Οι εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης στο ιστορικό Ρουμ Καλεσί (μτφ : Κάστρο των Ρωμιών ή Ρωμαίων, τουρκικά : Rumkale, κουρδικά : Hromkla ή Kela zêrîn, συριακά : Qal'ah Rumita, αραβικά : قلعة الرو , αρμενικά : Հռոմկլա, ασσυριακά : Kala-Rhomata), που αποτέλεσε το επίκεντρο πολλών πολιτισμών καθ’όλη τη διάρκεια της ιστορίας αλλά και σημαντικό κέντρο του πρώιμου χριστιανισμού, συνεχίζονται για περισσότερο από δύο χρόνια.
Το Rumkale και η περιοχή του, η οποία διασχίζει το όριο μεταξύ των επαρχιών Nizip και Yavuzeli στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας και των περιοχών Bilecik και Halfeti της επαρχίας Sanliurfa, κατοικήθηκε από τους Ουράρτου, Βαβυλώνιους, Σουμέριους, Σελτζούκους αλλά και κατά την ελληνο-ρωμαϊκή, βυζαντινή και Οθωμανική περίοδο.
Ο απόστολος Ιωάννης λέγεται ότι είχε εγκατασταθεί στο Rumkale κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής περιόδου και αναπαρήγαγε αντίτυπα της Βίβλου.
Η περιοχή είχε καταληφθεί από διάφορους βυζαντινούς και Αρμένιους πολέμαρχους κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Το κάστρο χρησίμευσε και ως έδρα ενός από τους πατριάρχες των Αρμενίων κατά τον 12ο αιώνα.
Τα αρχαιότερα τμήματα του κάστρου είναι από τους Βυζαντινούς, ενώ μετά την πρώτη σταυροφορία ανήκε ως "Ranculat" στο σταυροφορικό κρατίδιο της Κομητείας της Έδεσσας. Το 1151 εγκαταστάθηκε εκεί ο Γρηγόριος Γ΄ Παχλαβουνί κι έγινε έδρα της Αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας, μετά από πρόσκληση της Βεατρίκης, χήρα του Ζοσελέν Β΄ της Έδεσσας. Σύμφωνα με τον Γρηγόριο Βαν Ιμπρανό έδιωξαν τον τοπικό φρούραρχο Μιχαήλ αλλά φαίνεται ότι αγόρασαν το βυζαντινό κάστρο και το μετέτρεψαν σε ένα σχεδόν απόρθητο φρούριο. Το 1150-1292 ήταν η επίσημη κατοικία του Πατριάρχη των Αρμενίων της Κιλικίας.
Το 1179 έγινε συνάντηση ιερέων με θέμα την ενοποίηση των Αρμενίων με τη Βυζαντινή Εκκλησία. Από το 1203 έως το 1293, αποτέλεσε το Καθολικό του επικεφαλής της επανενωμένης Αρμενικής Εκκλησίας.
Συχνός φιλοξενούμενος του κάστρου ήταν ο πατριάρχης της Συριακής ορθόδοξης εκκλησίας από την κοντινή Μονή Barsauma. Ο Πατριάρχης Ιγνάτιος Γ΄ (1222-1252) αφήνει ολόκληρη τη βιβλιοθήκη του μοναστηριού στο κάστρο, συμπεριλαμβανομένων των πρωτότυπων χειρογράφων του πατριάρχη Μιχαήλ Α΄(†1199). Μετά από πολλά χρόνια διαμονής στο κάστρο πέθανε κι τάφηκε εκεί το 1252.
Στις 28 Ιουνίου 1292 το κάστρο πολιορκήθηκε από τους Μαμελούκους υπό τον Σουλτάνο Χαλίλ και το κατέκτησαν. Παρέμεινε ένα σημαντικό φρούριο, στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και κρατική φυλακή. Το 1832 ο Ιμπραήμ Πασάς το κατέστρεψε μερικώς και έκτοτε εγκαταλείφθηκε. Σήμερα η πρόσβαση σε αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με βάρκα.
Αποκατάσταση της Μονής
Οι εργασίες αποκατάστασης συνεχίζονται επί του παρόντος στην Μονή Barşavma, που χτίστηκε τον 13ο αιώνα και βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του κάστρου.
Ο Ömer Faruk Güngen, κυβερνήτης της περιοχής Yavuzeli δήλωσε ότι το Rumkale είναι ένας κρυφός παράδεισος και αποτελεί το λαμπρό τουριστικό αστέρι για την περιοχή της νοτιοανατολική Ανατολίας.
Μιλώντας για τη σημασία του για τον περιβαλλοντικό και θρησκευτικό τουρισμό ο Güngen είπε: «Πρέπει να προσφέρουμε το Rumkale στους τουρίστες. Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν τα κατάλοιπα του και τις φυσικές ομορφιές του».
Σύμφωνα με τον ίδιο θα πρέπει να δημιουργηθούν οι κατάλληλες τουριστικές υποδομές προκειμένου να περνούν οι επισκέπτες περισσότερο χρόνο στην περιοχή, προσθέτοντας ότι «τα κατασκευαστικά έργα θα απασχολήσουν επίσης και τους κατοίκους της περιοχής. Στόχος μας είναι να αυξηθεί η συμβολή του Rumkale στην τουρκική οικονομία. Το μέρος αυτό είναι ένας κρυφός παράδεισος που οι τουρίστες δεν μπορούν να τον επισκεφθούν. Έχει επίσης, μια πλούσια ιστορία. Όλο και περισσότερα ευρήματα αποκαλύπτονται όσο προχωρούν οι ανασκαφές. Η προώθηση του Rumkale είναι σημαντική για εμάς».
Ο επικεφαλής των ανασκαφών, Bora Cem Sevencan, δήλωσε ότι το Rumkale έχει μεγάλη σημασία από ιστορική άποψη και αποτελεί μέρος της κοινής πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας: «Η περιοχή θα γίνει ένα κομβικό σημείο για τον θρησκευτικό τουρισμό, όταν ολοκληρωθούν οι εργασίες», είπε.
Πηγή: anaskafi.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου