Εκεί απ΄ όπου ο ήλιος ξεκινά καθημερινά το λαμπερό ταξίδι του, στα ανατολικά παράλια του Εύξεινου Πόντου, ήταν χτισμένη η όμορφη Κολχίδα. Τη χώρα αυτή διάλεξε κάποτε ο Αιήτης, ο γιος του Ήλιου και της Αντιόπης, για να γίνει βασιλιάς της. Ο Αιήτης, από τον πατέρα του, είχε κληρονομήσει την Εφύρα (Κόρινθο). Επειδή όμως επιθυμούσε να έχει μια λαμπρότερη ζωή σε ένα μεγαλύτερο βασίλειο (ή επειδή έτσι τον συμβούλεψε το μαντείο των Δελφών) αποφάσισε να φύγει για την Κολχίδα αφού πρώτα παραχώρησε τον θρόνο της Εφύρας στον Βούνο, γιο του Ερμή και της νύμφης Αλκιδάμειας, με τη συμφωνία, αν ποτέ ξαναγύριζε στην πατρίδα του, ο Βούνος να του επιστρέψει την εξουσία της, Αν πάλι δεν συνέβαινε αυτό να επέστρεφε τον θρόνο σε κάποιον απόγονό του.
Έτσι, ο Αιήτης, έγινε βασιλιάς της Κολχίδας και πήρε για γυναίκα του μια από τις Ωκεανίδες, την Ειδυία. Το ζευγάρι απέκτησε μια κόρη, τη Μήδεια που μεγαλώνοντας έγινε πεντάμορφη και σοφή. Ο Αιήτης με άλλη γυναίκα έκανε ακόμη μια κόρη, την Χαλκιόπη που έγινε γυναίκα του Φρίξου, και έναν γιο, τον Άψυρτο.
Κάποια μέρα έφτασαν στην Κολχίδα οι Αργοναύτες με επικεφαλής τον Ιάσονα. Η αποστολή, ύστερα από εντολή του βασιλιά της Ιωλκού Πελία, είχε ως σκοπό να πάρει το Χρυσόμαλλο δέρας από το παλάτι του Αιήτη και να του το πάει. Όταν ο Ιάσονας έφτασε στην Κολχίδα και είδε την Μήδεια, την ερωτεύθηκε αμέσως. Εκείνη ανταποκρίθηκε στον έρωτά του και τον βοήθησε να αποκτήσει το πολύτιμο αντικείμενο. Ο Ιάσονας έφυγε από την Κολχίδα αλλά όχι μόνο με τους συντρόφους του. Μαζί του πήρε και τη Μήδεια. Ο Αιήτης καταδίωξε τους Αργοναύτες όμως εκείνοι κατάφεραν να διαφύγουν. Ο βασιλιάς τότε, έστειλε τον γιο του, τον Άψυρτο, να βρει τη Μήδεια και να τη φέρει πίσω υπό την προϋπόθεση όμως να μην έχει παντρευτεί ακόμη τον Ιάσονα. Όταν το ζευγάρι έφτασε στον πρώτο του προορισμό, στο νησί των Φαιάκων, φιλοξενήθηκε στο ανάκτορο του Αλκίνοου και της Αρήτης. Αυτοί τους ένωσαν με τα δεσμά του γάμου δίνοντάς τους για γαμήλιο δώρο δώδεκα θεραπαινίδες. Έτσι όταν ο Άψυρτος βρήκε τη Μήδεια, ακολουθώντας την εντολή του πατέρα του, την άφησε στον άντρα της και επέστρεψε στην πατρίδα του χωρίς εκείνη. Τότε η Αρήτη, βασίλισσα αξιοσέβαστη με μεγάλη επιρροή, μεσολάβησε για να εξομαλυνθούν οι σχέσεις μεταξύ των Αργοναυτών και του Αιήτη.
Όταν ο Ιάσονας και η Μήδεια έφυγαν από το νησί των Φαιάκων πήγαν στην Ιωλκό όπου παρέδωσαν στον Πελία το Χρυσόμαλλο δέρας. Ο Πελίας όμως δεν αντάμειψε με την εξουσία της Ιωλκού τον Ιάσονα, όπως του είχε υποσχεθεί, και σκότωσε τον πατέρα και τον αδερφό του για να μην τον βοηθήσουν να την αποκτήσει με τη βία. Τότε η Μήδεια, γυρεύοντας εκδίκηση για τον άντρα της, μεταμορφωμένη σε ιέρεια της Άρτεμης, έπεισε τις κόρες του Πελία να τον διαμελίσουν και να βράσουν τα μέλη του σε καζάνι γιατί έτσι, τάχα, θα γινόταν και πάλι νέος.
Εν τω μεταξύ ο θρόνος της Εφύρας είχε αλλάξει πολλούς βασιλείς. Από τον Βούνο που βασίλεψε τελικά ως τον θάνατό του πέρασε στον αδερφό του Αιήτη, τον Αλωέα και ύστερα στον δισέγγονο του, τον Κόρινθο που μετονόμασε την Εφύρα σε "Κόρινθο".
Όταν ο Κόρινθος έφυγε από τη ζωή, οι κάτοικοι της πόλης ζήτησαν από τη Μήδεια να γίνει βασίλισσα τους, ως απόγονος του παλαιού βασιλιά τους, του Αιήτη. Η Μήδεια κυβέρνησε με σοφία τον τόπο και με τα φάρμακα και τα γιατροσόφια της ωφέλησε τον λαό της γι αυτό και ανταμείφθηκε με την αγάπη και την αφοσίωσή του. Ένας μύθος, μάλιστα, αναφέρει πως με θυσίες προς τη Δήμητρα είχε αποτρέψει μεγάλο λιμό.
Η Μήδεια ήταν επίσης ξακουστή και για την ομορφιά της, την οποία λιμπίστηκε και ο ίδιος ο Δίας. Αυτή όμως αρνήθηκε τον έρωτά του από σεβασμό προς τη γυναίκα του, την Ήρα. Κι εκείνη για να την ανταμείψει, έκανε τα παιδιά της Μήδειας αθάνατα.
Σύμφωνα με τον Κακριδή, το όνομα «Μήδεια» (όπως και τα ονόματα Ειδυία, Ανδρομέδα, Πρωτομέδεια, Μέδουσα, Ιππομέδουσα, Αστυμέδουσα, Ιφιμέδεια, Μήστρα, Κλυταιμήστρα, Μήτις) σημαίνει προνοητική, επινοητική, σοφή γυναίκα. Όλα αυτά -που στον μύθο συγκέντρωνε η βασίλισσα Μήδεια- εξέφραζαν το πρότυπο μιας αρχέγονης (προ-δωρικής) εποχής όπου η βασίλισσα ήταν η αρχιέρεια που συγκέντρωνε τη σοφία της φυλής της, την προστάτευε αποτρέποντας κάθε κακό και γνώριζε όλα τα «μυστικά του κράτους» καθώς και όλα τα βοτάνια και τα γιατροσόφια. Ως εκ τούτου μπορούσε να προβλέπει, να προλαμβάνει και να θεραπεύει.
Ο Κόρινθος, που έδωσε το όνομά του στην Εφύρα, υποδηλώνει τον εποικισμό της Κορίνθου από Μινύες* της Ιωλκού ή από Χαλκιδείς στους οποίους οφείλεται η διάδοση του μύθου των Αργοναυτών όπου εμπλέκεται η Μήδεια ως η βασιλοπούλα που συμβάλλει καθοριστικά στην επιτυχία της αποστολής τους.Κάτι που βλέπουμε και στον μύθο Θησέα και Αριάδνης.
Ο αριθμός δώδεκα αντιστοιχεί στον αριθμό των θεών του Ολύμπου που ήταν επίσης δώδεκα.
Η Αρήτη αντιπροσωπεύει το πρότυπο της ομηρικής βασίλισσας που, αντιθέτως με τους αιώνες που ακολούθησαν, η γνώμη της είχε βαρύτητα, ήταν ισάξια με τον βασιλιά και συναποφάσιζε με εκείνον στα θέματα του κράτους.
Ο Αλκίνοος είναι ακόμη μια μορφή που συνδέεται με την Ηλιολατρεία. Το παλάτι του περιγράφεται από τον Όμηρο να είναι επενδυμένο από χαλκό που ήταν το κατεξοχήν μέταλλο-σύμβολο του ήλιου.
Η Μήδεια εξοντώνει τον Πηλέα χρησιμοποιώντας τις μαγικές δυνάμεις της με τρόπο αποκρουστικό. Για αυτές όμως θα μιλήσουμε στην επόμενη δημοσίευση, την ερχόμενη Δευτέρα.
*Μινύες* προϊστορικό ελληνικό φύλο που κατοικούσε στον Ορχομενό της Βοιωτίας.
Από Βάσω Μαγγανάρη
ΠΗΓΕΣ:
Ελληνική Μυθολογία Ι. Θ. Κακριδής
Βικιπαίδεια-Διαδύκτιο
Εγκυκλοπαίδεια Υδρόγειος
Φωτογραφία δημοσίευσης: "Ιάσων και Μήδεια" ( Η Τέχνη στην Αρχαία Ελλάδα) — στο σπίτι στην περιοχή Λεμεσός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου