«Ηρακλής Τριέσπερος»

Οι γιορτές των προγόνων μας πριν το Χριστιανισμό, περιλάμβαναν

το Τριέσπερον και αργότερα την Ημέρα της γέννησης... 

του Ανίκητου Ήλιου, τα Ηλιούγεννα.

Το Τριέσπερον συγκεκριμένα ήταν επίθετο του Ηρακλή.

Η Αλκμήνηη γυναίκα του Αμφιτρύωνα, ήταν λένε η τελευταία θνητή που αγάπησε ο βασιλιάς των θεών και των ανθρώπων ο Ζεύς.

Η εξυπνάδα της  η ομορφιά της και το θάρρος της, τράβηξαν την προσοχή του. 

Μια νύχτα που ο Αμφιτρύωνας έλειπε, ο Ζεύς μπαίνει στον θάλαμό της παίρνοντας  την μορφή του συζύγου της, κρατώντας  ένα χρυσό κύπελλο και ένα περιδέραιο, λέγοντάς της ότι είναι  λάφυρα που πήρε από τον βασιλιά Πτερέλαο της πόλης των Ταφίων που νίκησε. 

Η Αλκμήνη νομίζει ότι έχει μπροστά της τον άντρα της. 

Δεν είχε καμιά αμφιβολία, αφού ο θεός της διηγείται με όλες 

τις λεπτομέρειες, ορισμένα γεγονότα. 

Χάρη σ’ αυτήν την σύγχυση, παραβιάζει δίχως κόπο, την αρετή 

της Αλκμήνης. Περνάει μαζί της τρεις νύχτες.  Έτσι έσπειρε μαζί της τον Τριέσπερον Ηρακλή, μετά έφυγε.

  Άλλοι μιλούν για μια νύχτα «που την κάνει να κρατήσει όσο 

τρεις συνηθισμένες νύχτες».

Κατά την διαταγή του Διός ο Ήλιος δεν εμφανίστηκε μια μέρα".~

Ο Αμφιτρύων μετά μία μέρα γυρίζει  σπίτι του. Παραξενεύεται 

βλέποντας την γυναίκα του, να μην του κάνει θερμή υποδοχή 

και ανησυχεί. 

Πιέζει την Αλκμήνη με ερωτήσεις.

Αυτή του απαντάει με αθωότητα, πως δεν καταλαβαίνει  τις ερωτήσεις του: «αφού ήρθες σπίτι, έκανες έρωτα μαζί μου, μου διηγήθηκες τα κατορθώματά σου και  μου χάρισες το κύπελλο».

Ο Αμφιτρύων νομίζοντας ότι τον εξαπάτησε, θυμώνει και  βάζει φωτιά να κάψει την Αλκμήνη αλλά ο Ζεύς στέλνει υετό.

~καταρρακτώδη βροχή ~ και η φωτιά έσβησε. 

Άλλοι γράφουν ότι για να ξεδιαλύνει το μυστήριο ο Αμφιτρύων, απευθύνεται στον μάντη Τειρεσία. Ο Τειρεσίας του είπε όλη την αλήθεια. Η Αλκμήνη γέννησε δίδυμα τον Ηρακλή που ήταν γιος του Διός  και τον Ιφικλή από τον θνητό Αμφιτρύωνα.

Προς τιμή του Ηρακλέους οι Έλληνες γιόρταζαν το Τριέσπερον 

που ξεκινούσε με το Χειμερινό ηλιοστάσιο την νύχτα της 21ης προς την 22α Δεκεμβρίου, δηλαδή την μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου 

και κορυφωνόταν με την αναγέννηση του φωτοδότη Ηλίου  την νύχτα της 24ης προς 25ης.

Η ημέρα μένει «στάσιμη» μετά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο  και αρχίζει να μεγαλώνει την 25ην Δεκεμβρίου. 

Είναι η γενέθλιος ημέρα του ζωοδότη Ήλιου.

Το Απολλώνιο φως... νικά το σκοτάδι...το καλό  νικά το κακό...

η ζωή νικά τον θάνατο. 

Οι Ρωμαίοι επισκίασαν το Ελληνικό Τριέσπερον, με την  λατρεία του Μίθρα, που γεννήθηκε στις 25 Δεκέμβρη.

~~O πίνακας απεικονίζει τις Μούσες  που στεφανώνουν τον Ηρακλή

είναι του: Allessandro  Alloriμε την ευγενή χορηγία της wikimedia commons~~

Καλό Τριέσπερον! 

Χαρούμενα Ηλιούγεννα...

Μαρία Μπονίκου - Αποσυμβολισμός ελληνικής μυθολογίας