Η σημασία του Πυρός

Την μεγάλη σημασία του Πυρός μας στην εξελικτική πορεία της Φύσεως καταδεικνύουν αφενός μεν ο Συμβολισμός της Θεάς Εστίας και του Θεού Ηφαίστου και αφετέρου το αρχαίο λόγιο που αναφέρει «η φύση ολόκληρη αναγεννάτε δια του Πυρός». 

Το λόγιο αυτό δείχνει την μεταμορφωτική δράση του Πυρός στον υλικό, στον μορφικό, στον ψυχικό και στον πνευματικό κόσμο. Εξ αυτού συνάγεται ότι το στοιχείο του Πυρός αποτελεί τον παράγοντα εκείνον ο οποίος μετέχει σ’ όλες τις μεταμορφώσεις της Φύσεως οι οποίες είναι εμφανέστερες κατά τις τέσσερις εποχές του έτους. Ιδιαιτέρως κατά τα ηλιοστάσια η ένταση (θερινό) και η χαλάρωση (χειμερινό) αντιστοίχως της ενεργείας του στοιχείου του Πυρός του Ηλίου δημιουργεί όλα τα γνωστά θαυμαστά φαινόμενα, όχι μόνον επί της υλικής φύσεως αλλά και επί της συνειδητής και πνευματικής φύσεως.

Σχετικά με το Πυρ ο Έλληνας φιλόσοφος Ηράκλειτος έλεγε ότι «το Πυρ είναι η αρχή των πάντων». Με την φράση αυτή αποκαλύπτει ότι το πυρ είναι στοιχείο δημιουργικό, το οποίο υπάρχει παντού και συντελεί στη αέναη δημιουργία και εξέλιξη των πάντων στην Φύση. Επίσης ένας αρχαίος ορισμός των φιλοσόφων των παρελθόντων αιώνων λέγει ότι «ολόκληρη η Φύση αναγεννάτε δια του πυρός»,(I.N.R.I.) (Igne Natura Renovatur Integra) γι’ αυτό δικαίως από πολλούς χαρακτηρίζεται ως Ιερό Πυρ του οποίου η δράση έχει ως αποτέλεσμα την εκδήλωση των Ιερών Δραμάτων της εξελικτικής πορείας της Φύσεως.

Το Πυρ στην πλέον απλή του εκδήλωση, που προέρχεται από την καύση υλικών σωμάτων, εκδηλώνεται ως Φως και Θερμότητα. Η εσωτερική φιλοσοφία θεωρεί ότι η θερμότητα είναι εκδήλωση (δηλαδή νόμος) της μεριστής (ή ατομικής) ουσίας δηλαδή της υλικής ουσίας ενώ το Φως είναι εκδήλωση (δηλαδή νόμος) της αμέριστης (ή συνεχούς) ουσίας δηλαδή της ουσίας του αιθέρος. Επίσης θεωρεί ότι το Φως ως νόμος της ουσίας του αιθέρος εκδηλώνεται όταν ο αιθέρας συνεργάζεται και συλλειτουργεί με την άλλη ουσία τους σύμπαντος την υλική ουσία, από την οποία εκπορεύεται ο νόμος της θερμότητας.

Καθένας από αυτούς τους νόμους (του φωτός και της θερμότητας) δεν μπορεί να εμφανισθεί χωριστά στις λειτουργίες των Κόσμων, όπως και στις λειτουργίες και αυτών ακόμη των πνευματικών φύσεων, γι’ αυτό λέγουμε ότι το ΠΥΡ είναι το αποτέλεσμα της συλλειτουργίας των δύο ουσιών του Σύμπαντος. Για να γίνει λοιπόν κατανοητή σε όλους μας η έννοια του Πυρός πρέπει προηγουμένως να γνωρίζουμε τι είναι Υλική (ή μεριστή ή ατομική) ουσία και τι Αιθέρας (ή αμέριστη ή συνεχής ουσία) και γιατί η θερμότητα είναι εκδήλωση της μεριστής ουσίας και το φως της αμέριστης ουσίας. Το πυρ εκδηλώνεται σε όλα τα επίπεδα, γι’ αυτό μιλάμε για υλικό, ζωικό και πνευματικό πυρ .

Η ΑΪΔΙΑ ΑΤΟΜΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΚΟ­ΣΜΩΝ, ΤΟ ΘΗΛΥ ΤΗΣ ΔΗ­ΜΙΟΥΡ­ΓΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΘΗΤΙΚΟΣ ΠΑ­ΡΑΓΩΝ ΤΩΝ ΚΟ­ΣΜΩΝ ΓΙΑΤΙ ΥΠΟΚΕΙ­ΤΑΙ ΣΤΙΣ ΕΝΕΡΓΗΤΙ­ΚΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕ­ΧΟΥΣ ΟΥ­ΣΙΑΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΣΥ­ΓΚΡΟΤΗ­ΘΟΥΝ ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑ­ΣΙΑΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΪΔΙΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΣΤΗ ΣΥ­ΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΔΗ­ΛΩΣΗ ΝΕΩΝ ΔΥΝΑ­ΜΕΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΟΥΣΙΕΣ. Η ΑΪΔΙΑ ΣΥΝΕΧΗΣ ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΚΟ­ΣΜΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΡΡΕΝ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΝΕΡΓΗ­ΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑ­ΓΩΝ ΤΩΝ ΚΟ­ΣΜΩΝ ΓΙΑΤΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩ­ΝΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΑΤΟ­ΜΙΚΗΣ ΟΥ­ΣΙΑΣ ΣΕ ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕ­ΛΕΙ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΩΝ ΜΟΡ­ΦΩΝ.

ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΑΪΔΙΑΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ (Ή ΜΕΡΙΣΤΗΣ) ΟΥΣΙΑΣ ΧΑΡΑ­ΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΩΣ «ΑΕΙ ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑ ΕΙΝΑΙ» ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΥΠΑΡ­ΞΕΙΣ (ΕΙΝΑΙ) ΜΕ ΕΚΔΗΛΩ­ΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (ΚΙ­ΝΟΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑ) ΑΤΕ­ΛΕΥΤΗΤΑ (ΑΕΙ). Η ΑΪΔΙΑ ΣΥΝΕΧΗΣ ΟΥΣΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΩΣ «ΑΕΙ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΕΙΝΑΙ» ΔΗΛΑΔΗ ΥΠΑΡΞΗ (ΕΙΝΑΙ) ΜΕ ΕΚΔΗΛΩΜΕΝΟ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (ΕΝΕΡΓΟΥΝ). ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΟΥ­ΣΙΑΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΑΛΛΑ ΑΠΛΩΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΟΥΣΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ. Η ΣΥΝΕ­ΧΗΣ ΟΥΣΙΑ Ή ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΠΕΡΙΕΧΟΝ, ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΔΡΑ Η ΜΕΡΙΣΤΗ ΟΥΣΙΑ. ΕΚ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑ­ΣΙΑΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΥΤΩΝ ΑΪΔΙΩΝ ΟΥ­ΣΙΩΝ (ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΟΥΣ) ΕΓΙ­ΝΑΝ ΚΑΙ ΓΙ­ΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑ­ΝΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙ­ΝΑΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΕΝΑ ΣΕ ΑΤΕΛΕΥΤΗΤΕΣ ΔΥ­ΝΑΜΙΚΕΣ ΜΕΤΑΜΟΡ­ΦΩ­ΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩ­ΣΕΙΣ ΝΟΜΩΝ ΣΤΟΝ ΑΠΕΙΡΟ ΧΡΟΝΟ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΪΔΙΟ­ΤΗ­ΤΟΣ (ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕ­ΛΟΣ) ΤΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΕΚ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΕΧΟΥΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙ. Ο ΘΕΙΟΣ ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑ­ΝΤΟΣ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ «ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΔΥΑΔΑΣ (ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΟΥ­ΣΙΑΣ) ΕΙΝΑΙ ΑΡ­ΤΙΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΡΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΝΩ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΟΣ (ΣΥΝΕΧΗΣ ΟΥΣΙΑ) ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ. Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΤΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ ΣΥΓΚΡΟΤΕΙ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΕΙ ΤΙΣ ΜΟΡ­ΦΕΣ ΤΩΝ ΚΟ­ΣΜΩΝ ΠΟΥ ΚΑ­ΘΙΣΤΑΝΤΑΙ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΕΣ. ΟΙ ΜΟΡ­ΦΕΣ ΤΩΝ ΚΟΣΜΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΘΡΟΙΣΜΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΥ­ΣΙΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩ­ΡΙΖΟ­ΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΑΡ­ΤΙΟΠΕΡΙΤΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ»

Δημήτρης Γιωτοπουλος - Αποσυμβολισμός ελληνικής μυθολογίας