Ήρθανε σε επαφή οι αρχαίοι Έλληνες με τους Κινέζους ; Η αλήθεια είναι ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δεν έφτασε ποτέ στην Κίνα, ούτε τα πλοία της αθηναϊκής Συμμαχίας αλλά και ούτε και οι Λακεδαιμόνιοι.
Βέβαια στα ελληνιστικά χρόνια, τα ελληνιστικά βασίλεια είχαν εξαπλωθεί βαθιά μέσα στην Ασία. Η πόλη Αλεξάνδρεια έσχατη ήταν μία πόλη που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του και πρόκειται για την πιο απομακρυσμένη πόλη η οποία βρίσκεται στην κοιλάδα της Φρεγάνης μία περιοχή που ανήκει σήμερα στον Τατζικιστάν.
Aρχικά η πόλη ανήκε στο Βασίλειο των Σελευκιδών που ίδρυσε ο Σέλευκος στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όταν το βασίλειο μοιράστηκε σε 4 κομμάτια, μετά του θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου, η Αλεξάνδρεια η Εσχάτη έμεινε στο Βασίλειο των Σελευκιδών για περίπου 80 χρόνια.
Στη συνέχεια όμως οι κάτοικοι της πόλης οι οποίοι ονομάζονται ‘Ελληνοβακτριανοί’ αποσχίστηκαν και δημιούργησαν το δικό τους Βασίλειο. Με το πέρασμα των χρόνων αυτά τα βασίλεια άρχισαν να χάνουν τη δύναμή τους με αποτέλεσμα να υποδουλωθούν από τους Γουεζί (Τοχάρους).
Η Δυναστεία των Χαν που εξουσίαζε τηντότε Κίνα ετοιμαζόταν για πόλεμο με τους Χιονγκ Κου, λαό Νομάδων, kai για να πολεμήσει εναντίον τους έστειλε τον Ζανγκ Κιουν να βολιδοσκοπήσει τις προθέσεις των Γουεζί οι οποίοι είχαν είναι στην υποτέλεια τους την Αλεξάνδρεια
Ο Ζανγκ Κιουν πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Χιονγκ Κου κι έμεινε όμηρος τους για 10 χρόνια. Μάλιστα παντρεύτηκε, έκανε ένα παιδί και στη συνέχεια κατάφερε να αποδράσει.
Όταν απέδρασε μετά από 10 χρόνια αντί να γυρίσει πίσω στο βασιλιά, αυτός συνέχισε το ταξίδι του και όταν έφτασε στην περιοχή έμαθε ότι ο Λαός του Γουεζί δεν είχε καμία πρόθεση να συμμαχήσει μαζί του.
Όταν έφτασε εκεί συνάντησε μία παράξενη πόλη με ασυνήθιστα κτίρια και μία περίεργη φυλή ανθρώπων που δεν είχε ξαναδεί την πόλη την ονόμαζε Έρσι. Οι άνθρωποι αυτής της πόλης ονομάζονταν ‘Ντα-Γιουάν’, δηλαδή ‘Μεγάλοι Ίωνες’. Και επειδή είχαν μεγάλα μάτια και παχιές σκούρες γενειάδες του έκαναν μεγάλη εντύπωση, επίσης εντύπωση του έκαναν τα άλογα τα οποία και ονόμασε «Ουρανία».
Οι κάτοικοι της πόλης αυτής αγαπούσαν πολύ το κρασί, έμεναν σε ωραία σπίτια και ασχολούνταν με το εμπόριο.
Στη συνέχεια επέστρεψε στον αυτοκράτορα και του είπε όλα αυτά τα θαυμάσια που είχε δει. Το ενδιαφέρον του αυτοκράτορα κέντρισαν τα «Ουράνια άλογα» και γι’ αυτό έστειλε πρεσβεία στην Αλεξάνδρεια με σκοπό να αγοράσει μερικές εκατοντάδες.
Τα πράγματα όμως δεν θα εξελιχθούν ομαλά και οι μεγάλοι Ίωνες όχι μόνο θα πουν όχι στο χρυσό του αυτοκράτορα, αλλά θα σκοτώσουν και ένα υψηλόβαθμο μέλος της Πρεσβείας του βασιλιά.
Έτσι αυτός διέταξε το στρατό του να εκστρατεύσει εναντίον τους με 20.000 πεζούς και 6.000 ιππείς. Κατά το ταξίδι τους θα περάσουν μέσα διάφορες φυλές, θα μπλέξουν σε δεκάδες μικροσυμπλοκές και έτσι λίγοι θα φτάσουν στον τελικό τους προορισμό.
Οι περισσότεροι θα αφήσουν την τελευταία τους Πνοή στην πορεία τους στην έρημο και σε μία από αυτές τις μάχες θα ηττηθούν και θα γυρίσουν πίσω στον αυτοκράτορα πριν φτάσουν Αλεξάνδρεια.
Ο αυτοκράτορας θα στείλει πολλαπλάσιο στρατό 60.000 άνδρες 30.000 ιππείς και 100.000 βόδια. Βλέποντας αυτό το στρατό οι φυλές της ερήμου θα συνεργαστούν να μαζί του και το 101 π.χ. θα φτάσουν έξω από την Αλεξάνδρεια την έσχατη.
Σε όλη τους την πορεία 30.000 άνδρες θα πεθάνουν από τις κακουχίες παρόλα αυτά θα καταφέρουν να διαπεράσουν το εξωτερικό Τείχος.
Σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι η πόλη δεν έχει πηγάδια και έπαιρνε νερό από τον κοντινό ποταμό όπου οι Κινέζοι κατάφεραν να σταματήσουν την παροχή με διάφορους μηχανισμούς.
Οι ευγενείς στη συνέχεια με το φόβο να σφαγιαστούν θα προσδώσουν το βασιλιά τους (του έκοψαν το κεφάλι και το έστειλαν στον αντίπαλο στρατηγό σε ένδειξη καλής θέλησης). Οι Κινέζοι πήραν 3.000 από τα «Ουράνια άλογα» και λίγο πριν φύγουν ανέβασαν στο θρόνο έναν από τους ευγενείς ώστε να τον επιβραβεύσουν για την προδοσία του.
Έτσι έληξε ο μοναδικός γνωστός πόλεμος μεταξύ αυτών των δύο αρχαίων πολιτισμών. Από τις περιοχές αυτές θα περνούσε αργότερα ο δρόμος του μεταξιού ο οποίος θα έφερνε σε επαφή τον Ευρωπαϊκό με τον κινέζικο πολιτισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου