Όλο το απαύγασμα της ορφικής κοσμογονίας αποτυπώνεται με έννοιες που κλειδώνουν για τους αμύητους, άσχετους, περίεργους και ασεβείς στον υπέρτατο αυτόν ύμνο του "Πρωτόγονου".
Ο αγεραστος ΧΡΟΝΟΣ ( αγηραος) γεννάει τον ΑΙΘΕΡΑ και το ΧΑΟΣ ( το τυλιγμένο σε βαθύ Έρεβος ή ΩΚΕΑΝΟ) που μαζί με το αργυρό κοσμογονικό ΩΟΝ (την ουσία, ίσως το DNA της γένεσης του κόσμου) δημιουργεί την πρώτη τριάδα των ορφικών στη θέση του ΟΝΤΟΣ.
Από την γονιμοποίηση του ΑΒΓΟΥ ξεπετιέται
ο ΦΑΝΗΣ
ή ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΣ
ή ΕΡΩΣ
ή ΦΑΕΘΩΝ
ή ΗΡΙΚΕΠΑΙΟΣ
ή Ο ΜΗΤΙΣ.
Όλες οι παραπάνω θεϊκές έννοιες δηλώνουν κάτι διαφορετικό στην ουσία και στη σημασία, αλλά συνάμα όλες μαζί δηλώνουν το ΕΝΙΑΙΟ, το ΦΩΤΕΙΝΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ, το ΦΩΣ, τον ΝΟΥ.
Όταν γεννήθηκε ο Ζευς κατάπιε την προηγούμενη θεότητα , τον ΦΑΝΗ και έτσι
" τα πάντα γεννήθηκαν εντός του Διός".
" Πρωτόγονον καλεω, διφυη , μέγαν....."
Έτσι αρχίζει ο ορφικός αυτός Ύμνος !!
Καλώ τον Πρωτόγονο, τον Διφυη, τον Μέγιστο...
Και να πως εξηγούνται οι δύο φύσεις του Θεού,
του διφυη( δις+ φύω), του διπλού, του μέγιστου!!!
Του "ΩΟΓΕΝΗ", του θεού που γεννήθηκε από το ΑΥΓΟ, την θεϊκή ουσία του κόσμου!
"Χρυσεησιν αγαλλομενον πτερυγεσσιν", που φέρει χρυσό πτέρωμα ( γιατί ο Φάνης φέρει ολόχρυσα φτερά) και αγάλλεται κανείς όταν το βλέπει!....
" ΣΠΕΡΜΑ ΠΟΛΥΜΝΗΣΤΟΝ, ΠΟΛΥΟΡΓΙΟΝ".
Κάθε φορά ο Μέγιστος Θεός κατά την θέαση του ΣΠΕΡΝΕΙ,
στον ΑΞΙΟ και ΦΩΤΕΙΝΟ άνθρωπο που στέκεται
να τον δει με σεβασμό και άπειρη αγάπη να προβάλλει στην Ηλιακή Πύλη, στο ΛΥΚΑΥΓΕΣ,
ΣΠΕΡΜΑΤΑ ΑΡΧΕΓΟΝΗΣ και ΑΡΧΑΙΑΣ ΜΝΗΜΗΣ
των όλων, των ειδών, των εννοιών, των ιδεών, των πάντων και έτσι αρχίζει ο ΧΟΡΟΣ των πολύτιμων και θεϊκών και επιστημονικών πληροφοριών στη ΔΙΑΝΟΙΑ του φωτεινού ανθρώπου.
Παράλληλα, δηλαδή με αυτόν τον τρόπο, της Θεϊκής σποράς της πολύτιμης αρχέγονης μνήμης στο ΝΟΥ των φωτεινών ανθρώπων, σηματοδοτείται και
Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΗΣ ΜΥΗΣΗΣ
και στη γνώση των όλων
και στη γνώση των τελετουργιών
των καλλιστων μυστηρίων.
Συνεπώς πρόκειται και για την θεϊκή απαρχή της μύησης για ΠΡΩΤΗ φορά,
αλλά και για την σπορά πολύτιμων πληροφοριών στους ΗΔΗ μυημένους (όταν η θέαση του θεού είναι επαναλαμβανόμενη).
Η επίκληση αυτή τελειώνει με την προτροπή στον Μακάριο θεό, τον γόνιμο, τον πολυμήχανο, τον ΔΙΟΝΥΣΟ και ΑΝΤΑΥΓΗ με τα τρομερά και διαπεραστικά μάτια σε αυτόν που τον βλέπει, να συμμετέχει και αυτός στην τέλεση των Αγίων και πολυποίκιλων μυστηρίων που τελούνται ήδη από αυτούς που γνωρίζουν πως να τελούν τις μυστηριακές τελετές!!!
"Αλλά, Πριηπον Άνακτα και Ανταυγην ελικωπον,
Μακαρ πολυμητι, πολύσπορε, βαινε γεγηθως ες τελετήν αγιην πολυποίκιλον οργιοφανταις".
Εδώ στο τέλος γίνεται η αναφορά στον ΔΙΟΝΥΣΟ και στα Βακχικα μυστήρια (Πριηπος)!
Και έτσι ολοκληρώνεται η ελληνική κοσμογονία!
Με τον παραπάνω ύμνο να προσφωνείται κατά την απαρχή τέλεσης των ελληνικών μυστηρίων!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου