Αγαπημένε μας Ελύτη, προσέγγισες προφήτη

 

Αγαπημένε μας Ελύτη, προσέγγισες προφήτη 

Σε συνέντευξη που είχε δώσει ο Οδυσσέας Ελύτης πριν από 45 χρόνια (εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 26.11.1976) στον δημοσιογράφο Γιώργο Πηλιχό, θα μπορούσε βάσιμα να υποστηριχθεί ότι ο μεγάλος ποιητής μας είχε π ρ ο φ η τ ε ύ σ ε ι με θαυμαστή ακρίβεια την σημερινή απάνθρωπη εποχή της τυφλής υ π ο τ α γ ή ς των τρομοκρατημένων πολιτών στα “βίτσια των ειδικών” που καλύπτουν ως παραπλανητικός μανδύας τις ανθρωποφάγες ορέξεις των μελών των εθνικών κυβερνήσεων.

Με αφορμή τις μεταφράσεις που ετοίμαζε, είχε τονίσει ότι δεν σταματά να δουλεύει και δεν απελπίζεται: «Όπως και οι άλλοι συνάδελφοί μου, επιμένω μ’ ένα πείσμα που καταντά ακατανόητο, άμα σκεφτείς για τί αποχρώσεις ποιότητας αγωνιζόμαστε ανάμεσα σ’ έναν κόσμο χοντροκομμένο, που δεν παίρνει είδηση από τέτοια. Και δεν εννοώ, φυσικά, τους λιγοστούς ανήσυχους νέους, που αποτελούν και την παρηγοριά μας, εννοώ το κατεστημένο και τα ιδανικά του. Μια καινούργια β α ρ β α ρ ό τ η τ α που απειλεί να μας κ ο υ κ ο υ λ ώ σ ε ι!». 

Στην τελευταία ερώτηση του δημοσιογράφου «τι σας απασχολεί, τι σας ανησυχεί περισσότερο, όταν αναλογίζεστε το μέλλον», εκείνος απάντησε με τρόπο που μας κάνει να ανατριχιάζουμε:

«Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να’ ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μ ε θ ο δ ε υ μ έ ν η και οιονεί ε π ι σ τ η μ ο ν ι κ ή καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη ε ξ ε υ τ ε λ ι σ μ ό του. Για την ατίμωσή του. Οπόταν αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τ ί π ο τ ε, που ωστόσο είναι το π α ν. 

Είναι οι δ η μ ο κ ρ α τ ι κ ο ί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ’ αντέξουν για πολύ. Είναι η π ο ι ό τ η τ α, που γι’ αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η ο ν τ ό τ η τ α του ατόμου, που βαίνει προς την ο λ ι κ ή της έ κ λ ε ι ψ η. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών, που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα κενό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. Ότι οι λεγόμενοι “πραχτικοί άνθρωποι” –κατά πλειονότητα, οι σημερινοί αστοί– μας κοροϊδεύουν, είναι χαρακτηριστικό. Εκείνοι βλέπουν το τίποτε. Εμείς το παν. Πού βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα’ μαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ’ όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας – και της εποχής μας».

Αγαπημένε μας Ελύτη, 

προσέγγισες προφήτη! 

Διότι ήρθε η ώρα της βαρβαρότητας που έχει κουκουλώσει τους Έλληνες στην εποχή του κορωνοϊού:

– Μάσκα παντού, τώρα και δεύτερη μάσκα, σε λίγο και τρίτη. Ζωή χωρίς ανάσα ή με κομμένη την ανάσα;

– Αποστολή SMS στον “Μεγάλο Αδελφό” για να ξεμυτίσουμε από τα σπίτια μας, παίρνοντας μαζί μας το μοντέρνο “υφασμάτινο διαβατήριό” μας. Κοντοζυγώνει και το “εμβ(δ)ολιο-διαβατήριο”.

– Εσώκλειστοι στο μπουντρούμι από τις 21.00 μέχρι τις 05.00, όσον ούπω ίσως από τις 18.00!

– Εγκλεισμοί-φυσαρμόνικες που σπάνε την ψυχολογία μας. Ακορντεονίστες οι λοιμωξιολόγοι και μαέστρος τους κάποιος ανέκφραστος ρομποτοειδής τύπος-Νίκος που μοιάζει να μισεί τον άνθρωπο! “Σήψη παντού!”

– Υποβιβασμός του πολίτη σε ακούρευτο γίδι.

– Καθηγητές, φοιτητές, μαθητές εγκλωβισμένοι μέσα στα ψηφιακά κελιά: μάθημα από τον καναπέ, με πιτζάμα και παντόφλα. 

– Ατελείωτες κατοχικές ουρές για να αγοράσεις ένα βιβλίο ή ακόμη κι ένα κομμάτι ψωμί.

– Φίμωση της αντίθετης άποψης, χλευασμός των διαφωνούντων.

– Στρατόπεδα συγκεντρώσεως για κρουσματικούς και όσον ούπω για πάσης φύσεως αρνητές.

– Διενέργεια εμβολιασμών με την ελαττωματική συναίνεση των πολιτών. Μα δεν θα άξιζε η θέσπιση ενός ιδιώνυμου εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας με τίτλο “υφαρπαγή συναινέσεως σε μαζικό εμβολιασμό”; 

– Διωγμός χριστιανών και εξώθηση σε βλασφημία, μάσκα γαρ στην εκκλησία.

– Ανοιχτά τα σούπερ-μάρκετ της κοιλίας, κλειστά τα “σούπερ-μάρκετ” του πνεύματος και της ψυχής (εκκλησίες τε και βιβλιοθήκες).

Αγαπημένε μας Ελύτη-προφήτη: Θυμάσαι το παιδικό παιχνίδι “στρατιωτάκια αμίλητα, ακούνητα, αγέλαστα”;

Μάθε λοιπόν ότι αυτό που κάποτε ήταν παιχνίδι, τώρα έγινε πραγματικότητα. Άραγε, μπορείς να το πιστέψεις ότι άρχισαν ήδη να περπατούν στους δρόμους “δίμασκα διαστημικά ανθρωποειδή”; Υπερπειθαρχημένα στρατιωτάκια που έχασαν την μιλιά και το γέλιο τους (αμίλητα λοιπόν κι αγέλαστα), αλλά και ακούνητα μόλις οι δείκτες του ρολογιού δείξουν την ενάτη βραδινή! 

Υπάρχει όμως ο ιδεότυπος του παιχνιδιού “στρατιωτάκια αμίλητα, ακούνητα, αγέλαστα”: ο σημερινός εύζωνας στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου!

Δες τον από εκεί ψηλά που είσαι και πες μας: Πώς μπορεί να το αντέξει άνθρωπος αυτό το μαρτύριο; Ποιος νοιάζεται για το πώς αναπνέουν οι εύζωνες; Τους εξευτέλισαν κι αυτούς, διακωμωδώντας το σύμβολο της γενναιότητος του ελληνικού λαού! 

Αν δεν χόρτασες βαρβαρότητα, μην ανησυχείς. Στην φαρέτρα των σύγχρονων Χίτλερ υπάρχει το “πρωκτικό τεστ”!

Τι θα προφήτευε άραγε ο Ελύτης, αν ζούσε σήμερα ανάμεσά μας; 

Μετά την ανείπωτη βαρβαρότητα θα έβλεπε μεγάλη πείνα ή μήπως την αναβαθμισμένη απώλεια της μοναδικότητας του ανθρώπου;

Μα την δεύτερη την πρόβλεψε ήδη από το 1976: 

«Είναι η ο ν τ ό τ η τ α του ατόμου, που βαίνει προς την ο λ ι κ ή της έ κ λ ε ι ψ η».

Μήπως τότε μετά την έκλειψη του ανθρώπινου προσώπου θα έβλεπε την ανατολή των ρ ο μ π ό τ;

Σε αυτήν την ανατολή δεν θέλουμε και δεν πρέπει να πιστεύουμε – νόημα θα είχε μόνο μια ιδιότυπη α ν α λ α μ π ή: Όπως κάθε ετοιμοθάνατος πριν ξεψυχήσει, έτσι την δικαιούται και η ά ρ ρ ω σ τ η από π ρ ό ο δ ο κοινωνία μας...

Κωνσταντίνος Βαθιώτης