Γνωρίζουμε ότι τα παιδιά προτιμούν το άκουσμα της φωνής της μητέρας τους σε σχέση με εκείνη των ξένων.
Από την ανάπτυξή του στη μήτρα, το έμβρυο μέσω των ακουστικών οδών αισθάνεται τους ήχους και τις δονήσεις της μητέρας. Μετά τη γέννηση, το βρέφος μπορεί να ξεχωρίσει τη φωνή της μητέρας του δίνοντάς της μεγαλύτερη σημασία και μελετώντας περισσότερο τα όσα λέει σε σχέση με τις άλλες άγνωστες φωνές του περιβάλλοντός του.
Μια μελέτη του 2014 σε νεογνά βρέφη έδειξε ότι όταν ακούν ηχογραφημένη τη φωνή της μητέρας τη στιγμή που θηλάζουν μια πιπίλα, βελτιώνεται η ανάπτυξη των διατροφικών δεξιοτήτων του στόματος και συντομεύεται η παραμονή τους στο νοσοκομείο. Η φωνή της μητέρας μπορεί να γαληνεύει ένα παιδί όταν αυτό έχει άγχος, μειώνοντας τα επίπεδα της κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες και αυξάνοντας τα επίπεδα της οξυτοκίνης, της ορμόνης των κοινωνικών συναναστροφών.
Οι επιστήμονες έχουν χαρτογραφήσει τα σημεία που ενεργοποιεί η φωνή της μητέρας στον εγκέφαλο του βρέφους. Η φωνή της μητέρας ενεργοποιεί το πρόσθιο προμετωπιαίο φλοιό και την αριστερή οπίσθια κροταφική περιοχή πιο έντονα από ό, τι μια άγνωστη φωνή, δίνοντας έναυσμα στο βρέφος να αναλύσει την ομιλία και να την επεξεργαστεί.
Ενώ υπάρχουν δεδομένα πως η φωνή της μητέρας ασκεί επίδραση πάνω στα βρέφη και στα νήπια, τι συμβαίνει καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν; Ο νευροβιολόγος Daniel Abrams, της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ και οι συνεργάτες τους θέλησαν να απαντήσουν αυτό το ερώτημα χρησιμοποιώντας την μαγνητική τομογραφία (fMRI), μια τεχνική νευροαπεικόνισης που μετρά τη δραστηριότητα του εγκεφάλου με την ανίχνευση αλλαγών στη ροή του αίματος.
Οι ερευνητές εξέτασαν 24 παιδιά ηλικίας μεταξύ 7 και 12 χρονών, τα οποίοι είχαν φυσιολογικό δείκτη νοημοσύνης, δεν είχαν αναπτυξιακές διαταραχές και αναπτύχθηκαν κοντά στις βιολογικές τους μητέρες. Όσο ήταν στο μαγνητικό τομογράφο, τα παιδιά άκουγαν ηχογραφημένες λέξεις χωρίς νόημα και ειρμό από τις μητέρες τους και από άλλες γυναίκες. Οι ερευνητές επέλεξαν συγκεκριμένα λόγια χωρίς νόημα για να μην ενεργοποιηθούν τα κέντρα του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη σημασιολογία. Τα παιδιά ήταν σε θέση να ταυτοποιήσουν με ακρίβεια τη φωνή της μητέρας για περισσότερο από το 97% του συνολικού χρόνου και σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο.
Τι ξεχωριστό συνέβη όταν τα παιδιά αυτά ακούνε τη φωνή της μητέρας τους; Η ομάδα υπέθεσε ότι ακούγοντας τη φωνή της θα παρατηρήσουν μεγαλύτερη δραστηριότητα στις περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην αναγνώριση της φωνής και στην επεξεργασία του λόγου. Αλλά αυτό που οι επιστήμονες διαπίστωσαν ήταν ακόμη πιο αξιοσημείωτο. Η φωνή της μητέρας ενεργοποιεί ένα ευρύ φάσμα δομών του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένων της αμυγδαλής, η οποία ρυθμίζει το συναίσθημα, του επικλινή πυρήνα και του μέσου προμετωπιαίου φλοιού, που είναι μέρος του κυκλώματος ανταμοιβής, και την περιοχή της ατρακτοειδής περιοχής προσώπων, η οποία επεξεργάζεται οπτικές πληροφορίες των προσώπων των άλλων. Αυτό το μοτίβο εγκεφαλικής δραστηριότητας μπορεί να παρομοιαστεί με ένα νευρωνικό αποτύπωμα, όπου η φωνή της μητέρας προκαλεί συγκεκριμένες δραστηριότητες στον εγκέφαλο του παιδιού της.
Η έρευνα δεν σταματά εκεί. Η ομάδα διαπίστωσε ότι όσο περισσότερες νευρικές συνδέσεις σχηματίζονταν στις περιοχές του εγκεφάλου που ταυτοποιούσαν τις φωνές των άλλων και στις περιοχές που σχετίζονται με τη διάθεση, την ανταμοιβή και την οπτική επεξεργασία του προσώπου, τόσο περισσότερο κοινωνικοποιείται ένα παιδί. Με άλλα λόγια, το νευρωνικό αποτύπωμα της φωνής της μητέρας εντός του εγκεφάλου του παιδιού, μπορεί να προβλέψει την ικανότητα αυτού του παιδιού να κάνει κοινωνικές σχέσεις.
Αν αυτό το νευρικό αποτύπωμα θεωρείται ένας βιοδείκτης στο μυαλό ενός παιδιού, θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε διαφορετικά τα παιδιά με διαταραχές στις κοινωνικές τους επαφές, όπως αυτά που έχουν αυτισμό; Και πώς επιδρά αυτό το νευρικό αποτύπωμα στην εφηβεία και στην ενήλικη ζωή μας:
Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα παραμένουν άγνωστες, αλλά είναι πλέον επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι οι περισσότεροι από μας φέρουμε τη φωνή της μητέρας στα νευρωνικά μοτίβα του εγκεφάλου μέσω των παραμυθιών, των συνομιλιών και των διάφορων ακουσμάτων που είχαμε από αυτή, ακόμα και πριν τη γέννησή μας, πράγμα που μας προσδιορίζει με μοναδικό τρόπο, επιτρέποντας τη συναισθηματική ανάπτυξη και την κοινωνική επικοινωνία κατά την παιδική ηλικία και, κατά πάσα πιθανότητα, σε όλη μας τη ζωή.
πηγή : share24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου