Αρχαίο σύστημα υδρεύσεως βρέθηκε στον «Ποταμό εξ Ουρανού»! Τεχνολογία σιδήρου 4.200 χρόνων, γραφή από τον 7ο αι. π.Χ.

 

Του Γιώργου Λεκάκη

Ο ποταμός Βαϊγκάι, μήκους 258 χλμ., στην πολιτεία Ταμίλ Ναντού της νότιας Ινδίας. πηγάζει από τους λόφους Βαρουσαναντού, και το οροπέδιο Περιγιάρ της οροσειράς των Δυτικών Γκατς.

Το όνομά του Vaiyam, Vaiyai, Vaigai ετυμολογείται από τις λέξεις Vai = Γαια, Γη + yai = ουρανός.

Ο θεός Βισνού, λένε εδώ, σηκώθηκε, ως Τριβικράμα, με το ένα του πόδι του να υψώνεται έως τους ουρανούς, και να φτάνει στην Βραχμαλόκα, την ουράνια κατοικία του Βράχμα. Ο Βράχμα έπλυνε το «σηκωμένο πόδι» του θεού[5*] Βισνού και το νερό χύθηκε ως ρυάκι, που ονομάσθηκε Κριθιμάλα[1]. Καθώς ο ποταμός ήλθε εξ ουρανού και έπεσε στην Γη, ονομάσθηκε VaiYai, που σημαίνει «αυτός που κατεβαίνει εξ ουρανού» [ίσως μνήμη κατακλυσμού]. Τότε πολλά μπανανόδενδρα φύτρωσαν στο μέρος αυτό, και έγινε γνωστό ως Κανταλιβάνα.

Ο Βαϊγάι είναι «το ποτάμι που φέρνει νερό, όταν το αγγίζει κανείς»[2].

Τώρα, στην 10η περίοδο ανασκαφής στην πόλη Κελαδί[3] (μια πόλη 2.600 χρόνων, που βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Βαϊγάι), απεκαλύφθη και ένα τμήμα υδραγωγείου (παραπάνω φωτογραφία). Άλλα ίχνη του συστήματος ύδρευσης της πόλης, συμπεριλαμβανομένου ενός ανοιχτού αγωγού, ενός κλειστού καναλιού και μικρών δεξαμενών, είχαν αποκαλυφθεί στο παρελθόν από ερευνητές. Αυτός ο σωλήνας από τερακότα αποτελείται από έξι κυλινδρικές δομές, η κάθε μία με μήκος περίπου 36 εκατ. και πλάτος 18, που είναι καλά προσαρμοσμένες μεταξύ τους. Ολόκληρος ο αγωγός έχει μήκος περίπου 1,74 μ. Οι αρχαιολόγοι από το Τμήμα Αρχαιολογίας του Ταμίλ Ναντού πιστεύουν ότι οι σωληνώσεις ίσως μετέφεραν καθαρό νερό.

ΠΗΓΗ:  «Ancient terracotta pipelines excavated at Keeladi in Tamil Nadu» Hindustan Times. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 5.8.2024.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

    - Koodal Purana, Paripatal.

    - Muthukumar V. N., κ.ά. «The River Speaks: The Vaiyai Poems from the Paripatal», εκδ. πιγκουίνων. 2012.

    - Rajagopalan Μ. «15 Vaishnava Temples of Tamil Nadu. Chennai,». Chennai, Ινδία, εκδ. Govindaswamy, 1993.

    - Sundararajan S. «Σύμβολο της ενότητας» στο «The Hindu», 6.9.2004.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] Ένας βασιλιάς της Πανδίας[4*], ο Σατυαβράτα, ηγεμόνας της Μαντουράι, ήταν πιστός οπαδός του θεού Βισνού. Κάποτε ο θεός αυτός βγήκε από τον ποταμό Κριθιμάλα [σανσκριτικό όνομα] ως ψάρι (ως Ματσύα avatar, μια από τις ενσαρκώσεις / avatar του Βισνού), για να διδάξει τις Βέδες στον κυβερνήτη. Από τότε, οι κάτοικοι της Πανδίας έκαναν τα ψάρια ως σύμβολο του βασιλείου τους.

[2] Βλ. Sangam (300 π.Χ. - 300 μ.Χ.).

[3] Κεελαντί / Keeladi ή Keezhadi, πόλη στον 9ο παράλληλο [9,8630727°N 78,1820931°E] 12 χλμ. ΝΑ. του Madurai, στην νότια Ινδία. Το Κελαδί ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά μόλις το 2014 από τον Am. Ramakrishna, της Αρχαιολογικής Εταιρείας Έρευνας της Ινδίας (ASI).

Στην ευρύτερη περιοχή της οποίας ευρέθησαν 293 τοποθεσίες, με περισσότερα από 13.000 αρχαιολογικά κατάλοιπα, από το 2200 π.Χ. και μετά. Όπως: ιατρικά αγγεία, φωτιστικά αγγεία, πηγάδια(*), είδη κουζίνας, σφραγίδες εργοστασίων και κυβερνήσεων, τούβλα (εποχής Sangam) και τετράγωνοι λάκκοι, που έχουν κοπεί και στους οποίους έχουν βρεθεί διάφορες κατασκευές και τεχνουργήματα [όπως τοίχοι από ψημένα τούβλα(**), κεραμίδια στέγης, κεραμική, εργαλεία, σιδερένια vel (= θεϊκά δόρατα) - άρα οι Ταμίλ εγνώριζαν την τεχνολογία του σιδήρου το 2172 π.Χ. - κ.ά.].

Έχει βρεθεί μεγάλος αριθμός κεραμικών ειδών μαυρο-κόκκινων σκευών, μαύρων, μαύρων στιλβωμένων και κόκκινων σκευών. Η ανάλυση της μαυρο-κόκκινης αγγειοπλαστικής απεκάλυψε ότι το μαύρο χρώμα οφείλεται στην χρήση ανθρακικού υλικού και το κόκκινο στον αιματίτη. Η αγγειοπλαστική ψήθηκε σε κλιβάνους σε θερμοκρασία έως 1.100°C για να παραχθεί η τυπική μαυροκόκκινη αγγειοπλαστική της περιοχής. Τα κεραμικά τύπου αρρετίνης, που έφεραν οι έμποροι, αποδεικνύουν επιχειρηματικές εμπορικές συνδέσεις, κατά την διάρκεια του ινδο-ελληνο-ρωμαϊκού εμπορίου. Επί πλέον, έχουν αποκαλυφθεί μαυροκόκκινα κομμάτια περγαμηνής και λευκόμαυρα, κόκκινα και κοκκινωπά κομμάτια.

Επίσης, ευρέθησαν στολίδια (μάρμαρα, χάντρες αχάτη, πράσινες, κίτρινες και μπλε γυάλινες χάντρες, χαυλιόδοντες ελέφαντα, χάλκινα, φύλλα σύρματος, κ.ά. σπάνια αντικείμενα, όπως σιδερένια, χρυσά στολίδια, γραφίδες, μικρά από τερακότα, πλακάκια, παιχνίδια, κ.ά.).

Ακόμη, φλοιούς ρυζιού (βρέθηκαν σε μια ταφική λάρνακα στο Sivakalai) 3.200 χρόνων πριν από 4.200 χρόνια.

Αλλά το πιο σημαντικό είναι 2.030 σημάδια γραφής και 72 όστρακα με σημάδια γραφής Ταμίλ-Μπράχμι (παρόμοια με αυτήν κοιλάδας του Ινδού) και 4 με επιγραφές Tamil-Brahmi, από το Θουλουκαρπάτι / Thulukkarpatti, στην περιοχή Τιρουνελβελι / Tirunelveli, του 7ου αιώνα π.Χ. [Μέχρι τότε έλεγαν ότι η γραφή αυτή άρχισε τον 6ο αι. π.Χ.). Εξ αιτίας της ευρέσεως τόσων πολλών οστράκων με γραφή, της δυναστείας Pandyan[4*], ονομάσθηκε "Perumanalur" – δηλ. «πρωτοπόρος της λογοτεχνίας» (στην Ινδία). Σε αυτά υπάρχουν λέξεις των Ταμίλ χαραγμένες στα αγγεία, που αναφέρουν ονόματα ατόμων, όπως τα ελληνογενή «Αθαν», «Ουθιράν» και «Θιεσάν»...

Όλα υποδηλώνουν ότι ο οικισμός ήταν περισσότερο πολιτισμένος από ό,τι υποπτευόταν προηγουμένως οι αρχαιολόγοι, κατά την περίοδο Sangam. Όλα δείχνουν ότι και η ιστορία της Ινδίας πρέπει να ξαναγραφεί...

(*) Είναι αρχαία η παράδοση των Ταμίλ, στα πηγάδια σε όχθες ποταμών και λιμνούλες για νερό.

(**) Τα πλινθόκτιστα κτήρια θεωρούνται σπάνια στην αρχαιότητα.

[4*] Το τοπωνύμιο θυμίζει τον στρατηγό Πάνα (+ Δίας), που πρωτο-εξεστράτευσε στην Ινδία.

[5*] Θυμίζει την μεταγενέστερη χριστιανική Ακολουθία του Νιπτήρος.

arxeion-politismou.gr