Amfipoli News: Η συνεργάτιδα του Ανδρόνικου στη Βεργίνα μιλά για την Αμφίπολη

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Η συνεργάτιδα του Ανδρόνικου στη Βεργίνα μιλά για την Αμφίπολη



«Ηταν συνήθεια να κάνουν οι κατιόντες τάφους δίπλα στους τάφους των συγγενών τους;» ρώτησε το TheTOC.gr την ομότιμη καθηγήτρια Αρχαιολογίας του ΑΠΘ, Στέλλα Δρούγου, φοιτήτρια του Μανόλη Ανδρόνικου, η οποία συμμετείχε το 1977 στη «χρυσή ανακάλυψη» του τάφου του Φιλίππου Β΄στη Βεργίνα. «Βεβαίως, είναι η απάντησή της. Με ποικίλες αιτίες και αφορμές». Η απάντησή της είναι ιδιαίτερα επίκαιρη την ώρα που το στοίχημα της ανασκαφικής ομάδας του ταφικού μνημείου της Αμφίπολης είναι να αποκαλυφθεί αν ο τύμβος Καστά με τον περίβολο το μισού χιλιομέτρου «φιλοξενεί» κι άλλου τάφους. Η άποψη, πάντως, ότι σε τύμβους σαν κι αυτόν θάβονταν κατά γένη ακούγεται συνεχώς.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα η ανασκαφή της Στέλλας Δρούγου, κοντά στο λεγόμενο τάφο των Στρατιωτικών (στο οικόπεδο Μπέλλα στη Βεργίνα) που πολύ κοντά σε μακεδονικούς τάφους βρήκε κι άλλους – ένας εξ’ αυτών, μάλιστα ασύλητος. «Τον ένα τάφο είχε βρει τον 19ο αιώνα, ο γάλλος αρχαιολόγος Λέον Εζέ που ερεύνησε τη Βεργίνα. Το 2000 κάναμε έναν καθαρισμό του ερειπίου αυτού του τάφου (είναι ο πρώτος μακεδονικός τάφος που ανακαλύφθηκε γενικά στη Μακεδονία) και σε απόσταση μόλις 5 μέτρων, πιστέψτε με, βρέθηκε άλλος ένας τάφος, πολύ μικρός, συλημένος. Στην πορεία τον άλλο χρόνο η σκαπάνη μας οδήγησε και σε έναν άλλο μικρό τάφο, ασύλητο, γεμάτο χάλκινα σκεύη. Κι έτσι κοντά στην ομάδα Πέλλα δημιουργήθηκε η ομάδα Εζέ», μας λέει η κυρία Δρούγου.

Υπάρχουν κι άλλοι τάφοι στον τύμβο Καστά της Αμφίπολης;

Πιστεύει, ως εκ τούτου ότι υπάρχουν κι άλλοι τάφοι στον τύμβο Καστά της Αμφίπολης; «Δεν θέλω να απαντήσω για την Αμφίπολη διότι οι αρχαιολογία είναι η επιστήμη των πραγμάτων. Και μπορούν να συμβούν πολλά αλλά και τίποτα», μας λέει. Η θέση της κυρίας Δρούγου είναι ότι οι εικασίες και οι προσδοκίες δεν είναι «καλό έργο» ούτε των αρχαιολόγων ούτε των δημοσιογράφων. Και η ίδια ξεκαθαρίζει ότι δεν θα ήθελε να μιλήσει για κάτι που δεν έχει δει από κοντά. «Θεωρώ υπερβολική την εναγώνια ανάπτυξη αρχαιολογικών γνώσεων στα μέσα ενημέρωσης. Όταν όταν ο συνάδελφος ανασκαφέας παλεύει με τα χώματα, με τρομερές δυσκολίες, με αμφιβολίες κι εμείς αναπαυτικά, κατά κάποιον τρόπο, λέμε τι ξέρουμε πιστεύω ότι είναι αντισυναδελφικό και αντιεπαγγελματικό».
Σύμφωνα με την ίδια, στον τύμβο Καστά υπάρχει ένας πυρήνας ενός φυσικού, κανονικού λόφου όπου βρέθηκαν εκεί αρχαϊκοί τάφοι και στη συνέχεια έγινε μια επίχωση που δημιουργήθηκε η τούμπα. «Από εκεί και πέρα δεν θα κάνω καμία εικασία για το τι υπάρχει και τι δεν υπάρχει», μας λέει.

Η γεωφυσική διασκόπηση και η ανασκαφή

Η ίδια, ωστόσο, που έχει μεγάλη ανασκαφική εμπειρία σε ανασκαφές που έχει κάνει στο παρελθόν έχει κάνει χρήσηγεωφυσικής διασκόπησης που στην παρούσα φάση αναμένεται να δώσει αποτελέσματα και «εικόνες» για το εσωτερικό του τύμβου Καστά στην Αμφίπολη;
«Βεβαίως. Η γεωφυσική διασκόπηση πολλές φορές σε ανασκαφές μας έχει δώσει έναν ''μπούσουλα''. Μας έχει βοηθήσει. Αλλά κι αυτά τα αποτελέσματα θέλουν επεξεργασία και υπομονή. Εδώ είναι που χρειάζεται να μην… πετάει πολύ η φαντασία», απαντά. Κι όσον αφορά τις κρύπτες, δεδομένου του ότι η ανασκαφή στον τρίτο θάλαμο έγινε σε ένα μεγάλο μέρος υπογείως, μπορεί να υπάρξουν σε μακεδονικούς τάφους και να «φυλούν» μυστικά; «Και βέβαια, δεν υπάρχουν», απαντά η κυρία Δρούγου. «Τι θα πει κρύπτες; Υπάρχουν τάφοι που έχουν ξαναχρησιμοποιηθεί να έχουν μικρές θήκες στους τοίχους όπως στη Νάουσα, αλλά κρύπτες όχι, Τι είμαστε; Βατικανό;»

Για την κυρία Δρούγου σε μια ανασκαφή μπορεί να ξέρουμε το 90% των πραγμάτων. «Το 10% το κρατάει το χώμα και μας εκπλήσσει κάθε φορά», λέει.

Στην περίπτωση του τάφου της Αμφίπολης πρωτόφαντο είναι ο συνδυασμός γλυπτών με το μνημείο. «Αλλά να σας πω κάτι; Αυτή η κατηγορία Μακεδονικών τάφων σχεδόν δεν έχει κανόνα. Πιστέψτε, κάθε ένας από τους Μακεδονικούς τάφους που σώζονται – και είναι περίπου 100 στη Μακεδονία και κάποια ακόμα μνημεία στη Μικρά Ασία, τη Θράκη και τη Νότια Ελλάδα – το κάθε ένα έχει ιδιομορφίες του.

Ποιος περίμενε ότι στη Βεργίνα ο τάφος του Φιλίππου θα είχε μια τόσο μεγάλη τοιχογραφία (σ.σ. με θέμα την Αρπαγή της Περσεφόνης) ; ΄Όταν σκάβαμε δεν είχε περάσει από το μυαλό μας. Κι αυτό ήταν η έκπληξη!»
Απογοητευμένοι από την Αμφίπολη; Πρέπει να είμαστε ενθουσιασμένοι
Αλήθεια, συμμερίστηκε την απογοήτευση κάποιων που δεν υπήρξε τέταρτος θάλαμος, άρα και συνέχεια στον τάφο; «Απογοήτευση; Καμία απογοήτευση. Η απογοήτευση υπήρξε γιατί δημιουργήθηκαν τόσο πολλές προσδοκίες για Αλέξανδρο και για χρυσό. Το ταφικό μνημείο της Αμφίπολης είναι ένα πάρα πολύ σπουδαίο μνημείο, μας έχει δώσει πάρα πολλά πράγματα, ο ανασκαφέας ή οι ανασκαφείς πρέπει να είναι ευτυχισμένοι, καθώς επίσης κι εμείς που αποκτήσαμε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον μνημείο το οποίο συζητιέται, θα μελετηθεί, θα μας δώσει ένα σωρό πράγματα και πληροφορίες».

Η ίδια είχε δηλώσει ότι το μνημείο δεν ανήκει στον Μέγα Αλέξανδρο, ωστόσο επισημαίνει και το εξής: «Ναι, το έχω δηλώσει ότι δεν είναι εκεί ο Αλέξανδρος και το ξαναλέω. Τώρα εάν ζούμε ένα γεγονός που θα ανατρέψει την ιστορία, την κλασσική αρχαιολογία, τότε μπράβο μας. Θα είμαι ευτυχής να ζήσω ένα τέτοιο κοσμοϊστορικό γεγονός πριν πεθάνω».

Αυτή την περίοδο η κυρία Δρούγου σκάβει «πέτρες και αγκωνάρια και βράχους πάνω στην Πίνδο απέναντι από τη χιονισμένη Βασιλίτσα». Σκάβει μαζί με την ομάδα της την τειχισμένη Ακρόπολη μιας κλασσικής πόλης που χρονολογείται στο τέλος του 4ου αιώνα. Από εδώ καταγόταν ο στρατηγόςΠολυπέρχων που ακολούθησε τον Αλέξανδρο στην εκστρατεία του στην Ασία κι έπαιξε ένα ρόλο στην προστασία της οικογένειας του Αλέξανδρου την εποχή της έριδας των διαδόχων και μετά στην καταστροφή της. Σε μια δουλειά πολύ ενδιαφέρουσα και «διαβολικά δύσκολη», όπως λέει, έχε πυξίδα την ατέλειωτες ώρες ανασκαφής πλάι στον καθηγητή της, Μανόλη Ανδρόνικο. Πως νιώθει, άραγε, που δούλεψε μαζί του;

Για τον Ανδρόνικο: «Σας βεβαιώ δεν μας ένοιαξε ούτε το χρυσό, ούτε το ασήμι της Βεργίνας»
«Είμαι τυχερή και χορτάτη. Η εμπειρία πλάι από τη Βεργίνα ήταν πλούσια. ΄Εζησα και γνώρισα καταπληκτικούς δασκάλους, είχα την εμπειρία καταπληκτικών ανθρώπων που αγωνίστηκαν εκεί και μετά της αποκάλυψης των ευρημάτων, τις ατελείωτες συζητήσεις μας, αλλά και την αγωνία να προσεγγίσει κανείς αυτό το θέμα. Σας βεβαιώ δεν μας ένοιαξε ούτε το χρυσό, ούτε το ασήμι που βρέθηκαν. Πιο πολύ απ’ όλα ήταν το ότι η ιστορία μέσα στο χρόνο “δένει κόμπους” και ξανά και ξανά.



Τι δεν ξεχνά από τον δάσκαλό της; «Την καταπληκτική γλώσσα του, την καταπληκτική αφήγηση, το ότι οτιδήποτε δύσκολο το έκανε εύκολο και προσιτό σε όλους. ΄Ηταν ένας διανοούμενος με αισθητική άποψη για πολλά πράγματα και ταυτόχρονα πρακτικός στην ανασκαφή και απόλυτα κυρίαρχος πάνω στο έργο του. Θυμάμαι, αφού συγκέντρωσε παρατηρήσεις και ευρήματα της δουλειάς του, τα κατέθεσε και είπε την άποψή του με θάρρος στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κι από εκεί και πέρα ξεκίνησε η μεγάλη συζήτηση που διαρκεί ακόμα. Τι αλλιώτικα από τώρα…»

Πηγή:thetoc.gr
Διαβάστε επίσης:



Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου