Πώς παραχωρήθηκε το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια από τις κυβερνήσεις Κ. Μητσοτάκη και Α. Παπανδρέου (Ιστορική Αναδρομή)

Του Πολίτη Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

(Προέδρου «Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων»)

Σημ. Σ.Ο. ΕΕΕΘ: Δημοσιεύουμε σήμερα συνολικά τή μελέτη τοῦ προέδρου τῆς ΕΕΕΘ, πού εἶχε δημοσιευθεῖ στό παρελθόν σε συνέχειες, προκειμένου νά διευκολύνουμε ὅσους θέλουν νά την ἔχουν ολόκληρη.

Το εθνικό θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ως «Μακεδονίας», αποτέλεσε κι’αυτό, όπως όλα τα μεγάλα εθνικά θέματα, αντικείμενο αντιπολιτευτικής διαμάχης ανάμεσα στη Ν.Δ. και στο ΠΑΣΟΚ και ακριβέστερα ανάμεσα στους Κ. Μητσοτάκη και του Α. Παπανδρέου, οι οποίοι το χειρίστηκαν και το αντιμετώπισαν ως φθηνοί γυρολόγοι και πραματευτάδες (πάντα ο «κυρίαρχος» ελληνικός λαός τους έχει αδυναμία. Όσο περισσότερο τον εκποίουν τόσο περισσότερο τους χειροκροτά και τους στηρίζει).

Προβαίνω, λοιπόν, στην καταγραφή μερικών χαρακτηριστικών γεγονότων, τα οποία σημάδεψαν την εθνομειοδοτική πορεία του ονόματος της Μακεδονίας.

Ιδού, λοιπόν, τα γεγονότα:

1. Στις 3 Ιανουαρίου 1992 ο «εθνάρχης» Κ. Καραμανλής, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στέλνει επιστολή στους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην οποία γράφει και τα εξής: «Η αυτοαποκαλούμενη ¨Δημοκρατία της Μακεδονίας¨ δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα είτε ιστορικό είτε εθνολογικό να χρησιμοποιεί το όνομα της Μακεδονίας»
2. Στις 15 Φεβρουαρίου 1992, πραγματοποιείται σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων, υπό την προεδρία του, προκειμένου να χαραχθεί κοινή εθνική γραμμή, αλλά οι αντιθέσεις τους είναι αβυσσαλέες.
3. Στις 13 Απριλίου 1992, πραγματοποιείται η δεύτερη σύσκεψη, που οδηγεί στην έκδοση ανακοίνωσης, η οποία λέει και τα εξής: «Σχετικά με το θέμα των Σκοπίων, η πολιτική ηγεσία της χώρας, με εξαίρεση το ΚΚΕ, συμφώνησε ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ως ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων, μόνο αν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου 1991, με την αυτονόητη διευκρίνιση, ότι στο όνομα του Κράτους αυτού δεν θα υπάρξει η λέξη Μακεδονία».
4. Στις 14 Ιουνίου 1992, νέα πρόσκληση του Προέδρους της Δημοκρατίας, στους πολιτικούς αρχηγούς, αλλά η σύσκεψη δεν έβγαλε λευκό καπνό. Διαφωνίες.
5. Όμως, η Ελλάδα είναι Μπανανία -έτσι την θέλουν οι ψηφοφόροι- και οι Πρωθυπουργοί της τουλάχιστον υπάλληλοι των ξένων – έτσι τους χαίρεται ο «υπερήφανος» λαός.

Γι’αυτό, στις 23 Ιουνίου του 1992, ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης στέλνει επιστολή στους ηγέτες της Ε.Ε. στην οποία, ανάμεσα στ’άλλα έγραφε: «Μπορούμε να πούμε στα Σκόπια ότι θα τα αναγνωρίσουμε με όποιο όνομα επιλέξουν, το οποίον δεν θα περιλαμβάνει το ¨Μακεδονία¨ αλλά θα έχουν την ελευθερία να αυτοαποκαλούνται με όποιο όνομα επιθυμούν».

Πρόκειται για την έναρξη ανατροπής των συμφωνηθέντων και τή χάραξη της εθνομειοδοσίας.

6. Μετά από αίτημα των Σκοπίων, στις 7 Απριλίου 1993, το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. με την υπ΄ αριθ.817 απόφασή του δέχεται την εισδοχή τους στους κόλπους του με την ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (FYROM).

Έτσι άρχισε το ρήγμα, και το γιατί και το πως θα μας το πει στο τέλος ο Έλληνοαμερικανός βουλευτής Κρις Σπύρου.

7. Στις 14 Μαΐου του 1993, δημοσιεύεται το «Σχέδιο-Συνθήκη», που υπογράφεται από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Κ. Μητσοτάκη και τον Πρόεδρο των Σκοπίων Γκλιγκόρωφ και γίνεται αποδεκτός ο όρος «NovaMacedonia», τον οποίο θα χρησιμοποιούν τα Σκόπια «για όλες τις επίσημες ανάγκες» όπως έγραφε το άρθρο 5.
8. Οι Σκοπιανοί, διαπιστώνοντας την τερατώδη υπαναχώρηση της «υπερήφανης» κυβέρνησης Μητσοτάκη, υπαναχωρούν από την πιο πάνω Συμφωνία, αρνούμενοι την εφαρμογή της, γιατί απαιτούν κι’άλλες υποχωρήσεις της Ελλάδας.
9. Τελικά, και με την έγκριση των Αμερικανών μεσολαβητών καθιερώνεται η πανηγυρική αναγνώριση των Σκοπίων ως «Νέα Μακεδονία», σύμφωνα και με την πιο πάνω απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας (Αριθ. Απόφ. 817/1993) Τα πεπραγμένα αυτά του Κ. Μητσοτάκη επικυρώνει ο Α. Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ όταν γίνονται κυβέρνηση. (Τα όσα καταγράφηκαν πιο πάνω περιέχονται στο έργο μου: «Το χρονικό της Εθνικής Μειοδοσίας του Ονόματος της Μακεδονίας, στη δεκαπενταετία 1990-2005», εκδ. «Γεωργιάδης», Αθήνα 2005, σελ. 12-18, Πωλείται στη μισή τιμή από το βιβλιοπωλείο των εκδ. «Πελασγός» – Ι. Γιαννάκενας, Χαρ. Τρικούπη 14).
10. Το πολιτικό σκηνικό αλλάζει. Ξανάρχεται στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ με το «λαό στην εξουσία»! Άλλη απάτη ολκής. Το πρώτο δεκαήμερο του Δεκέμβρη του 1993 συνέρχεται στις Βρυξέλλες η Σύνοδος πρωθυπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. Πηγαίνουν εκεί Παπανδρέου και Πάγκαλος αλλά δεν εμφανίζονται για να θέσουν το πρόβλημα της ονομασίας. Υποδύονται τους ασθενείς (με κάποια φευγαλέα παρουσία του Πάγκαλου) και περιορίζονται στις αγορές από καταστήματα των Βρυξελών (βλ. όπ.π. σελ. 23-24).

Αυτός ο «κυρίαρχος» λαός όλο πολιτική σαβούρα ψηφίζει, γιατί θέλει να κυλιέται μέσα σ’ αυτή.

Ο ξένος τύπος έγραφε με κακεντρέχεια: «Η γυναίκα του Παπανδρέου διοικεί τώρα την Ελλάδα» (βλ. όπ.π. σελ. 26 όπου αναφορές στις εφημερίδες της 4-1-1994).

11. Ο πολύς υπουργός του ΥΠΕΞ Θ. Πάγκαλος, υπονομεύει, αυτή τη Σύνοδο Κορυφής, δηλώνοντας ότι: «Ο έλεγχος της Ευρώπης για το Σκοπιανό χάθηκε», ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τη μετατροπή του ζητήματος από Ευρωπαϊκό σε «διμερές» (βλ. οπ.π. σελ. 26).
12. Τo ΠΑΣΟΚ ή μάλλον η ηγεσία του, με την σκόπιμα έωλη πολιτική του στο εθνικό θέμα, προετοιμάζει τον απ’ ευθείας διάλογο με τα Σκόπια, παρά το γεγονός ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ψεύδεται ασυστόλως και εσκεμμένως δηλώνοντας: «Ο Διάλογος με τα Σκόπια αποτελεί απαράδεκτη εθνική ενέργεια. Το όνομα της Μακεδονίας είναι αδιαπραγμάτευτο» (βλ. όπ.π. σελ. 27, όπου και αναφορές στον Τύπο των ημερών).

ΟΧΙ! «Απαράδεκτος» δεν αποδείχθηκε ο διάλογος με τα Σκόπια. Απαράδεκτος αποδεικνύεται ο «κυρίαρχος» ελληνικός λαός γιατί χρόνια και χρόνια κάνει συλλογικό χαρακίρι και ταυτόχρονα δολοφονεί και την Ελλάδα με τις τυχοδιωκτικές του επιλογές!

13. Με επίσημα κείμενα, προγράμματα, Διακηρύξεις και πρωθυπουργικές ομιλίες στη Βουλή -έτσι λέγεται κομψά- το ΠΑΣΟΚ κηρύσσει στην Ελλάδα και τον Κόσμο ότι δεν πρόκειται ποτέ να δεχθεί σύνθετη ονομασία. Να, μερικές διαβεβαιώσεις του:

α. Στο προεκλογικό του πρόγραμμα του 1993 διαβάζουμε και τα εξής: «Δεν πρόκειται ν’ αναγνωρίσουμε καμιά ξένη εθνική ή κρατική οντότητα που προσπαθεί να διαμορφώσει επίπλαστη εθνική συνείδηση στους κατοίκους της παραχαράσσοντας την ελληνική ιστορία και το πολιτισμό μας και χρησιμοποιώντας ως όνομα τη λέξη Μακεδονία ή τα παράγωγά της».

β. Απάτη στην απάτη, ψέμα στο ψέμα το ΠΑΣΟΚ θριαμβεύει στις εκλογές και γίνεται ξανά κυβέρνηση. Ο «Χαρισματικός» Παπανδρέου σπεύδει να δηλώσει: «Σχετικά με το θέμα των Σκοπίων… επιθυμώ να επαναλάβω την απόφασή μας να μην αναγνωρίσουμε το κράτος αυτό με όνομα που να περιέχει τη λέξη Μακεδονία ή παράγωγά της» (βλ. το πιο πάνω έργο μου σελ. 29 όπου ως πηγή έχει τα Επίσημα Πρακτικά της Βουλής της 23-10-1993, σελ. 16).

γ. Πάμε στη «Διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου του ΠΑΣΟΚ», το 1993, η οποία μας διαβεβαιώνει: «Η Ελλάδα δεν πρόκειται να αναγνωρίσει στα βόρεια σύνορά της Κράτος στο όνομα του οποίου θα υπάρχει η λέξη Μακεδονία» ενώ ταυτόχρονα «απέκρουε κάθε ενδοτική στάση»

δ. Το αποκορύφωμα της Πασοκικής Εθνικής απάτης: Το Μάρτιο 1993, το ΠΑΣΟΚ κατέθεσε πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη γιατί «δέχθηκε τη διπλή ονομασία, η οποία περιείχε και τη λέξη Μακεδονία»

Στις 27 Μαρτίου, γίνεται η συζήτηση στη «Βουλή» – σ’αυτό το χάλκειο της διαφθοράς και του πλυντηρίου της ανομίας, όπως τη λένε οι ίδιοι- όπου ο Παπανδρέου βροντά και αστράφτει ως νεφεληγερέτης Δίας, όπως θα έλεγε και ο Όμηρος.

Ανεβαίνοντας στο βήμα είπε και τούτα: «Επαναλαμβάνω και 
σήμερα. Η πρότασή μας είναι σαφής και συγκεκριμένη: Η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρόκειται να αναγνωρίσει ως κράτος με όνομα στο οποίο περιέχεται ο όρος Μακεδονία ή τα παράγωγά της… Θα ήθελα να τονίσω ότι τα Σκόπια αποτελούν την καρδιά, το καίριο θέμα, το οποίο θα συζητηθεί με αυτή την πρόταση δυσπιστίας… Το όνομα ¨Μακεδονία¨ είναι ούτως ή άλλως, όχυμα αλυτρωτισμού. Πολλοί λένε ότι το όνομα είναι δευτερεύον. Όμως πρέπει να καταστεί σαφές προς όλους ότι οποιαδήποτε υπονομευτική και αποσταθεροποιητική κίνηση των Σκοπίων -αυτό το φυτευμένο σκόπιμα κρατίδιο- δεν θα είχε καμιά σημασία και συνέπεια, αν δεν υπήρχε στην ονομασία του η χρήση του όρου ¨Μακεδονία¨, της λέξης Μακεδονία. Είναι η πηγή του προβλήματος. Είναι το Πρόβλημα…» Αστράφτει και βροντά ο πολεμιστής του 40, ως νοσοκόμος στο Αμερικανικό Νοσοκομείο, και ως «αγωνιστής» κατά της δικτατορίας του ΄67 διαμένοντας στα Ευρωπαϊκά ξενοδοχεία! Συνεχίζοντας λέει: «Τα εθνικά θέματα δεν είναι δυνατόν να γίνονται κλωτσοσκούφι στις εσωκομματικές διενέξεις της Νέας Δημοκρατίας. Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από τυχοδιωκτισμούς…» (βλ. οπ.π. σελ. 30 με πηγή «Πρακτικά» Βουλής, συνεδρίαση ΡΒ’, της 27-3-1993, σελ. 5026-5028.)

Αυτά τα πατριωτικά διεκήρυσσε, χτυπώντας ξανά την πόρτα της εξουσίας, ο μέγιστος των συγχρόνων πολιτικών τυχοδιωκτών της Ελλάδας, υποστηριζόμενος και θαυμαζόμενος από εκατομμύρια κοπρίτες ψυφοφόρους.

*************************************************

Η Ελλάδα εξακολουθεί να πορεύεται μέσα στο ηθικό χλωροφόρμιο και τη δανειοδοτούμενη ευημερία, με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, η οποία όπως έγραφε και η βρετανική «Ιντεπέντεντ»: «Η ταραγμένη σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Μακεδονία φαίνεται ότι διορθώνεται μετά την υιοθέτηση εκ μέρους της Αθήνας, μιας περισσότερο συμφιλιωτικής πολιτικής» (Τα παρατιθέμενα γεγονότα τ’αντλώ από το έργο μου: «Το Χρονικό της Εθνικής Μειοδοσίας του Ονόματος της Μακεδονίας, στην δεκαπενταετία 1990-2005.Πωλείται στη μισή τιμή από το βιβλιοπωλείο «Πελασγός» – Ι. Γιαννάκενας, Χαρ. Τρικούπη 14).

2. Για τους ξένους το πρόβλημα της ονομασίας «λύθηκε» αφού αποκαλούσαν τα Σκόπια «Μακεδονία», ενώ στην Ελλάδα υπήρχαν πολλοί που αντιστέκονταν και ανάμεσά τους και ο τότε Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών – ο παλιός μακρονησιώτης Κ. Δεσποτόπουλος, ο καθηγητής της φιλοσοφίας, που έγραφε: «Η ονομασία ¨Μακεδονία¨ για το Σκοπιανό κράτος, είναι αποδεκτή μόνο από ανιστόρητους πολιτικούς…» (βλ. το πιο πάνω έργο μου, σελ. 32, το οποίο έχει ως πηγή την «Ελευθεροτυπία» της 21-1-1994, σελ. 10)
3. Ο χρόνος κυλά, τα κυβερνητικά προβλήματα, όπως και η διαφθορά αυξάνουν, και το κλίμα βαραίνει από τη δολοφονία του πρώην διοικητού της Εθνικής Τραπέζης Μ. Βρανόπουλου από τη «17 Νοέμβρη», η οποία «τον θεωρεί συνυπεύθυνο για το ξεπούλημα της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ – ΗΡΑΚΛΗΣ», ενώ την ίδια ημέρα γίνεται συζήτηση στη Βουλή για το όνομα της Μακεδονίας, στην οποία διαπιστώνεται «καταφανής σύγκλιση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ για συμβιβασμό» (βλ. οπ.π. και «Ελευθεροτυπία», 25-1-1994).
4. Τις ίδιες ημέρες συνέρχεται η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, η οποία αποφασίζει την εγκατάλειψη του σοσιαλισμού και αγκαλιάζει το χώρο του Κέντρου, ενώ η ηγερία του λαϊκισμού «Αυριανή» διακηρύσσει: «Το ΠΑΣΟΚ καλύπτει πλέον τον τεράστιο χώρο του Κέντρου. Τελείωσε ο σοσιαλισμός», και ο γράφων σχολίαζε τότε: «Οι μπροστάρηδες είδαν το σοσιαλισμό σαν πουκάμισο μιας χρήσης και τον τελείωσαν με τα πέντε λόγια του Α. Παπανδρέου» (βλ. όπ.π. και «Αυριανή» της 29-1-1994).
5. Στο πνεύμα των αλλεπάλληλων κυβερνητικών υποχωρήσεων «η μυστική διπλωματία οργιάζει» μέσα στα σκοτάδια του λαού, όπως σημείωνα, ενώ ο γενικός γραμματές του ΟΗΕ Μ. Γκάλι αποκαλεί τα Σκόπια «Μακεδονία» και η Ρωσία «αποκαθιστά τις σχέσεις της με τα Σκόπια, που τα ονομάζει Δημοκρατία της Μακεδονίας» (βλ. οπ.π. σελ. 35 και «Ελευθεροτυπία», 4-2-1994, σελ. 3).
6. Τη Ρωσία, ακολουθούν οι ΗΠΑ, οι οποίες με ανακοίνωση του «Λευκού Οίκου» μας γνωρίζουν ότι: «Σήμερα οι ΗΠΑ αναγνώρισαν επισήμως την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» και ακολουθούν «όλες σχεδόν οι χώρες της Ευρώπης» (βλ. οπ.π. σελ. 47 και εφημερίδες των Αθηνών της 9-2-1994).
7. Τα Σκόπια προκαλούν ιταμά και «ο κόσμος των λαϊκιστών είναι μουδιασμένος και τηρεί σιγήν ιχθύος» όπως σχολίαζα τότε, ενώ «Η Καθημερινή» διαπιστώνει ότι: «Με την αναγνώριση του Κρατιδίου των Σκοπίων από τις ΗΠΑ κλείνει με τρόπο δυσμενέστατο για τη χώρα μας ένας κύκλος στην τριετή διαδρομή του θέματος» (βλ. οπ.π. και φ. της «Κ» της 9-2-1994). Αυτή η φάση καταλήγει με το σχόλιο που έκανε τότε ο γράφων: «Η στρίγκλα που έγινε αρνάκι. Εκεί οδηγούν την Ελλάδα όσοι κάνουν καριέρα στο όνομα της ιδεολογίας», ενώ από την πλευρά του, ο ανεκδιήγητος υπουργός Εξωτερικών Θ. Πάγκαλος, παριστάνει και τον κατήγορο δηλώνοντας: «Θα υποστούμε και άλλες ήττες με τα Σκόπια, αν δεν σταματήσει η πατριδοκαπηλεία, αφού το όνομα είναι χαμένο», συνιστώντας «σοβαρότητα της εξωτερικής μας πολιτικής» (βλ. οπ.π. σελ. 38 και εφημερίδες της 15-2-1994).

Ώστε, λοιπόν, κατά τον Πάγκαλο όσοι Έλληνες και Ελληνίδες αντιδρούσαμε τότε για τη διαφύλαξη του ονόματος της Μακεδονίας ως κόρη οφθαλμού -όπως έλεγε και ο Παπατζής αρχηγός του πριν ελάχιστο χρόνο- είμασταν πατριδοκάπηλοι!

Να, ταγοί, να, ψηφοφόροι, να, πατριώτες… αληθινοί! Κατάπτωση!

8. Ξαφνικά, στο Υπουργικό Συμβούλιο, ο Α. Παπανδρέου ανακοινώνει την μονοπρόσωπη απόφασή του για την επιβολή Εμπάργκο στα Σκόπια.

Ολόκληρο το Υπουργικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ σιωπά και εγκρίνει. Ούτε μια κουβέντα. Ούτε μια διαφωνία! Ούτε κουβέντα από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (βλ. οπ.π. σελ. 39-46 και εφημερίδες της 16-28 Φεβρουαρίου1994). Από την πλευρά του ο αρχηγός της ΝΔ. Μ. Έβερτ δηλώνει ότι «υποστηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης στα εθνικά θέματα, έστω κι αν είναι λαθεμένη», ενώ ο συγχωρεμένος συγκρατούμενος στο «Παρθένι» της Λέρου την περίοδο 1968-1970, ως αρθρογράφος της «Ελευθεροτυπίας» Πότης Παρασκευόπουλος, θα χαρακτηρίσει το εμπάργκο ως «δημαγωγική κίνηση»(φ. της 27-2-1994, σελ. 13).

9. Παρακάμπτοντας τις ενδιάμεσες εξελίξεις -διαβάστε και το βιβλίο- σημειώνω την καλπάζουσα διαφθορά επισημαίνοντας ότι «η Ελληνική Οικονομία πνέει τα λοίσθια» (βλ. όπ.π. σελ. 60), ενώ η γλετζέδικη νεολαία του ΠΑΣΟΚ αξιώνει την απομάκρυνση του υπουργού του Παπαθεμελή που θέλει περιορισμό στα ξενύχτια της (βλ. όπ.π. σελ. 61 και εφημερίδες 21 Μαρτίου 1994). Με δανεικά γλεντούσαν!
10. Στις 31 Μαρτίου 1994 και σε κλίμα διπλωματικής ρευστότητας «πραγματοποιείται το Παμμακεδονικό συλλαλητήριο της Θεσ/νίκης με ένα εκατομμύριο Μακεδόνες που διαδηλώνουν για την ελληνικότητα της Μακεδονίας», ενώ τα Σκόπια εμφανίζονται πεισμόνως αδιάλλακτα, του Σκοπιανού Πρωθυπουργού δηλούντως ότι: «Θέλουμε το όνομα και όχι ψωμί» (βλ. όπ.π. σελ. 75-76 και εφημερίδες 2-4-1994).

Ενώπιον αυτής της συμπεριφοράς των Σκοπιανών, ο ελληνικός λαός αντιδρά με παντελή έλλειψη θυσίας προς την πατρίδα και εκτέλεση καθήκοντος από πλευράς της γλεντοκοπούσας νεολαίας (Ήταν τότε που έγραψα το άρθρο μου στα «Πολιτικά Θέματα» της 1-4-1994 με τίτλο: «Η ελεγεία των θρυμματισμένων ιδανικών της νιότης», ενώ ο αείμνηστος εκδότης του περιοδικού Κώστας Κύρκος, ασκώντας κριτική στο ίδιο τεύχος, έγραφε: «Ένας άνθρωπος υποκρίνεται τον Πρωθυπουργό. Δεν μετέχει ενεργά στα δρώμενα ούτε ενημερώνει τη Βουλή… Αυτός ο άνθρωπος, μόνος του, χωρίς να ρωτήσει κανένα πήρε ξαφνικά μια απόφαση (για το εμπάργκο) που δέσμευσε την Ελλάδα και έκτοτε την απομόνωσε και τη διέσυρε» (βλ. όπ.π. σελ. 77).

11. Με την απειλή της παραπομπής της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικα­στήριο -για το ζήτημα του εμπάργκο- και εν μέσω μυστικής διπλωματίας, – το δεύτερο δεκαήμερο του Απρίλη γίνεται το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ στο οποίο: «Ένας ολόκλη­ρος κόσμος 4.500 σύνεδροι χειροκροτούν και θεοποιούν έναν άνθρωπο, τον ηγέ­τη, τον Πρωθυπουργό Α. Παπανδρέου, ο οποίος έφερε τούτο, τον τόπο σε τούτη την ανεκδιήγητη εθνική κατάπτωση και ο οποίος, ωστόσο, δε διστάζει να κάνει λόγο για αναγέννηση της Ελλάδας», απευθυνόμενος στους συνέδρους. Σχολίαζα τότε, προσθέτοντας: «Ένας λαός, ένας κόσμος άξιος της τύχης του, την οποία έστρω­σε στα πόδια του αρχηγού» (βλ. όπ.π. σελ. 89 και εφημερίδες της 14ης Απριλίου 1994).

Ήταν το περίφημο Γ’ Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το οποίο με εισήγηση του αρχηγού αποκήρυξε τον σοσιαλισμό, διακηρύσσοντας αλλαγή των πάντων, έως τέτοιο σημείο ώστε η πασοκική «Νίκη» να έχει ως πρωτοσέλιδο: «Ένας άλλος Ανδρέας για ένα νέο ΠΑΣΟΚ και πίστη σ’ένα νέο ουμανισμό» (βλ. όπ.π. σελ. 92 και εφημερίδα της 15-4-1994).

Το τερατωδώς αδιανόητο γεγονός ήταν τόσο σόλοικο, ώστε με οδήγησε στο εξής σχόλιο: «Πρόκειται στ’αλήθεια για μια παγκόσμια πρωτοτυπία, γιατί ποτέ δεν έγινε στον κόσμο σοσιαλιστικό συνέδριο, με εκλεγμένους σοσιαλιστές συνέδρους (4.500), στο οποίο ο αρχηγός-σοσιαλιστής να μην κάνει κουβέντα για τον σοσιαλισμό και οι σύνεδροι-σοσιαλιστές να τον χειροκροτούν γι’ αυτή την άρνηση του σοσιαλισμού!»

Κατέληγα: «Ομολογώ ότι είναι δύσκολο να δει κανείς τόσους πολλούς πολιτικούς πιθήκους συγκεντρωμένους σε μια αίθουσα»!

12. Αρχές του τρίτου δεκαημέρου του Απριλίου, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργός της Ελλάδος, βρίσκεται στην Ουάσινγκτον «με φιλική διάθεση». Οικοδεσπότης στο «Λευκό Οίκο» ο Μ. Κλίντον, που ανταλλάσει φιλοφρονήσεις με τον Παπανδρέου, ο οποίος δηλώνει: «Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από τις σημερινές (της 21/4) επαφές και συνομιλίες μου. Πάμε πολύ καλά», αφού ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, προσφωνώντας τον είπε: «Με τον Παπανδρέου είναι παλιοί φίλοι και θα πρέπει να αισθάνεται σαν στο σπίτι του» (βλ. όπ.π. σελ. 98 και εφημερίδες της 22 Απριλίου 1994).

Το αντιαμερικάνικο λιοντάρι που καθόταν σαν κότα δίπλα στον Κλίντον. Πού είναι η εποχή που φωνασκούσε: «Αμερικάνοι φονιάδες των λαών»! Σχολίαζα τότε: «Νιώθω την ανθρώπινη ανάγκη να πω το πόσο λυπήθηκα τον Πρωθυπουργό, όταν στάθηκε πολλαπλά αδύνατος δίπλα στον Πρόεδρο Κλίντον στην κοινή συνέντευξη τύπου, όπου έδειχνε σαν μεταμελημένος μαθητής κοντά στον κηδεμόνα του. Έχουν γυρίσματα οι καιροί! Κι’ όμως! οι λαϊκιστές παριστάνουν τους ¨υπερήφανους¨ Έλληνες». Επρόκειτο για ένα ταξίδι, το οποίο τίποτα το θετικό για την Ελλάδα δεν είχε για το όνομα των Σκοπίων, και αυτή τη διαπίστωση την διατύπωσα με το σχόλιό μου: «Άνθρακες ο θησαυρός για το εθνικά μας θέματα» (βλ. όπ.π. σελ. 101)

13. Το ταξίδι του Πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου στο «άντρο των φονιάδων των λαών» -όπως έλεγε- δηλαδή στην Ουάσινγκτον όχι μόνον δεν είχε τίποτα το θετικό για τα εθνικά μας θέματα αλλά το αντίθετο. Άρχισαν τα Σκόπια να παίρνουν τ’απάνω τους και η «Αυγή» νά κάνει λόγο για «αυταπάτες».

Σύμφωνα με το «Βήμα», όλες οι πληροφορίες από τις ΗΠΑ, λένε ότι «από τις 23 Απριλίου και πέρα τα Σκόπια έχουν ονομασία από την οποία δεν θα μπορεί να λείπει κάτι σχετικό με το όνομα Μακεδονία»

Αυτά γράφονται την Κυριακή των «Βαΐων» (24 Απριλίου), οπότε πραγματοποιείται και το Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας στη Χαλκιδική. Εκεί ο επωαζόμενος Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, συμπορευόμενος με τις «Αμερικανικές πηγές» από τις υπαναχωρήσεις του Α. Παπανδρέου, δήλωσε: «Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι τα Σκόπια είναι καλύτερα να ονομάζονται Βόρειος Μακεδονία ή Νέα Μακεδονία παρά σκέτη» (βλ. όπ.π. σελ. 102 και «Το Βήμα» της 24-4-1994) Να, λοιπόν, η ωμή αλήθεια, η οποία τότε με οδήγησε στο σχόλιο: «Η ετοιμαζόμενη κάθαρση της εθνικής τραγωδίας, θ’απαιτήσει και την κάθαρση απ’ όλους εκείνους, οι οποίοι μετέτρεψαν το έθνος των Ελλήνων σε φθηνό εμπόρευμα προσωπικών τακτοποιήσεων και οικογενειακών υπολογισμών και λογαρισασμών».

Χαμένες προσδοκίες. Από ένα σάπιο λαό η εθνική κάθαρση μοιάζει ατόφια ουτοπία.

************************************************

1. Οι εξελίξεις καλπάζουν γύρω από το όνομα ενώ η διαφθορά θεριεύει στην Ελλάδα. Εν μέσω διγλωσσίας, δολιχοδρομιών, ψευδολογίας και ξεπεσμού της εν Ελλάδι ατομικής καί πολιτικής ηθικής, το όνομα της Μακεδονίας, όλο και περισσότερο καθιερώνεται στη διεθνή κοινότητα υπέρ των Σκοπίων, τα οποία αυθαδιάζουν διαπιστώνοντας την φοβική στάση των Ελλήνων Πολιτικάντηδων. Δηλώνουν: «Η Ελλάδα θα πρέπει να διορθώσει τη στάση της απέναντί μας» (βλ. όπ.π. σελ. 142. Και τα εδώ γεγονότα έχουν ως πηγή το έργο μου: «Το χρονικό της Εθνικής Μειοδοσίας και ονόματος της Μακεδονίας, στη δεκαπενταετία 1990-2005, εκδ. «Γεωργιάδη», Αθήνα 2005).
2. Υπό το πλέγμα αυτής της αρρωστημένης κατάστασης που κυριαρχεί στην Ελλάδα, ανατέλλει το νέο έτος 1995 με τούτη τη δήλωση του τ. Προέδρου της Δημοκρατίας Χρ. Σαρτζετάκη ο οποίος ανασκοπώντας την προϊουσα εγκατάλειψη των εθνικών μας θεμάτων από τους κυβερνώντες, γράφει και τα εξής για την απεμπόληση του ονόματος: «Η ιερά υπόθεσις της νοσφίσεως του ονόματος της Μακεδονίας μας από τα Σκόπια ουσιαστικώς εγκαταλείπεται» ενώ αναφερόμενος στους εκβιασμούς των Ευρωπαίων λέει ότι: «Οι Έλληνες δεν υπήρξαμε ποτέ αργυρώνητοι», συνιστώντας ν’απαιτήσει η Ελλάδα «ανάκτηση της εθνικής μας αποφασιστικότητος και αγωνιστικότητος» (βλ. όπ.π. σελ. 148 και «Εστία» 3-1-1995).
3. Τα πάντα δρομολογούνται για τον μεγάλο εθνικό συμβιβασμό.

Ο υπουργός Θ. Πάγκαλος μιλώντας σε ραδιόφωνο, στις 3 Απριλίου 1995, διακηρύσσει ευθαρσώς: «Πρέπει η Ελλάδα ν’ αναγνωρίσει τα Σκόπια ως ¨Μακεδο­νική Δημοκρατία των Σκοπίων¨, ενώ η κυβέρνηση Παπανδρέου, από το «ποτέ σε απ’ευθείας διάλογο με τα Σκόπια» την εποχή αυτή «βάζει μέσον να δεχθούν οι Σκοπιανοί τον διάλογο» (βλ. όπ.π. σελ. 164-165).

4. Στα τέλη του πρώτου δεκαημέρου του Απριλίου έρχεται στην Αθήνα ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και αρμόδιος για το θέμα Ρ. Χόλμπρουκ, που κομίζει εντολές και αποφάσεις, τις οποίες σκιαγραφεί αντιπολιτευόμενη εφημερίδα: «Ενδοτική σε όλα η κυβέρνηση. Μας βάζουν θηλειά οι 3 Νονοί του Κλίντον. Μοιράζουν το Αιγαίο και βαφτίζουν τα Σκόπια Μακεδονία» (βλ. όπ.π. σελ. 166 και εφ. «Απογευματινή», της 9-4-1995).

Ο Αμερικανός επίσημος αναχώρησε χωρίς να  μάθουμε τίποτα για τις συνομιλίες που είχε με τον Παπανδρέου και τον υπουργό του ΥΠΕΞ Παπούλια, αλλά όλα δείχνουν ότι ο συμβιβασμός είχε δρομολογηθεί και αφού η Ελλάδα είχε αποδεχθεί την de facto ονομασία των Σκοπίων με το όνομα Μακεδονία (βλ. όπ.π. σελ. 191).

5. Αρχές Σεπτεμβρίου 1995, ο υφυπουργός των ΗΠΑ ξανάρχεται μυστικά στην Αθήνα, για να προετοιμάσει «το πρελούντιο της Εθνικής Μειοδοσίας», όπως σχολίαζα τότε.

Η νέα άφιξη του Χόλμπρουκ οδηγεί ευθέως στην ωμή κατάλυση της εθνικής μας ανεξαρτησίας, αφού ανάγκασε τον Παπανδρέου, όντως άρρωστο, να κάνει στροφή 180ο ως προς το όνομα.

Είναι η 5 Σεπτέμβρη του 1995 που οι ΗΠΑ υπαγορεύουν τη διαβόητη «Ενδιάμεση Συμφωνία» με τα Σκόπια και επιβάλουν, τις απ’ευθείας διαπραγματεύσεις (βλ. όπ.π. σελ. 194-198, όπου και σχόλια ολοκλήρου του αθηναϊκού Τύπου). Η «Αυγή» γράφει: «Απ’ευθείας διάλογος Made in USA» και ο «Ριζοσπάστης»: «Από το αυτί και στο δάσκαλο», ενώ η «Απογευματινή» είναι περισσότερο αιχμηρή: «Με μυστική συμφωνία ο Ανδρέας εξόφλησε το προεκλογικό χρέος του στους Αμερικανούς. Χάρισε το όνομα στους Σκοπιανούς», και ο «Ελεύθερος» κάνει λόγο για «Μαριονέτες των Αμερικανών».

6. Αυτή η κατάπτυστη εθνομειοδοτική συμφωνία υπογράφτηκε στη Νέα Υόρκη στις 13 Σεπτεμβρίου 1995. Οι Σκοπιανοί πανηγυρίζουν τη διαβόητη «Ενδιάμεση Συμφωνία», η οποία αποφεύγει να ονομάσει την Ελλάδα -ως υπογράφουσα χώρα- και την χαρακτηρίζει «Πρώτο Μέρος» ενώ τα Σκόπια ονομάζονται «Δεύτερο Μέρος».

Επρόκειτο για μια Συμφωνία ευτελισμού της Ελλάδας, τόσο για το περιεχόμενό της όσο και για τον τρόπο ανακοίνωσης και συνταξής της.

Ο αποπεμφθείς υπουργός Α. Σαμαράς δήλωνε οργίλως: «Έστω κι’αυτή τη στιγμή οι γνωστοί εργολάβοι του συμβιβασμού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ν’αντιληφθούν τον κίνδυνο που συνεπάγοτναι για την Ελλάδα οι ενέργειές τους», ενώ ο Πρόεδρος του «Συνασπισμού» Κωνσταντόπουλος δήλωσε: «Η εικόνα, που δόθηκε είναι εικόνα προτεκτορά του. Από το σύνθημα η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, φθάσαμε στο ν’ανακηνώνει ο Αμερικανός διπλωμάτης έξω από το μαντρότοιχο της πρωθυπουργικής κατοικίας τι απεφάσισαν για την Ελλάδα οι Αμερικανοί», ενώ ο άλλοτε… εθνικόφρων Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλος, έσπευσε να στηρίξει την καταρρέουσα κυβέρνηση Παπανδρέου, χαρακτηρίζοντας «θετικές τις εξελίξεις στο θέμα των Σκοπίων», δεχόμενος τα πυρά της Ν.Δ. (βλ. όπ.π. σελ. 199-205 όπου και δημοσιεύματα Αθηναϊκού Τύπου).

Ο υπουργός ΥΠ.ΕΞ. Κ. Παπούλιας, από την πλευρά του, αισθάνθηκε ανακούφιση απ’ αυτή την αχαρακτήριστη Συμφωνία δηλώνοντας ότι: «Οδήγησε στην αποδέσμευση της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής από μια αγκύλωση που την επι­βά­ρυνε πάρα πολύ». (βλ. όπ.π. σελ.205 και «Ελευθεροτυπία» της 14-9-1995, σελ.7).

Ο γράφων σχολίαζε καυστικά: Οι λαϊκιστές είναι ζογκλέρ της πολιτικής απάτης!

7. Επειδή όμως οι κοπριτοψηφοφόροι της Ελλάδας αισθάνονται –όλως ανεπιτρέπτως και «υπερήφανοι» – παραθέτω εδώ τα παρασκήνια αυτής της γραικύλικης Συμφωνίας όπως τα κατέγραψε σε βιβλίο του, λίγα χρόνια αργότερα, ο αρχιτέκτονάς της Αμερικανός υφυπουργός Ρ. Χόλμπρουκ.

Ιδού ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου. Ιδού το ΠΑΣΟΚ της ξευτίλας. Ιδού η Ελλάς της Μπανανίας.

Αντιγράφω από τις σελ. 326-327, του πιό πάνω έργου μου, από την εγγραφή «Κυριακή, 3 Μαΐου 1998, και με τίτλο: «Πώς ο Α. Παπανδρέου εκχώρησε στα Σκόπια το όνομα ¨Μακεδονία¨ – Εθνικός εξευτελισμός»!

Ρ. Χόλμπρουκ: «Προσγειωθήκαμε στην Αθήνα αργά το πρωί της 4ης Σεπτεμβρίου! Ο Κρίς Χιλ και ο ασκών Καθήκοντα πρεσβευτή στην Αθήνα Τόμ Μίλερ συνέταξαν ένα σχέδιο ανακοίνωσης μέσα στο αυτοκίνητο, που με μια μεγάλη αστυνομική συνοδεία μας μετέφερε στο υπουργείο Εξωτερικών. …Όταν φθάσαμε στη βίλα της Εκάλης δεν είδαμε πουθενά τον Παπανδρέου. Αντί γι’αυτόν μας υποδέχθηκε η κυρία Παπανδρέου με ένα εκπληκτικό σχεδόν διαφανές κοστούμι πιζάμα, που έκρυβε ελάχιστα τα κρίσιμα σημεία της εντυπωσιακής ανατομίας…»

(Σημ. γράφοντως: Η Ελλάς ψυχορραγούσε και η πρωθυπουργική σύζυγος έκανε προκλητικές εμφανίσεις ενώπιον ξένων διπλωματών.)

Συνεχίζει ο διπλωμάτης των ΗΠΑ:

«Ήξερα ότι δεν θα συμμετείχε, στη συνάντηση, αλλά θα είχε πολύ μεγάλη επιρροή πάνω του. Τήν τράβηξα κατά μέρος και της είπα ότι μετέφερα ένα μήνυμα του Γκλιγκόροφ, το οποίο έδινε μια μοναδική ευκαιρία στον σύζυγό της. Της είπα ακόμη ότι ο Πρωθυπουργός θα μπορούσε να γράψει Ιστορία εκείνη την ημέρα…», Ιδού, λοιπόν, πως «γράφτηκε η Ιστορία» αυτή την αποφράδα ημέρα της 4ηςΣεπτεμβρίου του 1995, η οποία ανακοινώθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1995 και ιδού πως: «Προκειμένου να δώσουμε -συνεχίζει ο Χόλμπρουκ- κάποιου είδους πολιτική κάλυψη στον Παπανδρέου προτείναμε να εκδοθεί, μια ανακοίνωση… Ο Παπανδρέου έμοιαζε εμφανώς κουρασμένος… δεν έμοιαζε σε θέση να αποφασίσει…»

Το γεγονός της πλήρους βιολογικής αδυναμίας του Παπανδρέου, δίνει την ευκαιρία των πρωτοβουλιών στον Χόλμπρουκ, ο οποίος συνεχίζοντας γράφει: «Αφήστε τότε τις ΗΠΑ να λειτουργήσουν για την υπόθεση των Σκοπίων… θα πάμε τώρα στα Σκόπια, θα ακούσουμε τον Γκλιγκόροφ και θα σας τηλεφωνήσουμε από το γραφείο του… Με φωνή τρεμάμενη ο γέρων συνομιλητής μου είπε: «Σας συμπαθώ. Θέλω να κάνω κάτι για να βοηθήσω την Ειρήνη στη Βοσνία και να βοηθήσω τη χώρα σας. Θα σας εμπιστευθώ»

(Σημ. γράφοντος: Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν σκέπτεται το εθνικό πρόβλημα της Ελλάδας αλλά το πώς «θα φανεί χρήσιμος στις ΗΠΑ»!)

Συνεχίζει ο υφυπουργός: «Τηλεφωνήστε μου από τα Σκόπια -λέει ο Παπανδρέου στον Χόλμπρουκ- που συνεχίζει: «Είπα στον Παπανδρέου ότι η συμφωνία ήταν έτοιμη και πρότεινα να την ανακοινώσουμε ταυτόχρονα στην Ουάσινγκτον, στην Αθήνα και στα Σκόπια. Συμφώνησε, αλλά μου ζήτησε μόνο να κάνουν οι Αμερικανοί την ανακοίνωση και στις τρεις Πρωτεύουσες… Ο Μακεδόνας υπουργός Εξωτερικών κι εγώ (σ.σ. δηλαδή ο Χόλμπρουκ βάφτισε αμέσως τα Σκόπια Μακεδονία) δώσαμε συνέντευξη τύπου στα Σκόπια. Ύστερα από αίτημα του Παπανδρέου ο Τομ Μίλερ έκανε την ανάλογη ανακοίνωση στην Αθήνα (Σημ. Παν. Παπαγαρυφάλλου: και συγκεκριμένα στη βίλα της Εκάλης, παρισταμένου και συναινούντος του Α. Παπανδρέου), μια ακόμη απόδειξη της βαθιάς επιθυμίας των ηγετών της περιοχής να αφήσουν τις ΗΠΑ να ηγηθούν στην αναγκαστική επιβολή λύσεων σε αυτά τα μακροχρόνια προβλήματα… Ο «γόρδιος δεσμός» του Μακεδονικού είχε πλέον κοπεί»

Αυτά ιστορούσε ο Χόλμπρουκ στο σχετικό του αποκαλυπτικό βιβλίο, προσθέτοντας: «Η παρέμβασή μας έδειξε δυο βασικές αλήθειες για την περιοχή: Οι ΗΠΑ ήταν η μόνη χώρα που θα μπορούσε να εξαναγκάσει όλα τα μέρη να συμφωνήσουν σε μια λύση.» (Το πιο εκτεταμένο κείμενο σε μετάφραση υπάρχει στο «Βήμα της Κυριακής» της 3ης Μαΐου 1988, από το βιβλίο του Χόλμπρουκ).

Το τότε δικό μου σχόλιο κατέληγε: «Τι απάτη του Α. Παπανδρέου για τη διακηρυσσόμενη Εθνική Ανεξαρτησία! Κι όμως, ο «κυρίαρχος» λαός συνεχίζει ακόμη να τον δοξάζει. Είναι για λύπηση…»

Τώρα προσθέτω: Ντροπή του φαύλου και «κυρίαρχου λαού» που δεν τολμά να διεκδικήσει ούτε Εθνική Ανεξαρτησία, ούτε δικαιώματα στη ζωή, ούτε εθνική αξιοπρέπεια ούτε λαϊκή κυριαρχία. Σέρνεται στα τέσσερα!

Σημ.: Στο επόμενο η τέταρτη συνέχεια.

*********************************************

1. Στο προηγούμενο κείμενο πρακολουθήσαμε τη βαθμιαία υποχώρηση των ελληνικών κυβερνήσεων στις αξιώσεις των Σκοπίων για την εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας, στην οποία πρωταγωνίστησαν κυρίως οι ΗΠΑ, οι οποίες συνέταξαν και επέβαλαν την εθνομειοδοτική Συμφωνία της 13ηςΣεπτεμβρίου 1995, γνωστής ως «Ενδιάμεση Συμφωνία», που υπέγραψε ο ασθενών τότε πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου και με την βοήθεια της συζύγου του, όπως γράφει ο αρχιτέκτονάς της Αμερικανός υφυπουργός Ρ. Χόλμπρουκ (τα ντοκουμέντα που παρήλασαν από τούτα τα κείμενα τ’αντλώ από το έργο μου: «Το χρονικό της Εθνικής μειοδοσίας του ονόματος της Μακεδονίας στη δεκαπενταετία 1990-2005»[1], εκδ. «Γεωργιάδη», Αθήνα 2005.
2. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 που εμφανίστηκε το εθνικό ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, που πρόβαλαν τις ανιστόρητες αξιώσεις σφετερισμού του ονόματος της Μακεδονίας, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, με κυρίως υπευθύνους τις κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, αντιμετώπισε το θέμα εντελώς ανεύθυνα, ερασιτεχνικά και τυχοδιωκτικά, με γνώμονα την δική του σταθερότητα για την απολαβή των προνομίων της εξουσίας.

Σ’αυτή την εκχώρηση συνετέλεσαν και τα κόμματα της Κοινοβουλετυτικής Αριστεράς – ΚΚΕ, Συνασπισμός – που με πράξεις και παραλείψεις έστρωναν το χαλί προς αυτή την δρομολόγηση, όπως προκύπτει μέσα από παρατιθέμενα γεγονότα στο πιό πάνω έργο μου.

3. Όμως η ρίζα του κακού φύτρωσε πολύ νωρίς για την παραχώρηση του ονόματος στα Σκόπια ήδη από το 1992, σε αγαστή συνεργασία του Προέδρου Μπούς (πατρός) και του Κ. Μητσοτάκη.

Επειδή όμως η αληθινή ιστορία οφείλει να στηρίζεται σε ντοκουμέντα και όχι σε αερολογίες, καταθέτω εδώ τα γεγονότα όπως καταγράφονται στο πιο πάνω έργο μου (σελ. 516-525), όπου ο τίτλος: «Οι αποκαλύψεις του Ελληνοαμερικανού Κρις Σπύρου, από ομιλία του στην Αθήνα ¨Για τις Ευθύνες στο Μακεδονικό¨»

Πρωταγονιστές αυτής της ιστορικής παραχάραξης οι Πρόεδροι των ΗΠΑ Μπους και Κλίντον με άμεσο συνεργό τον τότε πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη. Ιδού, λοιπόν, τα καθοριστικά γεγονότα, όπως τα κατέθεσε ο Κρις Σπύρου σε δύο συνέχειες της εφ. «Ελεύθερη Ώρα» της 24ης και 31ης Ιουλίου του 2005 (τα ντοκουμέντα αυτά πρωτοδημοσιεύθηκαν στο υπ’αριθ. 31 τεύχος του περιοδικού «International Tribune»).

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα όσα κατατίθενται εδώ από τον Ελληνοαμερικανό τ. βουλευτή του δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ, αποτέλεσαν υλικό της ομιλίας του Κρις Σπύρου, την οποία έκανε ως πρόεδρος της «Ελληνοαμερικανικής Ένωσης», ενώπιον των αποφοίτων των αμερικανικών Πανεπιστημίων.

4. Να λοιπόν, τα κατατεθέντα γεγονότα, τα οποία μεταφέρω σε τούτο το κείμενο, από τα οποία αναδύεται όχι τόσο ο ρόλος των Αμερικανών -αυτοί εξάλλου τα συμφέροντά τους φροντίζουν- αλλά κυρίως του τότε Έλληνα πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος υποτίθεται ότι θα φρόντιζε τα συμφέροντα της Ελλάδας. Αυτό όμως δεν έγινε και όσο ένας Έλληνας Πρωθυπουργός δεν φροντίζει τα συμφέροντα της πατρίδας του, τόσο περισσότερο τιμάται και δοξάζεται από τον δολίλογο λαό.

Αντιγράφω: «Μετά την ήττα του, στις εκλογές του 1992, ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ Τ. Μπούς (πατήρ) έστειλε τον τότε υπουργό των Εξωτερικών της χώρας… στην Ευρώπη με την αποστολή να πείσει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ν’ αλλάξουν θέση που ομόφωνα είχαν πάρει στις 27 Ιουνίου 1992 και ν’ αναγνωρίσουν, μαζί με τις ΗΠΑ, τη Νοτιοσλαβία (τα Σκόπια) ως ¨Δημοκρατία της Μακεδονίας¨» (Σ.τ.Σ. Όλες οι υπογραμμίσεις του γράφοντος.)

Συνεχίζει ο Κρις Σπύρου: Τον Τ. Μπους διαδέχεται στο Λευκό Οίκο ο Μ. Κλίντον οπότε: «Στις 22-1-1993, δύο ημέρες μετά την ορκωμοσία του, η κυβέρνηση των Σκοπίων έκανε επίσημη αίτηση στον ΟΗΕ, ν’αναγνωριστεί η Νοτιοσλαβία ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Στις 24-1-1993, τρεις μεγάλες χώρες, η Αγγλία, η Γαλλία και η Ισπανία, με τη σύμφωνη γνώμη της Ελληνικής κυβέρνησης (σ.σ. Πρόκειται για την κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη) πρότειναν αναγνώριση της Νοτιοσλαβίας από τον ΟΗΕ με τη δήθεν συμβιβαστική ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (FYROM)»

5. Όπως βλέπουμε, η αμερικανική εξωτερική πολιτική προσπαθούσε να ονομαστούν τα Σκόπια ως Μακεδονία, παρά το γεγονός ότι ήδη ο τότε υπουργός Εξωτερικών των Η.Π.Α. Ε. Στετίνιους με την από 26 Δεκεμβρίου 1944, εγκύκλιο του «Προς όλες τις διπλωματικές υπηρεσίες των ΗΠΑ» έγραφε και τα εξής: «Η κυβέρνησις των ΗΠΑ θεωρεί ότι: «Κάθε λόγος δια μακεδονικό «Έθνος», μακεδονικήν «Πατρίδα» και μακεδονικήν «εθνικήν συνείδησιν» αποτελεί προπαγάνδαν ασύστατον, η οποία δεν στηρίζεται εις ουδεμίαν εθνικήν ή πολιτική πραγματικότητα»

Ο υπουργός Στετίνιους συνέχιζε σ’αυτό το διπλωματικό του κείμενο ιδιαζούσης βαρύτητος: «Η πάγια τακτική της κυβέρνησης των ΗΠΑ είναι να αντιταχθεί εις πάσαν αναζωπύρωσιν του Μακεδονικού θέματος εις ό,τι αφορά την Ελλάδα. Το ελληνικόν τμήμα της Μακεδονίας κατοικείται από Έλληνας και ο Ελληνικός λαός είναι σχεδόν ομόθυμα αντίθετος εις την δημιουργίαν μακεδονικού κράτους»

Καταλήγοντας αυτό το διπλωματικό ντοκουμέντο, το οποίο έθετε το ψευδοκρατίδιο του στρατάρχη Τίτο στις σωστές ιστορικές και εθνολογικές διαστάσεις, κατέληγε: «Η Κυβέρνησίς μας θα θεωρήσει υπεύθυνον όποιαν κυβέρνησιν ή ομάδα κυβερνήσεων θα ηνείχετο ή θα ενθάρρυνε πράξεις «Μακεδονικών δυνάμεων κατά της Ελλάδας» (Το ντοκουμέντο αυτό βλ. στο πιο πάνω έργο μου, σελ. 446-447).

Το ατύχημα για την Ελλάδα είναι ότι δεν ζει ο Στετίνιους για να δει τα έργα και τις ημέρες των διαδόχων του και των γραικύλων της Ελλάδας που κατά καιρούς κάθονται στο σβέρκο του «κυρίαρχου» λαού με δική του επιθυμία. Μαζοχισμός.

Όμως, μια και ο λόγος του Στετίνιους για τη Μακεδονία, θυμίζω ότι τόσο αυτή όσο και η Θράκη μας υπήρξαν αντικείμενο ανιστόρητων επιδιώξεων του ΚΚΕ για τη δημιουργία του «Ανεξαρτήτου Κράτους του Αιγαίου» (βλ. το έργο μου: «Η Μακεδονία στη μέγγενη της Γ’ Διεθνούς και του ΚΚΕ», εκδ. β’ «Πελασγός» – Ι. Γιαννάκενας, Αθήνα 2013).

6. Επανέρχομαι στον Κρις Σπύρου, που κατέθετε και τα εξής: «Μετά το δημοψήφισμα της Νοτιοσλαβίας (των Σκοπίων) στις 7 Σεπτεμβρίου 1991 για κήρυξη ανεξαρτήτου κράτους με την ονομασία ¨Δημοκρατία της Μακεδονίας¨, στις 16 Δεκεμβρίου 1991, το Συμβούλιον Υπουργών Εξωτερικών της Ευρώπης ψήφισε ομόφωνα ότι δεν θα αναγνωρίσουν όνομα για τη Νοτιοσλαβία, που μπορεί να έχει εδαφικές διεκδικήσεις στο μέλλον», ενώ στις 27 Ιουνίου 1993 «οι ηγέτες της Ενωμένης Ευρώπης ψήφισαν επίσης ομόφωνα και με την ελληνική θέση ότι θ’αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως ανεξάρτητο κράτος μόνο εάν η ονομασία δεν περιέχει τη λέξη Μακεδονία. Στις 2 Οκτωβρίου 1992, ο τότε υποψήφιος για την Προεδρία των ΗΠΑ Μ. Κλίντον έκανε την επίσημη γραπτή δήλωση: «Στηρίζω την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με την οποία η Π.Γ.Δ.Μ. αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος, υπό τον όρο να μη περιλαμβάνεται στην ονομασία η λέξη Μακεδονία.»

Η έγγραφη αυτή δήλωση του υποψηφίου Προέδρου των ΗΠΑ Μ. Κλίντον κατέληγε: «Η κυβέρνησις Κλίντον… θα διασφαλίσει την ικανοποίηση των νομίμων συμφερόντων της Ελλάδας» (βλ. το πιο πάνω έργο μου, σελ. 518-519) Λαυρος, λοιπόν, υπέρ των συμφερόντων της Ελλάδας, λόγω των ψηφοθηρικών αναγκών, αφού η ελληνική ομογένεια έκανε μεγάλους αγώνες για το όνομα της Μακεδονίας, και μάλιστα ως τέτοιο σημείο ώστε να επικαλείται και την πιο πάνω διπλωματική Νότα, του υπουργού των Εξωτερικών Στετίνιους.

9. Συνεχίζει ο Κρις Σπύρου: «Επιστρατεύτηκα από την ελληνική κυβέρνηση (του Κ. Μητσοτάκη) και … δέχτηκα να βοηθήσω πραγματικά με τη βοήθεια του Μ. Δουκάκη και πολλών άλλων συναδέλφων στην Αμερική και κατορθώσαμε ν’ αποτρέψουμε την προσπάθεια του Τζ. Μπους»

Εδώ τελειώνει το Α’ Μέρος της ομιλίας του σημαντικού πολιτικού παράγοντα στο «Δημοκρατικό Κόμμα» των ΗΠΑ Κ. Σπύρου, (το οποίο δημοσιεύθυκε στην εφ. «Ελεύθερη Ώρα» της 27-7-2005), το οποίο καταλήγει: «Δέχθηκα την πρόσκληση να μιλήσω -εννοεί στην πρόσκληση των αποφοίτων των Αμερικανικών Πανεπιστημίων, στην Ελληνοαμερικανή Ένωση, γιατί ακούω δεξιά και αριστερά να με ρωτούν γιατί εμείς οι Ελληνοαμερικανοι αφήσαμε τον σημερινό πρόεδρο Μπους να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία.Δεν άντεξα πια και είπα στον εαυτό μου: «Η αλήθεια και η πραγματικότητα πρέπει να ειπωθεί και ν’ αναδειχθεί»

Εδώ, λοιπόν, κλείνει και αυτό το συνεχόμενο τέταρτο κείμενο του Ημερολογίου για το όνομα των Σκοπίων και συνεχίζεται το πέμπτο, με το Β΄ Μέρος της ομιλίας του Κρις Σπύρου (το οποίο δημοσιεύθηκε στην «Ελεύθερη Ώρα» της 31ης Ιουλίου 2005 και καταχωρείται στις σελ. 520-524 του πιο πάνω έργου μου).

*************************

1. Συνεχίζω, την καταγραφή της πιο πάνω ομιλίας του Κρις Σπύρου (ξαναγράφω ότι δημοσιεύθηκε στην «Ελεύθερη Ώρα» της 31ης Ιουλίου 2005 και αναδημοσιεύθηκε εκτεταμένο μέρος της στο έργο μου: «Το Χρονικό της Εθνικής Μειοδοσίας του ονόματος της Μακεδονίας στη δεκαπενταετία 1990-2005»[2], από τις εκδ. «Γεωργιάδη», Αθήνα 2005.
2. Καταθέτει ο Σπύρου τα γεγονότα που έζησε στις ΗΠΑ, λέγοντας: «Καταφέραμε να σταματήσουμε την προσπάθεια της κυβέρνησης Μπους να φέρει το θέμα της αναγνώρισης των Σκοπίων στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, για ψήφισμα, παρ’ότι ο Ηγκελμπέργερ προσπάθησε να το κάνει ακόμη και στις 19 Ιανουαρίου 1993, μια ημέρα πριν την ορκωμοσία του Μπιλ Κλίντον»

(Τα παραθέματα βλ. στο πιο πάνω έργο μου, σελ. 520-524)

Επισήμανση γράφοντος: Ενώ οι παλαιοί ένοικοι του Λευκού Οίκου (Μπους), μαζεύουν τα πράγματά τους για αναχώρηση, την τελευταία στιγμή σκέπτονται το όνομα των Σκοπίων: Τυχαίο;

3. Συνεχίζει ο Σπύρου: «Στη χρονική αυτή διάρκεια συναντήθηκα αρκετές φορές με τους συμβούλους του τότε Έλληνα Πρωθυπουργού (Κ. Μητσοτάκη) και πέρασα και τα Χριστούγεννα του 1992 και την Πρωτοχρονιά του 1993 στην Αθήνα». Ο ίδιος αναφέρει ότι «υπέβαλα υπόμνημα προς τον Πρέσβη κ. Τσίλα, με ημερομηνία 31-12-1992 για να βοηθήσει τις διασυνδέσεις του Έλληνα υφυπουργού Εξωτερικών κ. Ανδριανόπουλου με επιφανείς παράγοντες της Ομογένειας, αγνοούσα τι βυσσοδομούνταν στα παρασκήνια της Ελληνικής κυβέρνησης… Όπως αργότερα αποδείχτηκε – συνεχίζει ο ίδιος – δεν ξέραμε πολλά για το τι ακριβώς συνέβαινε με το Μακεδονικό θέμα. Είναι τώρα όμως ξεκάθαρο (σημ. γράφοντας: Δηλαδή μετά από δέκα χρόνια που λέγονται αυτά) ότι η τότε ελληνική κυβέρνηση (του Κ. Μητσοτάκη) εργαζόταν με αντιφατικές πολιτικές. Δημόσια και επίσημα εργαζόταν ν’ αποτρέψει την κυβέρνηση Μπους ν’ αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» αλλά παρασκηνιακά όμως η ελληνική κυβέρνηση συζητούσε ένα σύνθετο όνομα, που θα ήταν κάπως παραδεκτό και θα είχε λιγότερο πολιτικό κόστος», καταθέτει ο Σπύρου.

Σημειώνοντας το 2005 αυτά τα γεγονότα σχολίαζα: «Είναι στ’ αλήθεια εφιαλτικό το διπλωματικό σενάριο το οποίο γράφουν και εκτελούν Έλληνες πρωθυπουργοί τους οποίους φυσικά και μόνιμα και διαδοχικά δοξάζει και στηρίζει ο φαύλος λαός» (σελ. 520) Πάντα ο φαύλος ελληνικός λαός, προσθέτω τώρα, είναι συνυπεύθυνος για το κατάντημα της πατρίδας από τις συνεχόμενες φαύλες επιλογές του στο πολιτικό προσωπικό.

4. Πρόκειται για ένα γεγονός εθνοζημιογόνο το οποίο ανέδειξα εδώ και χρόνια. (Αναφέρω ενδεικτικά τα άρθρα μου: «Η Ελλάδα χωρίς πολίτες», «Πολιτικά Θέματα», από 15-5 έως και 26 Ιουνίου 1992 – «Η Ευθύνη του λαού», στα «Π.Θ.» της 5-2-1993 «Ο δωσίλογος λαός», στα ίδια της 18-6-1993 «Ελληνική Κοινωνία, Ηθική Κατάρρευση», στα ίδα της 4-2-1994 «Ο Μπερτόδουλος λαός», στα ίδια της 14-11-2002 «Η μετάλλαξη των Ελλήνων και ο επερχόμενος εθνικός αφανισμός», στα ίδια της 7-12-2003 «Εισαγωγή λαού», στα ίδια της 9-1-2004 και «Αυτόν τον σάπιο λαό ποιός θα τον αγοράσει;» στα «Πολιτικά Θέματα» της 3-10-2003).
5. Στο σημείο αυτό του λόγου του, ο Κρις Σπύρου επικαλείται και τη διαφωνία Μητσοτάκη-Σαμαρά ως προς το όνομα, αναφέροντας και την περίφημη, συνέντευξη του τότε ΥΠΕΞ Σαμαρά στο «Mega», στις 16 Νοεμβρίου 2004, στην οποία αποκάλυψε ότι ο «Μητσοτάκης του είπε ότι έχουμε δεύτερη γραμμή άμυνας στό όνομα το οποίο δεν θεωρώ σημαντικό».

Αυτή η «διπλή γραμμή» και αυτή η διγλωσσία του Μητσοτάκη, είπε ο αποπεμφθείς Α. Σαμαράς «με έκανε περίγελο στο εξωτερικό»!

Χαρά στην αποκάλυψη: Τούτη η χώρα και τούτος ο λαός με το κάθε φορά σάπιο πολιτικό τους σύστημα γίνονται περίγελο του κόσμου.

Τούτα τα χρόνια των μνημονίων και των δανείων δεν αποτελεί η Ελλάδα τη χλεύη της ανθρωπότητας; (Για το θέμα αυτό έγραψα δεκάδες άρθρα και σχόλια αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω).

6. Επανέρχομαι στον Κ. Σπύρου που λέει: «Στις 14 Ιανουαρίου 1993, τρεις μεγάλες χώρες της Ενωμένης Ευρώπης, η Αγγλία, η Γαλλία και η Ισπανία, με τη σύμφωνη γνώμη της Ελληνικής Κυβέρνησης πρότειναν αναγνώριση της Νοτιοσλαβίας με το όνομα: «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (FYROM)… φαίνεται ότι όλα είχαν προσυμφωνηθεί παρασκηνιακά. Η ελληνική κυβέρνηση, η κυβέρνηση των Σκοπίων και οι Ευρωπαίοι τα είχαν βρει για μια σύνθετη ονομασία, η οποία περιείχε τη λέξη Μακεδονία.
7. Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι πίσω από τις πλάτες του «κυρίαρχου» λαού, η μυστική διπλωματία του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη οργιάζει -έτσι το απολαμβάνει ο λαός- και προετοιμάζει τον εθνικό συμβιβασμό, γεγονός το οποίο οδηγεί τον Σπύρου ν’αναρωτηθεί: «Τι έγινε όμως με την ομόφωνη απόφαση των πολιτικών αρχηγών της Ελλάδας; Τι έγινε η περίφημη δήλωση του Πέτρου Μολυβιάτη, εν ονόματι του Συμβουλίου των Ελλήνων πολιτικών αρχηγών ότι η Ελλάδα δεν θα αναγνωρίσει τα Σκόπια, εάν η ονομασία περιέχει τη λέξη ¨Μακεδονία¨;» (Για την απόφαση αυτή των πολιτικών αρχηγών, που έγινε στις 13 Απριλίου 1992, έγινε λόγος στο Α΄ άρθρο μου).

Ο ίδιος έθεσε το εύλογο ερώτημα και ο ίδιος έδωσε τούτη την οδυνηρή απάντηση για την εθνομειοδοσίατης κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη: «Έτσι κατασκευάσθηκε προσεκτικά ένας σύγχρονος «Δούρειος Ίππος»!

Για να δώσει έμφαση στο σατανικό σχέδιο, λέει στο ακροατήριό του: «Ακούστε τί έγινε: Δεν ξέρω ακριβώς πόσες ώρες μετά την ορκωμοσία του Προέδρου των ΗΠΑ (σ.σ. αυτή έγινε στις 20 Ιανουαρίου 1993) είχαν περάσει όταν οι μισθοτοί αντιπρόσωποι της Ελλάδας (Paid lobbyists) στην Ουάσινγκτον κ.κ. «Manatos και Manatos» δημιούργησαν μια «πρόχειρη ειδική επιτροπή» με την ονομασία: «Ad hocAmerican Hellenic Leadership committee». Ποιά ήταν τα μέλη αυτής της Επιτροπής δεν έμαθα ποτέ. Αυτό που ξέρω είναι το εξής, λέει ο εκ καρδίτσης ορμώμενος Κρις Σπύρου: «Εκ μέρους αυτής της πρόχειρης Επιτροπής η εταιρεία ¨Μανάτος και Μανάτος¨ ζήτησε από εκλεγμένους πολιτικούς, επιχειρηματίες και δημοτικούς άρχοντες, όλους επιφανείς Ελληνοαμερικανούς, να συνυπογράψουν μια επιστολή που απευθυνόταν στον Πρόεδρο Κλίντον και του ζητούσαν να υποστηρίξει τη «νέα θέση» της ελληνικής κυβέρνησης για μια «συμβιβαστική λύση» στο ζήτημα της αναγνώρισις του ονόματος της Νοτιοσλαβίας (Σκοπίων)… Η επιστολή είχε συνταχθεί και είχε διατυπωθεί τόσο προσεκτικά που μπροστά της ο «Δούρειος Ίππος» έμοιαζε σαν μια ερασιτεχνική εφεύρεση!»

8. Τι σήμαινε όμως αυτή η σατανική επιστολή την οποία συνέταξε δολίως μια άγνωστη «Πρόχειρη Επιτροπή» που ήταν ιδιωτική;

Μας το λέει ο Κ. Σπύρου: «Άνοιξε το δρόμο της Κολοσσιαίας εθνικής προδοσίας», αφου το μήνυμα που στάλθηκε στον Μπιλ Κλίντον ήταν ξεκάθαρο: «Θα έπρεπε να υποστηρίζει τη νέα θέση της Ελληνικής κυβέρνησης στην ονομασία του νέου Κράτους της Νοτιοσλαβίας, παρά το ότι η συμβιβαστική λύση περιείχε τη λέξη Μακεδονία. Η προτεινόμενη επιστολή είχε την ημερομηνία 26 Ιανουρίου 1993, δηλαδή έξι ημέρες μετά την ορκωμοσία του».

9. Σχολιάζοντας το 2005 αυτή τη δολοπλοκία έγραφα: «Επρόκειτο για μια δόλια εθνική προβοκάτσια, η οποία υφάνθηκε μέσα στα σκοτεινά υπόγεια συμφέροντα της εταιρείας ¨Μανάτος και Μανάτος¨ με την εκθυμη συμμετοχή και στήριξη της … Ελληνικής κυβέρνησης». Πάντα η Ελλάδα είχε τους Εφιάλτες της, τους οποίους τιμά, δοξάζει και ψηφίζει ο σάπιος ο λαός.
10. Συνεχίζοντας ο Σπύρου λέει στο ακροατήριό του της οδού Μασσαλίας: «Οι περισσότεροι που υπέγραψαν αυτή την επιστολή δεν είχαν τον απαραίτητο χρόνο για να μελετήσουν το ακριβές κείμενο και υπέγραψαν καλή τη πίστη, νομίζοντας ότι υπογράφουν για το συμφέρον της Ελλάδας, δεδομένου ότι η υπογραφή ζητήθηκε και δόθηκε τηλεφωνικά» προσθέτοντας: «Όταν διάβασα προσεκτικά την προτεινόμενη επιστολή που μου ζητούσαν να συνυπογράψω είπα μέσα μου: Ώρα καλή Μακεδονία μας»! Ασφαλώς και δεν δέχθηκα να υπογράψω… Είναι τόσο ωραία γραμμένη και τόσο υπέροχα εθνικοποιημένη η επιστολή, που αν δεν είσαι γνώστης των πραγμάτων και «γάτα» στα πολιτικά υπονοούμενα ποτέ δε θα καταλάβεις ότι με τη συνυπογραφή σου συμβάλλεις σε ΜΙΑ ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΟΜΩΣ, ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ» (σ.σ. Τα κεφαλαία δικά του).
11. Προϊόν αυτών των δολίων και προδοτικών ενεργειών της κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη υπήρξε τούτη η κορυφαία πράξη της προδοσίας όπως την αφηγήθηκε ο Κρις Σπύρου: «Τελικά η μάσκα έπεσε. Στις 7 Απριλίου 1993, επίσημα πια, με επιστολή προς το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., εν ονόματι της ελληνικής κυβέρνησης, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Μιχάλης Παπακωνσταντίνου ανήγγειλε ότι η Ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται τη συμβιβαστική πρόταση με την οποία τα Ηνωμένα Έθνη θα αναγνωρίσουν το νοτιότερο τμήμα της πρώην Γιουγκοσλαβίας ως νέο κράτος με την ονομασία «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Την ίδια μέρα, στις 7 Απριλίου 1993, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ψήφισε την αναγνώριση του νέου κράτους και φυσικά έτσι ψήφισε και η Ελλάδα»

Καταλήγει με οδύνη ο Ελληνοαμερικανός Πατριώτης: «Εκείνη την ημέρα ένα κομμάτι από την ελληνικότητά μου πέθανε», προσθέτοντας: «Αν σας ρωτήσει κανείς πότε αναγνωρίστηκε (γεννήθηκε) το πρώτο και μόνο μη ελληνικό κράτος με το όνομα «Μακεδονία» να του πείτε: Στις 7 Απριλίου 1993. Αν σας ρωτήσει πια ήταν η θέση της Ελλάδος να πείτε ότι ψήφισε υπέρ. Αν σας ρωτήσει πώς ψήφισε η Αμερική, να του πείτε και αυτή ψήφισε υπέρ. Αν σας ρωτήσει κανείς γιατί η Ελληνοαμερικανοί φίλοι του Μ. Κλίντον του ζήτησαν ν’ αλλάξει τη θέση που είχε πάρει στις 3 Οκτωβρίου 1992, να του πείτε: Γιατί η Ελληνική κυβέρνηση τους ζήτησε να το κάνουν»

12. Οι αποκαλύψεις του Κρις Σπύρου είναι τόσο αληθινές, τόσο πειστικές και τόσο εύγλωττες ώστε να μην υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι από τότε, από τον Απρίλιο του 1993 – με τις προηγηθείσες δόλιες ενέργειες της ιδιωτικής εταιρίας «Μανάτος και Μανάτος» παραχωρήθηκε ο όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια, με πρωταγωνιστή τον σούπερ – πατριώτη Κ. Μητσοτάκη, που άφησε πίσω του γυούς, κόρες και εγγόνια να κυβερνούν για «το καλό της Ελλάδας»!
13. Τελειώνοντας αυτό το οδυνηρό εθνικό αφήγημα, που μου στοίχισε 15 χρόνια εργασίας και πολύ χρήμα για την αγορά 5 εφημερίδων επί καθημερινής βάσεως, σκέφτομαι πόσο «αφελής» υπήρξα που νόμιζα ότι αυτά τα ντοκουμέντα θα βοηθήσουν και το σάπιο λαό και το σάπιο συμμοριακό πολιτικό σύστημα να δράσουν αναλόγως! Φρούδες ελπίδες.
14. Κλείνω, λοιπόν, αυτή την εθνική τραγωδία, μεταφέροντας εδώ κάποιες αράδες απ’αυτές που είχα χαράξει σχολιάζοντας τότε –στις 31 Ιουλίου του 2005, το κείμενο αυτό του Κρις Σπύρου: «Ο ¨υπερήφανος¨ ελληνικός λαός, γονατισμένος και κακομοίρης, στην πλειοψηφία του, ικετεύει κάποιες οικονομικές ενισχύσεις, από την Ε.Ε., και σφυρίζει αδιάφορα για τα εθνικά θέματα»

Τότε ο «κυρίαρχος» λαός, ενώ ήταν καταχρεωμένη η Ελλάδα, χειροκροτούσε τους εθνομειοδότες κυβερνήτες του προσέθετα:

«Είμαστε καταχρεωμένοι και «φυλακισμένοι»… τώρα θ’αρχίσει το μεγάλο σκούξιμο και το μεγάλο βογγητό του λαού. Για όσους δεν έκλεψαν, έρχονται μαύρες μέρες πάνω σε μαύρα άλογα» (οπ.π. σελ. 525).

Όμως, ενώ ο γράφων, πριν από δεκαετίες, προειδοποιούσε για τις μαύρες μέρες που έρχονται καλπάζοντας σε μαύρα άλογα, ταγοί και λαός βοσκούσαν αμέριμνοι στα λιβάδια των κομμάτων της εθνοκτονίας.

Τέλος, όποιοι δεν φοβούνται και δεν κρατάνε πισινή ας διαδώσουν τα κείμενα αυτά στους αδιάβαστους και ανιστόρητους πολιτικάντηδες.

Η Ελλάδα μπήκε ήδη στους δαντικούς κύκλους της κολάσεως.  

[1] Πωλείται στον «Πελασγό» – Ι. Γιαννάκενας, Χαρ. Τρικούπη 14, στην μισή τιμή.

[2] Πωλείται στον «Πελασγό» – Ι. Γιαννάκενας, Χαρ. Τρικούπη 14, στην μισή τιμή.

(Visited 408 times, 12 visits today)

 

Π. Παπαγαρηφάλλου

Ο Παναγιώτης Παπαγαρυφάλλου είναι πρόεδρος της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων από το 2009. Γεννήθηκε στη Λάρισα. Σ' αυτή την πόλη έζησε τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου. Ερχόμενος στην Αθήνα για σπουδές, αλλά και για λόγους καταδίωξης, θα σπουδάσει: Πολιτικές Επιστήμες, Νομικά, Κοινωνικές και Οικονομικές Επιστήμες. Στο διάστημα αυτών των χρόνων ανέπτυξε πλούσια φοιτητική συνδικαλιστική δράση στο χώρο των επιστημόνων, από τη θέση του αντιπροέδρου του Συλλόγου Πτυχιούχων της Παντείου Σχολής, της οποίας γίνεται επιστημονικός βοηθός το 1964 και απολύεται το 1967 λόγω κοινωνικών φρονημάτων. Το 1968 συλλαμβάνεται και αρνούμενος να υπογράψει "Δήλωση" αποκήρυξης του ΚΚΕ εκτοπίζεται για τρία χρόνια στο Παρθένι της Λέρου. Μετά τη μεταπολίτευση θα παραμείνει εκτός των πολιτικών κομμάτων. Η επιλογή αυτή επέδρασε αρνητικά, τόσο στην ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία όσο και στην κοινωνική αξιοποίηση των επιστημονικών του εφοδίων, και ιδιαίτερα στην τοπική αυτοδιοίκηση, τα οποία λεηλάτησαν διάφοροι άσχετοι κομματικοί. Το 1973 βραβεύεται από την Ακαδημία Αθηνών, σε μυστικό διαγωνισμό, για το πρωτότυπο ιστορικό του έργο γύρω από τους γεωργικούς και ναυτικούς συνεταιρισμούς, ενώ το 1991 βραβεύεται ξανά από την Ακαδημία για το συνολικό του έργο, το οποίο αφορά την τοπική αυτοδιοίκηση. Το 1976, ο Δήμος Αθηναίων τον βραβεύει για την επιστημονική και ερευνητική του προσφορά στην τοπική αυτοδιοίκηση και για τις προτεινόμενες λύσεις των προβλημάτων της. Το 1978 εκλέχτηκε άμισθος υφηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και εξ' αιτίας αυτής της εκλογής θα βρεθεί ανακρινόμενος στο 535 γραφείο του Υπουργείου Παιδείας ως "επικίνδυνος κομμουνιστής"! (Ιούλιος του '78). Το 1978 υπήρξε συνιδρυτής και διευθυντής του περιοδικού "Τοπική Αυτοδιοίκηση" το οποίο κυκλοφορεί ακόμη με άλλη διεύθυνση. Έκανε διαλέξεις και εισηγήσεις σε επιστημονικά συνέδρια και πρωτοστάτησε στην ίδρυση επιστημονικών εταιριών και κινήσεων όπως π.χ. της Εθνικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνος (1964), της εταιρείας Φίλων του Συνεργατισμού (1973) και της Κίνησης Ενεργών Πολιτών (1992), των οποίων διετέλεσε πρώτος γενικός γραμματέας. Δημοσίευεσε δεκάδες επιστημονικές εργασίες και εκατοντάδες άρθρα στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο για επιστημονικά, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα.

ethnikathemata.com