Amfipoli News
















Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2024

Φανταστικό λεμονογλυκό με μπισκότα και γιαούρτι σε 10 λεπτά!!!



Υλικά:
400γρ μπισκότα τύπου digestive
150γρ βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
1 κιλό γιαούρτι στραγγιστό
1 γάλα ζαχαρούχο
χυμό ενός λεμονιού
Ξύσμα λεμονιού

Εκτέλεση:

Τριβουμε τα μπισκότα στο μούλτι και τα ανακατεύουμε με το βούτυρο μέχρι να γίνουν μια μάζα
Τα στρώνουμε ομοιόμορφα σε ενα μέτριο ταψάκι και τα πατάμε καλά με τα χέρια μας
 Χτυπάμε για 1-2 λεπτά στο μίξερ το γιαούρτι με το ζαχαρούχο και το χυμό λεμονιού και στρώνουμε την κρέμα πάνω απο τα μπισκότα
Πασπαλίζουμε με ξύσμα λεμονιού και βάζουμε στο ψυγείο για 3-4 ώρες πριν σερβίρουμε


Διαβάστε Περισσότερα...

Tο ξυπνητήρι του Πλάτωνα, το πρώτο ξυπνητήρι στην ιστορία - Δείτε το βίντεο


Ο Αριστόξενος, μαθητής του Αριστοτέλη, δηλώνει, κατά τα γραφόμενα του Αριστοκλή, μουσικολόγου του 2ου αιώνα π.Χ., ότι:«ο Πλάτων εφηύρε το νυκτερινόν ωρολόγιον και το κατασκεύασε με τη μορφή μιας μεγάλης κλεψύδρας».Το πρώτο αυτό αρχαίο ελληνικό υδραυλικό ωρολόγιο λειτουργούσε σαν ξυπνητήρι.

Η λειτουργία αυτού του νυκτερινού ωρολογίου ήταν ως εξής[1]: Από μια μεγάλη κλεψύδρα διάρκειας μεγαλύτερης των 6 ωρών ρέει, μέσω λεπτού ακροφύσιου, νερό πολύ χαμηλής ροής μέσα σε μικρότερο δοχείο που περιέχει αξονικό σιφώνιο.

Η στάθμη του νερού στο δοχείο ανεβαίνει αργά μέχρι να φθάσει το ανώτατο ύψος του σιφωνίου, μέσα σε ένα ορισμένο χρονικό διάστημα π.χ. 6 ωρών. Όταν πληρωθεί το σιφώνιο, το δοχείο αδειάζει απότομα το νερό του μέσω του σωλήνα στο υποκείμενο στεγανό δοχείο. Τότε ο εγκλωβισμένος στο δοχείο αυτό αέρας συμπιέζεται και διαφεύγει από τη σύριγγα, μια σωληνοειδή σφυρίχτρα που παράγει οξύ ήχο. 

Σε 6 ώρες λοιπόν, ή σε οποιοδήποτε άλλο εκ των προτέρων προκαθορισμένο χρονικό διάστημα από τη στιγμή της ενεργοποίησης του μηχανισμού, το νυκτερινό ωρολόγιο σφυρίζει. Ο μηχανισμός ελέγχου της στάθμης του υγρού στο δοχείο είναι και εδώ ένα κλειστό σύστημα ελέγχου.

Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας (428-348 π.Χ.) το χρησιμοποιούσε τη νύχτα, ενδεχομένως για να σηματοδοτήσει την έναρξη των ομιλιών του που γίνονταν την αυγή.

Δείτε το βίντεο 

Βιβλιογραφία:

Η. Diels, Antike Technik, Berlin 1914, σελ. 199-200

πηγή

Διαβάστε Περισσότερα...

Η διάσημη Καμάρα που «έχασε» το ένα τόξο της. Κατασκευάστηκε μετά τη νίκη του Γαλέριου κατά των Περσών και συμβολίζει τη Θεσσαλονίκη της ακμής. Πώς έγινε η πόλη της ανεξιθρησκίας και κηρύχτηκε αφορολόγητη (φωτο & βίντεο).


Η αρχαία Θεσσαλονίκη των μνημείων είναι κατεξοχήν η πόλη της ρωμαιοκρατίας. Τα περισσότερα ανασκαφικά ευρήματα και προπαντός σχεδόν όλοι οι ανοιχτοί αρχαιολογικοί χώροι ανήκουν στη ρωμαϊκή εποχή, ενώ λιγότερα είναι τα κατάλοιπα της ελληνιστικής περιόδου. 

Μετά την ήττα του Μακεδονικού στρατού από τους Ρωμαίους το 168 π.Χ. στα Πύδνα της Πιερίας, κοντά στον Όλυμπο και ιδιαίτερα μετά την αποτυχία της επανάστασης του Ανδρίσκου, ενός από τους γιους του Περσέα και νόμιμου διαδόχου του Μακεδονικού θρόνου, κατά του ρωμαϊκού ζυγού, το 148 π.Χ. η Θεσσαλονίκη προσαρτήθηκε στο ρωμαϊκό κράτος. 

Τα πρώτα χρόνια οι κατακτητές συμπεριφέρθηκαν σκληρά στους Έλληνες κατοίκους της και επέβαλαν βαρύτατη φορολογία. 

Πρωτεύουσα της ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας  
Στη Θεσσαλονίκη, που ορίστηκε έδρα του διοικητή της «Επαρχίας της Μακεδονίας», εγκαταστάθηκαν, πέρα από τις στρατιωτικές δυνάμεις και το διοικητικό προσωπικό, αρκετοί πολίτες της αυτοκρατορίας και κάτοικοι της Ρώμης που έλεγχαν την οικονομική ζωή της πόλης και διαμόρφωσαν μια νέα αριστοκρατική τάξη. 

Στην ανάπτυξη της πόλης συνέβαλε και η Εγνατία οδός που δημιουργήθηκε (146-120 π.Χ.) από τον ανθύπατο Γναίο Εγνάτιο, διοικητή της Μακεδονίας. Το σπουδαίο αυτό έργο δεν συμπίπτει με τη σύγχρονη Εγνατία οδό. Με την ολοκλήρωση της Εγνατίας οδού, από το Δυρράχιο της Αδριατικής έως την Κωνσταντινούπολη, η Θεσσαλονίκη που ήταν η πολυπληθέστερη πόλη του δικτύου με διεθνή ακτινοβολία, έγινε ο σημαντικότερος κόμβος ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση. Εγνατία οδός, έργο του Γναίου Εγνάτιου 

Στη διάρκεια της πρώιμης ρωμαιοκρατίας, η Θεσσαλονίκη υπήρξε έδρα εσωτερικών συγκρούσεων για τη διεκδίκηση της ηγεσίας του ρωμαϊκού κράτους και ωφελήθηκε «ποικιλότροπα» από τους νικητές. Κατά την περίοδο της διαμάχης ανάμεσα στον Ιούλιο Καίσαρα και τον Πομπήιο, ο τελευταίος μετέφερε το 49 π.Χ. τη διοίκηση της αυτοκρατορίας και 200 συγκλητικούς στη Θεσσαλονίκη. 


Μετά τη μάχη των Φιλίππων το 42 π.Χ. όπου ηττήθηκαν οι δολοφόνοι του Ρωμαίου αυτοκράτορα Ιούλιου Καίσαρα, Βρούτος και Κάσσιος, οι νικητές Οκταβιανός, Μάρκος Αντώνιος και Λέπιδος πρόσφεραν πολλά προνόμια στους Θεσσαλονικείς γιατί είχαν αρνηθεί να δεχτούν στην πόλη τους αντιπάλους τους. Έτσι η Θεσσαλονίκη κηρύχτηκε «ελεύθερη πόλη», που σήμαινε την απόσυρση της ρωμαϊκής φρουράς και την απαλλαγή της από τους φόρους στο ρωμαϊκό κράτος. 

Στα χρόνια του Γαλέριου  
Νέα μεγαλύτερη ακμή γνώρισε η Θεσσαλονίκη στα χρόνια της Τετραρχίας, όταν ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός, το 285 μ.Χ. προσέλαβε ως συναυτοκράτορα τον Μαξιμιανό και το 239 μ.Χ. όρισε ως καίσαρες τους στρατηγούς Κωνστάντιο και Γαλέριο, χωρίζοντας σε τέσσερα τμήματα την αχανή αυτοκρατορία για να διοικηθεί καλύτερα. 

Ένας από τους τετράρχες, ο Γαλέριος, έγινε διοικητής στη Βαλκανική χερσόνησο και την Ασία και έκανε έδρα του ανατολικού τμήματος του ρωμαϊκού κράτους, τη Θεσσαλονίκη δύο φορές. Μια την περίοδο 299-303 μ.Χ. και τη δεύτερη από το 308 έως τον θάνατο του το 311 μ.Χ. 

Ο Γαίος Γαλέριος Ουαλέριος Μαξιμιανός (250-311 μ.Χ.), όπως είναι το πλήρες όνομα του, ανέδειξε τη Θεσσαλονίκη σε πρωτεύουσα της Χερσονήσου του Αίμου και έχτισε ένα τεράστιο βασιλικό ανάκτορο που εκτεινόταν σε έκταση 150 στρεμμάτων, ερείπια του οποίου σώζονται στην πλατεία Ναυαρίνου και την οδό Δημητρίου Γούναρη. 
H σύγχρονη πλατεία Ναυαρίνου με τα ερείπια του ανακτόρου του Γαλέριου. Στα χρόνια της Ρωμαιοκρατίας ήταν το πολιτικό και διοικητικό κέντρο της Βαλκανικής. 

Κτίσματά του είναι επίσης και η μεγαλοπρεπής Ροτόντα, που σώζεται παρά τις μεταγενέστερες μετατροπές, ακέραια έως τις μέρες μας και το ¨κολοβό» θριαμβικό τόξο, η Καμάρα, που στήθηκε προς τιμήν του Γαλέριου. Η παρουσία του Γαλέριου στη Θεσσαλονίκη όπως ήταν επόμενο, δημιούργησε μια νέα κάστα «αυτοκρατορικών» αξιωματούχων και προσέλκυσε στην πόλη μεγάλο αριθμό οικονομικών παραγόντων και κρατικών υπαλλήλων. Η Καμάρα το 1884 . Οι πρώτες στερεωτικές εργασίες ξεκίνησαν επί Τουρκοκρατίας το 1889. 

Αυτή η νέα κοινωνική πραγματικότητα μαζί με τον πλούτο που έφτασε στη νέα αυτοκρατορική πρωτεύουσα, δημιούργησαν μια νέα πολυεθνική αστική τάξη (Έλληνες, Ρωμαίοι, Βαλκάνιοι, Εβραίοι) που έχτισε πολυτελείς βίλες και και ζούσε πλούσια στις νέες οικονομικές συνθήκες της αυτοκρατορίας. Δείγματα της εύπορης διαβίωσης της άρχουσας τάξης αυτής της περιόδου στη Θεσσαλονίκη είναι τα πολλά αρχαιολογικά ευρήματα (ψηφιδωτά δάπεδα, κοσμήματα, τάφοι) που εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.
 Ψηφιδωτό δάπεδο από το περιστύλιο του ανακτόρου του Γαλέριου 
Λίγο πριν από τον θάνατό του το 311 μ.Χ., ο Γαλέριος υπέγραψε στη Θεσσαλονίκη το σημαντικό διάταγμα ανοχής του χριστιανισμού παύοντας τις διώξεις κατά των χριστιανών.
 Έτσι, η Θεσσαλονίκη έγινε η πόλη της ανεξιθρησκίας δυο χρόνια πριν από το διάταγμα των Μεδιολάνων (Μιλάνο 313 μ.Χ.), με το οποίο ο Μέγας Κωνσταντίνος θέσπισε επίσημα την ανεξιθρησκία στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και νομιμοποίησε τη Χριστιανική Εκκλησία .
Θεσσαλονίκη Καμάρα 1911

 Η Καμάρα στολισμένη, με φόντο τη Ροτόντα, το 1928.

 Η θριαμβική αψίδα του Γαλέριου – Καμάρα
 Η Αψίδα του Γαλέριου, γνωστότερη ως «Καμάρα» ή «Θριαμβικό τόξο του Γαλέριου», στήθηκε μετά τη νίκη του συναυτοκράτορα Γαλέριου κατά των Περσών (296-297 μ.Χ) για να επαινέσει το θρίαμβο του.
 H Aψίδα του Γαλέριου στην αρχική της μορφή. Συνδεόταν με τα Ανάκτορα του Γαλερίου (νοτιοδυτικότερα) και με τη Ροτόντα (προς Βορρά).

 Η Αψίδα στη σημερινή της μορφή είναι «κολοβή». Λείπει ο τέταρτος πεσσός του τόξου που πατούσε στο οδόστρωμα της σημερινής οδού Εγνατίας, και όλο το αντίστοιχο ανατολικό τόξο. Πιθανόν να κατέρρευσε στο σεισμό του 620 μ. Χ. οπότε και κατέρρευσαν πολλά μνημεία μεταξύ των οποίων και η αρχαία αγορά.

 Όπως είναι σήμερα:
 Τα δυο τόξα ενώνονταν στο πάνω μέρος σχηματίζοντας τρούλο, ενώ από κάτω περνούσε πομπική οδός που πλαισιωνόταν δεξιά και αριστερά με κιονοστοιχίες και ένωνε τα ανάκτορα με τη Ροτόντα.

H πομπική οδός διασταυρωνόταν κάτω από το θριαμβικό τόξο με την Via Regia, τον κεντρικό δρόμο της πόλης.
 Αναπαράσταση της Αψίδας του θριάμβου

 Οι μαρμάρινοι πεσσοί της Καμάρας διακοσμούνται με γλυπτές παραστάσεις από τους πολέμους του Γαλέριου, σκηνές θυσίας, τα πορτραίτα της ρωμαϊκής τετραρχίας κ.ά.
 Oι μαρμάρινοι πεσσοί της Καμάρας

 Κάτω από την Καμάρα περνούσε από το τέλος του 19ου αιώνα έως την κατάργησή του, το 1954 η γραμμή του τραμ της οδού Εγνατίας 


.mixanitouxronou.gr
Διαβάστε Περισσότερα...

Η μοιραία βόμβα που μετέτρεψε τον Παρθενώνα σε ερείπιο ήταν του Μοροζίνι. Γιατί τα βενετικά πυρά κατά της Ακρόπολης στράφηκαν αποκλειστικά κατά του ναού (βίντεο)...


Στις 27 Φεβρουαρίου του 1992 ολοκληρώθηκε με επιτυχία η μεταφορά του πέμπτου κίονα της νότιας πλευράς του Παρθενώνα. Τμήμα του είχε καταστραφεί κατά το βομβαρδισμό της Ακρόπολης το 1687, από το δόγη της Βενετίας Φραγκίσκο Μοροζίνι. 
Ο κίονας μετά την έκρηξη εμφάνιζε σύμφωνα με τους μελετητές και τους αρχαιολόγους, μετατόπιση και κλίση προς το νότο. 
Έτσι κρίθηκε αναγκαία η μεταφορά του και η επανατοποθέτησή του, από τον πρώτο, στο δεύτερο σπόνδυλο. 

Η φθορά του κίονα δυστυχώς δεν ήταν η μοναδική, που προκάλεσε ο βομβαρδισμός. 
Η μοιραία βόμβα που μετέτρεψε σε ερείπιο τον Παρθενώνα, ρίχτηκε από κανόνι που ήταν τοποθετημένο κοντά στην Αγία Αικατερίνη στην Πλάκα. 
Στόχος του Μοροζίνι ήταν οι Τούρκοι και τα πυρομαχικά, που ήξερε ότι είχαν αποθηκεύσει στην Ακρόπολη. 
Οι Τούρκοι πίστευαν ότι ο Ιταλός θα σεβόταν το αρχαίο μνημείο και δεν θα χτυπούσε. 
Ο Μοροζίνι όμως ήταν αδίστακτος. Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 1687 στις 7 το βράδυ ένα βλήμα εκτοξεύτηκε στην οροφή του αρχαίου ναού και τον ανατίναξε. 
Η οβίδα τρύπησε την στέγη και χτύπησε τα πεντακόσια βαρέλια πυρίτιδας που είχαν αποθηκεύσει οι Τούρκοι  στο κέντρο του ναού.... 
Δείτε το βίντεο στο mixanitouxronou.gr

mixanitouxronou.gr
Διαβάστε Περισσότερα...