Ο ΝΕΡΑΙΔΟΣΠΗΛΙΟΣ

Από τα πολύ παλιά χρόνια, οι άνθρωποι ζύμωναν τους φόβους και τα χτυποκάρδια τους με τη φαντασία τους, και μ’ αυτά έπλαθαν όντα μεταφυσικά, που στοίχειωναν τα δασύφυλλα ρουμάνια, τα φαράγγια και τις σπηλιές, με τις φευγαλέες και άπιαστες σκιές τους και τους αλλόκοτους ήχους, που κάνανε τους αλαφροΐσκιωτους να αλαφιάζουν απ’ το φόβο τους.

Όπου υπήρχαν νερά, εκεί σίγουρα παραμόνευαν νεράιδες, πεντάμορφες Νύμφες, ντυμένες με αραχνούφαντα πέπλα, που στόλιζαν τα χυτά τους μαλλιά με άνθη του δάσους.

Μα η ομορφιά τους δεν ήταν παρά μια ύπουλη παγίδα για παλικάρια. Το τραγούδι τους ήταν γλυκό και σαν της σειρήνας ακατανίκητο. Όποιος τ’ άκουγε μαγευόταν και πάθαινε μεγάλο κακό. Άλλος έχανε τη μιλιά του, άλλος τα λογικά του και γινόταν άθυρμα στα χέρια τους.

Όχι όμως πάντα…

Στο Νεραιδόσπηλιο των Αστρακών ,που βρίσκεται μέσα στο φαράγγι του Καρτερού, πήγαιναν οι νεράιδες και χόρευαν. Νεράιδες με ξέπλεκα μαλλιά, ντυμένες με λευκά όμορφα πέπλα χόρευαν κάτω από την λάμψη του φωτός του φεγγαριού. Ώσπου μια νύχτα, ένας νέος, καλός λυράρης ,άκουσε το τραγούδι τους και από περιέργεια μπήκε μέσα στην σπηλιά, κι εκεί τις είδε.

Τα μάτια του δεν χόρταιναν να βλέπουν τον αέρινο χορό τους ,χωρίς να το καταλάβει έπιασε την λύρα του και τις συνόδεψε στο χορό. Ξετρελάθηκε με όσα είδαν τα μάτια του και άκουσαν τ’ αυτιά του. Όμως, σαν πλησίασε η αυγή αυτές χάθηκαν. Μα ο λυράρης πήγε και την επόμενη και την μεθεπόμενη μέρα και έπαιζε τους σκοπούς του και οι νεράιδες χορεύαν ασταμάτητα, η λάμψη τους διασπούσε το φως. Μέχρι που η ματιά του έπεσε σε μια ! Δεν χόρταινε να την κοιτάζει, ήταν ερωτευμένος. Ήρθε η αυγή και αυτός έτρεξε σε μια γριά πολύξερη να την συμβουλευτεί τι να κάνει. Η γριά τον συμβούλευσε, πως άμα πλησιάζει η αυγή και πλησιάζει η ώρα να λαλήσουν οι πετεινοί, να αρπάξει από τα μαλλιά αυτή που αγαπούσε και να μην την αφήσει με κανένα τρόπο να φύγει ότι κι αν γίνει. Μόνο έτσι θα την έκανε δική του. Έτσι κι έγινε, βράδιασε ,πήγε στην σπηλιά εμφανίστηκαν οι νεράιδες, αυτός έπαιξε τη λύρα του όπως κάθε βράδυ, μέχρι την αυγή και όπως τον συμβούλεψε η γριά βούτηξε την νεράιδα που αγαπούσε από τα μαλλιά και δεν την άφησε να φύγει. Η νεραΐδα αντιστάθηκε αγρίεψε, φώναζε, πότε μεταμορφωνόταν σε φίδι, πότε σε φωτιά, πότε σε σκύλα, μα ο νεαρός λυράρης την κρατούσε γερά, ώσπου λάλησαν οι πετεινοί. Οι νεράιδες εξαφανίστηκαν ,μα την νεράιδα του την κρατούσε και ήταν και πάλι πεντάμορφη, όπως πριν. Τον ακολούθησε σπίτι του. Την είχε κάνει δικιά του!

Ζήσανε μαζί ένα χρόνο, του έκανε κι ένα γιο, μα τη μιλιά της δεν την άκουσε ποτέ. Ήταν πολύ δυστυχισμένος και πήγε πάλι και βρήκε την γριά να τον ξανασυμβουλεύσει.

Η γριά τον άκουσε με προσοχή και του είπε να πυρώσει καλά τον φούρνο κι ύστερα να πάρει το παιδί από τα χέρια της γυναίκας του και να κάνει ότι θα της το πετάξει στον φούρνο έτσι θα την ανάγκαζε να μιλήσει. Ο νέος την άκουσε μα μόλις άρπαξε το παιδί από τα χέρια της γυναίκας του και έκανε πως θα το πετάξει αυτή όρμησε επάνω του φωνάζοντας ‘μη σκύλε’. Πήρε το παιδί της και εξαφανίστηκε. Απελπισμένος τους αναζητούσε με φωνές και παρακάλια αλλά μάταια γυναίκα και παιδί εξαφανίστηκαν για πάντα.

Κάποιοι λένε πήγε να βρει τις αδελφές της, αλλά αυτές δεν την δέχτηκαν ποτέ πίσω .Έτσι αναγκάστηκε και πήγε να μείνει σε μια βρύση μόνη της, λίγο παρακάτω από την σπηλιά που την λένε Λούτρα .Εκεί καθόταν λυπημένη και έκλεγε κρατώντας το παιδί της αγκαλιά . Τα δάκρυα της έπεφταν και θόλωναν τα νερά της λίμνης. Γι’ αυτό λένε πως μέχρι και σήμερα ώρες- ώρες τα νερά του Νεραιδόσπηλιου είναι θολά.

Σαν ποτέ, θελήσετε και εσείς να δείτε τον Νεραιδόσπηλιο, θα βγείτε λίγο έξω από το Ηράκλειο, στο χωριό Αστρακοί. Κατηφορίστε το καταπράσινο Αστρακιανό φαράγγι με τις πηγές του και θα βρεθείτε σ’ ένα μικρό διώροφο σπήλαιο. Εκεί, δίπλα στα κρυστάλλινα νερά της μικρής λίμνης και κάτω απ’ τους παχύς ίσκιους των πλατάνων, ανιχνεύστε με όλες τις αισθήσεις σας. Θα νοιώσετε τη γαλήνη και την αρμονία της φύσης. Κι αν είστε τυχεροί θα δείτε τις νεραΐδες να χορεύουν και μέσα απ’ τις κελαρυστές πηγές θ’ ακούσετε το τραγούδι τους.

Κι ως δείτε να θολώνει το νερό, το νου σας, είναι από τα δάκρυα της νεράιδας.

Κλείστε τα μάτια και αφεθείτε στη μαγεία των θρύλων της λαϊκής μας παράδοσης.

Μύθοι και Θρύλοι της Κρήτης