Οι «σφιχτοί» και οι «έξυπνοι»

Ποιο είναι το κοινό χαρακτηριστικό που έχουν Κινέζοι και Άραβες και πώς αυτό επηρεάζει τις επενδύσεις τους στην Ελλάδα. Γράφει ο Τειρεσίας

Κινέζοι και Άραβες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Εκτός από το ότι διαθέτουν μπόλικα ρευστά διαθέσιμα, που μπορούν να σώσουν οικονομίες σαν την ελληνική αν το αποφασίσουν, είναι εξαιρετικά «σφιχτοί».
Για να ρίξουν λεφτά κάπου, θα πρέπει να είναι σίγουροι ότι θα ξαναπάρουν στο πολλαπλάσιο. Αλλιώς, δεν πλησιάζουν. Αυτός είναι και ο λόγος που μέχρι σήμερα δεν έκαναν δουλειές στην Ελλάδα. Οι κατά καιρούς κυβερνήσεις, που σχηματίστηκαν στην Αθήνα τα τελευταία κρίσιμα και επικίνδυνα χρόνια, είχαν μια τάση να τους αντιμετωπίζουν σαν «αμερικανάκια». Η στρατηγική μας συνοψίζονταν σε τέσσερις λέξεις, όλες κι όλες: «Να τους τα πάρουμε». Κι αυτός είναι ο λόγος που μέχρι σήμερα, πήραμε ψίχουλα, σε σχέση με ό,τι θα μπορούσαμε και μας αναλογούσε. Για την ακρίβεια, με την εξαίρεση της επένδυσης που έκανε η Cosco στον ΟΛΠ και μια - δύο βραχονησίδες που αγόρασαν κάτι άραβες σεΐχηδες στο Ιόνιο, δεν πήραμε τίποτα άλλο.
Με βάση τη διάθεση που είχαν δείξει αυτοί να επενδύσουν λεφτά στη χώρα μας, πρόκειται περί κατορθώματος. Το χειρότερο; Προσεχώς, κινδυνεύουμε να τους χάσουμε οριστικά, αν δεν αλλάξουμε «γραμμή». Ήδη, η αραβική επένδυση στον Αστέρα της Βουλιαγμένης οδεύει προς ναυάγιο και το Πεκίνο - αν και το είχε υποσχεθεί - αρνείται πεισματικά να δώσει σοβαρή ρευστότητα στην Ελληνική Δημοκρατία μέσα από τις απελπισμένες εκδόσεις των εντόκων γραμματίων που κάνει.
Τι θέλουν, τόσο οι μεν όσο και οι δε; Ο,τι και οι Ευρωπαίοι. Δηλαδή, να προχωρήσουν οι αποκρατικοποιήσεις. Το πρόβλημα είναι ότι δεν το θέλουμε εμείς. Κι εδώ είναι το παράδοξο. Γιατί υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να τους παρακαλάμε να έρθουν και να τελειώσουν τις δουλειές που άφησαν στη μέση στο λιμάνι ή στον τουρισμό, έχοντας κερδίσει τους σχετικούς διαγωνισμούς, όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο.
Αντ' αυτού, εμείς λέμε «δεν ξέρουμε», «αφήστε να το δούμε και τα ξαναλέμε» και «μάλλον δεν θα σας ευχαριστήσουμε, αυτή τη φορά». Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι πως ό,τι δεν θα βρουν εδώ, γιατί τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη, θα τους το προσφέρουν, κυριολεκτικά στο πιάτο, «δίπλα» ή «απέναντι».
Οι Ιταλοί, για παράδειγμα, είχαν κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι τους, για να κλέψουν την  επένδυση της Cosco από τον Πειραιά, προσφέροντας στους Κινέζους όπου λιμάνι της επικράτειας τους επιθυμούσαν. Το γεγονός ότι οι τελευταίοι επέμειναν τόσο πολύ στον ΟΛΠ ήταν απ΄ την αρχή ένα .θαύμα.
Τώρα, πάντως, όλα δείχνουν ότι θα τα καταφέρουμε και θα τους διώξουμε. Το μόνο που μας σώζει είναι ότι έχουν ρίξει ήδη πολύ χρήμα στον Πειραιά και επειδή είναι πολύ «σφιχτοί» δεν φεύγουν εύκολα. Αλλιώς, θα το είχαν κάνει τρέχοντας. Όπως ακριβώς κάνουν οι Άραβες, που δεν είχαν προλάβει να επενδύσουν καλά λεφτά.
Ο Τειρεσίας


voria.gr