Πολύ σκληρή για να πεθάνει - Η γυναίκα που επέζησε από το σεισμό στο Νεπάλ και από το τσουνάμι το 2004

Μπορεί να ακούγεται απίστευτο, είναι όμως αληθινό. Μία 30χρονη εθελόντρια την οποία κυνηγά η... τύχη, επέζησε από το τσουνάμι του 2004 στην Ταϊλάνδη, όμως η τύχη δεν την εγκατέλειψε και ξανα-σώθηκε από το φονικό σεισμό στο Νεπάλ.

Ο λόγος για την 30χρονη Zoe Nash που έτυχε να βρίσκεται παρούσα σε δύο από τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές του πλανήτη. Η ίδια εξιστόρησε στη Daily Mail την εμπειρία της και δήλωσε ότι, δεν νιώθει άτυχη αλλά «απίστευτα ευλογημένη» που επέζησε. Στον σεισμό και το τσουνάμι του 2004 που σκότωσε 200.000 ανθρώπους στην Νοτιοανατολική Ασία, η Nash βρισκόταν στην Ταϊλάνδη και επέζησε από το παλιρροϊκό κύμα. Επιμένει να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο και δηλώνει ότι οι δύο καταστροφές που έζησε τη βοήθησαν να είναι ευγνώμων για τα βασικά πράγματα στη ζωή.

«Με εντυπωσιάζει η δύναμη των ανθρώπων που έχασαν τα πάντα», λέει και περιγράφει τη στιγμή του σεισμού: «Βρισκόμουν σε ένα λεωφορείο όταν η γη άρχισε να τρέμει. Ο κόσμος ούρλιαζε πανικόβλητος, μόλις βγήκα έξω κατάλαβα πως έτρεμε ο δρόμος, το έδαφος κάτω από τα πόδια μας. Τα κτήρια κουνιόντουσαν, σηκωνόταν σύννεφο σκόνης, η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική, όλοι ήταν τρομοκρατημένοι. Για δύο ώρες μετά το σεισμό δεν μπορούσα να κινηθώ καθόλου, το σώμα μου ήταν σε κατάσταση σοκ». Για δύο νύχτες κοιμήθηκε στην άκρη του δρόμου και σε ένα παρατημένο λεωφορείο.

«Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν πια τίποτα, είναι απίστευτα σκληρό αυτό που συνέβη εδώ, είναι απελπισία. Θέλω να μείνω να τους βοηθήσω αλλά δεν υπάρχουν προμήθειες», προσθέτει. Την Τετάρτη ταξίδεψε στο Δελχί και όπως λέει, δεν θα σταματήσει να προσπαθεί να βοηθήσει τους σεισμόπληκτους. «Αυτό που με κράτησε σε όλη αυτή την κατάσταση είναι η ανάγκη να βοηθάω τους ανθρώπους. Αφήνω πίσω μου το Νεπάλ με βαριά καρδιά αλλά ελπίζω να συνεχίσω να βοηθάω», λέει.

Η ίδια, έμπειρη βελονίστρια, έφτασε στο νεπάλ στις αρχές Απριλίου, για να συμμετάσχει ως εθελόντρια σε ένα πρόγραμμα υγείας. Όλο αυτό το διάστημα, φιλοξενούνταν από μία οικογένεια, περίπου 65 χιλιόμετρα μακριά από το Κατμαντού.

Πηγή: seleo.gr