Μην οδύρεσαι που δε μπορείς να παρελάσεις, κάθε μέρα παρελαύνεις.

  Μην οδύρεσαι που δε μπορείς να παρελάσεις

Κάθε μέρα παρελαύνεις.

Παρελαύνεις τη Λήθη σου. Βγάζεις τους Ήρωες απ’ τη ντουλάπα μια φορά το χρόνο και τους κουνάς το σημαιάκι με δακρυσμένα μάτια. Κι ύστερα, πάλι στ’ απάνω ράφι της ντουλάπας τους στοιβάζεις,  αντικαθιστώντας τους αναντίρρητα και συνήθως ασυνείδητα με το Χρήμα, τη Θέση, την Ισχύ.

Παρελαύνεις την Υποταγή σου. Παραδίδεις δικαιώματα, ατομικά δικαιώματα, εθνικά δικαιώματα, ανθρώπινα δικαιώματα, καθημερινά παραδίδεις το ιερό αυτό κληροδότημα των παιδιών σου στα χέρια των ίδιων δυναστών, την απελευθέρωση από τους οποίους γιορτάζεις μια φορά το χρόνο. Κουνώντας το σημαιάκι.

Παρελαύνεις τις δικιολογίες σου, επιχειρηματολογείς φωνάζοντας γιατί υπήρξες Λίγος, Μικρός κι Ανίσχυρος. Αλήθεια, έμαθες ποτέ; 

Της μιας ημέρας η γιορτή είναι η Γιορτή της Λήθης.

Θα ‘πρεπε να χαίρεσαι, τώρα που δήθεν σου στερήσανε τούτη την ελάχιστη χαρά της εθνικής υπερηφάνειας, θα ‘πρεπε να χαίρεσαι γιατί επιτέλους η αλήθεια ελαλήθηκε. Ποιο Έθνος;  Ποια Υπερηφάνεια; Ποια σύνορα, ποια ιστορία, ποια κεκτημένα και ποιοι δικαιωμένοι αγώνες; Άνοιξε τα μάτια σου.

Τώρα είναι η ώρα, άνοιξε τα Μάτια σου. Μη σιγοβράζεις άλλο, μέχρι να εξατμιστεί κι η τελευταία σταγόνα τιμής κι αλήθειας που στερεύει μέσα σου… Μη σιγοβράζεις άλλο, κάνε τον ατμό σου φλόγα, πύρινη λαίλαπα, ηφαίστειο τρανό, κάνε το θυμό σου κινητήρια δύναμη, έκρηξη αλήθειας, και πάρε πίσω την Τιμή σου, τα Δικαιώματά σου, το Έθνος σου, πάρε πίσω την Κάθε σου Ημέρα. Πάρε πίσω τον ξεχασμένο σου Εαυτό.

Οι Μεγάλες Γιορτές είναι σιωπηλές και γιορτάζονται κάθε μέρα με τη στάση ζωής μας, τις «μικρές» καθημερινές αποφάσεις μας, την ευθύνη της ύπαρξής μας. Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα τιμής σε όλους αυτούς τους ανθρώπους του Κόσμου που καθημερινά και σιωπηλά στην ζωή των όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.

(από τον αγαπημένο στοχαστή Καβάφη) 

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των

όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.

Ποτέ από το χρέος μη κινούντες•

δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,

αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία•

γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν

είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,

πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε•

πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,

πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει

όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)

πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,

κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Με στόχο κι ευχή τη Λευτεριά

αδέρφια μου 

Michaela Rota