«Εκείνες οι γυναίκες που φτιάχτηκαν να σε σημαδευσουν».

 

«Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που διαβάζει, γυναίκα που αισθάνεται υπερβολικά ή γράφει.

Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα πνευματώδη, πλανεύτρα,

 τρελή και παλαβή. 

Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που σκέφτεται, 

που γνωρίζει αυτά που ξέρει κι επιπλέον μπορεί και να πετά · 

γυναίκα σίγουρη για τον εαυτό της.

Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που γελά ή κλαίει στον έρωτα, που ξέρει να μετουσιώνει το κορμί σε πνεύμα ·

 πόσω μάλλον μία που αγαπά την ποίηση 

ή που στέκεται να θαυμάσει για ώρες κάποιο πίνακα 

και που δεν ξέρει πώς να ζει δίχως τη μουσική.

Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που ενδιαφέρεται για την πολιτική, 

που είναι επαναστάτρια και νιώθει φρίκη απέραντη μπροστά στην αδικία. Γυναίκα που σιχαίνεται την τηλεόραση. 

Και που είναι όμορφη δίχως να στέκεσαι 

στο πρόσωπο ή το κορμί της.

Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα παθιασμένη, 

παιχνιδιάρικη, διαυγή και βλάσφημη. 

Μην το ευχηθείς ποτέ να ερωτευτείς μία γυναίκα τέτοια.

Γιατί όταν ερωτεύεσαι γυναίκα όπως αυτή, ασχέτως αν μείνει μαζί σου, 

ή αν σε αγαπήσει κι εκείνη, 

από μια τέτοια γυναίκα, 

ποτέ δεν επιστρέφεις.»

[Το ποίημα ανήκει στη Δομηνικανή ποιήτρια Martha Rivera Garrido (1960) και η μετάφραση στα ελληνικά είναι από την Ούρσουλα Φώσκολου]