Συνήθως όταν λέμε για γέφυρα, η οποία περνάει πάνω από μία λίμνη ή ένα ποτάμι συνδέοντας τις δύο όχθες, το μυαλό μας πάει σε γέφυρα που εξυπηρετεί αυτοκίνητα, μηχανάκια κτλ.
Τι γίνεται όμως όταν μιλάμε για μία γέφυρα που την διασχίζουν πλοία;
Σήμερα θα δούμε ίσως την πιο ακριβή και μακριά πλωτή γέφυρα στον κόσμο, την υδάτινη γέφυρα του Μαγδεμβούργου στη Γερμανία.
Η υδάτινη γέφυρα του Μαγδεμβούργου
Κάτω από την υδάτινη γέφυρα βρίσκεται ο ποταμός Έλβας, ένας ζωτικός κόμβος μεταφορών για εμπορικά σκάφη στη δυτική Γερμανία, καθώς και στην κεντρική Ευρώπη. Όταν άνοιξε η γέφυρα το 2003 αναφέρθηκε ότι κόστισε περίπου 500 εκατομμύρια ευρώ, και με τα σημερινά δεδομένα να ανεβάζει το κόστος σε 656 εκατομμύρια ευρώ.
Στο παρελθόν, οι βάρκες του καναλιού, οι φορτηγίδες και τα υπόλοιπα πλωτά σκάφη, όταν ήθελαν από τη μέση του καναλιού να φτάσουν στο κανάλι του Έλβα Χάμπελ έπρεπε να κάνουν μία παράκαμψη μήκους 7.5 μιλίων. Πρώτα θα έπρεπε να φτάσουν στον ανελκυστήρα σκαφών για να κατέβουν στον Έλβα.
Στη συνέχεια, έπρεπε να πλεύσουν στον ποταμό και να κατευθυνθούν προς την δεξαμενή Negrifer για να φτάσουν στο κανάλι Elbe Havel. Αλλά ακόμα και μετά από όλα αυτά εξακολουθούσαν να υπάρχουν προβλήματα. Ο ποταμός Έλβας είχε περιστασιακά χαμηλή στάθμη νερού που εμπόδιζε τα μεγαλύτερα πλεούμενα να περάσουν. Ως εκ τούτου, θα έπρεπε να ξεφορτώσουν το βαρύ φορτίο πριν πραγματοποιήσουν τη διέλευση.
Όλα αυτά έκαναν το ταξίδι κουραστικό για το πλήρωμα και χρονοβόρο. Η υδάτινη γέφυρα του Μαγδεμβούργου έχει μήκος 918 μέτρα με τα 690 εξ αυτών να είναι χερσαία και τα 227 να είναι πάνω από τον ποταμό. Θεωρείται η μακρύτερη υδάτινη γέφυρα στον κόσμο. Η γέφυρα έχει εμφανιστεί ακόμη και σε ταινίες όπως η Hannah του 2011.
Κατασκευή και Ιστορία
Η κατασκευή της γέφυρας ξεκίνησε επίσημα το 1998. Το έργο υπήρχε στο μυαλό των Γερμανών από το 1919, με την δεκαετία του 1930 να ξεκινάει η κατασκευή της.
Ωστόσο σύντομα η χώρα βρισκόταν στη μέση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι η δημιουργία της γέφυρας ανεστάλη το 1942. Μετά τον πόλεμο, η Γερμανία χωρίστηκε σε ανατολική και δυτική, και εξαιτίας αυτού η δημιουργία της γέφυρας παρέμεινε ανεστάλη επ’ αόριστον.
Μετά την πτώση του τοίχους του Βερολίνου και την επανένωση της Γερμανίας το 1990, οι αρχές άρχισαν να εξετάζουν τις μεταφορικές διασυνδέσεις για να βοηθήσουν να συνδεθούν οι δύο πρώην περιοχές. Έτσι προτάθηκε η υδάτινη γέφυρα του Μαγδεμβούργου.
Για άλλη μια φορά το έργο ξεκίνησε και πάλι και αυτή την φορά υπήρχε επίσης η ιδέα για την επέκταση του καναλιού Alba Havel. Ωστόσο, κάποιες περιβαλλοντικές ομάδες αντιτάχθηκαν έντονα στην ιδέα το 1997. Οι ανάδοχοι του έργου ήταν οι DSD Dillinger Stahlbaugh και Billfinger Berger. Σύμφωνα με προϋπολογισμό, το έργο θα κόστιζε 210 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα, που είναι περίπου 128 εκατομμύρια δολάρια, και όπως τα περισσότερα οικοδομικά έργα η εκτίμηση ήταν πολύ μικρότερη από το πραγματικό κόστος.
Για την κατασκευή, απαιτήθηκαν περίπου 24.000 τόνοι χάλυβα, που είναι περισσότερο από το βάρος δύο πύργων του Άιφελ. Θα χρειαζόταν επίσης 68,000 κυβικά μέτρα σκυροδέματος που είναι σχεδόν δυόμισι φορές περισσότερο από την πισίνα που κρατάει το νερό που υπάρχει στο Lincoln Memorial. Το 2003 η υδάτινη γέφυρα ήταν ανοικτή έχοντας πλάτος 34 μέτρα και βάθος 4.2 μέτρα.
Η γέφυρα επέτρεπε τώρα να περνάνε φορτηγίδες με φορτίο βάρους έως και 1,350 τόνων. Αυτό είναι περίπου 96 φορές το βάρος που μπορεί να μεταφέρει ένα μεγάλο φορτηγό. Προηγουμένως τα ταξίδια του πλοίου περιορίζονταν στους 800 τόνους. Το 2002, 4 εκατομμύρια τόνοι εμπορευμάτων μεταφέρθηκαν κατά μήκος της ναυτιλιακής διαδρομής, και αναμενόταν να φτάσουν τους 7 εκατομμύρια τόνους μέχρι το 2015.
(με πληροφορίες και εικόνες από Wikipedia, Wikimedia Commons και Ask Ideas)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου