Οι Δεκαπενταριστές ή Δεκαπεντάριδες της Κρήτης.

Ο Δεκαπενταύγουστος, μια από τις σημαντικότερες γιορτές του Ελληνισμού, γιορτάζεται κάθε χρόνο με ιδιαίτερη λαμπρότητα, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Παράλληλα, ο κάθε τόπος έχει το δικό της ιερό λατρευτικό χώρο που γιορτάζει την Παναγία.

Η Κρήτη, το νησί με τα πολλά ιστορικά «στολίδια» ανά νομό, γιορτάζει τις ημέρες του Δεκαπενταύγουστου με μοναδική θρησκευτική κατάνυξη αλλά και αρκετά, σχεδόν ξεχασμένα, έθιμα. Παλαιότερα, το έθιμο των Δεκαπενταριστών ήταν το πιο χαρακτηριστικό του Δεκαπεντάυγουστου, που θα μπορούσε να συναντήσει κανείς στην Κρήτη όπως στη Μονή Κουδουμά , στη Μονή Καλυβιανής , στη Μονή Οδηγήτριας , στη Μονή Φανερωμένης. Ο λόγος για τις ιερές πορείες των παλιών Κρητικών, οι πολυήμερες διαμονές, σε τόπους όπου οι πιστοί αναζητούσαν την γαλήνη την ηρεμία και μοιράζονταν τα ίδια καταλύματα ,το ίδιο θυμίαμα και τα ίδια αγαθά που κουβαλούσε ο καθένας μαζί του από το σπιτικό του αλλά και την συναναστροφή με άλλους ανθρώπους που έβρισκαν εκεί και μέσα σε λίγα λεπτά γίνονταν γνωστοί ,φίλοι .

Σήμερα, παρόλο που το έθιμο τείνει να εξαφανιστεί το προσκύνημα της Παναγίας της. Χαρακιανής είναι ένας από τους ελάχιστους χώρους που εξακολουθεί να κατακλύζεται τον Δεκαπενταύγουστο από Δεκαπενταριστές.

Την περίοδο αυτή, λοιπόν τηρείται με ιδιαίτερη ευλάβεια, το έθιμο των Δεκαπενταριστών. Κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου προσκυνητές, γνωστοί ως Δεκαπενταριστές, εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, μόνοι ή μαζί με την οικογένειά τους, για να δεκαπενταρίσουν σε κάποιο μοναστήρι της Παναγίας ή σε κάποιο ιερό προσκύνημα.

Σύμφωνα με το έθιμο δεκάδες πιστοί τάζονται στην Παναγία τη Χαρακιανή και κάτω από τις χαρουπιές που υπάρχουν στο χώρο, φτιάχνουν αυτοσχέδιες καλύβες στον χώρο, στις οποίες παραμένουν όλες τις ημέρες του Δεκαπενταύγουστου, κάνοντας ασκητική ζωή και νηστεία προς τιμήν της Παναγίας. Κατά το έθιμο, όπως αυτό περνά από γενιά σε γενιά ανά τους αιώνες, οι πιστοί και σήμερα παρά τον σύγχρονο τρόπο ζωής, τη βιοπάλη και τις έγνοιες τους, συρρέουν μόνοι ή με τις οικογένειές τους, αφιερώνουν δεκαπέντε μέρες στην ύπαιθρο όπου τους παρέχεται από το Μοναστήρι νερό και ρεύμα για τη νύχτα, κάνουν νηστεία και μετέχουν στις λειτουργίες που τελούνται στην Παναγία του Χάρακα.

Επιπλέον, οι δεκαπενταριστές έχουν ευκαιρία να έρθουν ξανά σε επαφή με την απλότητα της ζωής, την αυθεντικότητα των συναισθημάτων και τη γαλήνη της ψυχής.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.

Μύθοι και Θρύλοι της Κρήτης