Ο Τάφος του ανθρώπου που έσωσε κυριολεκτικά από βέβαιο θάνατο και σφαγή τον ίδιο τον Μέγα Αλέξανδρο, όχι μόνον έχει βρεθεί, αλλά “κρύβεται” και αποσιωπάται από το Υπουργείο Πολιτισμού και την Κυβέρνηση, στα πλαίσια της μεθοδευμένης από καιρό παράδοσης της ελληνικής ονομασίας “Μακεδονία” στα Σκόπια!
Κάτι παρόμοιο άλλωστε συνέβη και στην Αμφίπολη, για να ξεχαστεί και να μην τροφοδοτεί την εθνική συνείδηση, μνήμη, περηφάνια και αντίσταση του Ελληνισμού!
Ο μεγάλος Μακεδονικός Τάφος του Σωματοφύλακα, κατά την αρχική ανασκαφή του από επάνω –
ξεχωρίζει η θολωτή οροφή του νεκρικού θαλάμου και πιο πίσω η υψηλότερη διώροφη πρόσοψη
ξεχωρίζει η θολωτή οροφή του νεκρικού θαλάμου και πιο πίσω η υψηλότερη διώροφη πρόσοψη
Ο μεγάλος, διθάλαμος Μακεδονικός Τάφος του Σωματοφύλακα του Μεγάλου Αλεξάνδρου,βρέθηκε τυχαία το 1954 στα Λευκάδια Νάουσας, πάνω στον αρχαίο δρόμο που ένωνε την Μίεζα με την Πέλλα και ανασκάφηκε από τον δραστήριο Αρχαιολόγο και μετέπειτα Καθηγητή Φώτιο Πέτσα (από την Αρίστη Ζαγοροχωρίων), για να διαπιστωθεί δυστυχώς πως ήταν συλημένος, αλλά παρόλα αυτά μοναδικός και απόλυτα εντυπωσιακός, μεγαλόπρεπος και επιβλητικός, με απρόσμενες και καθηλωτικές εκπλήξεις!
Ο μεγάλος Μακεδονικός “Τάφος της Κρίσεως” στα Λευκάδια (αρχαία Μίεζα) της Νάουσας, Μακεδονία
Πρόκειται για τον λεγόμενο “Τάφο της Κρίσεως” στην αρχαία Μίεζα της Μακεδονίας, ίσως τον ωραιότερο και επιβλητικότερο Τάφο που έχει βρεθεί ποτέ στην Ελλάδα, με διώροφη πρόσοψη, ζωφόρο με μάχη Ελλήνων κατά των Περσών, μετόπες με μάχη Κενταύρων και Λαπιθών και τέσσερις ζωγραφιστές μορφές (τοιχογραφίες) πλάι στην είσοδο του τάφου με τους ημικίονες!
Σχεδιαστική αναπαράσταση του μεγάλου, διώροφου Μακεδονικού Τάφου της Μίεζας
Πρώτος από αριστερά όπως βλέπουμε είναι ο νεκρός του τάφου, δίπλα του ο ψυχοπομπόςΕρμής με το χαρακτηριστικό κηρύκειο που τον καλεί με το δεξί του χέρι να τον οδηγήσει στον κάτω κόσμο, όπου τον περιμένουν οι άλλοι δύο της ζωγραφιστής συντροφιάς, ο Αιακός και ο Ραδάμανθυς, οι Κριτές του κάτω κόσμου, που αποφαίνονταν για το εάν πάει κάποιος στις ευφρόσυνες νήσους των Μακάρων ή στον φρικτό Τάρταρο! Ο Αιακός έκρινε όσους προέρχονταν από την Ευρώπη και ο Ραδάμανθυς όσους προέρχονταν από την Ασία. Σε περίπτωση αμφιβολίας ή διαφωνίας τους, παρενέβαινε ο Μίνωας ως τελικός κριτής, που παραλείπεται εδώ.
Από αυτήν ακριβώς την σπάνια και μοναδική στον κόσμο απεικόνιση της Κρίσεως του νεκρού,ο μεγάλος Μακεδονικός Τάφος των Λευκαδίων (αρχαία Μίεζα) ονομάστηκε “Τάφος της Κρίσεως“! Μέχρι την αποκάλυψη την αληθινής ταυτότητάς του, που φαίνεται πως έφτασε πια οριστικά…
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ “ΓΡΟΘΙΑ” ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ
Πώς ξέρουμε όμως ότι οι δυο (στα δεξιά όπως βλέπουμε της εισόδου) μορφές είναι οι δύο Κριτές του κάτω κόσμου; Μα από τα ονόματα τα οποία είναι γραμμένα από πάνω τους εδώ και 2.300 χρόνια: “—ΚΟΣ” – “ΡΑΔΑΜ-ΝΘΥΣ”!
Άρα υπάρχουν στον συγκλονιστικό αυτόν Μακεδονικό Τάφο ελληνικές επιγραφές, που αποδεικνύουν περίτρανα για μια ακόμη φορά την ελληνικότητα και την μοναδικότητα της Μακεδονίας, της μίας και μόνης και αιώνια ελληνικής και αποτελούν “χαστούκι” σε όλους τους παραχαράκτες της Ιστορικής Αλήθειας και τον ίδιο τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ (όπως και τη συνένοχη ΝΔ της Σύνθετης Ονομασίας) που πρόδωσαν έναν ολόκληρο λαό, μια τεράστια Ιστορία, μια μοναδική και αμύθητη πολιτισμική κληρονομιά, που σημάδεψε ευεργετικά ολόκληρο τον κόσμο, με Μέγα Φίλιππο και Μέγα Αλέξανδρο και την διάσημη Ελληνιστική Περίοδο! Όλα αυτά που ζωντανεύει ενωτικά και δυναμικά το ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ του Ελληνισμού που δεν παραδίδεται, δεν παραδίδει, αλλά συνεχίζει, αντιστέκεται και δημιουργεί αστείρευτα και ασταμάτητα, περνώντας μέσα από θύελλα και φωτιά!
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΝΕΚΡΟΣ;
Για τον Ερμή με το κηρύκειο και τους Αιακό και Ραδάμανθυ με τις ελληνικές επιγραφές, ξεκαθάρισε απολύτως όπως είδαμε η ταυτότητά τους και απομένει λοιπόν να προσδιοριστεί πλέον η ταυτότητα του ίδιου του νεκρού, που από την παράσταση και μόνον της Κρίσεως φαίνεται πως ήταν ευσεβής, ενάρετος και επιφανής και γι΄ αυτό προσδοκούσε την θετική κρίση των δύο Κριτών, ώστε να συνεχίσει τη ζωή του στις Νήσους των Μακάρων, όπου αναπαύονταν όλοι οι σπουδαίοι άνδρες και ήρωες και σοφοί! Αυτό όμως προϋπέθετε μια στάση ζωής και άρα μιαπαιδεία υψηλή, που μόνο κοντά στον Αριστοτέλη θα μπορούσε να αποκτήσει! Πολύ περισσότερο που ο Αριστοτέλης ήλθε και δίδασκε τον Αλέξανδρο και τους Εταίρους πλάι στον τάφο του νεκρού, εκεί ακριβώς στην αρχαία Μίεζα!
 |
| Η “φωτογραφική” απεικόνιση του Πευκέστα |
Ο εικονιζόμενος νεκρός, όπως φανερώνει η τοιχογραφία, είναι Πολεμιστής και μάλιστα με θώρακα, αρχοντικά ρούχα και χλαμύδα, φέρει κοντάρι στο δεξί του χέρι, ενώ μοιάζει να κρατά σπαθί στο αριστερό. Δεν είναι δηλαδή ένας απλός στρατιώτης, αλλά ένας ανώτατος Αξιωματικός, ένας Στρατηγός πιθανότατα, ο οποίος είχε επιστρέψει με μεγάλο πλούτο από τους Περσικούς Πολέμους και γι΄ αυτό είχε και την πολύ δαπανηρή ικανότητα να χτίσει έναν τέτοιο μοναδικό και μεγαλόπρεπο τάφο, ανώτερο από εκείνον του Βασιλιά Φιλίππου Β΄!
Ο “μεγάλος Τάφος των Λευκαδίων ή της Κρίσεως” χρονολογήθηκε από τους αρχαιολόγους στα τέλη 4ου με αρχές του 3ου αι. π.Χ., (περί το 300 π.Χ.), στα χρόνια δηλαδή των Επιγόνων, μετά το τέλος άρα των Περσικών Πολέμων και τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323 π.Χ.)!
Κάτοψη και τομές του μεγάλου Μακεδονικού Τάφου των Λευκαδίων
Συνδυάζοντας όλα τα παραπάνω, είναι εύκολο κανείς να καταλήξει ότι ο επιφανής νεκρός του μεγάλου Μακεδονικού Τάφου των Λευκαδίων, της αρχαίας Μίεζας, είναι ο θρυλικός Σωματοφύλακας του Μεγάλου Αλεξάνδρου Πευκέστας, ο οποίος ακριβώς καταγόταν από την αρχαία Μίεζα και ο πατέρας του λεγόταν επίσης Αλέξανδρος! Ένας διάσημος, θρυλικός άνδρας, που τον ήξεραν τόσο πολύ όλοι, ώστε ήταν περιττό να γράψουν το όνομά του στην τοιχογραφία…
Ο Πευκέστας συνόδευε πάντα τον Μεγαλέξανδρο, κρατώντας μπροστά από τον στρατό την περίφημη Ασπίδα του Αχιλλέα, την οποία είχαν πάρει από τον Ναό της Αθηνάς στην Τροία για να τους προστατεύει στις μάχες! Μην ξεχνούμε άλλωστε πως ο Αχιλλέας ήταν ο ήρωας – πρότυπο για τον Αλέξανδρο.
ΤΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ ΤΟΥ ΠΕΥΚΕΣΤΑ
Ο Πευκέστας απόκτησε μεγάλη φήμη και πλούτο, χάρη στην μέχρι αυτοθυσίας υπεράσπιση και διάσωση του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη χώρα των Μαλλών (ανάμεσα Ινδία και Πακιστάν) από βέβαιο θάνατο και σφαγή, όταν μόνος του, μαζί με τον Λεοννάτο και τον Αβρέα, κατάφεραν να συγκρατήσουν χιλιάδες μανιασμένους εχθρούς μέσα στην Ακρόπολη των Μαλλών το 325 π.Χ., όπου βρέθηκαν ολομόναχοι και εγκλωβισμένοι με τον Αλέξανδρο! Αποκομμένοι από τον υπόλοιπο ελληνικό στρατό μας! Ο Αλέξανδρος πληγώθηκε τότε κατάστηθα και πολύ βαριά, χάνοντας πολύ αίμα, λιποθύμησε από την αιμορραγία και ο Πευκέστας τον σκέπασε σωτήρια με την Ασπίδα του Αχιλλέα, δίνονταςμάχη ζωής και θανάτου μαζί με τον Λεοννάτο, δύο εναντίον χιλιάδων φανατισμένων εχθρών, ενώ ο Αβρέας είχε ήδη σκοτωθεί από εχθρικό βέλος στο μάτι:
“Ἐν τούτῳ δὲ Πευκέστας τε καὶ ὁ διμοιρίτης Ἀβρέας καὶ ἐπ᾽ αὐτοῖς Λεοννάτος, οἳ δὴ μόνοι ἔτυχον πρὶν ξυντριβῆναι τὰς κλίμακας ἀναβεβηκότες ἐπὶ τὸ τεῖχος, καταπηδήσαντες καὶ αὐτοὶ πρὸ τοῦ βασιλέως ἐμάχοντο. καὶ Ἀβρέας μὲν ὁ διμοιρίτης πίπτει αὐτοῦ τοξευθεὶς ἐς τὸ πρόσωπον, Ἀλέξανδρος δὲ βάλλεται καὶ αὐτὸς διὰ τοῦ θώρακος ἐς τὸ στῆθος τοξεύματι ὑπὲρ τὸν μαστόν, ὥστελέγει Πτολεμαῖος ὅτι καὶ πνεῦμα ὁμοῦ τῷ αἵματι ἐκ τοῦ τραύματος ἐξεπνεῖτο. [6.10.2] ὁ δέ, ἔστε μὲν ἔτι θερμὸν ἦν αὐτῷ τὸ αἷμα, καίπερ κακῶς ἔχων ἠμύνετο· πολλοῦ δὲ δὴ τοῦ αἵματος καὶ ἀθρόου οἷα δὴ ξὺν πνεύματι ἐκρυέντος, ἴλιγγός τε αὐτὸν καὶ λειποψυχία κατέσχε καὶ πίπτει αὐτοῦ ἐπὶ τὴν ἀσπίδα ξυννεύσας. Πευκέστας δὲ περιβὰς πεπτωκότι καὶ ὑπερσχὼν τὴν ἱερὰν τὴν ἐξ Ἰλίου ἀσπίδα πρὸ αὐτοῦ [εἶχε], καὶ Λεοννάτος ἐς τὰ ἐπὶ θάτερα, οὗτοί τε βάλλονται ἀμφότεροι καὶ Ἀλέξανδρος ἐγγὺς ἦν ἤδη ὑπὸ τοῦ αἵματος ἐκλιπεῖν”… Αρριανός, Βιβλίο 6, 10, 1-2 (δείτε πιο κάτω την πλήρη και ολοκληρωμένη περιγραφή της συγκλονιστικής σκηνής)
Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΙΜΑ ΤΟΝ ΠΕΥΚΕΣΤΑ
Ο Αλέξανδρος αργότερα, αφού σώθηκε και γιατρεύτηκε, στεφάνωσε τον Πευκέστα με χρυσό στεφάνι, πρώτον ανάμεσα σε όλους τους διακριθέντες στρατιωτικούς της Αυτοκρατορίας,ανταμείβοντας τον με την ύψιστη αυτή τιμή ενώπιον όλων για την αφοσίωση και την αυτοθυσία του και ονομάζοντάς τον μάλιστα και επίσημα Σωματοφύλακά του, τον όγδοο στη σειρά, μαζί με τον Λεοννάτο του Αντέου, Ηφαιστίωνα του Αμύντορος, Λυσίμαχο του Αγαθοκλέους, Αριστόνουτου Πεισαίου από την Πέλλα, Περδίκκα του Ορόντου από την Ορεστίδα, Πτολεμαίο του Λάγου καιΠείθωνα του Κρατεύα από την Εορδαία!
Του έδωσε επίσης μετέπειτα και την Σατραπεία της Περσίας, όπου ο Πευκέστας υιοθετώντας την τακτική του Αλέξανδρου πλησίασε τους Πέρσες, έμαθε περσικά και σεβάστηκε τον τρόπο ζωής τους, κάνοντάς τους χαρούμενους και άρα πιο υπάκουους, ειρηνικούς και πρόθυμους, ενώ μετέπειτα κράτησε χαμηλούς τόνους στις συγκρούσεις των Επιγόνων, προσβλέποντας στη μέλλουσα ζωή, όπου προσδοκούσε ίσως να ξανασυναντήσει τον αγαπημένο του βασιλιά Αλέξανδρο…
Σημειώνουμε ακόμη πως ο Πευκέστας υπήρξε και Τριήραρχος κατά την κάθοδο του Ινδού, διοικώντας μια τριήρη, ενώ ήταν ένας από εκείνους που προσεύχονταν ολονύχτια στη Βαβυλώνα τις κρίσιμες ώρες του Ιουνίου του 323 π.Χ. για την θεραπεία του Αλέξανδρου, που έφευγε για το μεγάλο, αιώνιο ταξίδι…
ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΚΟΤΤΑΡΙΔΗ
 |
| Ο Ερμής του Τάφου |
Όλα τα παραπάνω βέβαια για την ταυτότητα του νεκρού του μεγάλου Μακεδονικού “Τάφου της Κρίσεως” ήταν και είναι μέχρι τώρα λογικές υποθέσεις, αλλά έλειπε πάντα η επίσημη επιβεβαίωση των Αρχαιολόγων, οι οποίοι είναι υπερβολικά προσεκτικοί, φοβούμενοι το “λάθος” και την πρώιμη “χλεύη” ή και ζηλοτυπία των συναδέλφων τους… Είναι άλλωστε γνωστό τι πέρασε ο Ανδρόνικος μιλώντας για τον Τάφο του Φιλίππου Β΄ στις Αιγές ή η Κατερίνα Περιστέρη για την εκπληκτική ανασκαφή της Αμφίπολης…
Όμως τώρα πια, υπάρχει αυτή η ρητή επιβεβαίωση, που αλλάζει τα δεδομένα και συγκλονίζει, δείχνοντας πως εκεί πραγματικά ήταν θαμμένος ο φοβερός Σωματοφύλακας που έσωσε τον ίδιο τον Μέγα Αλέξανδρο, τον μεγαλύτερο Στρατηλάτη και Εκπολιτιστή του αρχαίου κόσμου, τον βασιλιά της Μακεδονίας μας και Αρχιστράτηγο όλων των Ελλήνων στην εκστρατεία κατά των Περσών!
Το υπό ίδρυση ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ του Ελληνισμού, κατάφερε μάλιστα να εντοπίσειαποσπάσματα από δύο διαφορετικά βίντεο, στα οποία η ίδια η Δντρια Αρχαιοτήτων Ημαθίας και Πέλλας (ΙΖ’ ΕΠΚΑ) Δρ Αγγελική Κοταρρίδη και Διευθύντρια ταυτόχρονα των Αρχαιολογικών Μουσείων Αιγών και Πέλλας, ομολογεί επιτέλους, σε ανύποπτο χρόνο, αυτό που γράφεται και ψιθυρίζεται επί χρόνια, ότι δηλαδή ο Μακεδονικός “Τάφος της Κρίσεως” στα Λευκάδια Νάουσας, είναι ο Τάφος του Πευκέστα, του περίφημου Σωματοφύλακα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος έσωσε με απίστευτο ηρωισμό και αυτοθυσία τη ζωή του Έλληνα Στρατηλάτη στους Μαλλούς, στην Νοτιοανατολική Πενταποταμία (Πουντζάμπ) παρά τον Ινδό και τον Ακεσίνη (Τζενάμπ) ποταμό, ανάμεσα σε Ινδία και Πακιστάν!
Ιδού τα βίντεο – ντοκουμέντα: το πρώτο είναι από εκδήλωση για τον Αριστοτέλη και τον Αλέξανδρο στη Νάουσα στις 23 Οκτωβρίου 2017 (πηγή Verianet) και το δεύτερο από ξενάγηση της Κοτταρίδη στο Ανάκτορο των Αιγών στις 3 Ιουνίου 2018 (πηγή Πληροφοριοδότης)!
ΕΞΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΣΙΩΠΗΣ
Από την ανακάλυψη του Τάφου (1954) ως την αναστήλωσή του (1998), χρειάστηκε να περάσουν 44 έτη… Από την ανακάλυψη πάλι (1954) ως σήμερα (2019), έχουν περάσει 65 ολόκληρα χρόνια σιωπής και απόκρυψης της διεθνούς δημοσιοποίησης της συγκλονιστικής ταυτότητας του Τάφου, που είναι ο Τάφος του σωτήρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Ο Μακεδονικός Τάφος του Σωματοφύλακα και Στρατηγού Πευκέστα!
ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ
Η αρχαιολογική λοιπόν αλήθεια, την οποία ομολογεί σε ανύποπτο χρόνο δις και η ίδια η Κοτταρίδη, Διευθύντρια της ΙΖ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, δεν έχει περάσει μετά από 65 ολόκληρα χρόνια στο Υπουργείο Πολιτισμού! Ούτε καν αναφέρεται ο Πευκέστας, που αποσιωπάται πλήρως, ούτε καν είναι ανοικτός για επίσκεψη ο επιβλητικός Μακεδονικός Τάφος σε συνεχή καθημερινή βάση, παρά μόνο με ραντεβού… (δείτε εδώ)
Και όμως, η διεθνοποίηση του εκπληκτικού τάφου και η σύνδεσή του με τον σωτήρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου Πευκέστα, έφτανε για να δημιουργήσει έναν νέο παγκόσμιο φιλελληνικό “σεισμό”, φέρνοντας επιπρόσθετα εκατομμύρια ξένων τουριστών στην Ελλάδα,δείχνοντας παράλληλα σε όλο τον πλανήτη ποια είναι επιτέλους η αληθινή και μόνη Μακεδονία!
“Αυτονόητα” πράγματα, που ήδη κάνει και θα συνεχίσει το ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ μόλις έλθει στην εξουσία, μαζί με την παράλληλη διεθνή ανάδειξη της Αμφίπολης και των μυστηρίων της, έως και του τελευταίου κόκκου χώματος της Μακεδονίας τής μίας και μόνης και αιώνιας ελληνικής!
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ “ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ” ΤΩΝ BODYGUARDS ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Η διεθνής είδηση μάλιστα ότι βρέθηκε στην Μακεδονία, στη βόρεια Ελλάδα, ο τάφος του θρυλικού Σωματοφύλακα του Μεγάλου Αλεξάνδρου που έσωσε κυριολεκτικά τη ζωή του αξεπέραστου Έλληνα Βασιλιά, σε μία πρωτόγνωρη, καυτή, τιτάνια μάχη στα σύνορα της Ινδίας το 325 π.Χ., θα προκαλούσε “τσουνάμι” επισκέψεων των Σωματοφυλάκων όλου του κόσμου, των ανδρών του Ειδικών Δυνάμεων, των Στρατιωτικών και Αστυνομικών, ενώ θα ενέπνεε ακόμη και το Χόλυγουντ! Το όνομα του Πευκέστα, θα γινόταν παγκόσμιο σύμβολο αφοσίωσης και αυτοθυσίας! Ο υπέρτατος τίτλος τιμής των “Bodyguards” όλου του κόσμου!
Και αυτό ακριβώς κάνει το ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ σήμερα, διεθνοποιώντας την συγκλονιστική εύρεση! Καλώντας όλους τους Έλληνες, τα Σχολεία, τα Πανεπιστήμια, όλους τους Φιλέλληνες και τους εκατομμύρια τουρίστες και φίλους της Ελλάδας, να επισκεφθούν τον πιο συγκλονιστικό Μακεδονικό Τάφο του θρυλικού Πευκέστα, διαπιστώνοντας με τα μάτια τους ποια είναι και ποιανών είναι η Μακεδονία, την οποία κάποιοι αμαθείς και άθεοι ηγετίστοι και σταλινίσκοι, σφετεριστές της Ελληνικής Δημοκρατίας και Ιστορίας, τύραννοι αληθινοί του λαού και της πατρίδας, συνεπικουρούμενοι από την ανύπαρκτη και συνένοχη Αντιπολίτευση της ΝΔ, την παραδίδουν στο τιτοϊκό κρατίδιο των Σκοπίων!
Και αυτό ακριβώς κάνει το ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ σήμερα, διεθνοποιώντας την συγκλονιστική εύρεση! Καλώντας όλους τους Έλληνες, τα Σχολεία, τα Πανεπιστήμια, όλους τους Φιλέλληνες και τους εκατομμύρια τουρίστες και φίλους της Ελλάδας, να επισκεφθούν τον πιο συγκλονιστικό Μακεδονικό Τάφο του θρυλικού Πευκέστα, διαπιστώνοντας με τα μάτια τους ποια είναι και ποιανών είναι η Μακεδονία, την οποία κάποιοι αμαθείς και άθεοι ηγετίστοι και σταλινίσκοι, σφετεριστές της Ελληνικής Δημοκρατίας και Ιστορίας, τύραννοι αληθινοί του λαού και της πατρίδας, συνεπικουρούμενοι από την ανύπαρκτη και συνένοχη Αντιπολίτευση της ΝΔ, την παραδίδουν στο τιτοϊκό κρατίδιο των Σκοπίων!
Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Να πώς περιγράφει ο Χρήστος Ζαλοκώστας την κυριολεκτικά “κινηματογραφική”, δραματική και συγκλονιστική σκηνή της διάσωσης του Μ. Αλεξάνδρου από τον Πευκέστα και τον Λεοννάτο, κόβοντας την ανάσα (“Μέγας Αλέξανδρος”, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, σελ. 209 – 213) :
“Πολεμώντας εναντίον αφάνταστου φανατισμού προχωρούσε ο στρατός στη χώρα των Μαλλώνκαι πολιόρκησε την πρωτεύουσά τους που είχε οχυρώτατη ακρόπολη. Αυτή η πολιορκία έμεινε ιστορική. Ο Αλέξανδρος με τον μισό στρατό και ο Περδίκκας με την φάλαγγα, άρχισαν από δυο μεριές την έφοδο και πέτυχαν, με την πρώτη ορμή, να μπουν στην κάτω πόλη, ενώ οι εχθροί κλείνονταν στην ακρόπολη. Το έργο της πολιορκίας φαινόταν δύσκολο και ο Περδίκκας έκρινε πως έπρεπε τις νύχτες με λαγούμια να υπονομεύουν το τείχος, όσο να το κομματιάσουν. Έτσι άφησε πίσω τις σκάλες, άχρηστες για την ώρα. Μα τον βασιλιά τον είχε πυρώσει η άψη της μάχης. Μάταια έπεσε στα πόδια του ο Έλληνας μάντης Δημοφών για να τον εμποδίσει, προλέγοντας συμφορά. Ενώ ήξερε ο Αλέξανδρος πως το μέλλον της αυτοκρατορίας κρεμόταν από τη ζωή του, αδιαφορούσε την ώρα του αγώνα. Μέσα του ξυπνούσαν τ’ άγρια ένστικτα μιας βασιλικής ράτσας που εδώ και χίλια χρόνια, από τον καιρό του Αχιλλέα, δεν έκανε τίποτ’ άλλο παρά να πολεμά. Άρπαξε μια σκάλα που βρέθηκε πρόχειρη, την έστησε μόνος του στο τείχος και, κρατώντας την ασπίδα πάνω από το κεφάλι, πλησίασε τις επάλξεις. Πίσω του ερχόταν ο Πευκέστας, αυτός που τον ακολουθούσε παντού με την ιερή ασπίδα του Αχιλλέα, και ο σωματοφύλακάς του ο Λεοννάτος, συγγενής του από τη γιαγιά Ευρυδίκη.
Για να καβαλήσει το τείχος ο Αλέξανδρος, σκότωσε με το σπαθί τον πρώτο αντίπαλο που βρέθηκε μπροστά του, και πέταξε κάτω τρεις άλλους. Ο Λεονάτος κι ο Πευκέστας στάθηκαν δίπλα του, ενώ πίσω τους ανέβαινε ένας βετεράνος, ο διμοιρίτης Αβρέας. Αυτοί οι τέσσερις καθάρισαν τις επάλξεις. Κανένας Μαλλός δεν τολμούσε να τους πλησιάσει, όμως τι στόχο παρουσίαζε ο βασιλιάς τη λαμπρή πανοπλία και το γνωστό σ’ όλη την Ασία άσπρο του λοφίο. Βροχή έπεφταν τα βέλη πάνω τους, αλλά οι ασπίδες τούς προστάτευαν, και κανένα βέλος, κατά θεία συγκυρία, δεν τους πέτυχε.
Οι Μακεδόνες βλέποντας τον βασιλιά τους να κινδυνεύει,όρμησαν πολλοί μαζί ν΄ ανέβουν κοντά του από την μοναδική σκάλα, μα την έσπασαν με το υπερβολικό βάρος τους. Κανένας πια δεν μπορούσε να βοηθήσει τον Αλέξανδρο και οι φίλοι του φώναζαν να πηδήσει πίσω. Τότε είδαν οι στρατιώτες με φρίκη τούτο το ανέλπιστο – είδαν τον βασιλιά τους να πετιέται μέσα στην ακρόπολη, ακολουθούμενος από τους τρεις πιστούς συντρόφους.Λύσσα έπιασε τους φαλαγγίτες από κάτω. Άλλοι έτρεχαν να φέρουν σκάλες, άλλοι προσπαθούσαν να σκαρφαλώσουν με τα νύχια το πλίθινο τείχος, μερικοί έμπηγαν πασσάλους, κι ανέβαιναν με δυσκολία, πολλοί πατούσαν στους ώμους των άλλων και με ανθρώπινες πυραμίδες ζητούσαν να πλησιάσουν τον βασιλιά τους, ενώ χιλιάδες άλλοι, τρελοί να νιώθουν μονάχο ανάμεσά στους Ινδούς τον αγαπημένο ηγέτη,έσπρωχναν με τις γερές πλάτες τους να σπάσουν μια χάλκινη πόρτα, λες και δεν κινδύνευε η ζωή του Αλέξανδρου, αλλά η δική τους. Ωστόσο όλες αυτές οι προσπάθειες αργούσαν πολύ να δώσουν βοήθεια, την ώρα που η ζωή του Αλέξανδρου παιζόταν στα δευτερόλεπτα.
Ο ατρόμητος βασιλιάς, με υπεράνθρωπη προσπάθεια, στηρίζοντας τη ράχη στον τοίχο, σπάθιζε δεξιά – ζερβά τους Ινδούς όσους τολμούσαν να πλησιάσουν. Σφάζει έναν τρεις πήχες αψηλό που φάνταζε αρχηγός τους, άλλον σουβλίζει με το σπαθί πέρα – πέρα, άλλους ξεκάνουν οι σύντροφοί του ενώ οι Ινδοί τους ρίχνουν αδιάκοπα. Ένα βέλος πετυχαίνει τον Αβρέα στο μάτι και τον αφήνει στον τόπο. Οι εχθροί φωνάζουν από τη χαρά τους, και πλησιάζουν για να τοξεύουν από κοντά.Ένας χειροδύναμος ρίχνει βέλος που πληγώνει τον Αλέξανδρο κατάστηθα, αφού διαπέρασε την ασπίδα του. Ο βασιλιάς από τη βράση του αγώνα δεν κατάλαβε τη σοβαρότητα της λαβωματιάς κι εξακολούθησε ν’ αμύνεται, αλλά χάνει τόσο αίμα που διαμιάς χλωμαίνει, ο νους τους σκοτίζεται και σε λίγο, χωρίς να πει λέξη, σωριάζεται λιπόθυμος καταγής. Ο Πευκέστας τον σκεπάζει με την μεγάλη ασπίδα του Αχιλλέα και τον προστατεύει, αυτός από δεξιά, ο Λεοννάτος αριστερά, μη αφήνοντας κανένα να πλησιάσει. Οι δικές τους ασπίδες έχουν γεμίσει βέλη και μοιάζουν σα σκαντζόχοιροι. Αδύνατο να κρατηθούν ζωντανοί περισσότερο από ελάχιστα λεπτά, έτσι ως τοξεύονται από χιλιάδες Ινδούς, που ωρύονται σαν αγρίμια. Όμως αυτά τα ξενόφωνα ουρλιαχτά κάνουν τους Μακεδόνες να πιστέψουν πως τους σκότωσαν τον Αλέξανδρο. Με υπεράνθρωπη προσπάθεια, ολόκληρος ο στρατός ρίχνει το βάρος του και πιέζει το πλίνθινο τείχος ωσότου, δίπλα στη χάλκινη πύλη, ανοίγεται χάλασμα, απ’ όπου χυμούν μέσα οι φαλαγγίτες και σαρώνουν ό,τι βρεθεί μπροστά τους….
…Άμα ελευθερώθηκε ο Πευκέστας, τραυματισμένος κι αυτός, ξαπλώνει ανάσκελα το βασιλιά και δοκιμάζει να βγάλει από την πληγή το βέλος, αλλά το αγκίστρι του ήταν σφηνωμένο στο στέρνο και δεν καταφέρνει να το κουνήσει. Από τον πόνο συνέρχεται ο Αλέξανδρος και παρακαλεί ν΄ ανοίξουν την πληγή με σπαθί, μα κανένας δεν τ’ αποφασίζει. Τότε τραβά ο ίδιος από τη ζώνη το ξιφίδιο και αρχίζει να σκαλίζει γύρω τη λαβωματιά, μα το χέρι του ατονεί και σταματά. Διατάζει όσους τον περιστοιχίζουν, να πάψουν την κλαψούρα και να τον απαλλάξουν από το βέλος. Το πετυχαίνει ο στρατηγός Περδίκκας, αλλά, μόλις βγάζει το βέλος ξεσπά δυνατή αιμορραγία και ο Αλέξανδρος λιποθυμά ξανά.
Τότε πρόστρεξε ο περίφημος χειρουργός από την Κω Κριτόβουλος, εκείνος που έβγαλε το βέλος από το μάτι του Φιλίππου του Β΄ κατά την πολιορκία της Μεθώνης. Βρήκε τον Αλέξανδρο ετοιμοθάνατο. Τον μετέφερε προσεκτικά στη σκηνή του κι άρχισε να τον χειρουργεί.
Πολλές μέρες πέρασαν και ο γιατρός αμφέβαλε αν θα ζούσε. Στο στρατόπεδο πίστευαν το χειρότερο και πολλοί έκλαιγαν. Τους βασάνιζε η σκέψη πως άμα μάθαιναν οι νικημένοι λαοί ότι ξεψύχησε ο τρομερός βασιλιάς – θεός, τον μόνο που φοβούνταν, θα επαναστατούσαν.
Μόνον ύστερα από ένα εξαήμερο δήλωσε ο γερο – χειρουργός πως ο Αλέξανδρος είχε ξεφύγει τον κίνδυνο, μα οι στρατιώτες δεν το πίστεψαν. Φαντάστηκαν ότι πιάνονται οι στρατηγοί ποιος θα τον διαδεχτεί και καθυστερούσαν ν’ αναγγείλουν το θάνατο. Σηκώθηκε τότε στον καταυλισμό μεγάλη αταξία. Έτσι βιάστηκε ο Αλέξανδρος να μετακινηθεί πάνω στην τριήρη του για να τον δει ο στρατός που στρατοπέδευε στις όχθες του Ύφαση, και να ησυχάσει. Έβγαλαν από τη ναυαρχίδα όλες τις τέντες, μα πάλι από δυσπιστία οι φαλαγγίτες είπαν πως τους περνούν το πτώμα του βασιλιά για να τους παραπλανήσουν. Όταν προσορμίστηκε το πλοίο, έφεραν οι υπασπιστές φορείο να τον μεταφέρουν στη βασιλική σκηνή, όμως εκείνος, με κίνδυνο να πάθει αιμορραγία, ζήτησε άλογο, καβάλησε με κόπο και πέρασε ανάμεσα στους στρατιώτες, τρελούς από χαρά. Όσο να νυχτώσει κάθισαν οι Μακεδόνες έξω από τη σκηνή του. Χτυπούσαν χαρούμενα τα χέρια και, μη ξέροντας πώς καλύτερα ν΄ αποδείξουν την ευτυχία τους, μεταμόρφωσαν την βασιλική σκηνή σε περιβόλι σωρεύοντας όλα τα λουλούδια των αγρών, όσα βρήκαν χιλιόμετρα γύρω“…
η επιστροφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου
η επιστροφή της Ελλάδας
η επιστροφή της Ελλάδας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου