Το θείο βρέφος γεννήθηκε πράγματι στη φάτνη, αλλά το... 330 πχ και ήταν ο Διόνυσος!!!ΒΙΝΤΕΟ

ΦΩΤΟ: Το θείο βρέφος γεννήθηκε πράγματι στη φάτνη, αλλά το... 330 πχ και ήταν ο Διόνυσος που αποκαλούταν "σωτήρ" και "θείο βρέφος"

Ηλιούγεννα - Το αρχαίο Ελληνικό έθιμο των Χριστουγέννων... 

Το σπήλαιο του Πάνα ήταν η αρχαία φάτνη, τα γενέθλια του θεού Ήλιου και το άρμα του Φωτοφόρο Απόλλωνα-Ηλίου που έγινε έλκηθρο, τα κάλαντα Ειρεσιώνη, που αναφέρεται ήδη από την εποχή του Όμηρου, τα αρχαιοελλήνικά έθιμα του χριστουγεννιάτικου δένδρου και της βασιλόπιτας.

Το συγκεκριμένο γλυπτό ανάγλυφο απεικονίζει αφιέρωμα του Νεοπτόλεμου από τον δήμο Μελίτης και χρονολογείται περίπου στο 330 πχ.

Εικονίζεται το Σπήλαιο του Πάνα ως φάτνη, όπου ο Ερμής παραδίδει το θείο βρέφος Διόνυσο στις Νύμφες, υπό το βλέμα του Διός, του Απόλλωνος και της Δήμητρας.

Διόνυσος:  "σωτήρ" και "θείο βρέφος" γεννήθηκε από την παρθένο Σεμέλη

Ο Διόνυσος αποκαλούταν "σωτήρ" και "θείο βρέφος" και γεννήθηκε από την παρθένο Σεμέλη... Ήταν ο καλός "Ποιμήν", του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη.

Σταδιακά λοιπόν τα γενέθλια του θεού Ήλιου μετατράπηκαν σε γενέθλια του Υιού του Θεού.

Οι Έλληνες γιόρταζαν τον Διόνυσο αλλά και τον Φωτοφόρο Απόλλωνα-Ηλίου παριστάνοντας τον πάνω στο ιπτάμενο άρμα του, να μοιράζει το φως.

Το άρμα έγινε έλκηθρο, τα άλογα έγιναν τάρανδοι και το "δώρο" του φωτός που μοίραζε στους ανθρώπους ... έγινε κυριολεκτικά "μοίρασμα δώρων".

Εκτός όμως της ημέρας της γέννησης και πολλές από τις παραδόσεις που συνδέονται με τα Χριστούγεννα (ανταλλαγή δώρων, στολισμοί, κάλαντα, Χριστουγεννιάτικο δέντρο κλπ.) έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερες θρησκείες. Πιο συγκεκριμένα τα κάλαντα!

Πίσω από τα κάλαντα κρύβεται ένα αρχαίο Ελληνικό έθιμο με το όνομα Ειρεσιώνη, που αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο, ο οποίος ευρισκόμενος στην Σάμο, σκάρωσε διάφορα τραγούδια τα οποία μαζί με μια ομάδα παιδιών τα τραγουδούσαν στα σπίτια των πλουσίων ευχόμενοι πλούτο, χαρά και ειρήνη.

Τα παιδιά γύριζαν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας ελιάς ή δάφνης στολισμένα με μαλλί (σύμβολο υγείας και ομορφιάς) και καρπούς κάθε λογής, τραγουδώντας για καλύτερη τύχη και γονιμότητα της γης.

"Το χριστουγεννιάτικον δένδρον συμβολίζει την αιωνιότητα της ζωής, διότι δεν γηράσκει και δεν χάνει, επομένως, την νεότητά του.  Το δένδρον όμως των Χριστουγέννων δεν το ευρίσκω, εγώ τουλάχιστον, ως ξενικήν συνήθειαν, ως νομίζεται γενικώς, αλλ' εν μέρει ως αρχαίαν ελληνικήν. Είναι, δηλαδή, υπολείμματα της περιφήμου "ειρεσιώνης", και της "ικετηρίας" των αρχαίων Ελλήνων, και μάλιστα των αρχαίων Αθηναίων.

Ήσαν δε η μεν Ικετηρία κλάδος ελαίας, από του οποίου εκρέμων ποκάρια μαλλιού, και έφερον αυτόν όσοι ήθελον να ικετεύσουν τον Θεόν ομαδικώς, δια την απαλλαγήν του τόπου από δεινού τινός κακού, π.χ. από νοσήματος, πανώλους, χολέρας ή ομοίου" γράφει ο Φίλιππος Βρετάκος.

Το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιο Ελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.

Ιδού η περιγραφική επιγραφή του γλυπτού από το Μουσείο Αρχαίας Αγοράς, στο οποίο και βρίσκεται, καθώς επίσης και εικόνα από βίντεο που κινηματογραφεί τα εκθέματα του Μουσείου, όπου στο 6:30 του βίντεο υπάρχει το εν λόγω γλυπτό.

ΠΗΓΗ: diadrastika.com