6 Απριλίου 1941: η εισβολή της Βέρμαχτ στην Ελλάδα κι ένα ντοκουμέντο της κτηνωδίας της

Γράφει ο Αριστομένης Συγγελάκης

«Οι ναζί, αντίθετα, δεν έδειξαν ποτέ κάτι περισσότερο από το δειλό, άνανδρο, ωχρό προσωπείο ενός δολοφόνου που αποποιείται την πράξη του. Ενώ βασάνιζαν και σκότωναν συστηματικά άμαχους ανθρώπους, διαβεβαίωναν καθημερινά σ’ ευγενικό και μαλακό τόνο ότι τάχα δεν άγγιζαν ούτε τρίχα και ότι ποτέ άλλοτε δεν είχε γίνει επανάσταση τόσο ανθρώπινη κι αναίμακτη.» 
Σεμπάστιαν Χάφνερ, Γερμανός νομικός και δημοσιογράφος, 1939 (αναφερόμενος στην τρομοκρατία του Γ’ Ράιχ εναντίον του γερμανικού λαού
την περίοδο 1933-1939).

Στις 6 Απριλίου 1941, στις 5.15 π.μ., το Γ’ Ράιχ εισβάλλει στην Ελλάδα και, ταυτόχρονα, στη Γιουγκοσλαβία. Παρά την γενναία και απρόσμενη για τους Γερμανούς αντίσταση των Ελλήνων, ιδίως στα ισχυρά οχυρά της ελληνοβουλγαρικής μεθορίου, ηρωισμός που κέρδισε το θαυμασμό του Χίτλερ, του Τσώρτσιλ και όλης της ανθρωπότητας, η γρήγορη κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας, σοβαρά λάθη στον αμυντικό σχεδιασμό και η υπεροπλία των γερμανικών στρατευμάτων, ιδίως σε επιθετικά μέσα, δεν επέτρεψε διαφορετική έκβαση του πολέμου. Στις 9 Απριλίου, αφού οι Γερμανοί εισέρχονται δια της ελληνογιουγκοσλαβικής μεθορίου σε ελληνικό έδαφος, καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη, ενώ τα περισσότερα οχυρά ακόμη κρατούν ηρωικά! Έως τις 13 Απριλίου ανατρέπεται και η αμυντική γραμμή του Βερμίου και οι Γερμανοί εφορμούν ακάθεκτοι εναντίον του κορμού της Ελλάδας. 

Εν τω μεταξύ, η καθυστερημένη προσπάθεια σύμπτυξη προς ανατολάς του Τμήματος Στρατιάς Ηπείρου και του Τμήματος Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας αποτυγχάνει και η περήφανη και νικηφόρα στρατιά του Αλβανικού μετώπου, χωρίς ηθικό πλέον, κυκλώνεται από τους Γερμανούς. Στις 18 Απριλίου, υπό το βάρος των περιστάσεων ο Πρωθυπουργός Κορυζής αυτοκτονεί και στις 22 αρχίζει η εγκατάλειψη της γραμμής των Θερμοπυλών από τους Βρετανούς. Στις 27 Απριλίου κι ενώ μία εβδομάδα νωρίτερα ο Στρατηγός Τσολάκογλου συνθηκολογεί με τους Γερμανούς, η Βέρμαχτ εισέρχεται στην Αθήνα και η πολεμική σημαία της Βέρμαχτ με τον αγκυλωτό σταυρό κυματίζει στον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Μία ύβρις εναντίον της κοιτίδας του ευρωπαϊκού πολιτισμού, που δεν θα μείνει αναπάντητη, καθώς, ένα μήνα μετά, το βράδυ της 30ης προς την 31η Μαΐου 1941, ο Απόστολος Σάντας και ο Μανώλης Γλέζος κατεβάζουν τη μισητή σβάστικα από την Ακρόπολη! Ένα ασύλληπτο κατόρθωμα - σάλπισμα για την εποποιία της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής Αντίστασης και την τελική συντριβή του Άξονα. 

Η ουσία της πρακτικής του ναζιστικού καθεστώτος συνοψίζεται στο εξαιρετικά ακριβές και πλούσιο νοήματος απόσπασμα από το βιβλίο του δημοκράτη και πολέμιου του Χίτλερ Σεμπάστιαν Χάφνερ , που παρατίθεται στην αρχή αυτού του άρθρου. Πράγματι, οι Γερμανοί πολίτες, που δεν συνέπρατταν ή, έστω, δεν ανέχονταν, το ναζιστικό καθεστώς υπέφεραν τα πάνδεινα: διώξεις, φυλακίσεις, εκτοπισμούς, βασανιστήρια, εκτελέσεις και κάθε είδους ταπείνωση. Κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες, ακόμη και συντηρητικοί ή και εθνικιστές, που διαφώνησαν με τον Χίτλερ, διώχθηκαν αμείλικτα, όπως και οι Ρομά, οι Εβραίοι, τα άτομα με αναπηρίες κ.α. Κι όμως, η ναζιστική προπαγάνδα διαβεβαίωνε περί του αντιθέτου. Πέραν της σκληρής κριτικής που ασκεί στο Γ’ Ράιχ αλλά και στον γερμανικό λαό, που δεν ξεσηκώθηκε εναντίον του δυνάστη του, ο Χάφνερ, τοποθετείται προφητικά για το τι επρόκειτο να συμβεί  εναντίον των λαών της Ευρώπης την περίοδο 1939-1945. 

Πράγματι, από την πρώτη έως την τελευταία μέρα της Κατοχής, η χώρα μας δοκιμάζεται όσο καμιά άλλη: η μεθοδική αρπαγή του πλούτου, η τρομοκρατία της πείνας, η φρίκη των Ολοκαυτωμάτων, ήταν μερικές μόνο από τις αποκρουστικές πρακτικές που εφαρμόστηκαν εναντίον του λαού μας. Με τα λόγια του Αλμπέρ Καμύ, «το πληρώσαμε πολύ ακριβά. Το πληρώσαμε με ταπεινώσεις και σιωπές, με πίκρες, με φυλακές, με πρωινά εκτελέσεων, με εγκαταλείψεις, με χωρισμούς, με καθημερινές περιπλανήσεις, με σκελετωμένα παιδιά, και πάνω απ’ όλα με εξαναγκαστικές τιμωρίες». Η Ελλάδα έχει το θλιβερό προνόμιο, όπως επισημαίνει ο Μανώλης Γλέζος, να είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη όπου ο πληθυσμός της αμέσως μετά την Κατοχή ήταν μικρότερος αυτού που είχε στην έναρξή της! Και μαζί με τις ανθρώπινες απώλειες, η οικονομία διαλύθηκε, ο δημόσιος και ιδιωτικός πλούτος λεηλατήθηκε, οι πολιτισμικοί μας θησαυροί εκλάπησαν, οι υποδομές καταστράφηκαν, το μέλλον της Ελλάδας υπονομεύτηκε βίαια.  


Συνεχίστε ΕΔΩ