Συνεχίζεται η αποχωμάτωση. Ποιές είναι οι υποθέσεις εργασίας που εξετάζει η ομάδα της Κατερίνας Περιστέρη. Θύρωμα, κρύπτη, τέταρτος χώρος ή μήπως τελικά, όχι;
της Ειρήνης Ορφανίδου
Το Σαββατοκύριακο συνεχίστηκε η αποχωμάτωση –μετά από μία μικρή παύση την περασμένη Παρασκευή- ωστόσο, η ανασκαφή βρίσκεται, για άλλη μια φορά, σε κομβικό σημείο, μιας και η ομάδα δεν είναι σίγουρη για το τι βρίσκεται εκεί όπου εντοπίστηκε με τη γεώτρηση η επόμενη «πόρτα», η είσοδος για τον τέταρτο χώρο.
Μπορεί να είναι θύρωμα, μπορεί όμως, να πρόκειται για έναν απλό σχηματισμό από μάρμαρο, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για αφιερώματα ή να οδηγεί σε κρύπτη.
Η ομάδα είναι επιφυλακτική, αλλά η υπόθεση ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχει τέταρτος θάλαμος εμφανίζεται όλο και πιο ισχυρή.
Επίσης, ένα άλλο ζήτημα το οποίο απασχόλησε την ομάδα είναι ο χρόνος σφράγισης του τάφου. Ο τάφος πιθανώς σφραγίστηκε σε δεύτερο χρόνο. Δηλαδή, σφραγίστηκε και γέμισε με χώμα είκοσι, πιθανώς και τριάντα χρόνια μετά -κάποιες δεκαετίες μετά την κατασκευή του μνημείου, άρα και την ταφή του νεκρού- και σίγουρα μετά την τυμβωρυχία, ή τις κατ’ επανάληψη συλήσεις του ταφικού μνημείου.
Ο «ένοικος» και η σχέση με τον βασιλικό οίκο
Ανεξάρτητα από τις υποθέσεις –κυρίως, τις «εισαγόμενες», από αρχαιολόγους του εξωτερικού- η εκτίμηση της ομάδας είναι ότι, ο «ένοικος» του τάφου, όπως έχει πει τις τελευταίες μέρες η κ. Μενδώνη, μάλλον έχει πολιτική σχέση με τον Οίκο των Τημενιδών.
Η εκτίμηση αποκλείει αυτομάτως, την άμεση, οικογενειακή σχέση με Φίλιππο και Αλέξανδρο.
Το δείγμα χώματος στις ΗΠΑ
Τελικά, το δείγμα χώματος που πήρε ο κ. Καμπούρογλου δεν εστάλη σε εργαστήριο στην Ελβετία. Η επιλογή είναι να σταλεί στις ΗΠΑ, όπου και αναζητείται το πιο αξιόπιστο εργαστήριο για τη βιοχημική ανάλυση.
Η «τρύπα» του ψηφιδωτού
Ένα άλλο ανοιχτό θέμα είναι η «τρύπα», το κατεστραμμένο σημείο διαμέτρου περίπου 80 εκατοστών στο ψηφιδωτό δάπεδο της Αμφίπολης.
Το αίνιγμα είναι διπλό και αφορά τόσο στο μέρος της παράστασης που λείπει (σώμα αλόγου ή, κάτι άλλο;), όσο και στην αιτία της καταστροφής.
Εάν η «τρύπα» στο ψηφιδωτό της Αμφίπολης οφειλόταν σε φυσική καταστροφή, θα έλειπαν ενδεχομένως κάποιες λίγες ψηφίδες. Επειδή όμως, η καταστροφή έχει προχωρήσει στο υπόστρωμα, είναι φανερό ότι είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης παρέμβασης. Ούτε η υπόθεση ότι προκλήθηκε από πτώση μέρους της οροφής ευσταθεί, αφού πολύ απλά, οι θολίτες είναι στη θέση τους. Ακόμη όμως και να είχε καταπέσει μέρος της οροφής, η καταστροφή δεν θα είχε φτάσει μέχρι το υπόστρωμα του ψηφιδωτού.
Άλλωστε, η δήλωση της κ. Περιστέρη ότι «δεν είναι φυσική η φθορά» παραπέμπει, σχεδόν αυτονόητα, σε έργο τυμβωρύχων. Επίσης, είναι δεδομένο ότι οι τυμβωρύχοι παραβίασαν το τάφο προτού γίνει η επιχωμάτωση, διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να επιχειρήσουν τέτοια παρέμβαση.
Οι τυμβωρύχοι – ραβδοσκόποι
Η καταστροφή στην παράσταση της Αρπαγής της Περσεφόνης θυμίζει την περίπτωση του ψηφιδωτού δαπέδου που βρίσκεται έξω από τον ναό του Ασκληπιού, στον Λέντα (παραφθορά της λέξης «λέοντας», επειδή στον κόλπο του Λέντα το βουνό μοιάζει με λιοντάρι), στα νότια του νομού Ηρακλείου Κρήτης.
Το ψηφιδωτό δάπεδο στον Λέντα ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη. Το ένα είχε πλαίσιο με σπείρες και στη μέση έναν ιππόκαμπο και το άλλο δύο φοίνικες στη μέση. Οι τυμβωρύχοι παρακινημένοι από τη φημολογία περί ύπαρξης θησαυρού, έσπασαν το μωσαϊκό δάπεδο.
Οι τυμβωρύχοι της αρχαιότητας είχαν άμεση σχέση με τους ραβδοσκόπους. Σε κάποιες περιπτώσεις ήταν οι ίδιοι ραβδοσκόποι, σε κάποιες άλλες, ζητούσαν τη συνδρομή τους. Δεν επρόκειτο για κάτι «μαγικό» ή μεταφυσικό, άλλωστε, η ίδια εμπειρική πρακτική ακολουθείται χιλιάδες χρόνια (ακόμη και σήμερα) για την αναζήτηση υπόγειων πηγών νερού. Οι ραβδοσκόποι ήταν ευαίσθητοι στις διαταράξεις του μαγνητικού πεδίου.
Κρατούσαν με προτεταμένο τον δείκτη, ένα ξύλο σαν μαγκούρα –ενίοτε διχαλωτό- προχωρούσαν αργά και χτυπούσαν το έδαφος. Στα σημεία όπου ο ήχος ήταν λίγο διαφορετικός, υπόκωφος -επειδή στο υπόστρωμα είχε εγκλωβιστεί μία ποσότητα αέρα, για παράδειγμα- έσκαβαν για τον «θησαυρό».
Πηγή: thetoc.gr
της Ειρήνης Ορφανίδου
Το Σαββατοκύριακο συνεχίστηκε η αποχωμάτωση –μετά από μία μικρή παύση την περασμένη Παρασκευή- ωστόσο, η ανασκαφή βρίσκεται, για άλλη μια φορά, σε κομβικό σημείο, μιας και η ομάδα δεν είναι σίγουρη για το τι βρίσκεται εκεί όπου εντοπίστηκε με τη γεώτρηση η επόμενη «πόρτα», η είσοδος για τον τέταρτο χώρο.
Μπορεί να είναι θύρωμα, μπορεί όμως, να πρόκειται για έναν απλό σχηματισμό από μάρμαρο, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για αφιερώματα ή να οδηγεί σε κρύπτη.
Η ομάδα είναι επιφυλακτική, αλλά η υπόθεση ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχει τέταρτος θάλαμος εμφανίζεται όλο και πιο ισχυρή.
Επίσης, ένα άλλο ζήτημα το οποίο απασχόλησε την ομάδα είναι ο χρόνος σφράγισης του τάφου. Ο τάφος πιθανώς σφραγίστηκε σε δεύτερο χρόνο. Δηλαδή, σφραγίστηκε και γέμισε με χώμα είκοσι, πιθανώς και τριάντα χρόνια μετά -κάποιες δεκαετίες μετά την κατασκευή του μνημείου, άρα και την ταφή του νεκρού- και σίγουρα μετά την τυμβωρυχία, ή τις κατ’ επανάληψη συλήσεις του ταφικού μνημείου.
Ο «ένοικος» και η σχέση με τον βασιλικό οίκο
Ανεξάρτητα από τις υποθέσεις –κυρίως, τις «εισαγόμενες», από αρχαιολόγους του εξωτερικού- η εκτίμηση της ομάδας είναι ότι, ο «ένοικος» του τάφου, όπως έχει πει τις τελευταίες μέρες η κ. Μενδώνη, μάλλον έχει πολιτική σχέση με τον Οίκο των Τημενιδών.
Η εκτίμηση αποκλείει αυτομάτως, την άμεση, οικογενειακή σχέση με Φίλιππο και Αλέξανδρο.
Το δείγμα χώματος στις ΗΠΑ
Τελικά, το δείγμα χώματος που πήρε ο κ. Καμπούρογλου δεν εστάλη σε εργαστήριο στην Ελβετία. Η επιλογή είναι να σταλεί στις ΗΠΑ, όπου και αναζητείται το πιο αξιόπιστο εργαστήριο για τη βιοχημική ανάλυση.
Η «τρύπα» του ψηφιδωτού
Ένα άλλο ανοιχτό θέμα είναι η «τρύπα», το κατεστραμμένο σημείο διαμέτρου περίπου 80 εκατοστών στο ψηφιδωτό δάπεδο της Αμφίπολης.
Το αίνιγμα είναι διπλό και αφορά τόσο στο μέρος της παράστασης που λείπει (σώμα αλόγου ή, κάτι άλλο;), όσο και στην αιτία της καταστροφής.
Εάν η «τρύπα» στο ψηφιδωτό της Αμφίπολης οφειλόταν σε φυσική καταστροφή, θα έλειπαν ενδεχομένως κάποιες λίγες ψηφίδες. Επειδή όμως, η καταστροφή έχει προχωρήσει στο υπόστρωμα, είναι φανερό ότι είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης παρέμβασης. Ούτε η υπόθεση ότι προκλήθηκε από πτώση μέρους της οροφής ευσταθεί, αφού πολύ απλά, οι θολίτες είναι στη θέση τους. Ακόμη όμως και να είχε καταπέσει μέρος της οροφής, η καταστροφή δεν θα είχε φτάσει μέχρι το υπόστρωμα του ψηφιδωτού.
Άλλωστε, η δήλωση της κ. Περιστέρη ότι «δεν είναι φυσική η φθορά» παραπέμπει, σχεδόν αυτονόητα, σε έργο τυμβωρύχων. Επίσης, είναι δεδομένο ότι οι τυμβωρύχοι παραβίασαν το τάφο προτού γίνει η επιχωμάτωση, διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να επιχειρήσουν τέτοια παρέμβαση.
Οι τυμβωρύχοι – ραβδοσκόποι
Η καταστροφή στην παράσταση της Αρπαγής της Περσεφόνης θυμίζει την περίπτωση του ψηφιδωτού δαπέδου που βρίσκεται έξω από τον ναό του Ασκληπιού, στον Λέντα (παραφθορά της λέξης «λέοντας», επειδή στον κόλπο του Λέντα το βουνό μοιάζει με λιοντάρι), στα νότια του νομού Ηρακλείου Κρήτης.
Το ψηφιδωτό δάπεδο στον Λέντα ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη. Το ένα είχε πλαίσιο με σπείρες και στη μέση έναν ιππόκαμπο και το άλλο δύο φοίνικες στη μέση. Οι τυμβωρύχοι παρακινημένοι από τη φημολογία περί ύπαρξης θησαυρού, έσπασαν το μωσαϊκό δάπεδο.
Οι τυμβωρύχοι της αρχαιότητας είχαν άμεση σχέση με τους ραβδοσκόπους. Σε κάποιες περιπτώσεις ήταν οι ίδιοι ραβδοσκόποι, σε κάποιες άλλες, ζητούσαν τη συνδρομή τους. Δεν επρόκειτο για κάτι «μαγικό» ή μεταφυσικό, άλλωστε, η ίδια εμπειρική πρακτική ακολουθείται χιλιάδες χρόνια (ακόμη και σήμερα) για την αναζήτηση υπόγειων πηγών νερού. Οι ραβδοσκόποι ήταν ευαίσθητοι στις διαταράξεις του μαγνητικού πεδίου.
Κρατούσαν με προτεταμένο τον δείκτη, ένα ξύλο σαν μαγκούρα –ενίοτε διχαλωτό- προχωρούσαν αργά και χτυπούσαν το έδαφος. Στα σημεία όπου ο ήχος ήταν λίγο διαφορετικός, υπόκωφος -επειδή στο υπόστρωμα είχε εγκλωβιστεί μία ποσότητα αέρα, για παράδειγμα- έσκαβαν για τον «θησαυρό».
Πηγή: thetoc.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου