Αν γινόταν πιο σωστά θα μπορούσε να ήταν και βιβλίο της Agatha Christie. Ακόμα και σήμερα όμως θα μπορούσε να γίνει ένα ωραιότατο θεατρικό ή μια ταινία. Ήταν ανήμερα των Θεοφανείων του 1931 όταν ένα παιδί είδε στην κοίτη του ποταμού Ιλισού (ναι τότε υπήρχαν ποτάμια στην Αθήνα), δυο μεγάλους σάκους. Μέσα τους, υπήρχε ένα τεμαχισμένο πτώμα. Το έγκλημα αυτό έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες της 7ης Ιανουαρίου, έγινε τραγούδι, έγινε γελοιογραφία και σατιρικό σκετς.
Το τεμαχισμένο πτώμα ανήκε στον Δημήτρη Αθανασόπουλο που ήταν μεγαλοεργολάβος ο οποίος έμενε στην Καλλιθέα. Την δολοφονία του είχε διατάξει η πεθερά του και δράστης ήταν ο 18χρονος ανιψιός της, Δημήτρης. Για το πρωτότυπο αυτό έγκλημα, συνελήφθησαν η σύζυγος του εργολάβου, Φούλα, η υπηρέτρια, Γιαννούλα Μπέλου και ο εραστής της πεθεράς, Σπύρος Μαγουλόπουλος, ο ανιψιός του, Αντώνης και ο Γιώργος Κορναράκης. Οι τρεις τελευταίοι είχαν αναλάβει την μεταφορά του πτώματος.
Ας δούμε αναλυτικά την ιστορία. Τα φώτα χαμηλώνουν ενώ ακούγεται μουσική…
Ήταν νύχτα Γενάρη του 1931. Παντού επικρατούσε παγωνιά. Το σπίτι στη συμβολή των οδών Θησέως και Αγ. Πάντων, στου Χαροκόπου έστεκε ακλόνητο. Πίσω από τους σκοτεινούς τοίχους του, όμως, διαπράττονταν ένας σεξουαλικός βιασμός. Ο Δημήτρης Αθανασόπουλος, εργολάβος, βίαζε παρά φύσει τη σύζυγό του Φούλα.
Ο Αθανασόπουλος, αμετανόητος γυναικάς, άντρας σατράπης και απαιτητικός με ανύπαρκτη ηθική συνείδηση, είχε αγανακτήσει με τη γυναίκα του που του αρνιόταν κάτι, που άλλες του έδιναν πρόθυμα. Μεταξύ αυτών και η μητέρα της συζύγου του και πεθερά του! Ήταν η τελευταία φορά που θα επιδίδονταν σε σεξουαλική πράξη. Την επομένη θα ήταν νεκρός.
Η Φούλα Αθανασοπούλου, πανέμορφη και δροσερή στα 25 της, είχε παντρευτεί τον Αθανασόπουλο απογοητεύοντας στρατιές θαυμαστών. Ο Αθανασόπουλος, κατά πάσα πιθανότητα, διατηρούσε σχέση με τη μητέρα της, Άρτεμη Κάστρου, μια ακόλαστη και άνευ φραγμών 45χρονη γυναίκα, η οποία δεν δίστασε να παντρέψει την κόρη της με τον εραστή της. Και το χειρότερο είναι πως, εξακολούθησε να έχει περιστασιακές ερωτικές σχέσεις με το γαμπρό της.
Εκείνη τη νύχτα ο Αθανασόπουλος ήταν σε έξαλλη κατάσταση. Κακοποίησε βάναυσα τη Φούλα, η οποία κατόρθωσε να του ξεφύγει και να ζητήσει βοήθεια από τη μητέρα της. Η αντίστροφη μέτρηση για τον Αθανασόπουλο είχε αρχίσει. Η Κάστρου αποφάσισε την εκτέλεση του Αθανασόπουλου. Δεν είπε τίποτα στην κόρη της. Συνεννοήθηκε με τον 18χρονο Δημήτρη Μοσκιό, τον ανιψιό της, που ήταν διανοητικά κάπως ασταθής και φουλ ερωτευμένος με την όμορφη Φούλα.
– «Αν τον σκοτώσεις, η Φούλα θα είναι ελεύθερη και θα γίνει δική σου» του έταξε η Άρτεμις Κάστρου.
Δεν ξέρουμε αν ελέχθη αυτό ακριβώς, αλλά σημασία έχει πως ό,τι με αυτά που του είπε, τον έπεισε. Φρόντισε να τον μεθύσει με ούζο και ο 18χρονος Δημήτρης Μοσκιός ήταν έτοιμος να γίνει δολοφόνος.
Στο σπίτι στου Χαροκόπου ο Αθανασόπουλος κοιμάται. Ο Μοσκιός μπαίνει ακροπατώντας στην κάμαρα, τον πυροβολεί και τον σκοτώνει. Η Φούλα παρακολουθεί, χωρίς να συμμετέχει, αλλά και χωρίς να παρεμποδίζει το έγκλημα. Με παρότρυνση της Άρτεμις Κάστρου και με τη βοήθεια της 38χρονης Γιαννούλας Μπέλλου, υπηρέτριας του σπιτιού, βάζουν φωτιά στο πτώμα του Αθανασόπουλου οι τρελές.
Ο καπνός και η έντονη μυρωδιά, όμως, τις αναγκάζουν να σταματήσουν. Αποφασίζουν να κόψουν το πτώμα και να το ξεφορτωθούν. Το πτώμα τεμαχίζεται, γίνεται πακέτα και παραδίδεται στον Σπύρο Μαγουλόπουλο, θαυμαστή επίσης της Φούλας, για να το ξεφορτωθεί. Αυτός τα δίνει στον Γιώργο Κορναράκη, με την εντολή να τα πετάξει στο ρέμα του Ιλισού. Έτσι και έγινε.
Το κάρο με τους σάκους και το τεμαχισμένο πτώμα φτάνει στον Ιλισό ποταμό. Τρείς άντρες κατεβαίνουν και πετούν πολύ γρήγορα τα σακιά στο ποτάμι, και φεύγουν βιαστικά. Για κακή τους τύχη, τα μακάβρια δέματα σκαλώνουν στις όχθες του ποταμού, όπου τα ανακαλύπτει ένα διερχόμενο παιδί. Ειδοποιείται η αστυνομία. Η αποκάλυψη των ενόχων δεν είναι μακριά.
Το έγκλημα στου Χαροκόπου έπεσε σαν βόμβα στην Αθηναϊκή κοινωνία και συντάραξε ολόκληρη της Ελλάδα, που προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές της από την τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής. Μάλιστα, ξεπέρασε τα όρια της χώρας και ταξίδεψε σε ολόκληρο τον κόσμο. Την πολύκροτη δίκη των κατηγορουμένων παρακολούθησαν και πολλοί ξένοι ανταποκριτές. Η δίκη κράτησε αρκετούς μήνες.
Κατηγορούμενοι ήταν η Άρτεμις Κάστρου, η Φούλα, ο Μοσκιός, η Μπέλλου, ο Μαγουλόπουλος, ο ανηψιός του Αντώνης και ο Κορναράκης. Οι αστικές εφημερίδες της εποχής (1931-1932) πέτυχαν το «λαβράκι», για να τονίσουν την αναιμική κυκλοφορία τους. Η δίκη πρόσφερε οχτάστηλα και πολλές σελίδες πρακτικά, που κρατούσαν συντάκτες με όλες τις πικάντικες λεπτομέρειες και άφθονο φωτορεποτάζ. Ο φακός «ζούμαρε» πάνω στην πανέμορφη Φούλα, στην «μέγαιρα» Άρτεμις Κάστρου και στον αμίλητο ανιψιό, το 18χρονο καθυστερημένο Δημήτρη Μοσκιό, που ήδη είχε καταρρεύσει και χαθεί μέσα στην παράνοιά του.
Οι καταδίκες ήταν βαριές
- Άρτεμις Κάστρου, σύζυγος Παναγιώτου, ετών 45, εις θάνατον.
- Σοφία (Φούλα) Αθανασοπούλου, σύζυγος Δημητρίου, ετών 25, εις θάνατον.
- Γιαννούλα Μπέλλου του Γεωργίου, ετών 38, εις ισόβια δεσμά
- Δημήτριος Μοσκιός του Περικλέους ετών 18, κάθειρξις 20 ετών
- Σπύρος Μαγουλόπουλος, κάθειρξις 18 μηνών
- Αντώνιος Μαγουλόπουλος, ετών 23, αθώος
- Κορναράκης Γεώργιος , ετών 34, αθώος.
Νομίζετε ότι τελειώσαμε; Όχι βέβαια!
Η Φούλα και η μητέρα της οδηγούνται στις φυλακές. Δεν θα μείνουν όμως εκεί για περισσότερα από δέκα χρόνια. Ο Διευθυντής των φυλακών, ερωτεύεται τη Φούλα, την προστατεύει και κάνει τα πάντα για να περνάει καλά στη φυλακή. Έτσι, βολεύεται και η Άρτεμις Κάστρου. Η Κατοχή και η πρώτη κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Τσολάκογλου, θα βγάλει με διάταγμα από τις φυλακές τους βαρυποινίτες, όπως η Φούλα με τη μάνα της, μολονότι είχαν θανατική καταδίκη. Σ’ αυτό συνετέλεσε τα μέγιστα ο ερωτευμένος Διευθυντής των φυλακών, που ήταν και συγγενής του Τσολάκογλου. Μάνα και κόρη λοιπόν αποφυλακίζονται.
Η Φούλα παντρεύεται όχι τον Διευθυντή των φυλακών, αλλά έναν συνταγματάρχη, τον Αγαπητό Κομήτη. Υπήρξε υποδειγματική σύζυγος και πέθανε το 1971 από καρδιά. Ένα χρόνο αργότερα πέθανε και ο σύντροφός της. Η Άρτεμις Κάστρου υπέφερε πολύ στα τελευταία της, που τα πέρασε κατάκοιτη στο κρεβάτι, τρελάθηκε και πέθανε το 1956. Ο Μοσκιός είχε πεθάνει νωρίτερα, αφού είχε εισαχθεί στο Δρομοκαϊτειο. Η πνευματική του υγεία διαταράχθηκε ανεπανόρθωτα από το φόνο. Η υπηρέτρια Γιαννούλα Λάμπρου, μετά την αποφυλάκισή της, παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια.
Το έγκλημα στου Χαροκόπου ήταν τόσο ειδεχθές και απεχθές, που ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά. Έγινε ακόμη και τραγούδι, σε στίχους του Γιακουμή Μοντανάρη και μουσική του Μάρκου Βαμβακάρη. Ο Κώστας Φέρρης αφηγείται χαρακτηριστικά: «Το «Τραγούδι του Αθανασόπουλου» έχει το μεγαλύτερο ρεκόρ πωλήσεων για πάντα, «κατ’ αναλογίαν». Πούλησε δηλαδή περισσότερους δίσκους, απ’ όσα γραμμόφωνα υπήρχαν τότε στην Ελλάδα για να το παίξουν. Λέγεται πως όλοι οι γαμπροί που είχαν κακές πεθερές, έστηναν γλέντι, και στο τέλος «σπάγανε το δίσκο» στα πόδια της πεθεράς! Λένε επίσης πως απ’ αυτό προέρχεται και η φράση «θα σπάσω πλάκα».»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου