Αποκαλύψεις - φωτιά στη Βουλή για μίζες, ΚΥΣΕΑ, εξοπλιστικά.

Και ξαφνικά υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ βεβαιώνει την εντιμότητα Σημίτη.

Γράφει o ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΑΣΚΑΣ

Η Βουλή συνέστησε Εξεταστική Επιτροπή για τη ΖΗΜΕΝΣ και ανάμεσα στα άλλα η Επιτροπή εξέτασε και το διαβόητο σύστημα ασφαλείας  C4i.

H αξία του συστήματος ξεκίνησε με προασφορά της αμερικανικής εταιρείας  SAIG ύψους 50 εκατομ ευρώ.

Στην πορεία προς τους ολυμπιακούς και με κυβέρνηση Σημίτη αποφασίστηκε να περιληφθεί και κατασκευή της ΖΗΜΕΝΣ. Ετσι η αξία εκοξεύτηκε σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για παράδοση πριν τους ολυμπικαούς του 2004.

Επικεφαλής της Επιτροπής που θα παραλάμβανε το σύστημα είχε ορισθεί ο (τότε) στρατηγός της ΕΛ-ΑΣ Β.Κωνσταντινίδης.

Η υπόθεση εξελίχθηκε σε σκάνδαλο καθώς το σύστημα ουδέποτε λειτούργησε και παρελήφθη πολύ μετά τους ολυμπιακούς αγώνες.

Η Βουλή το 2010 συνέστησε Εξεταστική Επιτροπή και εκεί ο Πάνος Καμμένος συνέδεσε ευθέως την υπόθεση αυτή με τον Αντώνη Κάντα, στρατηγό του Υπουργείου Αμυνας, οποίος ομολόγησε ότι ο ίδιος συγκέντρωσε (κυρίως επι Σημίτη) .περίπου 15 εκατομ δολλάρια απο μίζες για διάφορα εξοπλιστικά.

Ο Συμβουλος του Υπουργείου Αμυνας μακαρίτης Αλ. Πολυμενόπουλος μεταπήδησε απο το Υπουργείο Αμυνας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και έκανε βαρύτατη καταγγελία προς τον κ.Σημίτη, ως πρωθυπουργό για σκάνδαλο και μίζα και τον ρωτούσε αν τον εξεπάτησαν στο ΚΥΣΕΑ για την υπόθεση αυτή.

Ο στρατηγός της ΕΛ-ΑΣ κατέθεσε στην Εξεταστική αυτή Επιτροπή ότι τον παγίδεψαν και στο σύστημα έγινε υπερτιμολόγηση.

Είπε μεταξύ άλλων ότι το 2003-2004 ο τότε Υπουργός Δημ.Τάξης Μιχ. Χρυσοχοίδης τον έστειλε στην επιτροπή λέγοντάς του ότι "δεν ανέχομαι να χρεωθεί ο ελληνικός λαός 400-500 εκατομμύρια για το σύστημα αυτό".

Ο στρατηγός καταθέτει ότι η τιμή άρχισε να κατεβαίνει και από τα 315 εκατομμύρια πήγε στα 278 εκατομμύρια.

Τότε το ΚΥΣΕΑ αποφάσισε ότι δεν θα δοθούν για το σύστημα πάνω απο 255 εκατομμυρια ευρώ.

Ο στρατηγός κατέθεσε ότι έστειλε στην εταιρεία (saig-siemens) με έγγραφο την εντολή του ΚΥΣΕΑ και ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΜΕΡΑ η εταιρεία απάντησε ότι το προσφέρει 254.999.000 ευρώ.

Οι κ.κ.Τζαβάρας, Καμμένος, Παφίλης, Παπαδημούλης έκαναν, μεταξύ πολλών άλλων βουλευτών, λόγο για μιζαδόρους-καρπουζάδες και υπερτιμολογημένο άχρηστο προϊόν, το οποίο δεν παραδόθηκε εγκαίρως, δεν λειτούργησε στους Ολυμπιακούς κλπ.

Ο στρατηγός σε όλα αυτά απαντούσε ότι τον παγίδεψαν και έγινε υπερτιμολόγηση.

Οι προαναφερόμενοι βουλευτές τότε, αναφέρθηκαν μαζί με άλλους και ευθέως σε μια εταιρεία συμβούλων που πήρε 10 εκατομ ευρώ για να δώσει συμβουλές μόνο σε αυτή την υπόθεση και ρωτούσαν αν είναι μίζες, αν θυμάται ο στρατηγός κάποιον Έλληνα αυτής της εταιρείας κλπ.

Εκείνος απάντησε ότι θυμόταν μόνον έναν...Γάλλο και τίποτα άλλο...

Ο στρατηγός Κάντας ομολόγησε ότι μάζεψε μίζες ύψους 15 εκατομ ευρώ από την συνυπογραφή που έβαζε στα εξοπλιστικά και υπολογίζει ότι οι πάνω από αυτόν πήραν πολύ περισότερα. Και αποκάλυψε στη Δικαιοσύνη ότι τα χρήματα τα έβγαζε στο εξωτερικό με τσάντες μέσω δυο τραπεζιτών, τους οποιους κατονομάζει.

Τούτων δοθέντων ο Κώστας Βαξεβάνης έκανε την Κυριακή στο  DOCUMENTO πρώτο θέμα την μεταφορά με τσάντες χρημάτων στο εξωτερικό, αναφερόμενος στη δικογραφία για τα εξοπλιστικά.

Επι Σημίτη ξεκίνησε το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας και ο κ.Κάντας αναφέρεται ευθέως στην περίοδο αυτή.

Και τούτων δοθέντων ο Κώστας Βαξεβάνης δημοσίευσε το εξής αναφερόμενος στον πρώην Υπουργό Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ κ.Νίκο Φίλη:

ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ-ΦΙΛΗΣ-ΣΗΜΙΤΗΣ

Με συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ, ο Νίκος Φίλης, δήλωσε φιλική συμμετοχή στην αγωνιώδη προσπάθεια που γίνεται από ΚΙΝΑΛ και ΝΔ, όχι μόνο για προκαταβολική αθώωση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, αλλά , κυρίως, για την απαγόρευση να χρησιμοποιούν το όνομά του επί ματαίω, μαζί φυσικά με τους λογαριασμούς του. Δήλωσε οι Νίκος Φίλης στην εφημερίδα, η οποία και αυτή συχνά πυκνά τον φιλοξενεί:

“Πιστεύω ότι η απόφαση της ανεξάρτητης αρχής για έλεγχο στους λογαριασμούς του κ. Σημίτη έχει στοιχεία υπερβολής και είμαι βέβαιος, με βάση τη δημόσια εικόνα του, ότι τίποτα το επιλήψιμο δεν υπάρχει. Άλλο οι πολιτικές διαφωνίες με τον κ. Σημίτη και οι αδιαμφισβήτητες ευθύνες του για τους υπερεξοπλισμούς και τα «έργα» υπουργών του, άλλο η αμφισβήτηση της προσωπικής εντιμότητας και ακεραιότητάς του» “.

Περιέργως , ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που πολύ συχνά αντιστρατεύεται την κυβέρνηση με αριστερή ρητορική, εμφανίζεται σημιτικότερος των αμήχανων οπαδών του Σημίτη που καταλαβαίνουν πως κάτι τρέχει. Σε βαθμό μάλιστα να δηλώνει πως οι πρακτικές της Δικαιοσύνης, ανάμεσα στις οποίες είναι και η εντολή για άνοιγμα λογαριασμών της οικογένειας Σημίτη, είναι υπερβολικές.

Ας πάρουμε με τη σειρά τα Φιλη-κά επιχειρήματα υπέρ Σημίτη:

1.Το άνοιγμα λογαριασμών έχει στοιχεία υπερβολής

Η Αρχή για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, μετά από στοιχεία που προκύπτουν από ανακριτικές διαδικασίες, είναι αναγκασμένη να προβεί σε συγκεκριμένες ενέργειες, τυπικές συνήθως αλλά αναγκαίες, όπως το άνοιγμα των λογαριασμών του ερευνώμενου. Ποιό είναι το στοιχείο υπερβολής για τον Νίκο Φίλη; Ότι έγιναν όσα προβλέπει ο νόμος ή ότι τόλμησαν να ερευνήσουν τον Σημίτη;

2. Είμαι βέβαιος από τη δημόσια εικόνα του πως τίποτα επιλήψιμο δεν υπάρχει

Τι είδους αντίληψη είναι αυτή για έναν πολιτικό της Αριστεράς, που μετατρέπει τη δημόσια εικόνα σε κριτήριο ενοχής ή αθώωσης; Τι είχε δηλαδή η δημόσια εικόνα του Γιάννου Παπαντωνίου; Για ποιά δημόσια εικόνα μιλάμε; Αυτή στο θέατρο; Στο Μέγαρο Μουσικής; Στα κατ ιδίαν δείπνα; Υπάρχουν πολλοί, όπως ο Αντώνης Κάντας, Διευθυντής Εξοπλισμών, ο οποίος βρέθηκε με μίζες εκατομμυρίων ενώ συντηρούσε μια εξαιρετική δημόσια εικόνα αξιωματικού που ζούσε σε παλιό διαμέρισμα και κυκλοφορούσε με ένα φθαρμένο κουστούμι. Αυτός είναι ένοχος ή αθώος για τον Φίλη; Μήπως να καθιερώσουμε την ανθρωπομετρία και τον φυσιογνωμισμό ως κριτήρια ενοχής κατά τα πρότυπα του 19ου αιώνα;

3. Είναι αδιαμφισβήτητη η εντιμότητα και ακεραιότητα του Σημίτη

Πού το ξέρει αυτό ο Νίκος Φίλης; Και γιατί αισθάνεται την ανάγκη να το δηλώσει την ώρα που γίνονται έρευνες από τους Εισαγγελείς; Έχει γνώση ο Φίλης όσων έχει κάνει ο Σημίτης; Ήταν παρών; Και σε κάθε περίπτωση γιατί κόπτεται για μια έρευνα που στηρίζεται σε στοιχεία και καταθέσεις προκαταβάλλοντας με δηλώσεις για υπερβολή; Το απευθύνει στους δικαστικούς ή στο ακροατήριο Σημίτη;

Να ενημερώσουμε λοιπόν το Νίκο Φίλη πως:

Ο Μισέλ Ζοσεράν, Διευθύνων Σύμβουλος της THALES, της εταιρείας που χρημάτισε το Σημητικό σύστημα για να αγοράσει τις φρεγάτες της, έχει καταθέσει από το 2005 πως ο Σημίτης χρηματίστηκε για το σύστημα Ασφάλειας των ολυμπιακών Αγώνων C4 i
Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος έχει καταθέσει στο Μόναχο και έχει καταδικαστεί γι αυτό, πως χρημάτιζε με 2% επί των συμβάσεων τον Γείτονα και τον Βαρθολομαίο για να προχωράνε τα «έργα» του. Αυτοί οι χρηματισμοί ήτα εν αγνοία του Σημίτη; Μάλλον όχι, γιατί θα είχε πάρει θέση, αλλά δεν το έκανε όπως και γι αυτούς με τον Τσουκάτο και τον Μαντέλη.
Το στέλεχος της SIEMENS , Σίκατζεκ, έχει επιβεβαιώσει όσα έχουν προκύψει στην έρευνα, μιλώντας για «μαύρες τσάντες πιλότων» με τις οποίες μεταφέρθηκαν 2 εκατομμύρια ευρώ ως μίζες. Στις μίζες αυτές σε ανύποπτο χρόνο και για άλλο λόγο είχε αναφέρει ο Ζοσεράν.
Υπάρχουν λοιπόν όλα αυτά τα στοιχεία και πρέπει η Δικαιοσύνη να μην ελέγξει; Να επιβεβαιώσει την πεποίθηση της συγκάλυψης που υπάρχει στην κοινωνία; Να μην ανοίξει λογαριασμούς; Να μην καλέσει σε καταθέσεις; Να μην ακουμπήσει το Σημίτη επειδή ο Φίλης έχει καλή εικόνα γι αυτόν;

Το θέμα δεν είναι δικαστικό αλλά πολιτικό σε ό,τι αφορά το Νίκο Φίλη. Η μία του πλευρά αφορά την ανάγκη που νοιώθει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξει τώρα τον Σημίτη και να αποδυναμώσει τη Δικαιοσύνη, την ώρα που ΚΙΝΑΛ και ΝΔ, προσπαθούν να δώσουν την εικόνα μιας ακόμη σκευωρίας. Και ναι μεν αυτοί έχουν λόγους και μάλιστα ενοχής, αλλά ο Νίκος Φίλης ποιο λόγο έχει; Η άλλη πλευρά αφορά την προσπάθεια που γίνεται από συγκεκριμένα στελέχη τους ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίσουν ως μετριοπάθεια την ατιμωρησία και τη συγκάλυψη. Στην περίεργη θεώρησή τους, η πολιτική σκηνή απειλείται και η πολιτική ποινικοποιείται αν αρχίζουμε και σκαλίζουμε τέτοια πράγματα. Δυστυχώς, πάνω σε αυτή την φαινομενικά μετριοπαθή στάση «πολιτικής υπευθυνότητας» στήθηκε επί δεκαετίες η διαπλοκή και η ατιμωρησία της. Οι διεφθαρμένοι πολιτικοί δεν είπαν «κάτω τα χέρια από τη διαφθορά μας». Απλώς ψέλλισαν πως δεν είναι σωστό να ακουμπάμε πρωθυπουργούς, πως υπάρχει ο φόβος να φτάσουμε σε ακρότητες, πως δεν μπορούμε να κάνουμε τη Βουλή δικαστήριο και άλλα τέτοια. Έτσι παγίωσαν και το έγκλημα και την ανοχή του. Ουδέποτε δήλωσαν διεφθαρμένοι, αντιθέτως εμφανίστηκαν ως υπεύθυνοι.

Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι ούτε η πιο τίμια, ούτε η πιο πολιτική. Γιατί πολιτικοί που δηλώνουν αβροφροσύνη σε αντιπάλους όταν τα πράγματα αγγίζουν το ποινικό, σε κάτι προσβλέπουν. Πόσο μάλλον όταν σε όλα τα άλλα δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Δεν μπορεί για τον Φίλη, από τότε που έπαψε να είναι υπουργός, κάθε κυβερνητική απόφαση να είναι άξια κριτικής αλλά η έρευνα για τον Σημίτη η οποία επιβάλλεται από νομικά δεδομένα και όχι υποκειμενικές κρίσεις, να είναι καθ υπερβολή. Το πρόβλημα δεν είναι η προσπάθεια ποινικοποίησης της πολιτικής αλλά ακριβώς το αντίθετο. Η προσπάθεια να πολιτικοποιηθούν ποινικά θέματα και να γλυτώσουν οι υπεύθυνοι, καλυμμένοι από τον κομματικό μανδύα και την πολιτική κάλυψη. Ο Φίλης δυστυχώς μόλις συμμετείχε σε αυτό.

Προτείνουμε στο Νίκο Φίλη να διαβάσει εδώ («Σε τσάντα πιλότου οι μίζες από τα μαύρα ταμεία της Siemens»), αν και η στάση του δεν προέρχεται απ ό,τι φαίνεται από ελλιπή πληροφόρηση.

ntokoumenta.gr

Διαβάστε Περισσότερα...

Χτύπησε ο Κοτζιάς: Έστειλα διπλωμάτες στη φυλακή! Έδιναν βίζες σε ασυνόδευτα μικρά που σημαίνει εμπόριο οργάνων!

Η αποκάλυψη που έκανε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ σίγουρα θα συζητηθεί. 

Ακούστε τα λόγια του καθώς είναι όσο πιο ξεκάθαρος γίνεται:

«Δε συμφωνώ ότι δεν κάναμε τίποτα. Και να σας πω και κάτι; Και 93 υποθέσεις που έστειλα στον εισαγγελέα για παραβίαση του ποινικού κανόνα και μερικούς διπλωμάτες που φτάσανε στη φυλακή επειδή έδιναν βίζες σε ασυνόδευτα μικρά, που σημαίνει..., βίζες για ασυνόδευτα μικρά ξέρετε τι σημαίνει; Σημαίνει εμπόριο οργάνων. Και μόνο αυτό ότι έσωσα μερικές ψυχές θα κοιμηθώ ήσυχα όταν τελειώσει η ζωή μου»
Freepen.gr

Διαβάστε Περισσότερα...

Mάχη της Πύδνας (168 π.Χ.): Όταν η Μακεδονία έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων

Η μάχη της Πύδνας, ήταν η τελευταία πολεμική σύγκρουση μεταξύ Μακεδόνων (υπό τον βασιλιά Περσέα) και των Ρωμαίων (υπό τον Αιμίλιο Παύλο). Έγινε στις 22 Ιουνίου του 168 π.Χ. Νικητές ήταν οι Ρωμαίοι, που έτσι κατάφεραν να καταλύσουν οριστικά το μακεδονικό κράτος και να προσαρτήσουν τα εδάφη του.

Οι πληροφορίες που έχουμε για τη μάχη είναι πολύ λίγες. Η αφήγηση του Πολύβιου έχει χαθεί, το κείμενο του Λίβιου έχει ένα μεγάλο κενό, ενώ ο Πλούταρχος, στηρίχθηκε σε μια βιογραφία του Περσέα γραμμένη από τον Ποσειδώνιο από την Απάμεια, που περιγράφει τα γεγονότα μόνο από τη μακεδονική πλευρά.

Πού βρισκόταν η Πύδνα;
Η Πύδνα, ήταν αρχαία μακεδονική πόλη στην Πιερία. Βρισκόταν ανάμεσα στη Θεσσαλονίκη και τις εκβολές του Πηνειού. Εκεί θανατώθηκε η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ολυμπιάδα, από τον Κάσσανδρο (317 π.Χ./316 π.Χ.). Πιστεύεται ότι βρίσκεται σε λόφο νότια του σημερινού χωριού Μακρύγιαλος (γνωστό στους ντόπιους ως Παλαιά Πύδνα ή Παλαιοκίτρος).

Τα γεγονότα πριν τη μάχη
Οι Ρωμαίοι, υπό τον Μάρκιο Φίλιππο, πέτυχαν το 169 π.Χ. να προωθήσουν τις θέσεις τους στη Μακεδονία και να φέρουν σε πολύ δύσκολη θέση τον βασιλιά (από το 179 π.Χ.), της Μακεδονίας Περσέα, ο οποίος έσπευσε να αναζητήσει συμμάχους, καθώς έβλεπε ότι σύντομα οι Ρωμαίοι ετοιμάζονταν για την τελική επίθεση εναντίον του.

Πέτυχε, σε πρώτη φάση, τη συμμαχία των Βαστάρνων. Έτσι, τον Φεβρουάριο του 168 π.Χ., 10.000 πεζοί και άλλοι τόσοι Βάσταρνοι ιππείς, υπό την ηγεσία του Κλονδίκου, πέρασαν τον ποταμό  Ίστρο (Δούναβη) και έφτασαν στον άνω ρου του ποταμού Αξιού. Εκεί, συνάντησαν τον Περσέα, από τον οποίο ζήτησαν προκαταβολικά όλους τους μισθούς τους (περίπου 500 τάλαντα). Ο Περσέας, δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει το ποσό αυτό και οι Βάσταρνοι επέστρεψαν στις παραδουνάβιες εστίες τους, λεηλατώντας τις χώρες από τις οποίες περνούσαν.

Η αναπάντεχη και δυσάρεστη αυτή εξέλιξη, αντισταθμίστηκε από τη συμμαχία των Μακεδόνων με τους Ιλλυριούς, οι οποίοι είχαν ηγέτη τον Γένθιο. Παράλληλα, ο Περσέας προσπάθησε μέσω προσεταιρισμού των Ρόδιων, που είχαν εκείνη την εποχή σημαντική ναυτική και οικονομική δύναμη, τη σύναψη συνθήκης ειρήνης με τους Ρωμαίους Συμμάχους, αναζήτησε ο Περσέας και στην Πέργαμο (Ευμένης), όπως και στο πρόσωπο του Σελευκίδη βασιλιά Αντιόχου Δ” χωρίς αποτέλεσμα.

Οι Ρωμαίοι υπό τον Λεύκιο Αιμίλιο στην Ελλάδα
Το 168 π.Χ., ο Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος, έγινε νέος ύπατος της Ρώμης, διαδεχόμενος τον Κόιντο Μάρκιο Φίλιππο. Ήταν ώριμος, εμπειροπόλεμος και εξαιρετικός στρατηγός. Μιλούσε άριστα ελληνικά και θαύμαζε τον ελληνικό πολιτισμό. Έχοντας μαζί του πολλούς ικανούς στρατιωτικούς περισσότερους από 100.000 άνδρες στη διάθεσή του (μαζί με δυο εφεδρικές λεγεώνες που παρέμειναν στην Ιταλία). Γύρω στις 20 Μαΐου του 168 π.Χ., ξεκίνησε για την Ελλάδα.

Στα μέσα Ιουνίου 168 π.Χ., ο Περσέας δέχτηκε ένα σημαντικό πλήγμα, καθώς οι σύμμαχοι του Ιλλυριοί ηττήθηκαν από τους Ρωμαίους του Λεύκιου Ανίκιου και ο βασιλιάς τους Γένθιος οδηγήθηκε αιχμάλωτος στη Ρώμη (σύμφωνα με κάποιες άλλες πηγές όμως, οι Ιλλυριοί λιποτάκτησαν την ώρα της μάχης, αφού δωροδοκήθηκαν και εξαγοράστηκαν από τον Λεύκιο Αιμίλιο).

Ο Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος, έφτασε στο ρωμαϊκό στρατόπεδο της Φίλας (αρχαία πόλη της Πιερίας), στις 7 Ιουνίου του 168 π.Χ. Εκεί αναδιοργάνωσε το στράτευμά του και επέβαλε αυστηρή πειθαρχία.

Ο Περσέας είχε στρατοπεδεύσει στην οχυρή θέση του Ελπειού ποταμού (σημ. Ενιπέα), με 40.000 πεζούς και 4.000 ιππείς. Είχε οχυρώσει την περιοχή με ξύλινο τείχος και καταπέλτες. Για να προστατεύσει τα νώτα του, τοποθέτησε στο Πύθιο και την Πέτρα, 5.000 άνδρες περίπου, με επικεφαλής τους Ιστιαίο, Θεογένη και Μίδωνα, ενώ ενίσχυσε τις φρουρές της Θεσσαλονίκης και της Αινείας για να προστατευθεί από ενδεχόμενη απόβαση του ρωμαϊκού στόλου.

Η μάχη της Πύδνας

Ο Λεύκιος Αιμίλιος ανέθεσε στον θετό γιο του Φάβιο Μάξιμο και τον Σκιπίωνα Νασικά, να κάνουν παρακαμπτήριο ελιγμό και να «χτυπήσουν» τους Μακεδόνες από τα νώτα. Οι δύο στρατιωτικοί είχαν υπό τις διαταγές τους, 8.500 περίπου άνδρες. Την αυγή της 20ης Ιουνίου, οι Ρωμαίοι αιφνιδίασαν τους Μακεδόνες που φύλαγαν τη δευτερεύουσα διάβαση του Πύθιου. Οι υπερασπιστές του Πύθιου, αμύνθηκαν με γενναιότητα και πρόλαβαν να ενημερώσουν τη φρουρά της Πέτρας.

Η αναστάτωση που επικράτησε στο μακεδονικό στρατόπεδο, επέτρεψε στους Ρωμαίους να παρακάμψουν τη διάβαση της Πέτρας και να κατέβουν ανενόχλητοι στην πεδιάδα της Πιερίας.

Ο Περσέας βλέποντας την εξέλιξη αυτή, αποφάσισε να εγκαταλείψει την περιοχή του Ελπειού ποταμού και να μετακινηθεί στην τοποθεσία ανάμεσα στους ποταμούς Αίσονα (σημ. Πέλικας) και Λεύκο (σημ. Μαυρονέρι).

Ο Μακεδόνας βασιλιάς ήθελε να δώσει όσο πιο γρήγορα γινόταν τη μάχη γιατί σύντομα θα κατέφθαναν και άλλες ρωμαϊκές δυνάμεις, υπό τον Λεύκιο Ανίκιο. Αντίθετα, ο Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος, κωλυσιεργούσε, καθώς ο στρατός του ήταν ταλαιπωρημένος και η τοποθεσία δεν ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκή γι” αυτόν.

Μια έκλειψη της Σελήνης που έγινε το προηγούμενο βράδυ της μάχης (21 προς 22 Ιουνίου) τρόμαξε τα αντίπαλα στρατεύματα. Ως το επόμενο μεσημέρι, τίποτα δεν έδειχνε ότι θα ακολουθήσει μάχη.

Και όμως, αυτή ξεκίνησε από ένα τυχαίο γεγονός. Γύρω στις 3 το μεσημέρι, από την προφυλακή του ρωμαϊκού στρατοπέδου, κοντά στην όχθη του Λεύκου, «αχάλινος ίππος» διέσχισε τον ποταμό προς την απέναντι όχθη. Άνδρες της μακεδονικής προφυλακής (800 Θράκες υπό τον Αλέξανδρο) παρασύρθηκαν να αιχμαλωτίσουν το άλογο και αυτό προκάλεσε την επέμβαση των Ιταλών συμμάχων των Ρωμαίων. Η συμπλοκή γενικεύθηκε και φάνηκε οι Μακεδόνες να επικρατούν.

Αυτό προκάλεσε ενθουσιασμό στις τάξεις του στρατεύματος αλλά και τον ίδιο τον Περσέα, ο οποίος, μάλλον άκριτα, διέταξε έξοδο των δυνάμεών του προς το στρατόπεδο. 6.000 ψιλοί (ελαφρά οπλισμένοι) Θράκες και Παίονες, άγημα των επίλεκτων Μακεδόνων (2.000-3.000 υπασπιστές) και οι χαλκάσπιδες φαλαγγίτες του κέντρου προωθήθηκαν προς τον Λεύκο.
Αυτοί αποτελούσαν το πρώτο μέρος του αριστερού κέρατος της μακεδονικής παράταξης.
Τα μακεδονικά στρατεύματα, διέσχισαν τον Λεύκο και κάμπτοντας την αντίσταση των Ιταλών συμμάχων των Ρωμαίων, έφτασαν μια ανάσα από το ρωμαϊκό στρατόπεδο. Θορυβημένος ο Αιμίλιος Παύλος που ως τότε παρακολουθούσε τις εξελίξεις από τη σκηνή του στα υψώματα του Ολόκρου, έσπευσε να εμψυχώσει τις δυνάμεις του και διέταξε αντεπίθεση. Στο δεξιό μέρες της παράταξής του, που πιεζόταν περισσότερο, έστειλε μεγάλο μέρος του συμμαχικού πεζικού και (πολεμικούς) ελέφαντες. Αν και αρχικά φαινόταν ότι οι Μακεδόνες θα επικρατήσουν, ένας ευφυής ελιγμός του Αιμίλιου Παύλου ανέτρεψε τα δεδομένα. Διέταξε μικρή υποχώρηση των λεγεώνων, για να παρασύρει τους αντιπάλους του στα υψώματα των υπωρειών του Ολόκρου.
Το ανώμαλο έδαφος και το μεγάλο μήκος της παράταξης των Μακεδόνων, είχαν σαν αποτέλεσμα να προκληθεί σύγχυση στις δυνάμεις του Περσέα.

Οι Ρωμαίοι, την εκμεταλλεύτηκαν και «χτύπησαν», με επικεφαλής τον χιλίαρχο Λεύκιο Ποστούμιο Αλβίνο, τους αντιπάλους τους. Ιδιαίτερα, στο ασθενέστερο σημείο της μακεδονικής παράταξης, μεταξύ των χαλκάσπιδων  (του αριστερού τμήματος της φάλαγγας) και του αγήματος. Αλλά και στο δεξιό τμήμα των Ρωμαίων, η προέλαση των Μακεδόνων είχε ανακοπεί από τους ελέφαντες.

Η σύγκρουση αυτή τελικά, εξελίχθηκε σε πανωλεθρία για τους Μακεδόνες, ειδικά για τους επίλεκτους άνδρες του αγήματος που σκοτώθηκαν όλοι.

Ο Περσέας, ενώ η μάχη δεν είχε κριθεί ακόμα, φρόντισε να φύγει μαζί με το ιππικό του. Για τη στάση του αυτή, όπως και τη γενικότερη απραξία του, κατηγορήθηκε σφοδρά, ενώ δέχτηκε επίσης ύβρεις και βαρύτατους χαρακτηρισμούς.

20.000 – 25.000 Μακεδόνες σκοτώθηκαν στη διάρκεια της μάχης, 5.000 αιχμαλωτίστηκαν και μόλις 600 κατάφεραν να σωθούν στα τείχη της Πύδνας.

Από την άλλη πλευρά, οι Ρωμαίοι έχασαν μόλις 80 – 100 άνδρες (!). Η συνολική διάρκεια της μάχης, ήταν περίπου μία ώρα (!).

Οι δυνάμεις του δεξιού κέρατος του Περσέα, έμειναν αλώβητες. Αποτελούνταν από 9.000 άνδρες συνολικά (2.000 Γαλάτες, 3.000 Κρήτες, 3.000 υπασπιστές και 1.000 άνδρες από διάφορα μέρη της Ελλάδας).

Ο νικητής της μάχης της Πύδνας, Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος, ομολόγησε αργότερα ότι ποτέ στη στρατιωτική του σταδιοδρομία, δεν είχε δει φοβερότερο θέαμα από την επίθεση της μακεδονικής φάλαγγας.

Τα γεγονότα μετά τη μάχη – Η φυγή του Περσέα στη Σαμοθράκη
Όπως είπαμε, ο Περσέας εγκατέλειψε με το ιππικό του το πεδίο της μάχης και κατευθύνθηκε προς την πρωτεύουσα του Πέλλα. Πολλοί συνεργάτες του τον εγκατέλειψαν ενώ το ιππικό του διασκορπίστηκε σε διάφορες μακεδονικές πόλεις.

Το ίδιο βράδυ, συνοδευόμενος από τον Κρητικό Εύανδρο, τον Βοιωτό Νέωνα, τον Αιτωλό Αρχέδαμο και 500 Κρήτες, μάζεψε τους θησαυρούς του και έφυγε από την Πέλλα.
Αρχικά, πήγε στην Αμφίπολη. Προσπάθησε να εξασφαλίσει  τη βοήθεια των γειτονικών Βισαλτών, χωρίς αποτέλεσμα.

Έτσι, έστειλε μια πρεσβεία στο Λεύκιο Αιμίλιο Παύλο για να διαπραγματευτεί την παράδοση του. Στη συνέχεια, κατέφυγε με μεγάλο τμήμα των θησαυρών, στη Σαμοθράκη. Διάλεξε το πανέμορφο αυτό νησί, επειδή γειτνίαζε με τη Μακεδονία, υπήρχε το ιερό των Καβείρων όπου μπορούσε να ζητήσει άσυλο, είχε αυτάρκεια τροφίμων και τέλος, μπορούσε να ελπίζει σε βοήθεια του μακεδονικού στόλου, ο οποίος το 168 π.Χ. είχε σημειώσει μια σειρά από επιτυχίες στο Αιγαίο σε βάρος των Ρωμαίων και των συμμάχων τους.

Δυστυχώς για τον Περσέα, η μία μετά την άλλη, οι πόλεις του βασιλείου του, έπεσαν στα χέρια των Ρωμαίων. Στην Πέλλα, μάλιστα, περίμεναν τον Λεύκιο Αιμίλιο Παύλο, πολυάριθμες ελληνικές πρεσβείες που τον συγχάρηκαν για τη νίκη του. Το ίδιο έγινε και στην Αμφίπολη. Παράλληλα, ο επικεφαλής του μακεδονικού στόλου Αντήνορας, διαπιστώνοντας ότι ο αγώνας είχε κριθεί, παραδόθηκε στους Ρωμαίους.

Περικυκλωμένος από τον ρωμαϊκό στόλο υπό τον Γνάιο Οκτάβιο, ο Περσέας προσπάθησε να διαπραγματευθεί την παράδοσή του χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο Εύανδρος εκτελέστηκε μετά από διαταγή του Περσέα (και απαίτηση του Γνάιου Οκτάβιου), επειδή είχε προσπαθήσει να σκοτώσει τον Ευμένη στους Δελφούς. Αυτό έκανε όμως τους Κρητικούς μισθοφόρους ν” αποχωρήσουν απ” τη Σαμοθράκη. Ο Περσέας συμφώνησε μ” έναν έμπορο από την Κρήτη, τον Οροάνδη, που βρισκόταν εκείνον τον καιρό στη Σαμοθράκη, να τον μεταφέρει στη μεγαλόνησο στον σύμμαχό του, Κότυο. Φόρτωσε τους θησαυρούς του στο πλοίο του Οροάνδη και συμφώνησε να επιβιβαστεί και ο ίδιος τη νύχτα. Ωστόσο, ο Οροάνδης με τους θησαυρούς έφυγε αφήνοντας τον Περσέα στο νησί!

Απίστευτη αφέλεια από έναν βασιλιά… Τελικά, αφού ο πιστός του ακόλουθος Ίων ο Θεσσαλονικεύς με τα παιδιά του, εκτός από τον μεγαλύτερο γιο του Φίλιππο, παραδόθηκαν στους Ρωμαίους και ο ίδιος ο Περσέας με τον Φίλιππο παραδόθηκαν στον Γνάιο Οκτάβιο, ο οποίος με τη ναυαρχίδα του στόλου του, τους έστειλε στον Λεύκιο Αιμίλιο Παύλο (αρχές Ιουλίου 168 π.Χ.).

Ο τελευταίος, τους φέρθηκε άψογα και ηγεμονικά. Συνέφαγε μαζί με τον Περσέα, μιλώντας του ελληνικά και συνέστησε στους αξιωματικούς του να του φερθούν με σεβασμό.
Ακολούθησε η κατάληψη και η καταστροφή όσων ελληνικών πόλεων είχαν τηρήσει φιλομακεδονική στάση. Μόνο στον Πασσαρώνα και τον Τέκμονα της Ηπείρου συνάντησε μεγάλη αντίσταση. Όταν οι ηγέτες των πόλεων αυτών Αντίνοος, Θεόδοτος και Κέφαλος έπεσαν μαχόμενοι, οι κάτοικοί τους παραδόθηκαν. Μεγαλύτερες καταστροφές προκάλεσαν οι Ρωμαίοι στην Άντισσα της Λέσβου που είχε προσφέρει βοήθεια στον μακεδονικό στόλο. Υποχρέωσαν μάλιστα τους κατοίκους της να μετοικήσουν στη Μήθυμνα.

Η Μακεδονία, η Ηπειρος και η Ιλλυρία υπό ρωμαϊκή κατοχή
Η ρωμαϊκή Σύγκλητος, το 167 π.Χ. αποφάσισε να καταλυθούν τα μοναρχικά καθεστώτα, σε Μακεδονία, Ήπειρο και Ιλλυρία και να αντικατασταθούν από αβασίλευτα πολιτεύματα. Η Μακεδονία διαιρέθηκε σε 4 ανεξάρτητες και αυτόνομες «μερίδες» φόρου υποτελείς στους Ρωμαίους και η Ιλλυρία σε 3 «μερίδες». Στο μέλλον, απαγορευόταν η εκμετάλλευση των μακεδονικών μεταλλωρυχείων και της βασιλικής χώρας, ενώ οι πολίτες έπρεπε να πληρώνουν στη Ρώμη το μισό από το ποσό του φόρου που πλήρωναν στους Μακεδόνες βασιλιάδες.
Με τη μάχη της Πύδνας, έγινε από τους Ρωμαίους το προτελευταίο βήμα για την κατάκτηση της Ελλάδας. Το τελευταίο έγινε το 146 π.Χ. με τη μάχη στη Λευκόπετρα (μάχη Ισθμού), την καταστροφή της Κορίνθου και τη διάλυση της Αχαϊκής Συμπολιτείας.

Διαβάστε Περισσότερα...

Ποια περίοδο η Ελλάδα δεν είχε πλούσιους και εργατική τάξη; Δεν υπήρχαν δρόμοι και το 40% ήταν αναλφάβητοι

Πόσα γνωρίζετε για την οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου; Ξέρετε ότι ουσιαστικά δεν υπήρχαν πλούσιοι; Δεν υπήρχε αστική τάξη. Ούτε εργάτες και προλεταριάτο, επειδή δεν υπήρχε βιομηχανική ανάπτυξη. Δεν υπήρχαν δρόμοι, εμβόλια, νοσοκομεία, ούτε καν καλά χωράφια για καλλιέργεια. 

Την κατάσταση περιγράφει με λιτό και ακριβή τρόπο, εξηγώντας και την εξέλιξη του ΚΚΕ στην Ελλάδα, ο Ευάγγελος Αβέρωφ στο βιβλίο του «Φωτιά και Τσεκούρι», απ΄ όπου είναι και το απόσπασμα που ακολουθεί. 
Διαβάστε τη διαφωτιστική ανάλυσή του. Είναι ένα μάθημα πατριδογνωσίας: 

«…Το ΚΚΕ άρχισε να σχηματίζεται μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Ελλάδα ήταν μια χώρα χωρίς υποδομές, παραδομένη στο έλεος της ορεινής φυσικής της γεωγραφίας. 

Οι λιγοστές πεδιάδες μαστίζονταν από την ελονοσία, τα μέσα καλλιέργειας ήταν απηρχαιωμένα και οι σοδειές βρίσκονταν στο έλεος της ξηρασίας και των πλημμυρών. 
Οι πεδινοί δρόμοι ήταν ελάχιστοι και σε οικτρή κατάσταση. 

Οι σιδηροδρομικές γραμμές μονής κατεύθυνσης είχαν το διεθνές πλάτος μόνο στη γραμμή Αθηνών – Θεσσαλονίκης – Δυτικής Ευρώπης. Οι θαλάσσιες επικοινωνίες μεταξύ του Πειραιώς και των λίγων αξιόλογων λιμένων ήταν ανεκτές και τακτικές. Όλες όμως ήταν πάντοτε ελλιπείς και αραιές. 

Δεν υπήρχαν ούτε μεγάλες πόλεις ούτε μεγάλες επιχειρήσεις. 

Ο πληθυσμός των μόνων αξιόλογων πόλεων, δηλαδή της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης δεν υπερέβαινε για τις δύο μαζί τις πεντακόσιες χιλιάδες. Εξάλλου, οι ελληνικές βιομηχανίες, που κατά τα δυτικά κριτήρια θα θεωρούνταν μεσαίου μεγέθους, μπορούν να μετρηθούν στα δάκτυλα. 

Εξίσου μεγάλη ήταν η απόσταση μεταξύ της Ελλάδος και των ανεπτυγμένων δυτικών χωρών στον κοινωνικό τομέα και στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης. 

Η ληστεία στις σημαντικές οδούς δεν ήταν μεν συνήθης, αλλά δεν ήταν και εντελώς άγνωστη. Το σύνολο των αναλφάβητων υπερέβαινε πιθανότατα το 40% του πληθυσμού. 

Η εργατική τάξη ήταν πρακτικώς ανύπαρκτη. Σχεδόν το σύνολο των εργατών δεν ήταν στην κυριολεξία εργάτες. Ήταν μικροαστοί, οι οποίοι εργάζονταν στις ελάχιστες, περιορισμένες και οικογενειακές επιχειρήσεις. 

Μεταξύ των ετών 1918 και 1920, ο Ελευθέριος Βενιζέλος πραγματοποίησε υπέρ των αγροτών μια ευρύτατη αγροτική μεταρρύθμιση, που συμπληρώθηκε αργότερα από δύο άλλες, από τις οποίες η μία έγινε το 1923. 
Πρακτικώς, ολόκληρη η καλλιεργήσιμη γη της χώρας διανεμήθηκε στους καλλιεργητές. Πρέπει να προστεθεί για να ολοκληρωθεί η εικόνα, ότι ελλείψει επαρκούς γης, ο μεγαλύτερος αριθμός των αγροτικών εκμεταλλεύσεων διέθετε ένα έως πέντε εκτάρια (10 – 50 στρέμματα), ένας αξιόλογος αριθμός πέντε έως είκοσι εκτάρια και ότι αριθμός των εκμεταλλεύσεων που υπερέβαινε αυτή την κατάσταση ήταν σχετικώς ασήμαντος. 

Η αστική τάξη ήταν πολύ σημαντική. Περιελάμβανε μόνο μικροαστούς, οι οποίοι ήταν βαθύτατα εμποτισμένοι – όπως και όσοι ανήκαν στις άλλες τάξεις – από τις ιδέες της Θρησκείας και της Πατρίδος, της Οικογένειας και της Ιδιοκτησίας. 

Ουσιαστικώς, το σύνολο του πληθυσμού αποτελείτο από τις κοινωνικές αυτές τάξεις. Η λιτότητα της ζωής τους ήταν γενική και μεγάλη. Στους ορεσίβιους η λιτότητα έφθανε στα ακρότατα δυνατά όρια. 

Οι μεγαλοαστοί ήταν ολιγάριθμοι. Οι μεγάλοι γαιοκτήμονες είχαν περιορισθεί σε μικρούς σχετικώς κλήρους. 
Έτσι, στην Ελλάδα δεν υπήρχαν πια παρά λίγες εκατοντάδες εύπορων οικογενειών. 
Στην ουσία, εκτός από ανθρώπους που μετρούνταν στα δάκτυλα, πραγματικά πλούσιοι ήταν μόνο όσοι πλούτισαν στο εξωτερικό και αυτοί είχαν ένα ιδιαίτερο γόητρο, δεδομένου ότι η παράδοση των μεγάλων εθνικών ευεργετών ήταν πάντα ζωντανή και συνεχιζόταν. Οι εθνικοί ευεργέτες είχαν ιδρύσει πολύ σημαντικά ιδρύματα και αυτά εντυπωσίαζαν εξαιρετικά, επειδή η χώρα ήταν πολύ πτωχή. 

Αυτή η διάρθρωση της χώρας, η οποία ως ένα σημείο θύμιζε τη Δύση των αρχών του 19ου αιώνα, άλλαξε μεταξύ των ετών 1920 και 1940. 

Η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 και η άφιξη ενός εκατομμυρίου πεντακοσίων χιλιάδων προσφύγων, διπλασίασε τον πληθυσμό των τριών σημαντικών πόλεων της χώρας, δημιούργησε μια πραγματική εργατική – προλεταριακή τάξη και τελικά δημιούργησε μια σχετικώς σημαντική βιομηχανία. 

Αιφνιδίως, οι συνθήκες άλλαξαν. Η ανισότητα των τάξεων άρχισε να γίνεται αισθητή. 

Εξάλλου, οι δύο ειρηνικές δεκαετίες και οι κυβερνήσεις που τις ενέπνεε μεταρρυθμιστικό και δημιουργικό πνεύμα, ιδίως του Βενιζέλου μεταξύ 1928 – 1932, βελτίωσαν τις συνθήκες στους τομείς της παραγωγής, των συγκοινωνιών, της βιομηχανίας, της κοινωνικής ασφάλισης και γενικότερα της κοινωνικής προόδου. 

Παρ΄ όλα αυτά, η Ελλάδα  στις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν απείχε πολύ από το σημείο όπου βρισκόταν την επαύριο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν δε απολύτως διαφορετική από την Ελλάδα της δεκαετίας του 1960 – 1969. 

Για να πει κανείς τα πάντα με λίγες λέξεις  και τρεις αριθμούς, το κατά κεφαλήν ετήσιο εισόδημα το 1920 ήταν χαμηλότερο από 100 δολάρια, το 1940 χαμηλότερο από 150 δολάρια και το 1970 περίπου 1000 δολάρια». 

Η συγκεκριμένη ανάλυση είναι απόσπασμα από το βιβλίο «Φωτιά και Τσεκούρι» του Ευάγγελου Αβέρωφ – Τοσίτσα.

mixanitouxronou.gr

Διαβάστε Περισσότερα...

Πως o Πύργος στη Θεσσαλονίκη έγινε λευκός. Ως τι λειτουργούσε πριν

Αυτή η φωτογραφία του 1896 είναι από τις παλαιότερες που δείχνουν τον Λευκό Πύργο με οχύρωση. Προέρχεται από την συλλογή της Wilhelmina von Hallwyl η οποία ταξίδεψε στην Ελλάδα μαζί με τον σύζυγό της Walther von Hallwyl. Μόλις πριν από λίγα χρόνια ένας Εβραίος κατάδικος τον είχε ασβεστώσει  για να κερδίσει την ελευθερία του.

Ο Λευκός Πύργος είναι οχυρωματικό έργο οθωμανικής κατασκευής του 15ου αιώνα. Υψώνεται στην παραλία της Θεσσαλονίκης και αποτελεί το μνημείο – σύμβολο της πόλης. Η ακριβής χρονολόγησή του δεν είναι γνωστή, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι κτίσθηκε στα τέλη του 15ου αιώνα, μετά την κατάκτηση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους, αντικαθιστώντας παλαιότερο βυζαντινό πύργο, του 12ου αιώνα.
Σύμφωνα με περιγραφές περιηγητών και παλαιές απεικονίσεις της πόλης, το θαλάσσιο τμήμα του τείχους, που κατεδαφίστηκε το 1867, είχε τρεις πύργους, από τους οποίους ο ανατολικός ήταν ο Λευκός Πύργος, χτισμένος ακριβώς στο σημείο όπου συναντιόταν το ανατολικό με το θαλάσσιο τείχος. Μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα ο πύργος περιβαλλόταν από χαμηλό οκταγωνικό περίβολο, ενισχυμένο με οκταγωνικούς πυργίσκους στις τρεις γωνίες του.
 
O «Πύργος του Αίματος» κατέληξε «Λευκός» από τα χέρια ενός Εβραίου κατάδικου. Στη μακρά ιστορία του, ο πύργος έχει αλλάξει αρκετές φορές ονόματα και χρήσεις. Αρχικά ονομαζόταν «Πύργος του Λέοντος», όπως αναφέρει τουρκική επιγραφή του 1535-1536, η οποία υπήρχε στην είσοδό του εξωτερικού περιβόλου (τώρα κατεδαφισμένος) και η οποία μάλλον αναφερόταν στη χρονολογία κατασκευής του περιβόλου. Από τον 17ο αιώνα αναφέρεται ως »Φρούριο της Καλαμαριάς», ενώ το 19ο αιώνα ως »Πύργος των Γενιτσάρων» και »Πύργος του Αίματος». Μετά τη διάλυση του τάγματος των Γενίτσαρων το 1826 αποκτά το όνομα Kanli-Kule, δηλαδή Πύργος του Αίματος λόγω των σφαγών των Γενιτσάρων. Το όνομα διατηρείται και μετά το 1826 λόγω της λειτουργίας του ως φυλακή μελλοθανάτων και τόπος βασανιστηρίων, οι οποίοι συχνά εκτελούνταν από τους Γενιτσάρους γεμίζοντας με αίμα τους τοίχους.

Το σύγχρονο όνομά του το πήρε όταν ένας Εβραίος κατάδικος, ο Nathan Guidili, τον ασβέστωσε με αντάλλαγμα την ελευθερία του, το 1891.
 
Μέχρι το 1912 ο χριστιανικός πληθυσμός συνέχιζε να τον αναφέρει Kanli-Kule, ενώ ο εβραϊκός υιοθετούσε το Torre Blanca, ομοίως με τους Τούρκους, που τον ονόμαζαν Beyaz-Kule, δηλαδή Λευκός Πύργος.

Το λάφυρο από το βυθισμένο τουρκικό θωρηκτό «Φετίχ Μπουλέν», στο οποίο κυματίζει σήμερα στην κορυφή του πύργου η ελληνική σημαία. Το 1912 μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, υψώθηκε η ελληνική σημαία στην κορυφή του Λευκού Πύργου με ιστό το κεντρικό κατάρτι, που ήταν λάφυρο-τρόπαιο από το βυθισμένο στον Θερμαϊκό τουρκικό θωρηκτό «Φετίχ-Μπουλέν». Τη θρυλική  επίθεση είχε κάνει με το τορπιλλοβόλο Τ-11  ο Νικολάος Βότσης στον Βαλκανικό πόλεμο.
 

Τα υπολείμματα του Φετχί Μπουλέντ όπως φαίνονταν στον Θερμαϊκό. H εντολή που δόθηκε ήταν: “Εκτελέσατε επίθεσιν κατά του εν Θεσσαλονίκη ορμούντος τουρκικού πλοίου, συμφώνως με πρωινήν τηλεγραφικήν συνεννόησιν μετά Αρχηγού Γενικού Επιτελείου”.

Η βύθιση του θωρηκτού έγινε τη νύχτα της 18ης Οκτωβρίου του 1912 από τον Ναύαρχο Βότση Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Λευκός Πύργος στέγαζε το κέντρο διαβιβάσεων των Συμμάχων, ενώ το 1916 χρησιμοποίησαν έναν όροφό του για τη φύλαξη αρχαιοτήτων από αρχαιολογικές εργασίες στη ζώνη ευθύνης του βρετανικού εκστρατευτικού σώματος.

Το 1927 εκπέμπει μέσα από τον Λευκό Πύργο η πρώτη ραδιοφωνική εκπομπή Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912, το μνημείο περιήλθε στο ελληνικό δημόσιο και έως το 1983 φιλοξένησε την αεράμυνα της πόλης, το εργαστήριο Μετεωρολογίας του Πανεπιστημίου και συστήματα Ναυτοπροσκόπων.  
Στις 25 Μαρτίου του 1927 ο πρωτοπόρος της Ελληνικής και της Βαλκανικής Ραδιοφωνίας Χρίστος Τσιγγιρίδης (1877-1947) έκανε την πρώτη του ραδιοφωνική εκπομπή με την κεραία του Ναυτικού. Το 1983-1985 έγινε από την 9η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων η αναστήλωση του μνημείου και η μετατροπή του σε εκθεσιακό χώρο. 
Οι εσωτερικοί χώροι του Λευκού Πύργου και η αξεπέραστη θέα του  
Ο Λευκός Πύργος είναι κυλινδρικός με ύψος 33,90 μ. και διάμετρο 22,70 μ. Έχει ισόγειο και έξι ορόφους, που επικοινωνούν με εσωτερικό κλιμακοστάσιο μήκους 120 μ., το οποίο ελίσσεται κοχλιωτά σε επαφή με τον εξωτερικό τοίχο, αφήνοντας στο κέντρο έναν κυκλικό πυρήνα διαμέτρου 8,50 μ Ανήκει διοικητικά στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού και από το 2006 λειτουργεί μόνιμα ως Μουσείο Πόλης της Θεσσαλονίκης. Σε κάθε όροφο σχηματίζεται μια κεντρική κυκλική αίθουσα, με την οποία επικοινωνούν μικρότερα τετράπλευρα δωμάτια, ανοιγμένα στο πάχος του εξωτερικού τοίχου. Όπως αναφέρουν ιστορικές μαρτυρίες, αλλά και η εσωτερική διαρρύθμιση των χώρων, η ύπαρξη τζακιών, καπναγωγών και μικρών αφοδευτηρίων με αποχετευτικό σύστημα, ο Πύργος δεν είχε μόνο αμυντική χρήση, αλλά ήταν και στρατιωτικό κατάλυμα. Στο εσωτερικό του υπήρχαν ένα δερβισικό ησυχαστήριο, πυριτιδαποθήκες και δεξαμενή νερού. 

Πηγή: mixanitouxronou.gr

Διαβάστε Περισσότερα...

Ρημάζουν τα περίφημα τοξοτά γεφύρια των Σερρών -Πρέπει να ληφθούν μέτρα για τη συντήρησή τους

Τα περίφημα τοξοτά γεφύρια στον ορεινό όγκο των Σερρών, ρημάζουν.

Τα κρυφά διαμάντια  στο Αχλαδοχώρι και το Καρυδοχώρι μένουν εγκαταλελειμμένα στη σκληρότητα του χρόνου, την άγνοια και την αδιαφορία των ανθρώπων.

Ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία. Εννέα πέτρινα τοξωτά γεφύρια, βρίσκονται μέσα και έξω από το Αχλαδοχώρι, στους χειμάρρους του Κρουσοβίτη και της Μπέλιτσας, που ρέουν από τον Λαϊλιά και εκβάλλουν στον Στρυμόνα. εννέα περίτεχνα γεφύρια του. 

Πρόκειται για πέτρινα γεφύρια, κτισμένα από ντόπιους τεχνίτες ή ομάδες μαστόρων από την Ήπειρο και τη δυτική Μακεδονία, που αποτελούν πραγματικούς άθλους και χαρακτηριστικά δείγματα της λαϊκής μας αρχιτεκτονικής. 

Τα τέσσερα γεφύρια βρίσκονται μέσα στο χωριό, πάνω στο Κρουσοβίτικο ποτάμι, που διασχίζει το Αχλαδοχώρι και ένα πάνω στο ίδιο ποτάμι, λίγο έξω από το χωριό. 

Τα υπόλοιπα τέσσερα βρίσκονται στο ποτάμι Μπελίτσα, που κυλάει τα νερά του νοτιοανατολικά του χωριού και καταλήγει στο Κρουσοβίτικο ποτάμι. 

Το εξαιρετικά διακεκομμένο και δύσβατο έδαφος στις χαράδρες των δύο ποταμών, σε αντίθεση με το ομαλό, γενικά, ανάγλυφο της περιοχής, ανάγκασαν τους κατοίκους να κατασκευάσουν αυτά τα γεφύρια, που χρονολογούνται πριν από τα τέλη του 19ου αιώνα, για να επικοινωνήσουν με τα χωράφια και τα εκτεταμένα βοσκοτόπια τους, αλλά και με τα γύρω χωριά. 

Τα γεφύρια στο ποτάμι Κρουσοβίτη (ή Κρουσοβίτικο), μέσα στο Αχλαδοχώρι είναι κατά σειρά πέντε. Πρόκειται για το γεφύρι του Άγιου Αρχάγγελου, Κούτσεϊβετς, της Γκίρκας και του Πίτσουρ, που είναι το μικρότερο απ’ όλα και επάνω του υπάρχει εντοιχισμένη πλάκα με σταυρό, στα τέσσερα μέρη του οποίου είναι γραμμένη η συντομογραφία ΙΓ-Χ8-ΝΙ-ΚΑ (Ιησούς Χριστός Νικά). 

Πάνω από το σταυρό γράφει: «ΕΤΟΣ 1871» και από κάτω «ΛΠΡΗΛΗΟΥΣ», «ΗΤΗΣΟ ΒΙΛΡΙΟ». «ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ» (και τρία ακόμη γράμματα δυσανάγνωστα), όλα με γαλάζιο χρώμα. Έξω από το χωριό, στο ίδιο ποτάμι, δίπλα στο δρόμο που οδηγεί προς το Σιδηρόκαστρο, υπάρχει το πέμπτο γεφύρι του Κρουσοβίτη ή Σαμόκβα, που επάνω του διατηρείται το παλιό λιθόστρωτο καλντερίμι. 

Τα υπόλοιπα τέσσερα γεφύρια βρίσκονται στο ρέμα της Μπέλιτσας, πριν τη συμβολή της με τον Κρουσοβίτη. Ανεβαίνοντας το ποτάμι ο επισκέπτης συναντά πρώτα την Πεχτσέτα, μετά το μονότοξο Μουβίτσα και στη συνέχεια τα δύο γεφύρια της Κάτω και Άνω Μπελίτσας (ή Τζιογκόλα) μέσα σε πυκνό δάσος από πλατάνια, που το καθιστούν σχεδόν αθέατο. 

Το Αχλαδοχώρι είναι το μοναδικό χωριό στη Μακεδονία που έχει συνολικά εννέα γεφύρια, στην περιοχή του.

Σήμερα έχουν καταγραφεί πρόχειρα από το μεράκι και τη διάθεση ανθρώπων τις περιοχής, 19 γεφύρια.

Ορειβάτες και πεζοπόροι τα χρησιμοποιούν αλλά και τα ανακαλύπτουν κρυμμένα στα βάτα και την οργιώδη φύση.

Κάποια υπάρχουν από την περίοδο του Βυζαντίου. Η μοίρα τους προδιαγεγραμμένη αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα για την συντήρησή τους.

Δείτε το βίντεο: 

Κοιν.Σ.Επ. Άγκιστρο Δράση

Διαβάστε Περισσότερα...

Γιατί το μέλι αντέχει για πάντα

Πέραν του ότι έχει μοναδική γεύση, το μέλι ξεχωρίζει και για την απίστευτη διάρκεια ζωής του. Το μέλι είναι στην πραγματικότητα... αθάνατο!

Τόσο εκτός ψυγείου όσο και στην κατάψυξη –δεν συνιστάται να το διατηρούμε στο ψυγείο– μπορούμε να το κρατήσουμε για όσο καιρό θέλουμε χωρίς να ανησυχούμε για πιθανές επιπλοκές στην υγεία μας. Ποια είναι όμως τα συστατικά που προσδίδουν στο μέλι αυτήν την ξεχωριστή ιδιότητα;

Σύμφωνα με το αμερικανικό Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν, η οξύτητά του, η απουσία νερού και το υπεροξείδιο του υδρογόνου που περιέχει είναι μερικοί από τους παράγοντες που εξηγούν την αντίσταση του μελιού στο πέρασμα του χρόνου.

Αρχικά, το μέλι αποτελείται από σάκχαρα. Τα σάκχαρα είναι υγροσκοπικά, το οποίο σημαίνει ότι περιέχουν ελάχιστες ποσότητες νερού στη φυσική τους μορφή, όμως απορροφούν την υγρασία εάν δεν βρίσκονται σε σφραγισμένη συσκευασία. Ελάχιστοι μικροοργανισμοί μπορούν να επιβιώσουν σε περιβάλλον πλήρους απώλειας εργασίας κι έτσι δεν μπορούν να αλλοιώσουν τη σύσταση του μελιού.

Επίσης, το pH του μελιού είναι πολύ όξινο (3-4,5). Τα οξέα του μπορούν λοιπόν να εξουδετερώσουν σχεδόν οποιοδήποτε μικροοργανισμό προσπαθήσει να αναπτυχθεί μέσα σε αυτό.

Οι μέλισσες παίζουν επίσης καίριο ρόλο στη μοναδική σύσταση του μελιού. Το νέκταρ, η πρώτη ύλη που χρησιμοποιούν οι μέλισσες για να φτιάξουν το μέλι, περιέχει αρκετό νερό (περίπου 60-80%), κατά την παραγωγή του μελιού όμως αφαιρούν την υγρασία καθώς ξηραίνουν το νέκταρ όσο κινούν τα φτερά τους. Επίσης, στο στομάχι της μέλισσας υπάρχει ένα ένζυμο που ονομάζεται γλυκοζοξειδάση. 
Όταν οι μέλισσες αναμασούν το νέκταρ, αναμειγνύεται με το ένζυμο και αυτό διασπάται σε δύο υποπροϊόντα, το γλυκονικό οξύ και το και το υπεροξείδιο του υδρογόνου. 
Το υπεροξείδιο του υδρογόνου επίσης βοηθά να εξουδετερώνονται οι μικροοργανισμοί.

Μην ξεχνάτε να κρατάτε το μέλι σφραγισμένο σε βάζο και να μην το αναμιγνύετε σε νερό, ώστε να το διατηρήσετε για πάντα!

Πηγή: onmed.gr

Διαβάστε Περισσότερα...

«Μαζί σου»: Τι λέει ο πατέρας του φίλου των 15χρονων που δεν τους ακολούθησε στη μοιραία βόλτα στη Κυπαρισσία

Συγκλονίζει το πανελλήνιο το θανατηφόρο δυστύχημα στην εθνική οδό Πύργου-Μεθώνης με θύματα τρεις ανήλικους μαθητές. Η «κοπάνα» από το σχολείο αποδείχτηκε μοιραία και βύθισε στον πόνο και την θλίψη τρεις οικογένειες. Τo Ι.Χ., στο οποίο επέβαιναν οι τρεις 15χρονοι (ένας Έλληνας, ένας Βούλγαρος και ένας Αλβανός) συγκρούστηκε με απίστευτη σφοδρότητα με διερχόμενο ημιφορτηγό και μεταμορφώθηκε σε άμορφη μάζα σιδερικών.

Ο πατέρας ενός φίλου των 15χρονων που δεν τους ακολούθησε στην βόλτα που έμελλε να είναι η τελευταία τους, για να μην πάρει απουσία στο σχολείο, μίλησε στην κάμερα της εκπομπής «Μαζί σου» και τον δημοσιογράφο Στρατή Λιμνιό για το δυσάρεστο περιστατικό.

«Είναι μια πολύ άσχημη μέρα για την Κυπαρισσία. Τα παιδιά τα γνωρίζαμε όλο εδώ. Ο γιος μου ήταν πάρα πολύ φίλος με το ένα από τα τρία παιδάκια. Ήταν ένα αγγελούδι. Είμαστε συγκλονισμένοι… Μου είπε ο γιος μου ότι στο πρώτο διάλειμμα ένα από τα τρία παιδιά πρότεινε να πάνε για καφέ στην πλατεία της Κυπαρισσίας. Ο γιος μου απάντησε ότι δεν ήθελε να πάρει απουσίες και δεν ακολούθησε. Τα τρία παιδάκια πήραν τα ποδήλατα, τα άφησαν μετά και πήραν ένα αυτοκίνητο που άνηκε στον πατέρα του ενός από αυτά… Ο γιος μου είναι σοκαρισμένος, σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση…», είπε χαρακτηριστικά.

Δες το βίντεο που ακολουθεί:

tlife.gr

Διαβάστε Περισσότερα...

ΣΑΛΊ ΜΠΕΡΊΣΑ: «ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΊ Ο ΕΟΡΤΑΣΜΌΣ ΤΟΥ ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΌΡΕΙΑ ΉΠΕΙΡΟ »

SALI BERISHA:
«ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΊ Ο ΕΟΡΤΑΣΜΌΣ ΤΟΥ ΟΧΙ 
ΣΤΗ ΒΌΡΕΙΑ ΉΠΕΙΡΟ »
λέει ο πρώην πρωθυπουργός της ΑΛΒΑΝΊΑΣ. 
Ο ΕΘΝΙΚΙΣΤΉΣ ΣΑΛΊ ΜΠΕΡΊΣΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΖΕΤΕ με χάρτης της μεγάλης Αλβανίας σε περίοπτη θέση στο γραφείο του,

Ο εορτασμός του «ΟΧΙ» είναι μια σοβινιστική γιορτή με σαφή στόχο την ΒΌΡΕΙΟ ΉΠΕΙΡΟ, δήλωσε ο Σαλί Μπερίσα. 

- Ήταν στρατιωτικός, μέρος των πιο ρατσιστικών εξτρεμιστικών κύκλων εναντίον των Αλβανών, δηλώνει για τον Κωνσταντίνο Κατσίφα.

Να καταργηθεί ο εορτασμός της Εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940-1941 στα ελληνικά στρατιωτικά κοιμητήρια της Βορείου Ηπείρου, ζήτησε ο πρώην πρωθυπουργός της Αλβανίας Σαλί Μπερίσα χαρακτηρίζοντάς τον «σοβινιστική γιορτή».

Ο εορτασμός του «ΟΧΙ» είναι μια σοβινιστική γιορτή με σαφή στόχο την Βόρειο Ήπειρο, δήλωσε ο Σαλί Μπερίσα, 
αναφερόμενος στα όσα συνέβησαν στους Βουλιαράτες με την εκτέλεση του 35χρονου ομογενή Κωνσταντίνου Κατσίφα, 
από τους επίλεκτους της RENEA.

Μιλώντας σε εκπομπή του «REPORT TV» o πρώην Αλβανός πρωθυπουργός, επιχειρώντας να ικανοποιήσει το εθνικιστικό του ακροατήριο, συνέδεσε τον Κατσίφα με παραστρατιωτικές ελληνικές οργανώσεις, αφήνοντας αιχμές πως πίσω απο το περιστατικό μπορεί να κρύβεται και η Ελλάδα με στόχο την... Βόρειο Ήπειρο.

«Ο Κατσίφας χρησιμοποιήθηκε ως βορά των σφαιρών. 
Το περιστατικό στους Βουλιαράτες ήταν ένα οργανωμένο σενάριο από τον κάτω γείτονά μας (Ελλάδα). 

Ήταν στρατιωτικός, μέρος των πιο ρατσιστικών εξτρεμιστικών κύκλων εναντίον των Αλβανών. 

Ήταν ένα σενάριο για να αναδειχθεί η ΒΌΡΕΙΟΣ ΉΠΕΙΡΟΣ. 
Αυτό συνέβη τώρα επειδή η χώρα δεν έχει κυβέρνηση», 
δήλωσε συγκεκριμένα, ο Μπερίσα -στρέφοντας τα πυρά του και κατά του Έντι Ράμα- επαναλαμβάνοντας τη θέση του για κατάργηση του εορτασμού της Εθνικής επέτειου του «ΟΧΙ» στις μειονοτικές ΠΕΡΙΟΧΈΣ. 

f.b: Τη λένε Βόρεια Ήπειρο

Διαβάστε Περισσότερα...

Ερευνα: Στον ιδιωτικό τομέα το βάρος της κρίσης

Πραγματική καθίζηση, της τάξης του 42%, υπέστη το διαθέσιμο εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών κατά την περίοδο της κρίσης και ειδικότερα την περίοδο 2009-2014, όπως αποκαλύπτει η νέα έρευνα της διαΝΕΟσις για τις επιπτώσεις της κρίσης στα εισοδήματα των Ελλήνων, που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Αναλογικά μεγαλύτεροι χαμένοι, όπως αποκαλύπτει η έρευνα, είναι οι εργαζόμενοι σε σύγκριση με τους συνταξιούχους, οι νέοι σε σύγκριση με τους μεγαλύτερους και οι υψηλότερου μορφωτικού επιπέδου σε σύγκριση με τους χαμηλότερου επιπέδου.

Η έρευνα, της οποίας υπεύθυνος είναι ο καθηγητής στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου Μάνος Ματσαγγάνης, χαρτογραφεί αναλυτικά τις συνέπειες της κρίσης, ανά εισοδηματική ομάδα, ηλικία, επάγγελμα και φύλο, επισημαίνει τις αλλαγές που έφερε στην κοινωνική σύνθεση του πληθυσμού και τις επιπτώσεις της στην ανισότητα. Οι αναλυτές επισημαίνουν ότι η απώλεια του 42% του διαθεσίμου εισοδήματος είναι πολύ μεγαλύτερη από τη μείωση του ΑΕΠ κατά 26% την ίδια περίοδο. Η ερμηνεία είναι προφανής. «Το υπόλοιπο μέρος δεν μπορεί παρά να αποδοθεί στη μεγάλη αύξηση της φορολογίας που συνέβη την ίδια περίοδο», επισημαίνουν. Η μέση μείωση του μηνιαίου εισοδήματος την περίοδο 2009-2014 ήταν 513 ευρώ, διαπιστώνει η έρευνα.

Ορισμένα, ακόμη, βασικά συμπεράσματα, ενίοτε αναπάντεχα, είναι τα εξής:

• Η κρίση έπληξε περισσότερο τους εργαζομένους απ’ ό,τι τους συνταξιούχους. Οι τελευταίοι έχασαν το 32,5% του εισοδήματός τους, ενώ οι μισθωτοί το 38,6% και οι αυτοαπασχολούμενοι το 40,3%.

• Οι νέοι ήταν οι μεγάλοι χαμένοι της κρίσης. Στην ηλικία 18-29 ετών οι απώλειες εισοδήματος την περίοδο 2009-2014 ήταν 44,8%, ενώ στην ηλικία 65 ετών και πάνω ήταν 33,5%.

• Οι απώλειες είναι μεγαλύτερες στο υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο. Φθάνουν το 45,1% για όσους έχουν πτυχίο και πάνω και περιορίζονται στο 37,5% για αποφοίτους δημοτικού και κάτω.

• Συγκριτικά μεγαλύτερες απώλειες υπέστησαν οι ξένοι που ζουν στην Ελλάδα και κυρίως οι υπήκοοι εκτός Ε.Ε. Το εισόδημά τους μειώθηκε το διάστημα 2009-2014 κατά 42,5%, έναντι 41,7% των Ελλήνων υπηκόων, αλλά οι ίδιοι είχαν δει μειώσεις και την περίοδο 2003-2009 (12,8%) έναντι αυξήσεων των Ελλήνων υπηκόων (17,4%), με αποτέλεσμα οι συνολικές απώλειες την περίοδο 2003-2014 να έχουν περιορίσει το εισόδημά τους στο μισό.

• Τα εισοδήματα των γυναικών μειώθηκαν οριακά λιγότερο (κάτω από 1%) σε σύγκριση με των ανδρών.

• Οι απώλειες ήταν μεγαλύτερες για οικογένειες με 1-2 παιδιά, παρά για εκείνες χωρίς παιδιά ή με τρία παιδιά και άνω.

Η εξέλιξη των αμοιβών

Η έρευνα παραθέτει ειδικό κεφάλαιο για την εξέλιξη των αμοιβών, πέρα από τα εισοδήματα συνολικά. Επικαλούμενη στοιχεία της Eurostat, αναφέρει ότι κατά την περίοδο 2008-2016 η μέση αμοιβή μειώθηκε κατά περισσότερο από ένα πέμπτο (-21,8%) ανά εργαζόμενο.

Η μέση μείωση των αμοιβών, κατά την περίοδο 2009-2017, σύμφωνα με συγκριτικά στοιχεία του 2009 του ΙΚΑ και του 2017 του ΕΦΚΑ, φθάνει το 30% σε αποπληθωρισμένα μεγέθη. Η μέση αμοιβή ενός εργαζομένου ηλικίας 25-29 ετών τον Δεκέμβριο 2017 ήταν 613 ευρώ τον μήνα, ενώ οκτώ χρόνια νωρίτερα ήταν 997 τον μήνα σε σημερινές τιμές (μείωση 38%). Η μέση αμοιβή ενός εργαζομένου ηλικίας 55-59 ετών μειώθηκε την ίδια περίοδο από 1.716 ευρώ σε 1.227 τον μήνα σε σταθερές τιμές Δεκεμβρίου 2017 (μείωση 26%).

Φτωχότεροι και πλουσιότεροι

Οι «νεόπτωχοι της κρίσης» είναι ένα από τα ενδιαφέροντα φαινόμενα που αναδεικνύεται από τη μελέτη της διαΝΕΟσις. Στο ερώτημα αν οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι στην περίοδο της κρίσης, η απάντηση είναι: Οχι ακριβώς. Κατ’ αρχάς, βεβαίως, ελάχιστοι έγιναν πλουσιότεροι. Τα στοιχεία δείχνουν ότι το φτωχότερο δεκατημόριο του πληθυσμού ήταν το 2014 κατά 56% φτωχότερο από το αντίστοιχο δεκατημόριο του 2009, ενώ το πλουσιότερο δεκατημόριο είχε απώλειες 42% την ίδια περίοδο. Επιπλέον, όμως, σημαντικό στοιχείο είναι ότι η σύνθεση των φτωχότερων και πλουσιότερων ομάδων του πληθυσμού διαφοροποιήθηκε στη διάρκειά της κρίσης. Ετσι, οι φτωχοί της αρχής της κρίσης δεν είναι απαραιτήτως οι φτωχοί του τέλους της.

Οπως προκύπτει από την έρευνα, οι φτωχότεροι του 2009 είχαν μια μικρή βελτίωση το 2012 (62 ευρώ μηνιαίως), ενώ οι πλουσιότεροι είχαν απώλεια 853 ευρώ. Δηλαδή, από τη σκοπιά του 2009, σημειώνει η έρευνα, φαίνεται ότι οι φτωχοί έγιναν λιγότερο φτωχοί και οι πλούσιοι λιγότερο πλούσιοι.

Αντίθετα, με βάση την εισοδηματική κατανομή του 2012, στην περίοδο 2009-2012 το φτωχότερο 10% του πληθυσμού είχε διπλάσιες απώλειες από το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού (404 ευρώ έναντι 205 ευρώ η μέση μηνιαία απώλεια για την κάθε ομάδα). Εδώ φαίνεται, δηλαδή, ότι οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι και οι πλούσιοι υπέστησαν τις μικρότερες απώλειες.

Στους φτωχότερους του 2012, σημειώνουν οι αναλυτές, «βρίσκονται νοικοκυριά που υπέστησαν τα χρόνια της κρίσης τρομακτικές απώλειες, κατά μέσον όρο ύψους 71%. Πρόκειται δηλαδή συχνά για “εκπεσόντες” από ανώτερα εισοδηματικά δεκατημόρια που είδαν την κρίση να μειώνει δραματικά τα εισοδήματά τους και οδηγήθηκαν έτσι στο φτωχότερο κομμάτι του πληθυσμού». Την περίοδο της κρίσης, εξάλλου, αυξήθηκε σημαντικά ο σχετικός κίνδυνος της φτώχειας των παιδιών.

Ενα ακόμη κρίσιμο θέμα που αναλύει η μελέτη είναι αυτό της διαγενεακής κινητικότητας, που παραπέμπει στην ισότητα των ευκαιριών στη χώρα. Συγκεκριμένα, επιχειρεί να απαντήσει στα εξής ερωτήματα: Πόσες πιθανότητες έχει ένα παιδί που μεγαλώνει σε μια φτωχή οικογένεια να καταλήξει κι αυτό φτωχό ως ενήλικας; Και πόσες είναι οι πιθανότητες να ζήσει μια πιο άνετη ζωή; Σύμφωνα με τη μελέτη, το 59,5% ατόμων ηλικίας 25-29 ετών που «τα έβγαζε πέρα δύσκολα» στην Ελλάδα είχε μεγαλώσει σε οικογένειες που και αυτές τα έβγαζαν πέρα δύσκολα (54,9% στο σύνολο της Ε.Ε.). Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, στην Ελλάδα είναι 2,2 φορές πιθανότερο κάποιος που έχει μεγαλώσει σε οικογένεια που τα «βγάζει πέρα δύσκολα» να τα βγάζει πέρα δύσκολα σήμερα ως ενήλικας, παρά να τα «βγάζει πέρα εύκολα». Η σχετική πιθανότητα στην Ε.Ε. είναι ακόμη μεγαλύτερη όμως: 2,8 φορές. Η οικονομική κατάσταση των γονιών κάποιου είναι λιγότερο πιθανό να προσδιορίζει την οικονομική δυσπραγία του στην Ελλάδα από ό,τι στην Ε.Ε.

kathimerini.gr

Έντυπη

Διαβάστε Περισσότερα...