Η ΗΘΙΚΗ

Η ΗΘΙΚΗ
Η ΗΘΙΚΗ αναφέρεται προς την εν γένει συμπεριφορά του και τις εκδηλώσεις του προς τους άλλους η οποία είναι αποτέλεσμα της πνευματικής του καλλιέργειας και έχει φυγοκεντρικόχαρακτήρα ενώ η Αρετή, όπως είδαμε, αναφέρεται στον ατομικό τρόπο ζωής του κάθε ανθρώπου γιατί η εναρμόνιση προς τους νόμους της φύσεως αποτελεί δική του επιλογή και έχει κεντομολικό χαρακτήρα. Συνεπώς μεταξύ Ηθικής και Αρετής υπάρχει ουσιωδέστατη διάκριση και θα μπορούσαμε να πούμε ότι «ηθική είναι η κατά τρόπο αυθόρμητο εκδήλωση της αρετής».
Η λέξη ηθική προέρχεται από το ρήμα εθίζω που σημαίνει συνηθίζω σε κάτι ή συμμορφώνομαι σε κάτι αυθόρμητα, δηλαδή σημαίνει την δύναμη να κάνω κάτι από συνήθεια. Ώστε η ηθική είναι κάτι το επίκτητο που αποκτιέται με την συνήθεια ή άλλως με την προσαρμογή των ενεργειών μας σε ένα ηθικό υπόδειγμα ή πρότυπο.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προηγηθεί η ύπαρξη ενός ορθού προτύπου ώστε η προσαρμογή μας σ’ αυτό να μας οδηγεί σε πρόοδο και ανέλιξη
Αν ο μύστης δεν επιτελέσει αυτό το καθήκον του, τότε δεν μπορεί να επιτύχει την αποθέωση του, την τέλεια αθανασία και την είσοδο στους χώρους του ανέσπερου φωτός όπου επικρατεί η διαρκής ημέρα.
Όπως βάση της ΑΡΕΤΗΣ είναι «το κατά Φύση πράττειν», έτσι μπορούμε να πούμε ότι βάση της ΗΘΙΚΗΣ είναι «το κατά Φύση αυθόρμητα συμπεριφέρεσαι» και αυτό αποτελεί την βάση της απόλυτης ηθικής, της αντικειμενικής ηθικής η οποία πρέπει να αναζητηθεί στην φύση της ανθρώπινης ύπαρξης, γιατί η ηθική είναι συμφυής με την νόηση και την συνείδηση, που είναι ιδιότητες των πνευματικών υπάρξεων όπως είναι ο άνθρωπος.
«ΗΘΙΚΗ ΑΡΧΗ (έλεγε ο Σπ Νάγος) για τα νοητικά όντα είναι η γνώση των φυσικών δικαιωμάτων επί της ζωής και της προόδου των όντων, η αναγνώριση των φυσικών δικαιωμάτων των άλλων και η προστασία τους. Η αναγνώριση των φυσικών δικαιωμάτων δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκπλήρωση ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ, το οποίο επιβάλει αυτή η ίδια η λειτουργία της Φύσεως».

Δημητρης Γιωτοπουλος - Αποσυμβολισμός ελληνικής μυθολογίας