Επιστολή ενός αναγνώστη από τη Μεσολακκιά προς το Amfipoli News
Ήταν κάποτε ένα χωριό... το όνομά αυτού "Μεσολακκιά", το ίντερνετ πολύ "μακρινό" και άγνωστο, αλλά οι κάτοικοι πολύ "κοντά" μεταξύ τους.
Ήταν ένα χωριό γεμάτο ζωή...
Συζητήσεις και χαρούμενες φωνές παιδιών, που ξεχύνονταν στην πλατεία, αντηχούσαν σε ολόκληρη την έκτασή του...
Οι κάτοικοι αφιέρωναν αρκετές ώρες στην μικρή πλατεία του χωριού, αντάλλαζαν ιδέες, πολιτικές απόψεις κ.α. Τα παιδιά έπαιζαν ξέγνοιαστα στην παιδική χαρά.
Ώσπου μια μέρα μια ανατρεπτική είδηση, η αποκάλυψη του Τύμβου Καστά, που έκανε όλη την υφήλιο να παραμιλά, άλλαξε την καθημερινότητα των Μεσολακκιωτών κι έγινε η αφετηρία μια νέας τάξης πραγμάτων στο μικρό χωριό.
Γρήγορα, η τεχνολογική ανάπτυξη τους χτύπησε την πόρτα, κι από τότε που οι κάτοικοι απέκτησαν τον "διαδικτυακό τους φίλο"- Internet, περιόρισαν σημαντικά τις εξόδους τους στο χωριό κι έτσι οι διαπροσωπικές καθημερινές επαφές άρχισαν να φθείρονται.
Οι περισσότεροι, λοιπόν, προτιμούν να παραμείνουν στο σπίτι τους, να ενημερωθούν από τον Παγκόσμιο Ιστό, κι όχι από τον γείτονα. Αυτοί που βγαίνουν στο χωριό είναι λιγοστοί και συνήθως ηλικιωμένοι.
Η ανασκαφή που άγγιξε τις καρδιές όλων...
Οι κάτοικοι της Μεσολακκιάς ήταν οι πρώτοι που με την ενεργή τους παρουσία ενίσχυσαν την κουραστική και κοπιαστική εργασία της Αικατερίνης Περιστέρη και της ανασκαφικής της ομάδας.
Άλλωστε, στο πίσω μέρος του μυαλού τους υπάρχει το ενδεχόμενο στον τύμβο της Αμφίπολης να είναι θαμμένος ο Μέγας Αλέξανδρος και το συναίσθημα που νιώθουν κάθε φορά που αναφέρονται στον Τύμβο Καστά είναι κάτι παραπάνω από χαρά και συγκίνηση...είναι δέος!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου