιτισμού αναθέτει στα δυο ερευνητικά κέντρα την εκπόνηση του ερευνητικού έργου «AmphiPoly», που αφορά στη μελέτη και την ανάδειξη της πολυχρωμίας του ταφικού μνημείου του Τύμβου Καστά, στην Αμφίπολη. Στόχος του ερευνητικού έργου AmphiPoly είναι η επιστημονικά τεκμηριωμένη ανασύσταση της αρχικής όψης του διακόσμου του μνημείου, συμπεριλαμβανομένης της πολυχρωμίας, της εικονογραφίας του, σε όλες τις χρονολογικές τους φάσεις. Βάσει των αρχαιομετρικών μετρήσεων, ψηφιακών εργαλείων και  της ιστορικής-αρχαιολογικής έρευνας γίνεται η ψηφιακή, τρισδιάστατη απεικόνιση και αισθητική αποκατάσταση τους.

Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφίπολης. Ανάταξη φτερών μαρμάρινων Σφιγγών από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Σερρών και τη Διεύθυνση Συντήρησης Αρχαίων και Νεωτέρων Μνημείων, ΥΠΠΟ. Φωτογραφία Gabriel Coleman4

Το έργο αποσκοπεί στην ορθότερη αξιολόγηση της σημασίας, της χρήσης και της χρονολόγησης του μνημείου και στην επιστημονικά τεκμηριωμένη ανάδειξη της αρχικής, πρωτότυπης διακόσμησης του, η οποία, λόγω φθοράς και αλλοιώσεων καθίσταται, σε πολλά σημεία, δύσληπτη και αινιγματική. Παράλληλα, προσφέρει μια καινοτόμο, βιωματική και διαδραστική μουσειακή εμπειρία, ενσωματώνοντας ψηφιακές τεχνολογίες που επιτρέπουν στους επισκέπτες να περιηγηθούν εικονικά το μνημείο, να εξερευνήσουν με διαδραστικό τρόπο τα αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά του στοιχεία, να οπτικοποιήσουν τα αρχαιομετρικά δεδομένα, που αποτελούν βασικό πυλώνα για την αποκατάσταση του διακόσμου του.

Λέων Αμφιπόλεως. Τρισδιάστατο νέφος σημείων (3D Point Cloud) για την φωτογραμμετρική αποτύπωση του γλυπτού από την ομάδα του Ιδρύματος Factum Arte (Μαδρίτη)

Θα αξιοποιηθούν τα αποτελέσματα αρχαιομετρικών μετρήσεων -τις οποίες θα διεξαγάγουν εξειδικευμένα εργαστήρια του ΕΚΕΦΕ «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ», σε συνεργασία με ομάδες έγκριτων ερευνητικών κέντρων του εξωτερικού-  όπως και ψηφιακό υλικό υψηλής τεχνολογίας τρισδιάστατης σάρωσης και ψηφιακές εφαρμογές οπτικοποίησης και διάδρασης δεδομένων. Θα δημιουργηθούν φυσικά αντίγραφα επιλεγμένων μερών του διακόσμου του (πρόσοψη με Σφίγγες, ψηφιδωτό, βάθρο με Λέοντα) και ψηφιακά μοντέλα, όπως και βίντεο εικονικής πραγματικότητας (VR) για μουσειακή χρήση.

Τύμβος Καστά, ταφικό μνημείο. Φωτογραμμετρική αποτύπωση ψηφιδωτού με το σύστημα Selene Photometric Stereo από την ομάδα του Ιδρύματος Factum Arte (Μαδρίτη). Φωτογραφία Gabriel Coleman

Εικαστικοί καλλιτέχνες συμβάλλουν δημιουργικά στην ψηφιακή συμπλήρωση και αποκατάσταση, με χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης, σε συνδυασμό με τα αρχαιομετρικά δεδομένα των φθαρμένων, απολεσμένων ή δυσδιάκριτων εικονογραφικών στοιχείων, τόσο του ψηφιδωτού, όσο και των ζωγραφισμένων μαρμάρινων ζωφόρων. Χρησιμοποιούνται συγκριτικά αποτελέσματα φασματοσκοπικής εξέτασης και φωτογράφισης υπερυψηλής ανάλυσης σύγχρονων έργων ταφικής ζωγραφικής της αρχαίας Μακεδονίας, με συναφή εικονογραφία, ύφος και ζωγραφική τεχνική, όπως η τοιχογραφία της αρπαγής της Περσεφόνης από τον Τάφο Ι των Αιγών– πιθανότατα αποτέλεσε το πρότυπο του ψηφιδωτού του τάφου Καστά- όπως και τα αποτελέσματα εργαστηριακών αναλύσεων χρονολόγησης από δείγματα κονιαμάτων και οστεολογικού υλικού, από το εσωτερικό του τάφου.5

Η Λίνα Μενδώνη, με τον Πρόεδρο ου Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών Δημοσθένη Σαρηγιάννη και τον Πρόεδρο του ΔΣ και Διευθυντή Εθνικού Κέντρου Έρευνας Φυσικών Επιστημών “Δημόκριτος” Ευάγγελο Καρκαλέτση

Η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη δήλωσε: «Ο Μακεδονικός Τάφος, στον Τύμβο Καστά, στην Αμφίπολη, εμβληματικό μνημείο τεράστιας ιστορικής και αρχαιολογικής αξίας και σημασίας, χρήζει ενιαίας ολιστικής προσέγγισης -τύμβος, κυκλικός περίβολος και ταφικό μνημείο, με τα ιδιαίτερα και μοναδικά χαρακτηριστικά του- προκειμένου να εξασφαλιστεί η ολοκληρωμένη προστασία του. Το Υπουργείο Πολιτισμού δια των αρμοδίων Υπηρεσιών του -με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ 2021-2027 της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και πόρους από το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης και τον Τακτικό Προϋπολογισμό, συνολικού ύψους άνω των 11.000.000 ευρώ- υλοποιεί την τελευταία φάση των έργων ανάδειξης και αποκατάστασης του μνημείου, με στόχο την ολοκλήρωση του συνόλου των παρεμβάσεων, στο τέλος του 2027. Το πρώτο τμήμα των έργων αφορά στην αποκατάσταση και ανάδειξη μέρους του περιβόλου και  στην εξωτερική διαμόρφωση του περιδρόμου,  που διατρέχει τον Τύμβο, στην προστασία και ανάδειξη του ορύγματος της ταφικής θήκης, στον τελευταίο χώρο, όπου επανατοποθετείται η δίφυλλη μαρμάρινη θύρα, κατακερματισμένη και παραβιασμένη, ήδη  από την αρχαιότητα. Η επανατοποθέτησή της -έργο,  ιδιαίτερα δύσκολο τεχνικά- αποκαθιστά την ιστορική εικόνα του μνημείου. Το δεύτερο μέρος των έργων αφορά στην ανέγερση του μουσειακού και εκθεσιακού χώρου, των υποδομών εξυπηρέτησης του κοινού, καθώς και στην υλοποίηση των διαδρομών εντός του αρχαιολογικού χώρου. Εξ αιτίας της ιδιαιτερότητας του μνημείου, η οποία επιτρέπει μικρό αριθμό επισκεπτών, ο εκθεσιακός χώρος εξυπηρετεί την ανάγκη ενημέρωσης των επισκεπτών με τη χρήση ψηφιακών και πολυμεσικών εφαρμογών, σε συνδυασμό με ευρήματα από τον Τύμβο.

Τύμβος Καστά, ταφικό μνημείο. Τρισδιάστατη απόδοση του κεφαλιού της ανατολικής Σφίγγας από την ομάδα του Ιδρύματος Factum Arte (Μαδρίτη)

Μέσω της Προγραμματικής Σύμβασης, το Υπουργείο Πολιτισμού αναθέτει στα δύο σημαντικότερα Ερευνητικά Ιδρύματα της χώρας, το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και το ΕΚΕΦΕ “Δημόκριτος”, ένα μείζον ερευνητικό πρόγραμμα, το οποίο λειτουργεί συμπληρωματικά στα έργα, που υλοποιούν οι Υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού. Το Υπουργείο αξιοποιεί την αιχμή της επιστημονικής γνώσης, της τεχνολογίας και της αρχαιομετρίας, ώστε να μελετηθεί και να αποδοθεί -με το μεγαλύτερο δυνατό σεβασμό- η αρχική πολυχρωμία, η αισθητική και το συμβολικό βάθος του ταφικού συγκροτήματος. Με το πρόγραμμα AmphiPoly, δημιουργούμε μια νέα, πλήρως τεκμηριωμένη βάση δεδομένων, ενώ παράλληλα προσφέρουμε στο παγκόσμιο κοινό σύγχρονα εργαλεία για την κατανόηση και την βιωματική προσέγγιση του μνημείου. Το Υπουργείο Πολιτισμού, συστηματικά, επενδύοντας στη διεπιστημονική έρευνα, συνεργάζεται με τα Ακαδημαϊκά και Ερευνητικά μας Ιδρύματα, ώστε η προστασία και η προβολή των μνημείων μας να στηρίζονται σε  ακέραια επιστημονικά δεδομένα. Το έργο αυτό αποτελεί υπόδειγμα δημιουργικής σύμπραξης αρχαιολογίας, μουσειολογίας και τεχνολογίας, επιβεβαιώνοντας ότι η πολιτιστική κληρονομιά μπορεί να αναδειχθεί με τρόπους που τιμούν το παρελθόν και συνομιλούν δυναμικά με το μέλλον. Η συντονισμένη και συστηματική συλλογή στοιχείων αναμένεται να δημιουργήσει έναν πλούτο δεδομένων, όχι μόνο για την ιστορία της τέχνης και της ταφικής αρχιτεκτονικής της αρχαίας Μακεδονίας, αλλά και για ευρύτερες πτυχές της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής της εποχής».

Κεφάλι ανατολικής Σφίγγας φωτογραφημένο με διαφορετικές τεχνικές α) στο ορατό φάσμα, β) στο υπεριώδες φάσμα, γ) φθορισμός υπό υπεριώδη ακτινοβολία, καταγραφόμενος στο ορατό Φωτό Χ.Σιμάτος

O Πρόεδρος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών Δημοσθένης Σαρηγιάννης δήλωσε: «Η προγραμματική σύμβαση που υπογράφουμε με το Υπουργείο Πολιτισμού για τη μελέτη και ανάδειξη της πολυχρωμίας του ταφικού μνημείου του Τύμβου Καστά, στην αρχαία Αμφίπολη, αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την επιστημονική έρευνα αλλά και για τον σύγχρονο τρόπο με τον οποίο η χώρα μας προσεγγίζει την πολιτιστική της κληρονομιά. Μέσα από διεπιστημονικές μεθοδολογίες, προηγμένες, μη-καταστροφικές τεχνικές ανάλυσης και ψηφιακές εφαρμογές υψηλής ακρίβειας, φιλοδοξούμε να ανασυνθέσουμε όσο γίνεται πληρέστερα τον αρχικό χρωματικό πλούτο του μνημείου και να φωτίσουμε νέες πτυχές της μακεδονικής ταφικής αρχιτεκτονικής.

Τύμβος Καστά, ταφικό μνημείο. Λεπτομέρεια τμήματος της μαρμάρινης ζωφόρου (Λ2311) φωτογραφημένο με διαφορετικές τεχνικές. Φωτο Χρίστος Σιμάτος.

Ως Διευθυντής και Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, θεωρώ ότι η συνεργασία αυτή αναδεικνύει τον καίριο ρόλο της έρευνας αιχμής στη διαχείριση και την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά και τη σημασία της γόνιμης σύμπραξης μεταξύ Πολιτείας,  ερευνητικών φορέων και τοπικής κοινωνίας. Στόχος μας είναι τα νέα επιστημονικά δεδομένα να μετατραπούν σε γνώση ανοιχτή προς την επιστημονική κοινότητα και σε εμπειρία προσβάσιμη στο ευρύ κοινό, ενισχύοντας τη διεθνή ακτινοβολία του Τύμβου Καστά και της Αμφίπολης».

Τύμβος Καστά, ταφικό μνημείο. Λεπτομέρεια τμήματος της μαρμάρινης ζωφόρου (Λ2315) φωτογραφημένο με διαφορετικές τεχνικές Φωτογραφίες Χρίστος Σιμάτος.

Ο Πρόεδρος του ΔΣ και Διευθυντής Εθνικού Κέντρου Έρευνας Φυσικών Επιστημών “Δημόκριτος” Ευάγγελος Καρκαλέτσης, δήλωσε: «Η συμμετοχή του Δημόκριτου στο έργο AmphiPoly του Υπουργείου Πολιτισμού αποτελεί συνέχεια μιας πολυετούς πορείας στην αρχαιομετρία και στις μικροαναλυτικές και μη επεμβατικές φασματοσκοπικές τεχνικές μελέτης της πολιτιστικής κληρονομιάς. Οι ερευνητικές μας ομάδες, με τεχνογνωσία που εκτείνεται από την καινοτομία στην τεχνική του φθορισμού ακτίνων Χ (XRF) για τη μελέτη της αρχαίας πολυχρωμίας, τις εμπεριστατωμένες και έγκυρες χρονολογήσεις οργανικών υλικών και κονιαμάτων έως τον προσδιορισμό της προέλευσης μαρμάρων, θα συμβάλουν στην εις βάθος κατανόηση του ρόλου και της σημασίας του ταφικού μνημείου του Τύμβου Καστά στην Αρχαιότητα. Με σύγχρονα εργαστήρια, εξειδικευμένους επιστήμονες και διεθνείς συνεργασίες, εργαζόμαστε ώστε η έρευνα να φωτίσει νέες πτυχές του μνημείου και να στηρίξει την τεκμηριωμένη ανάδειξη ενός μοναδικού αρχαιολογικού συνόλου».

Πηγή: ΥΠΠΟ
Επιμέλεια: Γιώργος Κουλουβάρης
naftemporiki.gr

Διαβάστε Περισσότερα...

Επισκεφτείτε το Μάτσου Πίτσου από την οθόνη του υπολογιστή - Περιήγηση στο ιστορικό μνημείο με τη βοήθεια των χαρτών της Google

Τη δυνατότητα να επισκεφτούμε μία από τις πιο εμβληματικές τοποθεσίες σε ολόκληρο τον κόσμο, από την οθόνη του υπολογιστή, μάς δίνει η Google. 

Το Μάτσου Πίτσου, το ιστορικότερο μνημείο των Ίνκας, περιλαμβάνεται πλέον στις τοποθεσίες που μπορείτε να δείτε μέσω των χαρτών της Google και της υπηρεσίας Street View.

Σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού του Περού, η Google ψηφιοποίησε την περιήγηση στο ιστορικό αυτό μνημείο και δίνει τη δυνατότητα στο κοινό να ανακαλύψει τους ναούς και πλατώματα  που έχουν μείνει ανέγγιχτα από τον 15ο αιώνα.

Κοιτάζοντας τον ιστορικό ιερό χώρο του Μάτσου Πίτσου στα 2.400 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, το τοπίο κόβει την ανάσα και παραμένει μια διαρκής υπενθύμιση της δύναμης της Αυτοκρατορίας των Ίνκας. Μέχρι σήμερα παραμένει αδιευκρίνιστο πως η πλίνθινη κατασκευή κτίστηκε με τέτοια ακρίβεια  χωρίς τη χρήση λάσπης ή μοντέρνων μηχανημάτων και πως οι τοίχοι του, οι σκάλες και τα πλατώματα μπλέκονται με τα βουνά και γίνονται ένα με το φυσικό τοπίο.

Στο Βασικό Ναό, στο υψηλότερο σημείο της πόλης, ο χώρος διατηρεί μια ιδιαίτερη πνευματική σημασία για την πόλη και εκπέμπει ενέργεια κάτω από τα πόδια σας. Γυρίζοντας στην πολύ μεγάλη Κεντρική Πλατεία μπορείς να κάνεις μια εικονική βόλτα σε ένα από τα ιερότερα σημεία, αφού κάποτε φιλοξενούσε κοινωνικούς και θρησκευτικούς εορτασμούς των Ίνκας.

Μέσα τα στενά διαμερίσματα, που ονομάζονται κάντσας, μπορείτε επίσης να εξερευνήσετε το Αστεροσκοπείο, το Ναό του Ήλιου και το Ναό των Τριών Παραθύρων, χώρους αφιερωμένους στην Ίντι, τη Θεά του Ήλιου που οι Ίνκας λάτρευαν ή να θαυμάσετε την αρχιτεκτονική ιδιοτροπία των κατασκευών όπως τη Σύνθεση με τις Τρεις Πόρτες που οδηγούν στην κεντρική πλατεία.

Με το Google Cultural Institute, μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τα ιστορικά στοιχεία που έχει αποκαλύψει το Μάτσου Πίτσου, συμπεριλαμβανομένων ένα ζευγάρι πιάτων με μοτίβα από πεταλούδες που αποτελούν από τα ομορφότερα παραδείγματα κεραμικής τέχνης από το Μάτσου Πίτσου. Μπορείτε επίσης να δείτε τα όμορφα υφαντά, όπως τα Ούνκου, ένα ρούχο μεγάλης σημασίας αφού αποτελούσε σύμβολο κοινωνικού στάτους.

Το Μάτσου Πίτσου είναι ένα πραγματικό θαύμα του κόσμου μας και τώρα μόνο ένα κλικ μακριά.

Δείτε το βίντεο και τις φωτογραφίες…

Πηγή: newsbeast.gr

Διαβάστε Περισσότερα...

ΕΞΙ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΦΕΥΡΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΔΕΟΣ!

Υπάρχουν έξι μυστηριώδεις αρχαίες εφευρέσεις που προκαλούν ακόμη θαυμασμό και δέος. Μεταξύ αυτών το ανίκητο φλογοβόλο των Ελλήνων, το ανθεκτικό τσιμέντο των Ρωμαίων, το αντίδοτο των Ποντίων για όλα τα δηλητήρια.

1) Το φλογοβόλο των Ελλήνων, το μυστηριώδες χημικό όπλο 

Εικονογραφημένο χειρόγραφο από ένα βιβλίο που είναι γνωστό με τον τίτλο «Σκυλίτζης της Μαδρίτης», δείχνει το φλογοβόλο όπλο των Ελλήνων σε χρήση εναντίον του στόλου του Θωμά του Σλάβου, Βυζαντινού στρατηγού και σφετεριστή του αυτοκρατορικού θρόνου. Στη λεζάντα διαβάζουμε «ο στόλος των Ελλήνων βάζει φωτιά στο στόλο του εχθρού». Στο Βυζάντιο του 7ου -12ου αιώνα οι Έλληνες εκτόξευαν μια μυστηριώδη ουσία εναντίον των εχθρών τους στις ναυμαχίες. Αυτή η ρευστή ουσία που εκτοξευόταν μέσα από σωλήνες, φλεγόταν ακόμα και μέσα στη θάλασσα και έσβηνε μόνο με ξύδι, άμμο και ούρα. Σήμερα δεν γνωρίζουμε την σύνθεση αυτής της ουσίας που έμεινε γνωστή ως υγρό πυρ.

Δεν πρέπει να συγχέεται με παρόμοιες εμπρηστικές ουσίες, που χρησιμοποίησαν οι Άραβες και άλλα κράτη και που στη διεθνή βιβλιογραφία συνήθως αναφέρονται συλλογικά ως «ελληνικό πυρ». Οι Βυζαντινοί κρατούσαν την σύνθεση αυτής της ουσίας επτασφράγιστο μυστικό και μόνο ελάχιστοι και εκλεκτοί το γνώριζαν, με αποτέλεσμα το μυστικό να χαθεί στο πέρασμα του χρόνου. Από την χρήση αυτού του όπλου βγήκε και η έκφραση «πήραν τα μυαλά του αέρα».

2) Εύκαμπτο γυαλί. 

Η εφεύρεση που πλήρωσε με την ζωή του ο υαλουργός Υπάρχουν τρεις αναφορές για μια εφεύρεση γνωστή ως εύκαμπτο γυαλί, αλλά δεν είναι αρκετές για να αποδειχθεί ότι πράγματι υπήρχε αυτό το υλικό. Η πρώτη αναφορά γίνεται από τον Ρωμαίο συγγραφέα Γάιο Πετρώνιο. Ο Τιβέριος έδωσε εντολή να σκοτώσουν τον εφευρέτη υαλουργό. Αυτός έγραψε για έναν εξαιρετικά ευρηματικό υαλουργό που δώρισε ένα γυάλινο βάζο στον αυτοκράτορα Τιβέριο, ο οποίος βασίλεψε από το 14 ως το 37 π. Χ . Μόλις το έδωσε στον Τιβέριο, του ζήτησε να του το επιστρέψει αμέσως και τότε προς έκπληξη του αυτοκράτορα, το πέταξε στο πάτωμα. Αυτό δεν έσπασε, παρά έκανε μόνο ένα βαθούλωμα, το οποίο ο υαλουργός επανέφερε στο αρχικό του σχήμα σφυρηλατώντας το.

Ο Τιβέριος όμως φοβήθηκε ότι η εφεύρεση αυτή θα προκαλούσε υποτίμηση των πολύτιμων μετάλλων και γι” αυτό διέταξε τον αποκεφαλισμό του άτυχου υαλουργού, ώστε να πάρει το μυστικό της εφεύρεσης μαζί του στον θάνατο. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Ρωμαίος ιστοριογράφος, αναφέρει την ίδια ιστορία, αλλά γράφει πως αν και την άκουγε συχνά και από διάφορες πηγές, ίσως να μην ευσταθεί. Η ίδια ιστορία αναφέρεται και από τον Δίωνα τον Κάσσιο, Ρωμαίο ιστορικό, με τη διαφορά ότι αυτός ο ιστορικός τον περιγράφει ως μάγο και όχι ως μάστορα. Όταν το βάζο έπεσε στο πάτωμα, έσπασε και εκείνος το επιδιόρθωσε με τα χέρια χωρίς εργαλεία . Το 2012 μια κατασκευαστική εταιρεία παρουσίασε ένα εύκαμπτο γυαλί, το «willow glass». Ανθεκτικό στη φωτιά και ελαστικό, απεδείχθη εξαιρετικά χρήσιμο για την κατασκευή των φωτοβολταϊκών. Αν πράγματι ο υαλουργός στην αρχαιότητα κατάφερε να εφεύρει εύκαμπτο γυαλί τότε φαίνεται ότι ήταν χιλιάδες χρόνια μπροστά από την εποχή του.

3) Το αντίδοτο για όλα τα δηλητήρια ήταν του βασιλιά του Πόντου

 Μιθριδάτης ο Μέγας του Πόντου. Ένα αντίδοτο που εξουδετέρωνε όλα τα δηλητήρια λέγεται ότι ανακαλύφθηκε από τον βασιλιά Μιθριδάτη τον ΣΤ´ (ή Μιθριδάτης ο Μέγας του Πόντου) που βασίλεψε από το 120 ως το 63 π. Χ και τελειοποιήθηκε από τον προσωπικό γιατρό του Νέρωνα. Η αρχική σύνθεση χάθηκε, όπως λέει η ιστορικός Αντριάν Μέιερ στο πανεπιστήμιο του Στάντφορντ. Οι αρχαίοι ιστορικοί αναφέρουν ότι περιείχε όπιο, αλεσμένες οχιές μαζί με έναν συνδυασμό από μικρές δόσεις δηλητηρίων με τα αντίδοτά τους. Η καθηγήτρια Μέιερ αναφέρει ότι ο Σεργκέι Πωπώφ, υπεύθυνος του προγράμματος βιολογικών όπλων στην ΕΣΣΔ , ο οποίος αυτομόλησε στις ΗΠΑ το 1992, είχε επιχειρήσει να βρει την αρχική αυθεντική σύσταση του αντιδότου.

4) Το όπλο του Αρχιμήδη αντανακλούσε τις ακτίνες του ήλιου Απεικόνιση του τρόπου με τον οποίο ο Αρχιμήδης έβαλε φωτιά στα πλοία των Ρωμαίων με την βοήθεια καθρεφτών. Ο Αρχιμήδης, Έλληνας μαθηματικός, μηχανικός και εφευρέτης επινόησε ένα όπλο που ξεπερνά σε ευρηματικότητα όπλα, τα οποία σήμερα παρουσιάζονται σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Η καθηγήτρια Μέιερ γράφει πως πρόκειται για ένα όπλο που λειτουργούσε με δέσμη χαλκού που αντανακλούσε τις ακτίνες του ήλιου στα εχθρικά πλοία. Φοιτητές στο πανεπιστήμιο MIT το 2005 κατάφεραν να αναπαραστήσουν την εφεύρεση του Αρχιμήδη. Μάλιστα κατάφεραν να βάλουν φωτιά σε πλοίο στο λιμάνι του Σαν Φρανσίσκο με αυτό το όπλο ηλικίας 2.200 ετών. Ένα άλλο όπλο με τον ίδιο μηχανισμό παρουσίασε το DARPA, ερευνητικό πρόγραμμα του υπουργείου άμυνας των ΗΠΑ, που χρησιμοποίησε μικροκύματα για να διεισδύσει στο δέρμα του θύματος, προκαλώντας υψηλές θερμοκρασίες δημιουργώντας την αίσθηση της φλόγας.

5) Ρωμαϊκό τσιμέντο 

Τα τεράστιου μεγέθους Ρωμαϊκά οικοδομήματα που άντεξαν χιλιάδες χρόνια είναι απόδειξη για το προηγμένης σύνθεσης τσιμέντο που χρησιμοποιούσαν σε αντίθεση με το σημερινό τσιμέντο, που δείχνει σημάδια φθοράς και διάβρωσης μέσα σε 50 χρόνια. Οι επιστήμονες εξέτασαν στα σύγχρονα εργαστήρια το αρχαίο ρωμαϊκό τσιμέντο και ανακάλυψαν ότι το μυστικό της αντοχής του ήταν η ηφαιστειακή τέφρα. Σε ένα άρθρο, που δημοσιεύτηκε στο Berkeley Νews από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, ανακοινώθηκε ότι ο συνδυασμός υλικών όπως ασβέστιο, αργίλιο, ηφαιστειακή τέφρα και νερό είναι το μυστικό που έδενε απόλυτα το τσιμέντο. Η διαδικασία για την δημιουργία του προκαλούσε λιγότερη εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα καθιστώντας το πιο οικολογικό υλικό. Ωστόσο είχε και μειονεκτήματα. Αργούσε να στεγνώσει και παρά το γεγονός ότι ήταν πιο ανθεκτικό, δεν είχε την ίδια δύναμη με το σημερινό.

6) Τα ατσάλινα ξίφη της Δαμασκού 

Κατά τον μεσαίωνα στην Μέση Ανατολή κατασκευάζονταν ξίφη από ένα υλικό που ονομαζόταν ατσάλι της Δαμασκού. Το υλικό αυτό ήταν ένα ιδιαίτερο κράμα χάλυβα από την Ασία. Ήταν ένα εξαιρετικά ανθεκτικό μέταλλο το οποίο στην πορεία χάθηκε και εμφανίστηκε πάλι στην βιομηχανική επανάσταση. Η μοναδική σύνθεση του υλικού αυτού ήρθε στο φως κάτω από τα μικροσκόπια των εργαστηρίων. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 300 π. Χ και το μυστικό της σύστασης χάθηκε ανεξήγητα ως και τα μέσα του 18ου αιώνα….

πηγή: mixanitouxronou.gr

Διαβάστε Περισσότερα...

Είχε ανακαλύψει τη «θεωρία της σχετικότητας» ο Αριστοτέλης πριν τον Αϊνστάιν;

Κάποιοι αντιγράφουν την αρχαία Ελληνική επιστήμη και μας την «πλασάρουν» ως δική τους

Αποσπάσματα από τον Αριστοτέλη – «Της των δε ενόντων ρευστήν δύναμιν, εις κραταιάν θέσιν ισοκλίνουσα παν εν τη δομή των σμικρών μορίων πλέγμα ουσίας μέγεθος έστι τάδε: η της μάζης πολλαπλότητα εν διαδοχή, δις, μετά μεγέθους τριών μυρίων μυριάδων τριπλών ποδών προς την μονάδα του χρόνου».

Πράγμα που σημαίνει: Το μέγεθος της περικλειόμενης ενέργειας που συγκρατεί τα μόρια στο πλέγμα της δομής τους είναι: Ο πολλαπλασιασμός της μάζας διαδοχικά δύο φορές, με το μέγεθος τριάντα χιλιάδες φορές το δέκα χιλιάδες (μετρούμενο σε) τρία πόδια προς τη μονάδα του χρόνου.

Δηλαδή: Ε= m: (3: 10.000:10.000) : (3: 10.000:10.000)= m: (3: 10.000:10.000)2 = m; (3: 100.000.000)2=m: (300.000.000)2= m : c2

Όπου 300.000.000 m/sec = c η ταχύτητα του φωτός.

Σχόλια: τριών μυρίων μυριάδων 3 (χ) 10.000 (χ) 10.000 άρα 300.000.000 m/sec.

Η μονάδα μήκους 3 πόδια (=1 μέτρο) = l m.

Η μονάδα του χρόνου είναι το 1 sec. Άρα η ταχύτητα του φωτός c= 300.000.000 m/sec = 300.000 Km/sec, αφού 1 Km (χιλιόμετρο) = 1000 m.

Εδώ έχουμε να κάνουμε πολλά σχόλια με πρώτο το ότι βασιζόμαστε στην έρευ­να των Άγγλων και των Αμερικανών για την αυθεντικότητα του αραβικού κειμέ­νου. Το βασικότερο όμως των σχολίων είναι το «πώς γνώριζε ο Αριστοτέλης ή οι Άραβες τις σύγχρονες μονάδες μέτρησης; Δηλαδή το μέτρο και το δευτερόλεπτο. Μήπως και τις μονάδες μέτρησης τις πήραν οι «πολύμαθοι κλέφτες της αρχαίας ελ­ληνικής γνώσης» από τους αρχαίους μας προγόνους;

Το μεν δευτερόλεπτο έχει κάποια λογική, αφού είναι το 1/60 του λεπτού (min) που είναι το 1/60 της ώρας (h) που είναι το 1/24 της περιστροφής της Γης γύρω από τον εαυτό της.

Το μέτρο όμως ή τα τρία πόδια; Εδώ υπάρχει ένα μυστήριο.

Nα δώσουμε όμως και άλλα χωρία από το κείμενο του Αριστοτέλη για την ταχύ­τητα του φωτός. «Την προς άκραν αύξησιν λόγου μεταβολής χώρου, προς χρόνον, ουκ εά η φύσις εις μη μετρήσιμον προσάγειν: προσάγει γαρ οσονούπω της μάζης το μέγε­θος εις το μη μετρήσιμον».

Πράγμα που σημαίνει: « Την αύξηση του λόγου του μήκους προς το χρόνο (ταχύτητα) προς ακραία τιμή (όριο της ταχύτητας του φωτός) δεν την επιτρέπει η φύση να φθάσει σε μη μετρήσιμη τιμή (άπειρο). Διότι κάνει και το μέγεθος της μάζας να είναι μη μετρήσιμο (άπειρο)».

Ακριβώς, δηλαδή, ότι λέει και η ειδική θεωρία της σχετικότητας του Einstein (;) που του την εξήγησε και πλήρως διατύπωσε ο Καραθεοδωρή(ς).

Πάμε παρακάτω στο κείμενο του Αριστοτέλη:

«Την δε χρόνου ροήν πάλιν αίφνης εις βραδύτερον προσάγει». Που σημαίνει: «Τη δε ροή του χρόνου την επιβραδύνει άμεσα».

Μιλάμε δηλαδή για τη διαστολή του χρόνου. Όσον αφορά το όριο της ταχύτητας του φωτός ο Αριστοτέλης, όπως τον αντέγρα­ψαν οι Άραβες και όπως πριν δεκαπέντε περίπου χρόνια απεκάλυψαν οι Άγγλοι, μας λέει-

«Την δε μεταβολήν των θεών νόμος τοιαύτη επιβολή φέρει το μέγεθος μηδέ των τριών μυρίων μυριάδων τριπλών ποδών προς την του χρόνου μονάδα υπερέχειν, μηδέ Ήλιος άλλος αστήρ αντιβαίνειν».

Εδώ έχουμε ένδειξη για το ότι ο Αριστοτέλης έχει διατυπώσει και τη «γενική θε­ωρία της σχετικότητας».

Η μετάφραση είναι: Στη δε μεταβολή (του χώρου προς τον χρόνο, άρα στην ταχύ­τητα), ο νόμος των θεών επιβάλλει να είναι μικρότερη από τριάντα χιλιάδες επί δέκα χιλιάδες επί τρία πόδια (ένα μέτρο) προς τη μονάδα του χρόνου (ένα δευτερόλεπτο) και ούτε ο Ήλιος ούτε άλλο άστρο μπορεί να την κάνει να παραβεί (το νόμο).

Η τελευταία φράση δείχνει ότι:

1) Γνώριζε ο Αριστοτέλης ότι ο Ήλιος ήταν απλά ένα άστρο όπως όλα.

2) Γνώριζε ότι τις συνθήκες κίνησης τις ορίζουν τα «βαρυτικά πηγάδια» (gravity wells) των άστρων, και ακόμη και ένα μαύρο άστρο (μελανή οπή) με την τεράστια έλξη του δε μπορεί να εξασφαλίσει ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτήν του φωτός.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι:

1) Οι υποψίες μας για το ότι ο Einstein κάτι έτοιμο πρέπει να βρήκε όταν διατύπωσε τη θεωρία της σχετικότητας επαληθεύονται.
2) Ο Einstein με ειλικρίνεια και εντιμότητα ζήτησε τη βοήθεια του Καραθεοδωρή(ς) που του τα εξήγησε όλα.
3) Στον Αριστοτέλη πλέον μπορούν να αποδοθούν.
α) Ο τύπος E=m:c2 για τη μετατροπή της μάζας σε ενέργεια και αντιστρόφως.
β) Η διαστολή του χρόνου και η συστολή του μήκους .
γ) Το όριο της ταχύτητας του φωτός.
6) Η μέτρηση της ταχύτητας του φωτός.
ε) Η «βαρυτική» θεωρία της γενικής θεωρίας της σχετικότητας.
στ) Η σχέση μάζας – ταχύτητας (όταν απειρίζεται η μία, απειρίζεται και η άλλη).

Τέλος να τονίσουμε ότι ακόμη και αν δεν τα έβγαλε αυτά ο Αριστοτέλης, τότε τα πήρε από κάποια άλλη αρχαιότερη Ελληνική πηγή σαν μύστης που ήταν.

Ακόμη και αν οι Άραβες είπαν ψέματα και δεν τα βρήκαν όλα αυτά από τον Αρι­στοτέλη, ας αναρωτηθούμε που τα βρήκανε πριν από εκατοντάδες χρόνια;

Εξάλλου γιατί να μην πάρουν αυτοί τη δόξα; Το πιθανότερο είναι ότι οι Άραβες απλά αντέγραφαν για να σώσουν τη γνώση, χωρίς καν να την κατανοούν.

Αυτούς τους Άραβες αλλά και τους Άγγλους του Imperial College of London τους ευχαριστούμε για τη γνώση που μας έδωσαν και για την αλήθεια που την απεκατέστησαν.

Κάποιοι αντιγράφουν την αρχαία Ελληνική επιστήμη και μας την «πλασάρουν» ως δική τους και γεγονός μοναδικό και κοσμοϊστορικό..Ίσως μαθαίνουμε λάθος ιστορία στους νέους…Ίσως πρέπει να αρχίσουμε να μαθαίνουμε αυτά που φοβόμαστε πως θα αλλάξουν όσα έχουμε στο νού μας ως…δεδομένα.

Διαβάστε Περισσότερα...

Μετεωρίτες κατά την αρχαιότητα

Οι μετεωρίτες αποτέλεσαν και αποτελούν όχι μόνο αντικείμενο λατρείας & θαυμασμού από την προϊστορία έως σήμερα, αλλά και ένα χρηστικό μέσο στην προσπάθειά του ανθρώπου για επιβίωση.

Μέσω του καθαρού μετάλλου που του προσέφεραν, χρησίμευσαν στην δημιουργία οπλών, και στην καλύτερη αντιμετώπιση του αρχέγονου εχθρικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζούσε και εξελίσσονταν.

Μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα Ευρωπαίοι μελετητές συνειδητοποίησαν ότι οι μύθοι και οι δοξασίες που αναφέρονταν στα μετέωρα και στους μετεωρίτες προϋπήρχαν των γνωστών αρχαίων πολιτισμών και αναφέρονταν ήδη από την εποχή των πρωτόγονων ανθρώπων.

Αρχαίοι πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν στην Αμερική εδώ και πάνω από δέκα χιλιάδες χρόνια το μετεωριτικό μέταλλο για την δημιουργία εργαλείων και όπλων όπως θα δούμε παρακάτω. Ο ερχομός τους στην γη αποτελούσε πολλές φορές αφορμή και λειτουργούσε ως προάγγελος των γεγονότων που αυτοκράτορες, βασιλείς, στρατηγοί & θρησκευτικοί ηγέτες σκόπευαν να επιβάλλουν, σημαδεύοντας την ιστορία των λαών τους.

Τι πιο εντυπωσιακό άλλωστε από μία εξαιρετικά φωτεινή βολίδα σε κάθοδο, με ταχύτητα που ξεπερνά τα 40χλμ. το δευτερόλεπτο, που συνοδεύονταν πάντοτε από ηχητικά φαινόμενα που ξεπερνούσαν κατά πολύ το φράγμα του ήχου και γινόταν αντιληπτά από πολύ μεγάλες αποστάσεις – περισσότερο από 250χλμ.- προκαλώντας τον φόβο, το θαυμασμό και δημιουργώντας την εντύπωση ότι επρόκειτο για οιωνούς που δίνονταν στους ανθρώπους και είχαν θεϊκή προέλευση.

Στην Αρχαία Ελλάδα είχαν την ονομασία κεραύνιοι λίθοι, διότι οι Έλληνες πίστευαν ότι οι λίθοι αυτοί έπεφταν στη γη υπό την μορφή κεραυνών. Αργότερα ο Πλίνιος τους αναφέρει σαν Lapis Fulminis, και σημειώνει πως οι λίθοι αυτοί κατά την πτώση τους, έσχιζαν δένδρα και βράχους, και φόνευαν ανθρώπους και ζώα.

Στην λαϊκή γλώσσα είχαν την ονομασία «αστροπελέκια» ή «σπεκλάρια». Στην κατηγορία των κεραύνιων λίθων, κατατάσσεται και ο όρος «βαίτυλοι». Οι βαίτυλοι είχαν σχήμα τσεκουριού, κώνου ή παραλληλεπιπέδου, και ήταν αντικείμενο στην «λιθολατρεία», κυρίως στους σημιτικούς λαούς.

Στην Παλαιά Διαθήκη (Γένεσις Κεφάλαιον ΚΗ) αναφέρεται η λατρεία των λίθων στην περιγραφή του ονείρου του Ιακώβ. Ο Ιακώβ, αποκοιμήθηκε σε ένα λίθο, και είδε σε όνειρο μία σκάλα όπου ανεβοκατέβαιναν άγγελοι.

Ο Ιακώβ συνομίλησε με τον Θεό, και μόλις ξύπνησε, απέδωσε την συνομιλία του με τον Θεό, στον λίθο που χρησιμοποίησε ως προσκέφαλο. Τον λίθο αυτόν αργότερα τον μετέτρεψε σε βωμό. Οι βαίτυλοι περιγράφονται επίσης στα παλαιά κείμενα σαν «αερόλιθοι, οίτινες έπιπτον περιφλεγείς εκ του ουρανού».

Ο Αισχύλος αναφέρει στον Προμηθέα Δεσμώτη, ότι κάθε φορά που ο Δίας εκνευρίζονταν με τους ανθρώπους , εξαπέλυε βροχή από πέτρες κάτω στην γη. Σύμφωνα με τον Ρωμαίο επικό ποιητή Βιργίλιο στην Αινειάδα περιγράφεται μία πύρινη βολίδα που αποτέλεσε μήνυμα από τους θεούς για την επικείμενη πτώση της Τροίας .

Κατά την αρχαιότητα οι άνθρωποι παρομοίαζαν βολίδες και μετέωρα στην Μέση Ανατολή με διάφορα ζώα, όπως λιοντάρια, σκύλους και τσακάλια, στην αρχαία Ελλάδα με γίδες, στις γερμανικές φυλές περιγράφονται ως φίδια και δράκοντες ή ακόμα μπορούσαν να πάρουν και την μορφή ζωόμορφων δαιμόνων.

Στην Μεσοποταμία ο Βjorkman αναφέρει ότι δεν έχουν βρεθεί ως τώρα αποδείξεις πως οι μετεωρίτες θεωρούνταν ως ιδιαίτερης αξίας αντικείμενα, άλλωστε οι Μεσοποτάμιοι δεν είχαν αναγνωρίσει καμία άμεση σχέση μεταξύ των μετεώρων & των μετεωριτών.

Σε αντίθεση στην ελληνορωμαϊκή εποχή η λατρεία των μετεωριτών πρέπει να θεωρείται ως δεδομένη, μια και αναφέρετε από αρκετούς ιστορικούς και χρονογράφους της εποχής, καθώς είναι και αποτυπωμένη σε πληθώρα αρχαίων νομισμάτων & μεταλλίων από τον 3 Π.Χ. έως και τον 3 Μ.Χ. αιώνα.

Το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα σε ορισμένα αρχαιοελληνικά νομίσματα είναι ο Ομφαλός, ένα κυλινδρικό βάθρο του οποίου το επάνω μέρος σχηματίζει ένα ημισφαίριο ή ένα κώνο όπου στηρίζονταν μία ιερή πέτρα, πολλές φορές ένας μετεωρίτης.

Μάλιστα σύμφωνα με ορισμένους Κλασικούς μελετητές, όπως ο H. A. Newton (1897) από το Yale η σχηματική παράσταση από πτυχές και κοιλότητες στην επιφάνεια των περισσότερων ομφαλών ήταν καλλιτεχνική αναπαράσταση της επιφάνεια ενός σιδηρομετεωρίτη που είναι γεμάτη με κοιλότητες (regmaglypts), αποτέλεσμα της πορείας του μέσα από την γήινη ατμόσφαιρα. Ακόμα και ο O.C. Farrington (1900), έφορος του Field Columbian Museum of Meteorites συμφωνούσε με την άποψη αυτή.

Γνωστές τοποθεσίες όπου υπάρχουν πιθανές αναφορές σχετικά με την λατρεία μετεωριτών στην Αρχαία Ελλάδα είναι ο Ναός της Άρτεμης στην Έφεσο της Μικράς Ασίας, ο οποίος είχε κατονομαστεί τον 2 Π.Χ. αιώνα ως ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου. Σύμφωνα με την παράδοση το προσωπείο της Θεάς Άρτεμις είχε πέσει από τον ουρανό.

Αργυροχόοι στην Έφεσο είχαν κατασκευάσει ομοιώματα της πέτρας αυτής από πολύτιμα μέταλλα και ορυκτά. Σύμφωνα με τον Wainwright οι επικουρικοί ναοί της Άρτεμις στην Πέργη, την Πόβλα και την Πισιδία αντικαθιστούσαν και αντιπροσώπευαν τον μετεωρίτη της Εφέσου.

Στην Μικρά Ασία υπήρχαν τρεις ναοί αφιερωμένοι στην Θεά Αφροδίτη , οι οποίοι είχαν σύνδεση με πιθανούς μετεωρίτες, ο ένας ήταν στα Άβακα μία ιερή τοποθεσία όχι μακριά από την Βίβλο , όπου αναφέρεται ότι αποτελούσε την δεύτερη τοποθεσία.

Στο νησί της Πάφου κοντά στην Κύπρο αναφέρεται ότι βρίσκονταν η τρίτη τοποθεσία. Τα Άβακα θεωρήθηκαν ως ιερός τόπος από τότε που η έπεσε η Ουρανία Αφροδίτη με την μορφή «φωτιάς από ένα αστέρι». Η Αφροδίτη στους δύο άλλους ναούς που ήταν αφιερωμένοι σε αυτήν , στην Βίβλο και την Πάφο αντιπροσωπεύονταν και εδώ από έναν Ομφαλό, έναν επιμήκη κώνο μέσα σε ένα ναό με δύο κολόνες.

Τέλος στον ιερό ναό στους Δελφούς ο Ρωμαίος Παυσανίας γύρω στο 180 Μ.Χ. περιγράφει τον Ομφαλό που βρίσκονταν εκεί ως μία πέτρα μεσαίου μεγέθους , την οποία επάλειφαν με λάδι σε καθημερινή βάση και κατά την διάρκεια εορτών καλύπτονταν με μάλλινο περίβλημα.

Σύμφωνα με τον μύθο που αναφερόταν στην τοποθεσία των Δελφών, ο Κρόνος είχε καταβροχθίσει και τους τέσσερις υιούς που του γέννησε η Ρέα (Κυβέλη) για να μην του πάρουν την εξουσία. Αλλά όταν γέννησε τον Δία του έδωσε να καταπιεί μία πέτρα αντί για το νεογέννητο βρέφος, προστατεύοντας έτσι το παιδί της.

Σύμφωνα πάντοτε με την ελληνική μυθολογία όταν ο Δίας εκθρόνισε τον Κρόνο, αυτός ξέρασε την πέτρα , την οποία κατόπιν είτε ο Κρόνος είτε ο Δίας πέταξαν από τον ουρανό στη γη. Το σημείο που η πέτρα έπεσε χαρακτηρίστηκε ως το κέντρο της γης .

(Απόσπασμα από το βιβλίο: “Μετεωρίτες – Η Πορεία για Γνώση από την Αρχαιότητα έως Σήμερα” copyright 2011)

meteorites.gr, visaltis

Διαβάστε Περισσότερα...

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΔΩΔΕΚΑ! Γιατί ήταν ιερός για τους αρχαίους πολιτισμούς και πώς επηρεάζει το σήμερα

Η συσχέτιση των αρχαίων δοξασιών για τους Αριθμούς με τα γράμματα της αλφαβήτου, τους Πλανήτες με τα Αστέρια, τους Αστερισμούς και άλλα αστρονομικά μεγέθη, ασκούσαν μια μορφή μαντείας. Αν και ο κάθε αριθμός από μόνος του έχει τη δική του… ξεχωριστή αποκρυφιστική και συμβολική έννοια, το 12 έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία ανά την ιστορία και τους λαούς.

Αυτός ο αριθμός αντιπροσωπεύει έναν πλήρη κύκλο κι έχει ένα τέλειο και σημαντικό χαρακτήρα που ήταν από τους πιο αξιοσημείωτους στους αρχαίους πολιτισμούς, έχοντας μία άμεση και εξαρτημένη σχέση με το ζωδιακό καθώς και με τους μήνες στους περισσότερους πολιτισμούς είτε χρησιμοποιούσαν σεληνιακό είτε ηλιακό ημερολόγιο.

Η ιερότητα του 12 φαίνεται ότι προέρχεται από το αρχαϊκό δωδεκαδικό σύστημα, που πιθανώς ήταν το μοναδικό σύστημα αρίθμησης κατά τη νεολιθική εποχή και παρέμεινε ως συμπληρωματικό του δεκαδικού μέχρι σήμερα.

Η δωδεκάδα, ο χωρισμός της μέρας και της νύχτας σε 12 ώρες και του έτους σε 12 μήνες αποτελούν κατάλοιπα του αρχέγονου δωδεκαδικού συστήματος αρίθμησης. Το 12 αντιπροσωπεύει τις 12 Ιεραρχίες των αρχαίων γραφών που καθόριζαν με τη σειρά τους τους 12 αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου.

Οι Σουμέριοι ιερείς αστρονόμοι ήταν και οι πρώτοι που διαίρεσαν το έτος σε μικρότερες μονάδες. Έτσι όπως το σεληνιακό έτος τους είχε δώδεκα μήνες των 30 περίπου ημερών και το ημερονύκτιό τους είχε δώδεκα ντάννα.

Έτσι καταλαβαίνουμε ότι ο αριθμός 12 αποτελούσε μία τεχνική για τη διαίρεση της ροής του χρόνου αλλά κι όπως γνωρίζουμε οι δωδεκάδες σχετίζονται είτε φανερά είτε με έναν κρυμμένο τρόπο με τα Σημεία του Ζωδιακού, μέρη του μεγάλου κύκλου του ουρανού.

Όπως μαρτυρούν τα ευρήματα των ανασκαφών, ήδη από το 2.400 π.Χ χρησιμοποιούσαν το ηλιακό έτος των 360 ημερών που διαιρούνταν σε 12 μήνες των 30 ημερών. Αυτό φαίνεται και στο Βαβυλωνιακό ημερολόγιο, αλλά μόνο στην εποχή του βασιλιά Χαμουραμπί (1955-1913 π.Χ) επιβλήθηκε ομοιομορφία στο ημερολόγιο και δόθηκαν στους μήνες ονόματα , τα οποία χρησιμοποιούνται ως σήμερα παραφθαρμένα στο εβραϊκό ,στο συριακό και στο λιβανέζικο ημερολόγιο.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι διαίρεσαν τη μέρα σε 12 (χαρού) και 12 τη νύχτα. Οι 12 ημερήσιες ώρες προσωποποιούνταν με θεές, που έφερναν στο κεφάλι τους τον δίσκο του Ήλιου, ενώ οι 12 νυχτερινές προσωποποιούνταν με θεές που έφερναν αντίστοιχα ένα αστέρι. Στην Κίνα ο Ζωδιακός Κύκλος αντιπροσωπεύεται από δώδεκα ζώα που το καθένα ασκεί αστρική επίδραση για ένα χρόνο.
3

Διαβάστε Περισσότερα...

Αυτό είναι το μυστικό του Σωκράτη για να πετύχεις οτιδήποτε επιθυμείς!

Καθώς ο Πλάτων έκανε βόλτα, ένα πρωινό με το δάσκαλό του Σωκράτη, τον κοίταξε βαθιά στα μάτια και τον ρώτησε ποιο είναι το μυστικό για να πετύχεις οτιδήποτε.

Ο Σωκράτης δεν απάντησε και ο Πλάτων από σεβασμό δεν επίμεινε, λίγο πριν φτάσουν όμως στην πηγή στερνή για να πιουν νερό, δεν άντεξε και ξαναρώτησε…

Τότε ο δάσκαλος έσκυψε ήπιε νερό και έπιασε άγρια τον Πλάτωνα από τα μαλλιά και έβαλε το κεφάλι του βίαια μέσα στη γούρνα και λίγο πριν πνιγεί τον απελευθέρωσε, ενώ εκείνος τραβήχτηκε παίρνοντας βαθιά ανάσα, όπως αναφέρει το tonwtiko.

Μετά από λίγη ώρα και αφού ο Πλάτων είχε συνέλθει ο Σωκράτης είπε:

“Θα πετύχεις μόνον όταν στην επιθυμία σου βάλεις, την ίδια δύναμη που έβαλες τώρα για να ζήσεις. Οι άνθρωποι Πλάτων έχουν επιθυμίες, που αν δεν γίνουν σφοδρές επιθυμίες θα παραμείνουν μόνον φαντασιώσεις».

Διαβάστε Περισσότερα...

Η πρώτη πόλη που δημιουργήθηκε στον πλανήτη βρίσκεται στην Πελοπόννησο

  Η αρχαιότερη πόλης της Αρκαδίας, δεν θεωρείται μόνο η παλιότερη της ευρύτερης περιοχής όπου συναντάται, αλλά ολόκληρου του πλανήτη.

Σύμφωνα με τον Παυσανία και την περιγραφή του στα «Αρκαδικά» η αρχαία Λυκόσουρα ήταν η πρώτη πόλη που είδε ο ήλιος, παλαιότερη από κάθε πόλη σε γη και νησιά, δηλαδή η πρώτη που ιδρύθηκε σε όλο τον κόσμο.

Η αρχαία Λυκόσουρα ιδρύθηκε από τον πρώτο βασιλιά των Αρκάδων και γιο του Πελασγού, Λυκάονα, και αποτέλεσε την πρωτεύουσα της Αρκαδίας μέχρι αυτή να μεταφερθεί στον Κλείτορα, από τον 5ο βασιλιά της Αρκαδίας Κλείτωρ.

Από Nefasdicere (= J. Matthew Harrington) – self-made (J. Matthew Harrington) render, CC BY 2.5, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1707615

Μάλιστα, ο Παυσανίας σημειώνει ότι πριν ο Λυκάονας ιδρύσει την Λυκόσουρα οι άνθρωποι ζούσαν στην ύπαιθρο και σε σπήλαια, με πρώτο τον πατέρα του Λυκάονα, Πελασγό, να τους μαθαίνει να φτιάχνουν καλύβες και να φοράνε δέρματα ζώων ως ρούχα.

Από George E. Koronaios – Έργο αυτού που το ανεβάζει, CC0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=67826728

Η αρχαία πόλη Λυκόσουρα ήταν γνωστή για το ιερό της Δέσποινας, κόρης της Δήμητρας και του Ποσειδώνα, που χρονολογείται από τον 4ο π. Χ. αιώνα, σε δωρικό ρυθμό, με πρόναο και σηκό (κύριο εσωτερικό χώρο όπου φυλαγόταν το άγαλμα του θεού ή της θεάς).

Από Nefasdicere at Αγγλικά Βικιπαίδεια, CC BY 2.5, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=4909179

Σε αυτόν φυλασσόταν ένα μεγάλο άγαλμα του Δαμοφώντα του Μεσσήνιου, κομμάτια του οποίου εκτίθενται στο μουσείο της Λυκόσουρας με τη βάση του να διατηρείται ακόμη στο ναό.

Ανακαλύψτε και άλλα

Αθήνας

Αθήνα

Athens

Οι καλύτερες κάμερες

Από Nefasdicere (= J. Matthew Harrington), CC BY 2.5, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1707660

Γράφει ο Παυσανίας

Ο γιος του Πελασγού Λυκάων, με περισσότερη πείρα από τον πατέρα του, έκανε το εξής: συνοίκησε την πόλη Λυκόσουρα στο Λύκαιο όρος, έδωσε στο Δία το προσωνύμιο λύκαιος και ίδρυσε τα Λύκαια, μια γιορτή με αγώνες. Έχω τη γνώμη πως η γιορτή των Αθηναίων Παναθήναια δεν ιδρύθηκε από τα Λύκαια∙ η αθηναϊκή γιορτή λεγόταν Αθήναια, και ονομάστηκε, όπως λένε, Παναθήναια στον καιρό του Θησέα, γιατί γίνονταν απ’ όλους τους αθηναίους, αφότου συνοικίστηκαν σε μία πόλη.

Λίγο ψηλότερα είναι ο περίβολος του τείχους της Λυκόσουρας, μέσα στον οποίο υπάρχουν λίγοι κάτοικοι. Η Λυκόσουρα είναι η αρχαιότερη απ’ όλες τις πόλεις που υπήρξαν ποτέ πάνω σε ηπειρωτική ή νησιωτική γη, η πρώτη πόλη που είδε το φως του ηλίου· χρησίμεψε ως το υπόδειγμα για τη δημιουργία άλλων πόλεων. [2] Αριστερά του ιερού της Δέσποινας είναι το Λύκαιον όρος, το οποίον άλλοι Αρκάδες το λένε Όλυμπο ή Ιερά κορυφή. Λένε πως ο Δίας ανατράφηκε στο βουνό αυτό· υπάρχει και περιοχή στο Λύκαιο ονομαζόμενη Κρητέα, αριστερά του άλσους του παρράσιου Απόλλωνα· οι Αρκάδες ισχυρίζονται πως η Κρήτη, όπου κατά τις παραδόσεις των Κρητών ανατράφηκε ο Δίας είναι η θέση αύτη κι όχι το νησί.

Μια περιήγηση στον χώρο από τον Odyssee

dinfo.gr

Διαβάστε Περισσότερα...