93 χρόνια Μάνος Χατζιδάκις: Η άγνωστη ιστορία με το Όσκαρ για «Τα παιδιά του Πειραιά»

Σαν σήμερα, στις 23 Οκτωβρίου 1925, γεννιέται στην Ξάνθη ο κορυφαίος Έλληνας συνθέτης και ποιητής Μάνος Χατζιδάκις. 

Η πρώτη του εμφάνιση ως συνθέτης πραγματοποιείται το 1944, σε ηλικία 19 ετών, με τη συμμετοχή του στο έργο «Τελευταίος Ασπροκόρακας» στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν.

Το 1943 γνωρίζεται με τον Νίκο Γκάτσο που θα παραμείνει μέχρι το τέλος της ζωής του, ο μεγάλος δάσκαλος και ο ακριβός του φίλος. 

Το 1957 ξεκινά μία περίοδος έντονης δημιουργικής δράσης, όπου συνθέτει ασταμάτητα για το θέατρο και τον κινηματογράφο, ενώ παράλληλα γράφει πολλά σημαντικά μουσικά έργα.

Το 1961 κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού για “Τα παιδιά του Πειραιά”., το οποίο συμπεριλήφθηκε στα 10 πιο εμπορικά τραγούδια του 20ου αιώνα. 

Η βράβευση αυτή του έδωσε παγκόσμια δημοσιότητα, την οποία προσπάθησε να αποφύγει με κάθε τρόπο, θεωρώντας ότι του στερούσε τη δυνατότητα να διαμορφώσει ο ίδιος τη σχέση με τον ακροατή του. 

Ήταν μια βράβευση την οποία ο ίδιος δεν αντιμετώπισε ποτέ ως ξεχωριστή στιγμή στην καριέρα του.  “Μπορεί ένα απλό τραγούδι να μου έφερε το Όσκαρ. 

Οι φιλοδοξίες μου όμως και οι υποχρεώσεις μου δεν σταματούν σε αυτό…”, ήταν η απάντηση-δήλωση του συνθέτη.

Ωστόσο, ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης δεν είχε ταξιδέψει στην Αμερική για να παραλάβει το χρυσό αγαλματίδιο, εκφράζοντας την αντίθεσή του με τον θεσμό. 

Η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου του έστειλε ταχυδρομικώς το χρυσό αγαλματίδιο, το οποίο όμως χάθηκε καθ’οδόν προς την Ελλάδα. 

Η Ακαδημία έφτιαξε ένα αντίγραφο στο οποίο χάραξαν το όνομα του συνθέτη και του το ξαναέστειλε. 

Αλλά το δεύτερο χρυσό αγαλματίδιο βρήκε η οικιακή βοηθός του στον κάλαθο των αχρήστων, όπου το είχε πετάξει ο ίδιος μια μέρα που είχε νεύρα. 
Σήμερα βρίσκεται στα χέρια του γιου του, Γιώργου Χατζιδάκι, σε μία προθήκη του σπιτιού.

Ενημερωτική εκπομπή του 1989 με τον Κώστα Σερέζη. Ο δημοσιογράφος Κώστας Σερέζης συνομιλεί με τον συνθέτη Μάνο Χατζιδάκι στο σπίτι του σε μια εφ όλης της ύλης συνέντευξη, στην οποία αποτυπώνονται με έκδηλο τρόπο, οι ιδέες και η στάση ζωής του συνθέτη.

Στο πρώτο μέρος της εκπομπής, ο Μάνος Χατζιδάκις μιλάει για την τρέχουσα καλλιτεχνική του δραστηριότητα και σχολιάζει τις τότε εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό. Μέσα από τη συζήτηση του δίνεται η ευκαιρία να αναφερθεί στις δικές του επιλογές κατά τη διάρκεια της δημιουργικής του πορείας και στην μορφή επικοινωνίας που ο ίδιος επέλεξε, μέσω της τέχνης, με το κοινό του. Σε σχέση με το ελληνικό τραγούδι, δηλώνει με σαφήνεια τη θέση του ως προς τα εμπορικά τραγούδια τα οποία χαρακτηρίζει “βιομηχανικά κατασκευάσματα στα μέτρα των δυνατοτήτων του κόσμου” και τα διαχωρίζει από τα τραγούδια που “εκφράζουν και αποκαλύπτουν”. Σχολιάζοντας σπουδαίες προσωπικότητες από το χώρο της τέχνης όπως, την Κατίνα Παξινού, τον Ελία Καζάν και τον Γιάννη Τσαρούχη τονίζει ότι συνδέθηκε μαζί τους σε προσωπικό επίπεδο. Ιδιαίτερη αναφορά κάνει στον συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη και στις μεταξύ τους διαφορές ως προς τη μουσική.

Στη συνέχεια, εκφράζει τη θέση του για την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενόψει και της συμμετοχής της χώρας στην Ενιαία Αγορά του 1992, και ερμηνεύει το γεγονός σε σχέση με τις συνέπειες ως προς την εθνική και πολιτιστική ταυτότητα. Τέλος, ο Μάνος Χατζιδάκις μιλάει για την Ορχήστρα των Χρωμάτων, που πρόσφατα είχε ιδρυθεί, εξηγώντας τον σκοπό της δημιουργίας της και τους λόγους για τους οποίους οραματίστηκε ένα επίλεκτο μουσικό σύνολο, προτάσσοντας τον εθισμό του κοινού στην καλή μουσική.
Σκηνοθεσία: Λένα Τσεκούρα

Έτος παραγωγής: 1989

Η Μελίνα συνήθιζε να λέει ότι «αυτό το τραγούδι είναι ορφανό από μπαμπά, αλλά έχει μάνα». Μάλιστα, κάποια στιγμή ο Μάνος της είχε απαντήσει περιπαικτικά «Χαίρομαι! Και σε συγχαίρω για την υιοθεσία».

πηγη: infowoman.gr, ert.gr