Ο πύργος των Da Molin στον Αλικιανό και ο θρύλος του ματωμένου γάμου.

Στο χωριό του Αλικιανού, σήμερα βρίσκεται ο πύργος των Da Molin μέσα σε μια καταπράσινη περιοχή 13χλμ μακριά από τα Χανιά, άν και όχι τόσο μεγαλοπρεπής όσο ο αρχικός πύργος. Κατά την Ενετοκρατία ήταν η έδρα του φέουδου των Δαμολίνων (Da Molin).

Το οικοδόμημα αυτό αποτελούνταν από τρία κτίσματα. Πρώτα κτίστηκε ο ψηλός και μεγαλοπρεπής πύργος, με οδοντωτό προμαχώνα, που ονομάστηκε Βίγλα από τον Δήμο Πλατανιά. Μετά από μερικά χρόνια προστέθηκαν ακόμα δύο οικοδομήματα, αρκετά άνετα, οι αίθουσες των κτισμάτων ήταν διακοσμημένες με ελαιογραφίες των προγόνων των Δαμολίνων και με τα παράσημά τους. 
Ένα ακόμα στοιχείο που προσέδιδε μεγαλοπρέπεια στο οίκημα ήταν ότι οι πόρτες και τα παράθυρα ήταν επιχρυσωμένα.

Η οικογένεια Da Molin και ο πύργος τους στον Αλικιανό συνδέονται με την τραγική κατάληξη της επανάστασης του 1527 κατά των Βενετών , που περιγράφει ο Σπύρος Ζαμπέλιος στο ιστορικό του μυθιστόρημα “Κρητικοί Γάμοι”. Επικεφαλής της επανάστασης ήταν ο Γεώργιος Καντανολέων ή Λισογιώργης, της βυζαντινής οικογένειας των Σκορδιλών, από το Κουτσοογέρακο. 
Ο Καντανολέων , μαζί με άλλους αρχηγούς της Δυτικής Κρήτης, τους Φωτεινούς, τους Μουσούρους, τους Κόντους, τους Πάτερους, οχυρώθηκαν σε φρούρια που έχτισαν στην κοιλάδα Οφιδόσυρμα και στα Μεσκλα. Έγιναν κύριοι της Κυδωνίας, του Σελίνου, των Σφακίων και μεγάλου μέρους της πεδιάδας των Χανίων.

Ανακήρυξαν αρχηγό της επανάστασης, το Γεώργιο Καντανολέο και άρχισαν να εισπράττουν φόρους για λογαριασμό της επαναστατικής κυβέρνησης. 
Ο Καντανολέων, αξιοποιώντας,κατά τη μυθιστορηματική εκδοχή της ιστορίας,το ειδύλλιο του γιο του Πέτρο με την κόρη του Βενετού άρχοντα Σοφία, πρότεινε στον Δαμολίνο να συμπεθερέψουν και να προωθήσουν από κοινού μια έντιμη συνθήκη με τη βενετική αρχή, που να εξασφαλίζει την ειρηνική συνύπαρξη.

Ο Δαμολίνος δέχτηκε την πρόταση του συνοικεσίου αλλά συνεννοήθηκε μυστικά με τις βενετικές αρχές και την κεντρική διοίκηση στο Χάνδακα, η οποία ετοίμασε και προώθησε στην περιοχή καλά εξοπλισμένο στρατό 2000 ανδρών, με ισχυρό ιππικό και αρχηγό τον Gabutio da Colalto.

Οι Δαμολίνοι υποδέχτηκαν φιλόφρονα τον Καντανολέο με τους αρχοντορωμαίους και τη συνοδεία τους, 350 άνδρες και 100 γυναίκες, έγιναν μεγαλοπρεπείς γάμοι στη βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Αλικιανού και ακολούθησε μέσα σε γενική ευφορία, το καθιερωμένο γαμήλιο κρητικό γλέντι, με τραγούδια, χορούς και άφθονο κρασί, στο οποίο οι Βενετοί είχαν φροντίσει να βάλουν ισχυρό υπνωτικό.

Τις πρώτες πρωινές ώρες και ενώ όλοι οι Κρητικοί, άνδρες και γυναίκες ήταν αναίσθητοι, δόθηκε σήμα στο βενετικό στρατό, που έκανε έφοδο και συνέλαβε τους επαναστάτες, οι οποίοι δεν κατάλαβαν πώς βρέθηκαν δεμένοι και γελούσαν, νομίζοντας πως τους έκαναν αστείο οι δικοί τους. 

Το πρωί, μπροστά στο δικαστήριο των Βενετών, ο Γεώργιος Καντανολέων, ντυμένος με κόκκινη στολή, απάντησε περήφανα πως ασκούσε τα καθήκοντά του ως εκπρόσωπος των προηγουμένων αρχόντων της Κρήτης, των Βυζαντινών. 

Οι Βενετοί τον κρέμασαν αμέσως, μαζί με δυο γιούς του, σ' έναν πρίνο στην αυλή του πύργου στον Αλικιανό ενώ τους υπόλοιπους , τους πιο επιφανείς από τους Μουσούρους, Κόντους και Πάτερους , αφού τους χώρισαν σε 4 ομάδες, τους κρέμασαν στην Πόρτα των Χανιών, στο δρόμο προς το Ρέθυμνο (ένα σε κάθε μισό μίλι), στο Κουτσογέρακο και στα Μεσκλά. 
Αυτή ήταν η τραγική κατάληξη της επανάστασης του 1527 κατά των Βενετών, που ανέδειξε τον Καντανολέο σε τοπικό ήρωα.


Μύθοι και Θρύλοι της Κρήτης