Amfipoli News: Αρχαία Μαρώνεια: Το αρχαίο στολίδι της Θράκης

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2019

Αρχαία Μαρώνεια: Το αρχαίο στολίδι της Θράκης



Η Αρχαία Μαρώνεια, η ιστορική θρακική πόλη, συνιστά μία ακόμα περιοχή της βορείου Ελλάδος με σημαντική παρουσία κατά την αρχαιότητα και σπουδαίο ιστορικό υπόβαθρο. Ανήκει στον νομό Ροδόπης και είναι χτισμένη κοντά στην ομηρική θρακική πόλη Ίσμαρος. Ο Ίσμαρος όπως αναφέρεται στην Οδύσσεια, αποτελεί την πόλη των Κικόνων που προστατευόταν από τον Απόλλωνα.
Σήμερα, η Μαρώνεια, το χωριό του νομού Ροδόπης, βρίσκεται 29χλμ νοτιοανατολικά της Κομοτηνής και κοντά στην ομώνυμη αρχαία πόλη. Υπάγεται στο δήμο Μαρωνείας-Σαπών και αποτελείται από 427 κατοίκους. Η σημερινή Μαρώνεια μεταφέρθηκε σε πλαγιά του Ισμάρου τον 17ο αιώνα εξαιτίας των πειρατικών επιδρομών, ενώ μέχρι εκείνη την εποχή αποτελούσε μία παραθαλάσσια περιοχή.

Ιστορικό υπόβαθρο

Η Αρχαία Μαρώνεια συμπεριλαμβανόταν στις τρεις σπουδαιότερες πόλεις της Θράκης μαζί με τα Άβδηρα και την Αίνο. Σύμφωνα με πηγές, οι Κίκονες ήταν οι πρώτοι που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, ενώ σε αυτούς ανήκαν οι πόλεις Ξάνθεια, Μαρώνεια και Ίσμαρος. Μυθικός οικιστής της πόλης θεωρείται ο Μάρωνας. Ο ίδιος γιος του Ευάνθη και ιερέας του Απόλλωνα κατοικούσε στο ιερό Άλσος του τελευταίου. Σύμφωνα με την Οδύσσεια του Ομήρου, ο Μάρων προσέφερε φιλοξενία και δώρα στον Οδυσσέα, ενώ δεν παραλείπεται η αναφορά της μάχης με τους Κίκονες.
Τον 7ο αιώνα, η πόλη ιδρύθηκε από Χίους αποικιστές στις πλαγιές του Ισμάρου. Κύριες δραστηριότητες ήταν η γεωργία και η κτηνοτροφία ενώ κυριαρχούσε η καλλιέργεια αμπελιών, ελιάς και δημητριακών. Η εξαιρετικά σημαντική θέση της πόλης και το λιμάνι συνέβαλαν στην ανάπτυξη του εμπορίου και της ναυτιλίας. Αποτέλεσε μία πόλη που ανέπτυξε ισχυρή τοπική δύναμη, ενώ το γεγονός ότι το τείχος της ξεπερνούσε σε περίμετρο τα 10χλμ μαρτυρούσε τους πολλούς κατοίκους που την απάρτιζαν. Τον 5ο αιώνα εισήχθη στην αθηναϊκή συμμαχία.Την μεγάλη οικονομική ανάπτυξη ήδη από τους αρχαϊκούς χρόνους φανερώνει η κυκλοφορία των αργυρών νομισμάτων από το 520 π.Χ. και των αντίστοιχων χρυσών από το πρώτο μισό του 4ου αιώνα π.Χ. 
Κατά την κλασική και ελληνιστική εποχή η Μαρώνεια ακολουθεί την ίδια πορεία με τα Άβδηρα. Τον 4ο αιώνα π.Χ., το γεγονός, ότι θέλησε να υποτάξει πλήρωμα του αθηναϊκού στόλου φανερώνει, ότι διέθετε πολεμικές τριήρης, στρατό και χρήματα.
Το 350 π.Χ. υποτάχθηκε στο Μακεδονικό Βασίλειο του Φιλίππου. Προχωρώντας το 190 π.Χ. Θράκες πρόσφυγες στράφηκαν στην δημιουργία μίας άλλης Μαρώνειας στην Σελευκίδα. 
Η πόλη βίωσε μία περίοδο διαδοχικών προσαρτήσεων σε Μακεδόνες, Πτολεμαίους και Σελευκίδες και ελευθερώθηκε το 189-8 π.Χ. από την κατοχή του Αντιόχου Γ’. Ακολούθησαν το 187-183 π.Χ. διαμάχες μεταξύ των Μαρωνιτών με τον Φίλιππο Ε’, ο οποίος αναγκάστηκε από τους Ρωμαίους να απομακρυνθεί από την πόλη. Το γεγονός αυτό τον οδήγησε στην οργάνωση σφαγής με τον Ονομαστό και τον Κάσσανδρο των αντίπαλων Μαρωνιτών. Έπειτα με την διαίρεση της Μακεδονίας η Αίνος, τα Άβδηρα και η Μαρώνεια ήταν ελεύθερες. Το 167 π.Χ. ακολούθησε η υπογραφή της συμμαχίας Ρωμαίων και Μαρωνιτών και το κείμενο διασώθηκε σε λίθινη στήλη. Η κυκλοφορία αργυρών τετραδάχμων με την μορφή του Διονύσου φανέρωνε μία νέα οικονομική ανάπτυξη της πόλης.
Η Μαρώνεια τον 4ο αιώνα π.Χ. έγινε έδρα επισκοπής ενώ τον 6ο και 7ο αιώνα ο πληθυσμός μειώθηκε λόγω των πειρατικών επιδρομών. Το λιμάνι του Αγίου Χαραλάμπους, το οποίο είναι γνωστό και ως Παληοχώρα, φιλοξενεί την θέση της Βυζαντινής Μαρώνειας. Προχωρόντας, τον 11ο αιώνα, η πόλη προβιβάστηκε σε αρχιεπισκοπή και άκμαζε μέχρι τον 13ο αιώνα.
Όσον αφορά στο πολίτευμα της πόλης, αυτό ήταν δημοκρατικό, κάτι που φανερώνεται από επιγραφές της ελληνιστικής εποχής που αναφέρουν την λειτουργία Βουλής και δήμου. Οι κάτοικοι συνήθιζαν να λατρεύουν τον Απόλλωνα, τον Ορφέα και τον Διόνυσο. Το κεφάλι του τελευταίου και το κλήμα απεικονίζονταν στους δύο βασικότερους νομισματικούς τύπους της Μαρώνειας. Στην συνέχεια προστέθηκε η λατρεία του Μάρωνα, ενώ ακόμη λατρεύονταν ο Ασκληπιός, ο Ηρακλής, ο Ποσειδών, ο Ερμής, η Κύβελη και κατά τα ρωμαϊκά χρόνια οι Αιγύπτιοι θεοί.

Η ακμή της πόλης

Όλα τα ιστορικά γεγονότα που προαναφέρθηκαν μαρτυρούν τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η Αρχαία Μαρώνεια καθώς και ότι κατάφερε να ακμάσει σε δύσκολες περιόδου. Αποτελούσε την σπουδαιότερη από τις αρχαίες ελληνικές αποικίες των παραλίων της Δυτικής Θράκης. Η τοποθεσία τής πρόσφερε ένα ασφαλές λιμάνι και κατ’επέκταση μία θέση αρκετά στρατηγική. Αναλυτικότερα, η περιοχή της περιελάμβανε τον κάμπο της Κομοτηνής και το βουνό Ίσμαρος, ενώ βρισκόταν στο θαλάσσιο δρόμο Τρωάδας-Μακεδονίας. Επιπρόσθετα ήλεγχε δύο διαβάσεις. Μία στα γειτονικά στενά των Κορπίλων, από τα οποία διερχόταν ο πανάρχαιος δρόμος και στην συνέχεια η Εγνατία Οδός και συνδεόταν η Δύση με την Ανατολή. Μία άλλη σημαντική διάβαση είναι αυτήν της σημερινής Νυμφαίας που σκόπευε στην επικοινωνία του Αιγαίου με τις κοιλάδες του Έβρου και του Δούναβη. Κατά την διάρκεια της ρωμαϊκής εποχής, η Μαρώνεια γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη εξαιτίας του λιμανιού της και της εμπορικής του δραστηριότητας, καθώς βρέθηκαν μαρωνίτικα νομίσματα στα Βαλκάνια και την Συρία. Ακόμη οι Ρωμαίοι ανακήρυξαν την πόλη σε ελεύθερη και αύξησαν την επέκταση της επικράτειάς της. Έτσι η Μαρώνεια γνώρισε μεγάλη ακμή, όπως προανέφερα, ιδιαίτερα κατά την κλασική και ελληνιστική περίοδο.

Το αρχαίο Θέατρο

Ένα σημαντικό αξιοθέατο της Αρχαίας Μαρωνείας είναι το αρχαίο θέατρο, το οποίο αναφέρεται, ότι δημιουργήθηκε κατά τα ελληνιστικά χρόνια και λειτούργησε μέχρι τον 6ο και 7ο αιώνα. Στους μαρμάρινους θρόνους του που βρίσκονται στην πρώτη σειρά, ήταν χαραγμένα ονόματα αρχόντων και επιγραφές με τίτλους. Η ύπαρξη προστατευτικών στηθαίων στη σκηνή κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους φανερώνουν ότι το θέατρο χρησιμοποιήθηκε ως αρένα για θηριομαχίες. Η χωρητικότητα του θεάτρου ήταν αρκετά σημαντική καθώς χωρούσε 2.500 άτομα ενώ υπήρχαν 10 σειρές κερκίδων, κάτω από τις οποίες βρισκόταν ο αγωγός που έστελνε τα νερά του βουνού στην θάλασσα. Εξαιρετικά σημαντική είναι και η ακουστική του θεάτρου, καθώς ακόμα και σήμερα είναι γνωστή η ονομασία Καμπάνα. Με την ολοκλήρωση των έργων αποκατάστασης το καλοκαίρι του 2009 ακολούθησαν οι πρώτες παραστάσεις μετά από πολλά χρόνια.
Πηγές:
Σύνταξη κειμένου: Στεφανία Αποστόλου
Επιμέλεια κειμένου: Ελευθερία Σακελλαρίου
maxmag.gr
Διαβάστε επίσης:



Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου