De facto & ab initio*, η ενασχόληση με την πολιτική φιλοσοφία ενέχει το ρίσκο της προσωπικής αποτυχίας για τον αναγνώστη που δεν είναι εξοικειωμένος με τα εκάστοτε φιλοσοφικά ρεύματα και τάσεις ενώ παράλληλα αγνοεί τις βασικές φιλοσοφικές έννοιες. Ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται αλματωδώς στην περίπτωση που ο “παρθενικός μελετητής” καταπιάνεται αίφνης με το νοητικό εγχείρημα προσέγγισης μιας πρότυπης Σχολής Σκέψης που εγκαθίδρυσε εντός του σύγχρονου φιλοσοφικού γίγνεσθαι ο Καθηγητής Γ. Κοντογιώργης, υπό τον εύγλωττο τίτλο της “Κοσμοσυστημικής Γνωσιολογίας”.
Κοσμοσυστημική Γνωσιολογία
Ως κοσμοσυστημική γνωσιολογία ορίζεται το φιλοσοφικό σύστημα μελέτης, ανάλυσης και ταξινόμησης των κοινωνικοπολιτικών φαινομένων υπό το πρίσματων πρωταγωνιστών της εκάστοτε ιστορικής συγκυρίας δια μέσου αυθεντικών πηγών και πρωτότυπων μαρτυριών. Η κοσμοσυστημική γνωσιολογία αναγγέλλει την ανασυγκρότηση του κόσμου της ιστορίας και του παρόντος με όρους Κοσμοσυστήματος, δηλαδή συνόλων κοινωνικών οντοτήτων με γνώμονα την ελεύθερη ή την ανελεύθερη υποστασιοποίησή τους. Διακρίνει έτσι, το δεσποτικό και το ανθρωποκεντρικό κοσμοσύστημα.
Διαχρονικά, ο ελληνικός κόσμος κάνει ακριβώς τη διαφορά καθώς εισάγει στην κοσμοϊστορία για πρώτη φορά το ανθρωποκεντρικό φαινόμενο απαρτιζόμενο εκ τριών παραμέτρων, αυτών της δημοκρατικής πολιτικής συγκρότησης, της εισαγωγής εγχρήματης οικονομίας και της εταιρικής κοινωνικής αυτοθέσμισης, που αντικατέστησετην ώνια εργασία/δουλεία. Η μοναδικότητα της “Κοντογιώργειας σκέψης” έγκειται στη σύλληψη,επεξεργασία και εφαρμογή του μεθοδολογικού τρίπτυχου “ανανοηματοδότηση εννοιών”,“τυπολογία φαινομένων” και “βιολογία κοινωνιών”, που τον απαλλάσσει από τα γνωστικά στεγανάτης ενιαίας νεοτερικής σκέψης και τον μεταβάλλει εις “ωσεί παρόντα” συμμέτοχο τωνκοινωνικοπολιτικών εξελίξεων και κοινωνό των εξεταζομένων φαινομένων.
Ελλάδα εναντι του φεουδαρχικού μοντέλου
Ειδικότερα, στο τρίτομο έργο ζωής του Γιώργου Κοντογιώργη τιτλοφορούμενο υπό τον γενικό τίτλο “Το Ελληνικό Κοσμοσύστημα”, ο στοχαστής επιχειρεί με χειρουργική ακρίβεια τη γνωσιολογική ανατομία επί του πολιτιστικού-εθνοτικού και πολιτικού-εθνικού περιβάλλοντος, το οποίο εξαρχής συγκρότησε και συγκράτησε ως τις μέρες μας, το αποκαλούμενο ως ελληνικό/ανθρωποκεντρικό κοσμοσύστημα –εκ διαμέτρου αντίθετο με το φεουδαλικό/δεσποτικό-,το οποίο σηματοδότησε ανά τους αιώνες τις ανθρώπινες κοινωνίες, ήδη από την πρώιμη αρχαιότητα των κρητομινωικών πολιτισμών του 1200-700 πχ, την αθηναϊκή ηγεμονία του 6ου &5ου πχ αιώνα, τον εμφύλιο πελοποννησιακό πόλεμο, που λίγο έλειψε να σημάνει το τέλος του ελληνικού ανθρωποκεντρισμού αν δεν έπαιρναν τη σκυτάλη τα μακεδονικά βασίλεια του 4ου π.χ. αιώνα και ο βασιλεύς Αλέξανδρος Γ ο Μακεδών, για να θέσει τα θεμέλια της οικουμενικής οικοδόμησης του Ελληνισμού έως την μετακένωσή του στο υπερχιλιετές βασίλειο των Βυζαντινών,με το οποίο κληροδοτήθηκε ως ταυτοτικό καταπίστευμα των Ελλήνων-Ρωμ(α)ιών η πρεσβυτέρα Ρώμη και η σημαίνουσα αυτοκρατορία της. Η επιστημονική αυθεντία του στοχαστή διασφαλίζει την αξιωματική πρωτοτυπία του συνόλου του πνευματικού έργου του, το οποίο αναφύεται απαλλαγμένο από τάσεις προγονοπληξίας και ιδεοληψίας και στέκει προσηλωμένο στην άφθαρτη και διαυγή ιστορική αλήθεια. Η φράση “τίποτα λαλίστερο από τις ιστορικές πηγές” θα μπορούσε να περιγράψει τον πυρήνα του φιλοσοφικού στοχασμού του Γιώργου Κοντογιώργη, ο οποίος συνδιαλέγεται με τους ιστορικούς και χρονικογράφους των υπό μελέτη γεγονότων, αφουγκράζεται τον πολιτισμικό παλμό κάθε εποχής και αναδεικνύει την διαχρονική ταυτοπροσωπεία του ελληνικού κεκτημένου πέριξ της βιούμενης, καθόλης -ατομικής, κοινωνικής και πολιτικής- ελευθερίας, αναπόδραστα εξ’ αντιδιαστολής με την νεόκοπη ιδιοπροσωπεία του ευρωπαϊκού κεκτημένου πέριξ της αποψιλωμένης ελευθερίας των ατομικών και κοινωνικών “συνταγματικών δικαιωμάτων”. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο στοχαστής αποδομεί αριστοτεχνικά τη δυτικότροπη σκέψη του Διαφωτισμού με κύριους εκφραστές τους Καντ, Ρουσσώ, Μοντεσκιέ, Χομπς κλπ., επί της οποίας εδράζεται η νεοτερική ενιαία σκέψη των Χομπσμπάουμ, Χαμπέρμας, Φαλμεράιερ και άλλων, που προφανώς ενστερνίζεται το επίσημο ελληνικό Κράτος δια της μονοσήμαντης στελεχώσεως της αμφιλεγόμενης επιτροπής Greece ’21,επιφορτισμένης με τον εορτασμό των 200 ετών από την παλιγγενεσία του Γένους.
Η σύγχρονη δύση, προσπάθεια εξέλιξης του Ελληνικού πνεύματος
Για τον Κοντογιώργη ο λεγόμενος δυτικός πολιτισμός δεν αποτελεί ένα διαφορετικό ανθρωποκεντρικό παράδειγμα αλλά απλώς την επόμενη φάση του ελληνικού ανθρωποκεντρικού κόσμου, που σηματοδοτεί τη μετάβαση από την μικρή κλίμακα της Πόλης στη μεγάλη κλίμακα του Κράτους/Εθνους. Η οποία Δύση κατά την έξοδό της από την φεουδαλική δεσποτεία δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το ελληνικό ανθρωποκεντρικό κεκτημένο της εν ελευθερία Δημοκρατίας, διολισθαίνοντας στην προσολώνια εποχή της εξελικτικής βιολογίας των κοινωνιών εξ’ επόψεως ελευθερίας και πολιτείας.
Επίλογος
Η συγκριτική επισκόπηση της ελληνικής τρισχιλιετούς πολιτισμικής κυριαρχίας στη γεωγραφική λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου υπό το πρίσμα του οικουμενικού ελληνικού παραδείγματος, όπως αυτό διαμορφώθηκε και εξελίχτηκε εντός της μικρής κρατοκεντρικής κλίμακας, μετακενώθηκε εν συνεχεία μέσω της ελληνιστικής περιόδου στη μεγάλη κλίμακα της βυζαντινής Κοσμόπολης για να καταλήξει παρότι επιβίωσε εντός της Τουρκοκρατίας με τη μορφή των αυτόνομων ελληνικών κοινών/πόλεων, στην ήττα του Ελληνισμού μετά τη δολοφονία του Ι.Καποδίστρια και την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους βάσει του δυτικού δεσποτικού μοντέλου της μοναρχικής διακυβέρνησης. Εδώ έγκειται η νεοελληνική κακοδαιμονία που εξωθεί τους σύγχρονους Ελληνες στην ιδιωτεία και τους αναγκάζει να συμπεριφέρονται ως υπήκοοι της κρατικής εξουσίας και πελάτες της κομματοκρατίας, αντί του διαχρονικά εμπεδωμένου συλλογικού κοινωνικού βίου τους, ερειδόμενου στην εν ελευθερία Αριστοτελική Δημοκρατία. Συγχρόνως δε με την πραγματολογική εμπέδωση που καλλιεργεί ο στοχαστής αναφορικά με τα ιστορικά αίτια της νεοελληνικής κακοδαιμονίας και φυσικά με την καινοφανή αντίληψη της κοσμοϊστορίας, η Κοσμοσυστημική Γνωσιολογία του Γ. Κοντογιώργη εισάγει μία εξ’ υπαρχής νέα κοινωνική επιστήμη, αποκαθαρμένη από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις της νεοτερικότητας και για πρώτη φορά μία βιολογία του κοινωνικού ανθρώπου, που μας αποκαλύπτει πού πηγαίνει ο κόσμος μας και με ποιές θεμέλιες βάσεις θα οικοδομηθεί το μέλλον μας.
(Σημειωση του new-economy *De facto & ab initio = Εκ των πραγμάτων και εξ αρχής)
**η Λίλα Κοζυράκη είναι Επικεφαλής του Παρατηρητηρίου Καταστρατήγησης Δικαιωμάτων Δανειληπτών και ιδρυτικού μέλους της Ευνομίας
(Το άρθρο εσταλη με τον τιτλο ‘ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΚΟΣΜΟΣΥΣΤΗΜΙΚΗΣ ΓΝΩΣΙΟΛΟΓΙΑΣ – Η ΠΡΟΤΥΠΗ ΣΧΟΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ’)
new-economy.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου