Η κρίση πανδημίας που έχει πλήξει την υφήλιο είναι καθηλωτική. Οι περισσότεροι παράγοντές της τυγχάνουν άγνωστοι. Ουδείς μπορεί να διαβεβαιώσει το πλανητικό χωριό πόσο θα διαρκέσει, ποιες οι πραγματικές συνέπειες σε κοινωνίες, οικονομίες, κράτη, αν και πως θα επανεμφανιστεί. Το άγνωστο βασανίζει την επιστημονική κοινότητα, ίσως πιο πολύ από τους θανάτους.
Στο πλαίσιο αυτό κάθε κράτος προσπαθεί να σταθεί όρθιο και να εξέλθει όσο το δυνατόν αλώβητο του Κακού. Δεν είναι εύκολο. Αντιθέτως, όλες οι αποφάσεις των κρατών είναι δύσκολες. Εντάσσονται σε αυτές και ζητήματα που απασχολούν την επικαιρότητα και έχουν να κάνουν με την επιβίωση κρατών και κυβερνήσεων. Ένα από αυτά είναι το μεταναστευτικό και ένα άλλο, επίσης σοβαρό, η διαχείριση του σωφρονιστικού συστήματος όσο διαρκεί η πανδημία.
Τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, η ελληνική κυβέρνηση έχει απωθήσει επιτυχώς την τουρκική επίθεση στον Έβρο, διαχειρίζεται μεγάλο αριθμό μεταναστών εντός της επικρατείας της και κάνει σκέψεις για αποφυλάκιση κρατουμένων. Ναι, καλά διαβάσατε! …για αποφυλάκιση εγκληματιών ή υποδίκων.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με πληροφορίες αξιόπιστων πηγών, η κυβέρνηση έχει στα σκαριά Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, με την οποία θα χορηγείται δικαίωμα αποφυλάκισης σε κρατούμενους των φυλακών, με κάποιες (ήπιες σε βαθμό κοροϊδίας) προϋποθέσεις. Αυτό σημαίνει, ότι ο Πρωθυπουργός, ο Υπουργός Δικαιοσύνης και όλοι οι συναρμόδιοι, σκέφτονται στα σοβαρά να βγάλουν από τη φυλακή ακόμη και επικίνδυνους κακοποιούς, με τη δικαιολογία του κορονοϊού. Ως τώρα, η κυβέρνηση μαθαίνουμε ότι απαγορεύει τις άδειες και τα επισκεπτήρια, υπό τον φόβο της μετάδοσης του ιού εντός των φυλακών. Αυτά είναι μέτρα προς την ορθή κατεύθυνση. Πρέπει, συγχρόνως, να ελέγχονται εξαντλητικά όλοι οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι, που υπηρετούν σε φυλακές, πριν εισέλθουν σε αυτές, κάθε μέρα, κατά τρόπο ενοχλητικά σχολαστικό. Το αυτό να ισχύει και για τους διευθυντές και για τους εισαγγελείς των ιδρυμάτων. Αν στεγανοποιηθεί το εσωτερικό της φυλακής, όλα θα κυλήσουν ρολόι.
Είναι, λοιπόν, προφανές ότι αυτοί οι τρόποι προφύλαξης είναι υπεραρκετοί για να διασφαλίσουν τη μη εξάπλωση του ιού εντός των σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Παρά ταύτα, διάφοροι δικαιωματιστές, με προεξάρχοντες δικηγόρους, ζητούν την άνευ όρων στην ουσία αποφυλάκιση κρατουμένων, χωρίς να σκέφτονται ότι αυτός είναι ένας σίγουρος δρόμος μόλυνσης περισσοτέρων πολιτών και ταχύτερης εξάπλωσης του ιού, δοθέντος ότι τεράστιος αριθμός κρατουμένων δεν έχει μόνιμη κατοικία στη χώρα. Περιπλανώμενοι όντες όσοι αποφυλακισθούν θα διογκώνουν το πρόβλημα του κράτους για αποτελεσματική διαχείριση της πανδημίας. Και η προοπτική αυτή θα πρέπει να τρομάζει τους κυβερνώντες. Τους πολίτες τους έχει τρομοκρατήσει ήδη το ενδεχόμενο να κυκλοφορούν ελεύθεροι σκληροί κακοποιοί.
Μέσα σ’ όλα, όμως, ακούγονται φωνές – από συνήθως φλύαρα στόματα – υπέρ της απελευθέρωσης των μεταναστών που βρίσκονται σε ξένες χώρες, άρα και στη δική μας χώρα. Τελευταίο χτύπημα του κώδωνα η σημερινή δήλωση της Επιτρόπου του Συμβουλίου της Ευρώπης, Ντούνια Μιγιάτοβιτς, η οποία καλεί τα κράτη (πάντα με τη δικαιολογία του κορονοϊού) να αφήσουν ελεύθερους τους μετανάστες που έχουν στα εδάφη τους, ακόμη και αυτούς που τους απορρίφθηκε η αίτηση ασύλου και αναμένεται η επιστροφή τους! Στη χώρα μας αναπαράγεται ταχέως η θέση αυτή, από φιλομεταναστευτικά μέσα ενημέρωσης, προκαλώντας διάχυτη ανησυχία στην κοινωνία των πολιτών. Πως είναι δυνατόν να αφεθούν ελεύθεροι οι μετανάστες που βρίσκονται στη Λέσβο, στη Χίο, στη Σάμο, στη Λέρο ή στην ενδοχώρα; Που θα τους εντοπίσει μετά το κράτος για να τους επιστρέψει εκεί που πρέπει; Πως θα συμπεριφερθούν απέναντι στις κοινωνίες, αλλά και πως οι κοινωνίες θα τους υποδεχτούν; Είναι ποτέ δυνατόν κυβέρνηση να αυτοκτονήσει με τόσο χοντροκομμένο τρόπο; Και για τέτοιον λόγο;
Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά είναι αυτονόητες για τους έχοντες νουν. Αν, μάλιστα, συνδέσουμε τα δύο ζητήματα (κρατούμενους και μετανάστες), θα διαπιστώσουμε αμέσως αμέσως, ότι είναι οφθαλμοφανής και η επιλογή της κυβέρνησης να μην αποφυλακίσει κρατούμενους από τις φυλακές και τους ρίξει στην κοινωνία. Διότι, αν η κυβέρνηση υποκύψει στις ιδιοτελείς φωνές δικαιωματιστών και δικηγόρων και βγάλει κρατούμενους από τις φυλακές, τότε δεν θα μπορεί να αρνηθεί την ίδια μεταχείριση σε μετανάστες, οι οποίοι στο κάτω κάτω δεν έχουν καταδικαστεί με δικαστική απόφαση ή αν υπάρχει τέτοια είναι για ήσσονος βαρύτητας πράξεις και όχι για κακουργήματα. Αν η κυβέρνηση επιλέξει τον δρόμο της υποταγής στους κρατούμενους, θα στείλει ένα απόκοσμο μήνυμα καλωσορίσματος της εγκληματικότητας. Επίσης, θα αναγκαστεί να δεχτεί και την απελευθέρωση των μεταναστών από τα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης, κατ’ εντολή του Συμβουλίου της Ευρώπης, του ΟΗΕ και των κάθε λογής γυρολόγων.
Το ζητούμενο είναι να μη χαθούν πολλές ζωές από την πανδημία, αλλά οι κυβερνήσεις αγωνίζονται και για την επιβίωσή τους. Η ελληνική θα χαθεί αν αποφυλακίσει κρατούμενους και εν συνεχεία δεχτεί (διότι αυτό θα γίνει) να αφήσει ελεύθερους και τους μετανάστες. Μαζί της, έτσι, θα χαθεί και η Ελλάδα. Α Π Ο Τ Ρ Ε Ψ Τ Ε ΤΟ!!
Κάλχας
infognomonpolitics.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου