Η λέξη «ωραίος» προέρχεται από την «ώρα», η λέξη «πονηρός» από τον πόνο. Η άγνωστη σημασία των λέξεων από το λεξικό Μπαμπινιώτη

Στην αρχαία Ελλάδα «καλός» δεν ήταν ο ευγενικός και καλοσυνάτος αλλά ο ωραίος άντρας.

Η λέξη «ωραίος» προέρχεται από την «ώρα» και την κατάληξη «ιος» και στην αρχαιότητα χαρακτήριζε αυτόν που εμφανίζεται την κατάλληλη στιγμή. Συνώνυμο του «ωραίου» είναι η λέξη «όμορφος», η οποία συνδέεται με τη «μορφή» και το επίθετο «εύμορφος». Παρόμοια σημασία έχει και η λέξη «ευείδης» που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο που έχει ωραία μορφή.

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης έγραφε: «η τύχη… τον έδωσε μορφή εις άκρον ευείδη».

Πονηρός

Ο άνθρωπος που έχει την ικανότητα να εξαπατά και δεν ξεγελιέται εύκολα είναι πονηρός. Η λέξη προέρχεται από τον «πόνο» και αρχικά σήμαινε «κοπιώδης» και «επίπονος».

Ο άνθρωπος που έκανε χειρωνακτικές εργασίες χαρακτηριζόταν και «μοχθηρός», λέξη η οποία προερχόταν από τον «μόχθο» που ήταν η κόπωση.

Σήμερα, η λέξη έχει αλλάξει σημασία και χαρακτηρίζει τον άνθρωπο που επιδιώκει το κακό των άλλων.

Συνώνυμο του πονηρού είναι η λέξη «ερίφης», που χαρακτηρίζει εκείνον που, με υπολογισμούς, προσπαθεί να ξεπεράσει τους υπολοίπους.

Η λέξη προέρχεται από την τουρκική γλώσσα και τη λέξη «herif» που ήταν ο άθλιος.

Άθλιος

Η λέξη «άθλιος» χρησιμοποιήθηκε από τον Ευριπίδη για να δηλώσει τον κακό και πανούργο άνθρωπο. Η αρχική σημασία της λέξης ήταν «διεκδικητής του επάθλου». Στα αρχαία ελληνικά η λέξη «αέθλιος»  προερχόταν από τη λέξη «άθλος» και τον «αθλητή» και χαρακτήριζε τους αθλητές που αγωνίζονταν για τη νίκη.

Η λέξη κατέληξε να σημαίνει τον αξιολύπητο, πιθανόν από τη συμπάθεια που γεννούσε η υπερβολική προσπάθεια και η κόπωση των αθλητών, προκειμένου να κατακτήσουν το  έπαθλο.

Το κείμενο βασίστηκε στο Λεξικό Νέας Ελληνικής Γλώσσας του καθηγητή γλωσσολογίας Γεωργίου Μπαμπινιώτη