Όταν η Μήδεια εγκατέλειπε την πατρίδα της Κολχίδα για τα μάτια και τα …φρύδια του Ιάσονα, πήρε μαζί της και διάφορα βότανα για τα περίφημα μαγικά της φίλτρα.
Ήταν ήδη δεινή φαρμακεύτρα (παρασκευάστρια σκευασμάτων από βότανα με φαρμακευτικές αλλά και δηλητηριώδεις ιδιότητες) και είναι πολύ πιθανόν σ’ αυτήν να οφείλεται η ονομασία ΜEDICINE της μη χειρουργικής Ιατρικής.
Αφήνοντας λοιπόν την πατρίδα της (σημερινή Γεωργία) στον Ανατολικό Πόντο και ερχόμενη στην κυρίως Ελλάδα, έφερε μαζί της ένα βοτάνι, ένα είδος άγριου κρίνου, που επίσης μοιάζει πολύ και με τον κρόκο (της Κοζάνης) όμως παράγει στον βολβό του και στα άνθη του μια θαυματουργή αλλά και θανατηφόρα ουσία. Το όνομα του φυτού « Κολχικόν», από την Κολχίδα δηλαδή, και η θαυματουργή/δηλητηριώδης ουσία του «Κολχικίνη».
Το παγκόσμια γνωστό Koλχικό το Φθινοπωρινό ( Colchicum Automnale). Χιλιάδες χρόνια οι Αιγύπτιοι, οι Μεσανατολίτες, οι Ελληνες και οι Ρωμαίοι, χρησιμοποιούσαν την ουσία αυτού του φυτού, συνήθως σε μείξη με άλλα παράγωγα βοτάνων, γνωρίζοντας την ευεργετική του επίδραση ως αντιφλεγμονώδες, κατά της ουρικής αρθρίτιδος κλπ. , όπως γνώριζαν και την δηλητηριώδη δράση του σε μεγάλες δόσεις.
Σίγουρα δεν γνώριζαν ότι είναι ένα αλκαλοειδές, τον χημικό τύπο (ακετυλτριμεθυλοκολχικινικό οξύ, C22H25NO6) του οποίου θα αποκάλυπτε η σύγχρονη επιστήμη και θα το παρασκεύαζε στα εργαστήρια για ποικίλες χρήσεις, στην Ιατρική, στη Βιολογία, στη Γεωπονική κλπ.
Μ’ αυτά και με άλλα, να που και πάλι στις μέρες μας η Κολχικίνη αποδεικνύεται ότι βοηθά πολύ και στην καταπολέμηση της φλεγμονής που προκαλεί ο Covid19. Την υποδεχόμαστε και πάλι , με αισιοδοξία και με διάθεση χρήσης της με μέτρο και σωφροσύνη, ευχόμενοι «αχρείαστη».
ΥΓ: Όταν μικρός βουκόλος επιτελούσα τα χρέη τσομπανάκου στους πρόποδες της Ροδόπης, ο έμπειρος μπαρμπα Νικος Αφεντούλης με συμβούλεψε να μη πειράξω ποτέ αυτό το «καταραμένο φαρμακερό λουλούδι, που ούτε οι αγελάδες δεν το τρώνε γιατί το φοβούνται»!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου