Πέθανε ο ηθοποιός Γιώργος Κοτανίδης

Την τελευταία του πνοή άφησε ο ηθοποιός Γιώργος Κοτανίδης.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο ηθοποιός το τελευταίο χρονικό διάστημα αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.

Ο Γιώργος Κοτανίδης ήταν μέχρι την τελευταία στιγμή επί σκηνής. Μόλις λίγες μέρες πριν, έπεσε η αυλαία για το «Δείπνο» τη μεγάλη ΄θεατρική επιτυχία στην οποία πρωταγωνιστούσε στο Σύγχρονο Θέατρο.

To δείπνο, η τελευταία παράσταση του Γιώργου Κοτανίδη
Ο Γιώργος Κοτανίδης, σπουδαίος ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1945 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και έπαιξε με μεγάλη επιτυχία στο θέατρο, την τηλεόραση, τον κινηματογράφο.

Συμμετείχε στη δημιουργία του «Ελεύθερου Θεάτρου», όπου έμεινε ως το 1975. Από τότε συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους και σκηνοθέτες, ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους σε όλα τα θεατρικά είδη. Πολλούς ρόλους, επίσης είχε παίξει σε ελληνικές και διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές.

Στη διάρκεια της «επταετίας» συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα, ενταγμένος στην επαναστατική αριστερά. Βασανίστηκε και φυλακίστηκε επανειλημμένα. Την περίοδο 1980-85 συμμετείχε στη δημιουργία του εκδοτικού οίκου «Ιθάκη» που εξέδωσε βιβλία για το θέατρο, τον κινηματογράφο και τη μουσική. Ο Γιώργος Κοτανίδης ασχολήθηκε και με τη συγγραφή.

«Πρέπει να τον κάνετε ηθοποιό» έλεγε η δασκάλα του Γιώργου Κοτανίδη
«Τελειώνοντας το σχολείο, ήθελα να γίνω ηθοποιός και τραγουδιστής. Είχα κόντρα με τους γονείς μου, παρότι η δασκάλα μου στο δημοτικό έλεγε ‘Πρέπει να τον κάνετε ηθοποιό’» έλεγε ο Γιώργος Κοτανίδης μιλώντας στη Νάνσυ Μητροπούλου και το Bovary.gr.

«Τελειώνοντας το σχολείο, ήθελα να γίνω ηθοποιός και τραγουδιστής. Είχα κόντρα με τους γονείς μου» έλεγε ο Γιώργος Κοτανίδης

«Για να ικανοποιήσω την επιθυμία των γονιών μου, έδωσα στο Πανεπιστήμιο και κατά τύχη, πέρασα στην Κτηνιατρική Σχολή, όπου φοίτησα για δύο χρόνια. Σε αυτά τα δύο χρόνια, ασχολούμουν παράλληλα με το φοιτητικό θέατρο και, φυσικά, με το φοιτητικό κίνημα. Παραμονή των γενεθλίων μου, είχα βρεθεί μπροστά στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη.

Όταν ήρθε η δικτατορία, έφυγα από τη Θεσσαλονίκη, παράτησα το Πανεπιστήμιο, κατέβηκα στην Αθήνα κι έδωσα εξετάσεις στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Για μένα, η Αθήνα ήταν η «πρωτεύουσα». Η πόλη-σύμβολο της ιστορίας, με καλλιτεχνική και πνευματική άνθηση. Γι’αυτούς τους λόγους δεν ήθελα να φύγω στο εξωτερικό. Στη διάρκεια των τριών χρόνων της σχολής, βρισκόμουν ανάμεσα σε παιδιά που ξεχώριζαν: Δημήτρη Καμπερίδη, Άννα Μιχαλιτσιάνου, Κώστα Αρζόγλου, Νίκο Σκυλοδήμο, Μηνά Χατζησάββα, Υβόννη Μαλτέζου».