Τρεις άγνωστες ιστορίες με τον Μπάμπη, τον Αντρέα και το Χαρίλαο

Δέκα χρόνια χωρίς τον Μπάμπη Σταυρακάκη, τον Κρητίκαρο αεροπόρο, τον μυστακοφόρο διαπραγματευτή των Βάσεων, τον σιωπηλό διοικητή της ΕΥΠ που βρέθηκε στη δίνη της σύλληψης του Οτσαλάν και που δεν μίλησε ποτέ και σε κανέναν κρατώντας μυστικά και ντοκουμέντα... Τρεις άγνωστες ιστορίες θα σας αποκαλύψω για να καταλάβετε περί τίνος ανθρώπου επρόκειτο. Στα 35 χρόνια στο στρατιωτικό ρεπορτάζ σπάνια έχω συναντήσει αξιωματικούς σαν τον Μπάμπη Σταυρακάκη. Αφορμή της γνωριμίας μας στάθηκε ο Χαρίλαος Φλωράκης στα μέσα της δεκαετίας του ’80! Ο Σταυρακάκης είναι ο μόνος ένστολος που στις δεξιώσεις της Προεδρίας της Δημοκρατίας απλώνει το χέρι του στον Καπετάν Γιώτη, ανοίγοντας κουβέντα μαζί του!

Σε ένα από αυτά τα κοσμικά «τετ α τετ» της Προεδρίας τούς βλέπει ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος σπεύδει να πει στο αυτί του Χαρίλαου: «Είναι παλικάρι ο αεροπόρος και βαθύτατα δημοκράτης! Σου συνιστώ να τον συμβουλεύεσαι». Ο Χαρίλαος τον έχει ήδη «καταγράψει» στη μνήμη του και όταν κάποια στιγμή βλέπει τη φωτογραφία του στις εφημερίδες ως μέλος της ομάδας διαπραγμάτευσης με τους Αμερικανούς για τις Βάσεις, μου αναθέτει «ειδική αποστολή» να τους κλείσω συνάντηση! Τηλεφωνώ αμέσως στον «Θησαυρό Γνώσεων» στο γραφείο του κυρίου Χαρίλαου Μηχιώτη, μια εξίσου φωτισμένη προσωπικότητα της Αριστεράς, όμως της άλλης, της Ανανεωτικής. Αναζητώ τον γιόκα του, τον Μάκη, που τότε με ορμητήριο την «Αυγή» έχει...αλώσει τις Ενοπλες Δυνάμεις. Την άλλη μέρα με οδηγεί στο γραφείο του Μπάμπη Σταυρακάκη.

Το βάζο του Ζίβκοφ

Από την πρώτη στιγμή το σπινθηροβόλο και καθαρό βλέμμα του, οι κοφτές κουβέντες του με οδηγούν αμέσως στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Αλλωστε δεν είναι διόλου τυχαίο ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου τον έχει επιλέξει στη διαπραγματευτική ομάδα για το μέλλον των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα και λίγο αργότερα συμμετέχει στη διαπραγμάτευση κατά την ελληνοτουρκική συνάντηση της Βουλιαγμένης το 1988 και στη διαμόρφωση σε τεχνικό επίπεδο του Μνημονίου Παπούλια - Γιλμάζ... Αναφέρω τον Σταυρακάκη την παράκληση του Χαρίλαου και το απόγευμα της ίδιας μέρας κατευθύνομαι επί της οδού Κερκύρας στην Κυψέλη όπου διαμένει για να τον μεταφέρω με τη μοτοσικλέτα στο Χαλάνδρι πίσω από την πλατεία Κέννεντυ επί της οδού Πυθίας όπου βρίσκεται το σπίτι του Καπετάνιου. Η συνάντηση γίνεται παρουσία μου. Ο Χαρίλαος από την αρχή αναφέρει στον Μπάμπη ότι για τούτη τη συνάντηση έχει ήδη ενημερώσει τον Ανδρέα! Ενδιαφέρεται διακαώς για την πορεία των διαπραγματεύσεων και του θέτει τον «Ριζοσπάστη» ως εργαλείο πίεσης στα χέρια του!

Τη στιγμή του αποχαιρετισμού ο Χαρίλαος κάνει την κίνηση να του προσφέρει ως αναμνηστικό δώρο ένα βάζο που του είχε χαρίσει ο Ζίβκοφ! Ο Σταυρακάκης δεν το αποδέχεται λέγοντάς του: «Είναι ασέβεια να αποδεχθώ το δώρο που σου έκανε ο Βούλγαρος πρόεδρος. Αυτό πρέπει να παραμείνει στον χώρο του, ως κομμάτι της Ιστορίας». Το βάζο του Ζίβκοφ παραμένει στο σπίτι του Χαρίλαου... Από την επομένη ο «Ριζοσπάστης» αποκτά μια νέα βαριά υπογραφή, εκείνη του «Ειδικού Συνεργάτη» επί των εθνικών θεμάτων και πλέον τα άρθρα του καθορίζουν την πορεία των διαπραγματεύσεων για τις Βάσεις! Ενα άλλο βράδυ του ’89, επί συγκυβερνήσεως τούτη τη φορά, ο Χαρίλαος μου ζητάει άρον άρον συνάντηση με τον πτέραρχο. Μόλις έχει επιστρέψει από τον Μητσοτάκη που με φορτικό τρόπο του ζητάει να συνηγορήσει ως προς την παραπομπή του Αντρέα για την «αγορά του αιώνα» και για τα «τυφλά» Μιράζ, όπως τότε τα αποκαλούσε η ΝΔ. Ο Χαρίλαος είναι από την αρχή διστακτικός και του ζητάει λίγο χρόνο για να ρωτήσει το «μαξιλάρι» του, τον Μπάμπη Σταυρακάκη! Η άποψη του πτέραρχου παίζει καταλυτικό ρόλο για τη μη παραπομπή του Αντρέα, καθώς του λέει ορθά-κοφτά: «Τα αεροπλάνα δεν είναι ?τυφλά? αλλά ?ακριβά?... Μπορεί να έφαγαν το καταπέτασμα, όμως έγιναν όλα νομότυπα και δεν μπορεί κανείς να βγάλει άκρη. Αν γίνει δίκη, οι απατεώνες θα βγουν λάδι και εσείς ως πολιτική δύναμη θα μείνετε με τον ?μουντζούρη? της παραπομπής του Αντρέα»...

Υπόθεση Οτσαλάν

Το 1996 μετά την κρίση των Ιμίων ο Κ. Σημίτης επιλέγει τον Μπάμπη Σταυρακάκη ως διοικητή της ΕΥΠ, επιχειρώντας την αναμόρφωσή της. Δέκα χρόνια μετά σε μια αποστροφή από ομιλία του τότε προέδρου των εργαζομένων στην ΕΥΠ, Κώστα Αγγελάκη, σε επιστημονική ημερίδα τον Ιούνιο του 2008 αναφέρεται ονομαστικά στην προσπάθεια εκδημοκρατισμού της ΕΥΠ από τον πτέραρχο Σταυρακάκη και τους πρέσβεις Κοραντή & Αποστολίδη. Ως διοικητής της ΕΥΠ ο Μπάμπης Σταυρακάκης χειρίζεται τη «σκοτεινή» υπόθεση Οτσαλάν, στα αρχικά στάδιά της, σε απευθείας -και μόνον- συνεννόηση με τον τότε πρωθυπουργό Κ. Σημίτη. Οταν στους χειρισμούς ενεπλάκησαν «πολλοί και διάφοροι», εντός και εκτός κυβέρνησης, ως επί το πλείστον μη γνώστες των λεπτών κινήσεων, αλλά πρόθυμοι να πολιτικοποιηθεί η υπόθεση και «να κλείσει» το κεφάλαιο Οτσαλάν, οι εισηγήσεις του Σταυρακάκη αγνοήθηκαν...

Η υπόθεση Οτσαλάν κατέληξε άδοξα και ο Σταυρακάκης παραιτήθηκε, για να βρεθεί μόνον αυτός από όλους τους «χειριστές» της υπόθεσης ενώπιον της Δικαιοσύνης, «γιατί δεν μίλησε» στη Βουλή. Επειδή δεν έδωσε απόρρητα κρατικά μυστικά, πηγές και συνεργάτες της ΕΥΠ (εντός και εκτός Ελλάδος), προκειμένου να τους προφυλάξει από ενδεχόμενους κινδύνους... Αθωώθηκε πανηγυρικά, βεβαίως, χωρίς την ελάχιστη συνδρομή των πρώην «ανωτέρων» του.

• Από τις διαπραγματεύσεις για τις Βάσεις και την τεχνική συμφωνία του Μνημονίου Γιλμάζ - Παπούλια μέχρι τη μυστική εκπαίδευση Παλαιστινίων πρακτόρων στην Ελλάδα αλλά και τη σύλληψη Οτσαλάν ο Μπάμπης Σταυρακάκης επέδειξε υψηλό αίσθημα πατριωτικής ευθύνης.

• Οι συνεργάτες του Μπ. Σταυρακάκη γνώριζαν ότι η Αθήνα είχε συμφωνήσει με τον Νέλσον Μαντέλα να δεχτεί τον Οτσαλάν με διαβατήριο τρίτης χώρας, το οποίο όμως δεν παρέλαβε.

ΔΗΜΟΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ

ethnos.gr