Η μυθική ιστορία του Πύθωνα, του τέρατος που προστάτευε το μαντείο των Δελφών

Η ελληνική μυθολογία καλύπτει το σύνολο των μύθων που σχετίζονται με την ελληνική παράδοση έτσι όπως τους αφηγήθηκαν οι αρχαίοι Έλληνες. Αγαπημένο τους θέμα οι ζωές των θεών και των ηρώων αλλά και οι τελετουργικές πρακτικές της λατρείας τους. Ένας αγαπημένος μύθος είναι και αυτός του Πύθωνα, που προστάτευε το μαντείο των Δελφών.

Ο Πύθων με τα δέκα χέρια και τα τέσσερα μάτια, ήταν μυθικό τέρας με σώμα φιδιού, φρουρός του μαντείου των Δελφών και της ιερής πηγής, προστάτης της μητέρας του της Γαίας και με χάρισμα να μπορεί να χρησμοδοτεί. Σύμφωνα με τον Ομηρικό Ύμνο στον Απόλλωνα, και ενίοτε στην τέχνη, ο Πύθων ταυτίζεται με την Έχιδνα ενώ πολλοί υποστήριζαν ότι γεννήθηκε από τη λάσπη που άφησε πίσω του ο κατακλυσμός και ότι μπορεί να ήταν αρσενικός ή θηλυκός.
Το τέρας αυτό σκότωνε ζώα και ανθρώπους, θόλωνε τα ιερά νερά, τρόμαζε τις Νύμφες και έσκαβε την εύφορη κοιλάδα της Κρίσας. Όταν μάλιστα ήταν πολύ μανιασμένος, στραγγάλιζε και κατάπινε τους ανήμπορους κατοίκους.

Όπως έλεγε ένας χρησμός, ο ο θάνατος του Πύθωνα θα ερχόταν από ένα γιο της Λητώς. Αργότερα και αφού η Λητώ έμεινε έγκυος από τον Δία, ο Πύθωνας προσπάθησε να την σκοτώσει έπειτα από διαταγή της θεάς Ήρας που ζήλεψε για την απιστία του άντρα της. Ο Δίας, θέλοντας να προστατέψει την Λητώ διατάζει τόσο από τον Πύθωνα όσο και από την οργή της Ήρας, διέταξε τον άνεμο Βορέα να πάρει μακριά τη Λητώ και την πάει στον αδερφό του τον Ποσειδώνα, ο οποίος έκρυψε την έγκυο γυναίκα στο νησί Ορτυγία και στη συνέχεια το κάλυψε με κύματα.

Ἀπόλλων δὲ τὴν μαντικὴν μαθὼν παρὰ Πανὸς τοῦ Διὸς καὶ Ὕβρεως ἧκεν εἰς Δελφούς, χρησμῳδούσης τότε Θέμιδος· ὡς δὲ ὁ φρουρῶν τὸ μαντεῖον Πύθων ὄφις ἐκώλυεν αὐτὸν παρελθεῖν ἐπὶ τὸ χάσμα, τοῦτον ἀνελὼν τὸ μαντεῖον παραλαμβάνει. κτείνει δὲ μετ᾽ οὐ πολὺ καὶ Τιτυόν Απολλόδωρος Βιβλιοθήκη Α' [Α 4,1]
Μετά από εννέα μήνες και αβάσταχτους πόνους από την κατάρα της θεάς Ήρας, η Λητώ ξαπλωμένη στη ρίζα μιας φοινικιάς, του μοναδικού δέντρου που υπήρχε πάνω στο νησί γέννησε τον Απόλλωνα.

Η Λητώ δεν πρόλαβε να βυζάξει καθόλου το νεογέννητο θεό αφού με το που γεννήθηκε, η Θέμιδα έσταξε στο στόμα του μερικές σταγόνες νέκταρ και λίγη αμβροσία και έτσι έγινε το θαύμα: το βρέφος άρχισε να μεγαλώνει απότομα, τα σπάργανα σκίστηκαν και έπεσαν από το σώμα του. Τέσσερις μέρες μετά τη γέννησή του, ο Απόλλωνας θα σκοτώσει τον Πύθωνα με τα βέλη που του χάρισε ο Ήφαιστος αμέσως μετά τη γέννησή του, παίρνοντας έτσι εκδίκηση για τα σχέδια του δράκου εναντίον της μητέρας του.

Ύστερα έκλεισε τα κόκαλα του νεκρού Πύθωνα σε λέβητα, που τον φύλαξε μέσα στον ναό του στους Δελφούς, και καθιέρωσε προς τιμή του νεκρικούς αγώνες, τα γνωστά «Πύθια». Από τότε το ιερό αφιερώθηκε στον Απόλλωνα και η ιέρεια του μαντείου ονομαζόταν Πυθία

Προκειμένου να καθαρθεί από τον φόνο του Πύθωνα ο Απόλλωνας βρέθηκε στην Κρήτη αναζητώντας τον ιερέα Καρμάνορα. Σύμφωνα με άλλες εκδοχές, ο Απόλλωνας εξαγνίστηκε στα νερά των Τεμπών και κάθε οκτώ χρόνια μια γιορτή στους Δελφούς θύμιζε τον φόνο του Πύθωνα και την κάθαρση του θεού.
Οβίδιος: Μεταμορφώσεις 1, 416 - 415.
Πηγή: mikropragmata.lifo.gr