Amfipoli News
















Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2024

ΔΙΟΝΥΣΟΣ και ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ: Ελληνική η παράδοση της φάτνης και του Θείου Βρέφους…


Του καθηγητή και συγγραφέα Αναστασίου Στάμου

Κανείς δεν μας το δίδαξε… Σε κανένα βιβλίο ελληνικού Σχολείου δεν υπάρχει ουδεμία αναφορά ή εικόνα της αυθεντικής Φάτνης… Έφθασα 64 ετών για να δω με τα μάτια μου την φάτνη του Διονύσου. Το μαρμάρινο ανάγλυφο του Σπηλαίου της Γεννήσεως (του 330 π.Χ.) βρίσκεται εκτεθειμένο στην Στοά του Αττάλου, στην Αρχαία Αγορά των Αθηνών, με εντελώς αποπροσανατολιστική και παραπλανητική επιγραφή. Λες και απαγορεύεται να μάθουμε την ελληνική παράδοση του «θείου βρέφους».

Ο Διόνυσος είναι υιός της θνητής Σεμέλης και του Διός. Η Σεμέλη είναι κόρη του Κάδμου και της Αρμονίας. Ο γάμος του περιώνυμου αυτού ζεύγους αποτελεί το πρότυπον του Γάμου για τους Έλληνες (…ποιός Αβραάμ και ποιά Σάρα συγκρίνονται μαζί τους). Ο ιερός Γάμος τελείται στην Σαμοθράκη

 Ο Κάδμος είναι σύγχρονος του Κελεού και του Δαρδάνου (βλ. κατακλυσμός Δαρδάνου > Δαρδανέλλια κτλ.). Η Αρμονία είναι αδελφή του Δαρδάνου. Ο Κάδμος, αδελφός της Ευρώπης και υιός του Αγήνορος και της Τηλέφασσας, του βασιλικού ζεύγους της ελληνικής Φοινίκης, φέρνει πίσω στην Ελλάδα το Πελασγικό Αλφάβητο με τα 16 γράμματα (βλ. λεξικό Liddell-Scott) εκ της Ελληνικής Φοινίκης, που εδώ ξεχάστηκε-χάθηκε λόγω του Κατακλυσμού. Το θρυλικό ζεύγος εγκαθίσταται στις Θήβες της Βοιωτίας και αργότερα κτίζει την Φοινίκη στην Χαονία της Ηπείρου (δίπλα στους Αγίους Σαράντα της Βορείου Ηπείρου).

Ο Διόνυσος, εγγονός του Κάδμου και της Αρμονίας, έλαβε το επίθετο Βάκχος και συνδέθηκε με την άμπελο και τον οίνο. Αλλά ανερεύνητο-αδίδακτο παραμένει το μυστικό επίθετό του «Ίακχος» των Ελευσινίων Μυστηρίων. Πρόκειται για την θεία φύση του θνητού Διονύσου. «Διόνυσος Ίακχος», όπως λέμε σήμερα Ιησούς Χριστός («Ιησούς» η θνητή φύση του Υιού, «Χριστός» η αθάνατη θεία φύση του Υιού του Θεού).

Φυσικά και επομένως, λόγω απαγορεύσεως διδαχής της αυθεντικής «Παλαιᾶς Διαθήκης» μας, ούτε μας διδάσκουν τον θείο Ύμνο της Γεννήσεως του Διονύσου:

«Βουλαῖς ἀθανἀτοιο Διὸς τεκοῦσα, σοῦ Βάκχου γονίμην ὠδῖνα τελῶσιν,
εὐΐερον τράπεζαν μυστήριά τε ἁγνά»
(ο Αθάνατος Θεός ηθέλησε να γεννήσεις – εσύ Σεμέλη –
και την γέννησή σου Βάκχε τελούμε στα αγνά μυστήρια και στην αγία τράπεζα).

Και μας συγκλονίζει περαιτέρω ο θείος Ύμνος λέγοντας:

«ὑπ’ ἀρρήτοισι βουλῆσιν τοκῆος ἐκ Σεμέλης περὶ κόσμον ἀναβήσῃ νέος Διόνυσος»
(κατά τις άρρητες βουλές του Πατρός – άρα με παρθενογένεση –
θα έρθει στον κόσμο το τέκνο της Σεμέλης, ο νέος Διόνυσος).

Λέγεται «νέος Διόνυσος» διότι πρόκειται για τον Διόνυσο Γ΄.

        - Ο Διόνυσος Α΄, ο υιός του Άμμωνος και της Αμαλθείας (εποχής Τιτανομαχίας) είναι αυτός που εξεστράτευσε στην Ινδική και εκπολίτισε τους Ινδούς (βλ. «Βέδες» εκ του fοἶδα = γνωρίζω). Τα Σανσκριτικά κατάγονται από τα αρχαία Ελληνικά-Πελασγικά, αλλά μας μιλάνε σήμερα οι Γλωσσολόγοι για «Ινδοευρωπαϊκή» ομογλωσσία (αποκρύπτοντας την αληθή μητέρα Γλώσσα). Είναι ο Σουρύα των Βεδών και ο Όσιρις της Αιγύπτου.

        - Ο Διόνυσος Β΄ είναι υιός του Διός και της Ιούς του Ινάχου. Λέγεται και Έπαφος και Άπις, και λατρεύθηκε ως Σέραπις στην Αίγυπτο.

Τώρα γνωρίζετε ποιός είναι ο «Διόνυσος Δ΄» – ο νεώτερος τρόπον τινά Διόνυσος που γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα – ο υιός της νέας «Σεμέλης», της παρθένου Μαρίας. Έτσι γνωρίζουμε την αληθινή παράδοση της γεννήσεως του «θείου βρέφους», που είναι καταφανώς ελληνική και ουδαμώς ιουδαϊκή… 

ΠΗΓΗΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Διαβάστε Περισσότερα...

Το άπαρτο κάστρο στο Όρος του Δία – η Μονεμβασιά της Ινδίας

Του Γιώργου Λεκάκη

Το Όρος του Διός κρατάει το όνομά του από την εκστρατεία του Διονύσου στην Ινδία… - βλ. Νόννου "Διονυσιακά". Και του Μεγάλου Αλεξάνδρου… Ακόμη και σήμερα οι Ινδοί το λένε Deogiri, που επίσης σημαίνει «Βουνό των Θεών»… Το Διόρι - Deogiri παραφράσθηκε… Diogil, Dwaigir και Devagiriόταν η λέξις Δίας έγινε συνώνυμο του θεού σχεδόν σε όλον τον κόσμο (deusdeideva, κλπ.)....

Στο οροπέδιο Deccan σε υψόμετρο 600 μ. στην κεντρική-δυτική Ινδία, στον 19ο παράλληλο [19° 57′ N , 75° 13′ E] δεσπόζει επάνω από το χωριό Aurangabad - το μεγαλύτερο χωριό (6.500 κατ.) στην καρδιά της ινδικής πολιτείας Maharashtra - μια αρχαία ακρόπολη. Απέχει 13 χλμ. νοτιοανατολικά της Ellora[1], 350 χλμ. από το λιμάνι της Βομβάης, και 1,100 χλμ. από το Δελχί

Το 100 π.Χ. επάνω στα ερείπια αρχαίου ναού εκτίσθη βουδιστικό σπηλαιομοναστήρι στην παλαιά εμπορική οδό των καραβανιών.

Την ακρόπολη την έκτισε – κατά την τοπική παράδοση - ένας dhangar ή βοσκός, που απέκτησε μεγάλο πλούτο, με την καλή του τύχη, και είχε έναν αδελφό, που ήταν επίσης βοσκός με το όνομα Ράτζα Ραμ και επήρε τον βαθμό του ράτζαΟι εντόπιοι λένε επίσης ότι ένας θεός έζησε στους λόφους γύρω από αυτήν την περιοχή – και φυσικά εννοούν τον θεό που ξέρουν, τον Shiva

Ο οικισμός κτίζεται τον 6ο αι. μ.Χ. 

Είναι μια σχεδόν απόρθητη οχύρωση στο Βουνό των Θεών, το οποίο έχει ύψος 185 μ. και είναι λοξότμητο στα πλάγια έως και 50 μ. Ο λόφος έχει το σχήμα λείας χελώνας στο πίσω μέρος κι αυτό εμποδίζει την κατάληψή του ακόμη και από ορειβάτες-αναρριχητές! Περιβαλλόταν από τάφρο[2] με νερό και τείχος μήκους 4,5 χλμ.! 

Το μόνο μέσον πρόσβασης είναι στενές γέφυρες, με πλάτος για όχι περισσότερους από δύο ανθρώπους δίπλα-δίπλα! Υπήρχαν είσοδοι σε σπηλιές, που προορίζονταν να μπερδέψουν τους εχθρούς, όπως και ψευτοείσοδοι, καμπυλωτοί τοίχοι, ψεύτικες πόρτες... που μπέρδευαν τους εχθρούς, τους παγίδευαν και τελικά γίνονταν τροφή σε τάφρους με κροκόδειλους. Υπήρχε μόνο μία είσοδος/έξοδος – ήταν δηλ. μονεμβασιά. Υπήρχαν μεγάλα καρφιά στην πύλη για τους πολιορκητικούς ελέφαντες, που θα πέθαναν από τον τραυματισμό τους από αυτά. Μέσα σε αυτήν την ακρόπολη βρίσκονταν η πόλη, το τζαμί[3], την φυλακή και πολλά κτήρια του παλλατιού Chini Mahal («Κινέζικο Παλλάτι[4]»). 

Μέσα από πύλες και σκάλες, μερικές από τις οποίες είναι λαξευμένες στον βράχο σαν σήραγγες, ανεβαίνει κανείς στην κορυφή, όπου σήμερα πια υπάρχει ένα περίπτερο θέασης, της φρουράς (από την εποχή των Mughal).

Οι Rashtrakutas ήλθαν από την νότια Ινδία στην Ellora (μέσα του 8ου αιώνα μ.Χ.) και χάραξαν τον ναό Kailasa επί βράχου. Γι’ αυτό ορισμένοι ερευνητές τους αποδίδουν επίσης και το τεράστιο έργο λάξευσης σε πέτρα στο βουνό-φρούριο Devagiri. Αλλά, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, η ιστορία του Devagiri ανάγεται στην δυναστεία Seuna, της οποίας ο ηγεμόνας, Bhillama 5ος, κατάφερε να απελευθερωθεί από τους Chalukyas, το 1187-1190 και ίδρυσε την νέα του πρωτεύουσα εδώ.

Με την κατάκτηση της πόλεως και του καστροβουνού από τον M. Shah Β΄ (1325; - 1351) της δυναστείας Tughluq, που κυβερνούσε το Σουλτανάτο του Δελχί, το 1327, αυτός μετονόμασε την πόλη και το φρούριο Daulatabad (= «τόπος ευημερίας», «τυχερή πόλη»). Το επέλεξε και ως νέα του πρωτεύουσα. Και ζήτησε όλη η δημόσια διοίκηση - ακόμα και ολόκληρος ο πληθυσμός - να μετακομίσει εδώ, από το Δελχί! Έκτισε μεγάλες δεξαμενές για αποθήκευση νερού, τις συνέδεσε με μακρινά ποτάμια, με ένα σύστημα σιφονιών… Ωστόσο, η ιδέα του απέτυχε παταγωδώς… Επέστρεψε στο Δελχί και έμεινε στην ιστορία της Ινδίας, με το παρατσούκλι ο «Τρελλός Βασιλιάς»

Εδώ βρέχει σχεδόν αποκλειστικά κατά τους καλοκαιρινούς μουσώνες…

Οι περισσότεροι κάτοικοι ζουν παραδοσιακά από την γεωργία.

ΠΗΓΗ: Γ. Λεκακης «Συγχρονης Ελλαδος περιηγησις». ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 7.2.2018.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] Όπου 34 βουδιστικά, ινδουιστικά και τζαϊνικά ιερά σπηλαίων, από τον 5ο - 10ο αιώνα αιώνα, συμπεριλαμβανομένου και του ναού Kailasa.

[2] Στα ινδικά λέγεται khandak / στα αραβ. Khandaq < αρχ. Ελληνική λέξις χάνδαξ > χαντάκι - [Χάνδακας το μεσαιωνικό όνομα της πόλεως του Ηρακλείου Κρήτης(*)].

Σύμβολα στην σημαία του ΟΡΟΥΣ του ΔΙΟΣ είναι
ο ΔΙΠΛΟΣ ΜΙΝΩΙΚΟΣ(*) ΠΕΛΕΚΥΣ (λάβρυς)
και ο αετός (ιερόζωο του Διός)
βλ. Καταλανικό Άτλαντα 1375.
[3] Ο μιναρές, στα μινωικά(*) χρώματα ανοικτό κόκκινο έως ώχρα, έχει ύψος 64 μ. και περιφέρεια βάσης 21 μ. Χρονολογείται από το 1445. Κτίσθηκε από τον Ala-ud-din Bahmani ως πύργος νίκης, με αφορμή την κατάληψη της πόλης.

[4] Πάλλας, ο Αρκάς ήρωας που έκτισε στην Ρώμη πέτρινα μεγάλα και ωραία οικήματα, που εξ αυτού ονομάσθηκαν παλλάτια (γι’ αυτό και γράφονται με δύο λ) και ο λόφος αυτός στην Ρώμη ονομάσθηκε Παλλατίνος. Παλλάτιον > παλάτιον, παλάτιν ονομάσθηκε και η κατοικία του θεού > λατ. Palatium > ινδ. παραφρασμένα mahal, κλπ.

arxeion-politismou.gr

Διαβάστε Περισσότερα...