Μερικές φορές φαίνεται ότι η ανθρωπότητα γνωρίζει ήδη τα πάντα, ώσπου να έρθουν εκείνες οι στιγμές που γίνονται νέες ανακαλύψεις που ανατρέπουν τον κόσμο μας και τις απόψεις μας για αυτόν.
Σας αποκαλύπτουμε ορισμένα ευρήματα που συνέβαλαν στην κατανόηση της ιστορίας του κόσμου, αλλά άφησαν τους επιστήμονες με περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις. Ετοιμάσαμε επίσης ένα εκπληκτικό μπόνους για εσάς στο τέλος αυτού του άρθρου.
Έμβρυο μούμια
Στις αρχές του 20ού αιώνα, οι επιστήμονες βρήκαν μια μικρή σαρκοφάγο. Αρχικά, αυτό το εύρημα δεν εξέπληξε κανέναν γιατί στην Αρχαία Αίγυπτο χρησιμοποιούσαν αγγεία σαν αυτά για να θάψουν ανθρώπινα όργανα. Ωστόσο, η ακόλουθη έρευνα έδειξε ότι η σαρκοφάγος δεν περιείχε όργανα: ήταν μια μούμια εμβρύου. Το έμβρυο βρισκόταν στην 16η-18η εβδομάδα ανάπτυξης κατά τη στιγμή του θανάτου.
Αυτή η σαρκοφάγος χρονολογείται στην περίοδο μεταξύ 664 και 525 ετών π.Χ. Οι επιστήμονες το χαρακτήρισαν μια μοναδική ανακάλυψη επειδή αυτή η μούμια είναι η «νεότερη» μεταξύ όλων των μούμιων που βρέθηκαν μέχρι σήμερα.
Ο πάπυρος της Νεκράς Θάλασσας
Οι πάπυροι της Νεκράς Θάλασσας είναι μια από τις πιο σημαντικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις στην ιστορία. Κατά τη διάρκεια αρκετών ετών, οι επιστήμονες εξερεύνησαν σπήλαια κοντά στη Νεκρά Θάλασσα. Βρήκαν χιλιάδες θραύσματα περγαμηνής. Οι πληροφορίες που είναι γραμμένες σε αυτά τα κομμάτια περγαμηνού σχετίζονται με τον κανόνα της Εβραϊκής Βίβλου.
Επί του παρόντος, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι πιθανό να βρεθούν περισσότερα έγγραφα αυτού του είδους εάν η έρευνα συνεχιστεί. Αυτά τα βιβλία εκτίθενται στο Μουσείο του Ισραήλ στην Ιερουσαλήμ.
Πυραμίδες Chichen Itza
Η πυραμίδα του El Castillo βρίσκεται στη χερσόνησο Γιουκατάν στο Μεξικό. Χτίστηκε περίπου την 1η χιλιετία μ.Χ. Το πιο εκπληκτικό σημείο αυτού του κτηρίου είναι ότι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μέσα στον ναό περιλαμβάνονται δύο ακόμη πυραμίδες. Το πιο συναρπαστικό είναι ότι αυτές οι δύο πυραμίδες χτίστηκαν πολύ πριν από το El Castillo.
Προς το παρόν, οι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν κάποιο τρόπο να μπει μέσα σε αυτό χωρίς να σπάσουν τα τείχη του.
Νεολιθικοί εραστές
Δύο σκελετοί βρέθηκαν πριν από αρκετά χρόνια στη Μάντοβα της Ιταλίας. Αυτοί είναι οι σκελετοί ενός άνδρα και μιας γυναίκας που θάφτηκαν περίπου πριν 6000 χρόνια. Αρχαιολόγοι που μελέτησαν το ζευγάρι ισχυρίστηκαν ότι οι νεολιθικές διπλές ταφές ήταν πολύ σπάνιες και αυτή ήταν η πρώτη φορά που είδαν ένα ζευγάρι να θάβεται σε τέτοια θέση.
Αυτό το ζευγάρι ονομάζεται επίσης Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Αυτό συνέβη επειδή η πόλη της Βερόνας που χαρακτηρίστηκε από τον Σαίξπηρ ως την πατρίδα των χαρακτήρων του βρίσκεται πολύ κοντά στη Μάντοβα.
Ο άγνωστος τάφος στην Αμφίπολη
Ας δούμε πώς περιγράφει η ανασκαφέας Κατερίνα Περιστέρη το εύρημά της: «Τον Αύγουστο του 2014 η συνέχιση της ανασκαφικής έρευνας στα νοτιοδυτικά, εσωτερικά του περιβόλου, έφερε στο φως ένα σημαντικό ταφικό μνημείο πλάτους 4,50 μ., συνολικού μήκους 24 μ. και ύψους 6 μ. μέχρι τη θόλο του. Αποκαλύφθηκαν εσωτερικά τέσσερις χώροι, που διαχωρίζονται μεταξύ τους με τρεις διακοσμημένους διαφραγματικούς τοίχους, που καλύπτονται με επίχωση μέχρι και τη βάση της θόλου, για την προστασία του μνημείου». Οι δύο πρώτοι διαφραγματικοί τοίχοι έχουν προστατευτικούς τοίχους σφράγισης.
«Στον πρώτο χώρο, 16 σκαλοπάτια οδηγούν από το ύψος του περιβόλου στον πρώτο διαφραγματικό τοίχο που έχει στο υπέρθυρό του τις δύο ολόγλυφες Σφίγγες από μάρμαρο Θάσου, των οποίων λείπουν τα ένθετα κεφάλια και τα φτερά. Τμήματα των μαρμάρινων φτερών καθώς και ακέραιη η κεφαλή της ανατολικής Σφίγγας βρέθηκαν στο εσωτερικό του μνημείου».
Η πρόσοψη «αποτελεί εξαιρετικά πρωτότυπη σύνθεση για την αντίστοιχη αρχιτεκτονική του τύπου του μακεδονικού τάφου» κατά το τελευταίο τέταρτο του 4ου αι. π.Χ. Ο διάκοσμος «μιμείται τον μαρμάρινο περίβολο».
Στο μαρμάρινο επιστύλιο πίσω από τις Σφίγγες έχουμε μίμηση ιωνικού κιονοκράνου.
Στο δάπεδο υπάρχει βοτσαλωτό ψηφιδωτό με ρόμβους. Σε απόσταση 6 μ. από τον πρώτο διαφραγματικό τοίχο, αποκαλύφθηκε δεύτερος με μαρμάρινο επιστύλιο και γείσο, όμοιο με τον περίβολο, και ανάγλυφους ρόδακες. Οπως σημειώνει η κα Περιστέρη, «στηρίζεται σε δύο μαρμάρινες Καρυάτιδες, εξαιρετικής τέχνης, συμφυείς με πεσσό, με ίχνη κόκκινου και κυανού χρώματος». Μπροστά τους υπήρχε μαρμαροθετημένο δάπεδο και τις προστάτευε δεύτερος τοίχος σφράγισης, παρόμοιος με τον πρώτο (Αρχαιολογία Μακεδονίας- Θράκης, εκδόσεις Μέλισσα).
Νεκρόπολη διαφόρων εποχών
«Στην περιοχή έχουμε μια μεγάλη νεκρόπολη, με χιλιάδες ταφές διαφόρων εποχών» όπως έχει πει ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Λεφαντζής σε παλαιότερη συζήτησή μας για τον «Φιλελεύθερο». Εμφατικά τονίζει πως σε κάθε περίπτωση ο διάλογος για το μνημείο έχει αρχίσει και όποιος θέλει μπορεί να καταθέσει τις απόψεις του.
«Το αρχαιότερο τμήμα, είναι αυτό που βρέθηκε στην υποδομή για την κατασκευή του τύμβου Καστά. Προφανώς είχε πολύ σημαντικές ηρωικές ταφές, στις οποίες οδηγούσε μια πομπική οδός και άρα λατρείες αφηρωισμένων νεκρών (με βωμούς ή χώρους προσφορών μπροστά στους τάφους κ.λ.π.) από την αρχαϊκή ως την κλασική εποχή σε χώρο 30 στρεμμάτων.
«Δεν ήταν καθόλου εύκολο κατά την αρχαιότητα να ενοποιηθούν παλιές λατρείες, να κατασκευαστεί ένας τύμβος με σήμα στην κορυφή (τον Λέοντα) και να εγκαθιδρυθεί μια νέα λατρεία επάνω στις προγενέστερες, πράγμα που πιστεύουμε πως έγινε με τον τύμβο Καστά. Βέβαια, ο Αγνωνας για να ιδρύσει την πόλη ως αποικία των Αθηναίων φέρνει από την Τροία τα οστά του Ρήσου, προκειμένου να εξευμενίσει τους Θράκες, και εγκαθιδρύει τη μακραίωνη λατρεία του. Ο Φίλιππος μετά τη μάχη της Χαιρώνειας παίρνει τα οστά του Λίνου, αδελφού του Ορφέα, και τα μεταφέρει εκεί για λόγους εξευμενισμού και πάλι.
Ο καθιστός Λέων στο σήμα της κορυφής θα πρέπει να υποδήλωνε κατά την αρχαιότητα δευτερογενείς ταφές εν γένει, στις οποίες αναγκαστικά μεταφέρεται τμήμα του σκελετού και όχι ολόκληρο ο σκελετός. Επομένως, το λεγόμενο ταφικό μνημείο Καστά επί της ουσίας είναι ένας λατρευτικός χώρος, στον οποίο λαμβάνει χώρα τελετουργία. Η θήκη στον τελευταίο θάλαμο αποτελεί μέσον υποβοήθησης για την τελετή. Ενδεχομένως στην αρχή, μέχρι να οικοδομηθεί το μνημείο, αυτή η θήκη να ήταν ο πυρήνας της λατρείας, ίσως και εν υπαίθρω.»
Στην πρώτη φάση του, όλα τα διαφράγματα έχουν άνοιγμα. Επίσης, οι Σφίγγες είχαν τα κεφάλια τους στραμμένα το ένα έξω (το δεξιό) και το άλλο μέσα. Η είσοδος και η έξοδος γίνονταν από τα πλευρικά αντίστοιχα ανοίγματα, ενώ οι δύο πλευρικοί τοίχοι είναι ψευδότοιχοι.
Όποιος πήγαινε για να αφήσει προσφορές μπορούσε να μπει μέχρι τον τοίχο με τις Καρυάτιδες. Το δάπεδο με την αρπαγή της Περσεφόνης είναι τελετουργικό. Σε τοιχογραφίες γυναικείων τάφων με πρωθιέρειες, όπως και στο ερεισίνωτο του τάφου της Ευριδίκης, αποτελούν μαρτυρία για το παρελθόν της νεκρής ως πρωθιέρειας.
Στον τελευταίο χώρο έχουμε ταφική θήκη σκεπασμένη με πώρινο δάπεδο, το οποίο βρέθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου. Οι λίθοι που λείπουν έχουν χρησιμοποιηθεί για τους τοίχους σφράγισης. Επάνω του υπήρχε ξύλινη τελετουργική κλίνη, από την οποία κομμάτια βρέθηκαν καμένα, και τελετουργικά σκεύη. Η θήκη είχε δευτερογενείς ταφές, ηρωικές, παλαιότερων εποχών, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν για να ενδυναμώσουν τον χαρακτήρα του χώρου. Προφανώς έχουμε ενοποίηση όλων των σημαντικότατων λατρειών που προϋπήρχαν στην κορυφή του λόφου και ενσωμάτωση σε αυτές μιας νέας λατρείας.
«Θα μπορούσε να περιλαμβάνει τον Ρήσο, τον Λίνο, παρότι μεταφέρθηκε ξανά μετά, και μια σειρά πολύ σημαντικών νεκρών ηρώων της περιοχής», λέει ο κ. Λεφαντζής.
Ηφαιστίων και Ολυμπιάδα
- Έχει ακουστεί και το όνομα του Ηφαιστίωνα.
«Νομίζω ότι η εγκαθίδρυση της νέας λατρείας αφορά τον Ηφαιστίωνα. Λατρείας όμως. Ηταν ο σημαντικότερος αφηρωισμένος νεκρός μέχρι και τα μέσα του 3ου αι. π.Χ.».
- Και της Ολυμπιάδας.
«Στον τελευταίο χώρο του μνημείου έχουμε μια δραματική οικοδομική αλλαγή του τοίχου ώστε να φέρει τη μαρμάρινη θύρα, που είναι βαριά, δίφυλλη και η μεγαλύτερη σε μακεδονικό τάφο που έχουμε δει, διαστάσεων 1,7x3,3 μ. Ολα έγιναν με επείγουσα ανάγκη, όπως φαίνεται από τη βιαστική επισκευή. Αυτό δείχνουν τα οικοδομικά στοιχεία. Αλλά δεν έγινε για τη λατρεία του Ηφαιστίωνα. Ανάμεσα στα κομμάτια που μπαίνουν ώστε να στηριχθεί η πόρτα, είναι και η γραπτή ζωφόρος, που αποτελεί εξιστόρηση με τρόπο συμβολικό και μυθολογικό για τη δεύτερη οικοδομική φάση.
Όπως φαίνεται, η γυναίκα που ρίχνεται επάνω στο χώμα, στην επίχωση, ψηλότερα από την κιβωτιόσχημη θήκη, δεν είναι οποιαδήποτε και η τοποθέτησή της στο διαταραγμένο έδαφος μάλλον πρέπει να κρατηθεί μυστική. Ο φρούραρχος της Αμφίπολης ήταν άνθρωπός της Ολυμπιάδας, όπως και ο Νέαρχος, που έμεινε χρόνια εκεί. Δεν μπορώ να πω αν η εξηντάχρονη που ρίχτηκε μέσα ήταν εκείνη. Πάντως, σε τέτοιο χώρο δεν μπορείς παρά να ενταφιάσεις ιερέα. Η Ολυμπιάδα ήταν πρωθιέρεια. Ίσως, πάντως, να υπάρχει αναπαράσταση της γυναίκας στη ζωφόρο, η οποία μελετάται.
Κατόπιν, φτιάχνουν τη μαρμάρινη θύρα και η λατρεία μεταφέρεται έναν τόπο πιο έξω. Εκεί φαίνεται πως ο νέος ιερέας δεν έχει ανάγκη από το τελετουργικό δάπεδο με την Περσεφόνη, άρα δεν είναι γυναίκα. Αυτός βάζει στο κέντρο του ψηφιδωτού έναν βωμό για αναίμακτες προσφορές και έτσι αλλάζει ο τρόπος χρήσης του. Από χώρος ηρωικής λατρείας με περιοδικές τελετουργίες φιλοξενεί μια λατρεία πιο απλή, ίσως και πιο αδιάφορη για μας σήμερα. Πιθανόν του Διόνυσου Ζαγρέα, που συμβολίζει την αναγέννηση».
-Γιατί αλλάζει η λατρεία;
«Επειδή έχουμε ταχύτατες αλλαγές εκείνη την εποχή. Μόνο και μόνο οι μάχες των διαδόχων, που κρατούν πάνω είκοσι χρόνια, διαμορφώνουν ένα πεδίο αλλοπρόσαλλο και χαοτικό.
Το μνημείο διατηρείται ως χώρος λατρείας τουλάχιστον για 150 χρόνια, ώσπου κάποιος εισορμά, κομματιάζει τη θύρα και διερευνά τη θήκη. Παίρνει το πολύτιμο αγγείο-τεφροδόχο, αφήνοντας πίσω ένα χερούλι που έσπασε, ρίχνει επί τόπου την τέφρα, αρπάζει πολύτιμα σκεύη. Κάποιος άλλος, ή και ο ίδιος, σφραγίζει στη συνέχεια τον χώρο ρίχνοντας συντονισμένα στρώσεις χώματος από μέσα μέχρι έξω και οικοδομώντας τοίχους σφράγισης. Αυτός που το κάνει θέλει να καλύψει τα πάντα για να μην είναι ποτέ ξανά ιερός χώρος».
Eίναι ο Μέγας Αλέξανδρος ο νεκρός που έχει ταφεί στην Αμφίπολη; «Οποιος αναζητά τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα πρέπει να στραφεί στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου», λέει κατηγορηματικά ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Λεφαντζής. Πράγματι, ο Αλέξανδρος τάφηκε στο Σήμα ή Σώμα, από το οποίο πήρε το όνομά της μια ολόκληρη συνοικία της πόλης.
Η αποκάλυψη του περιβόλου
Ο Μιχάλης Λεφαντζής ήταν μαζί με την Κατερίνα Περιστέρη «η ομάδα που ανέλαβε την αποκάλυψη του μαρμάρινου περιβόλου γύρω από τον Καστά». Σύμφωνα με την αρχαιολόγο, ο περίβολος είναι μοναδικός στο είδος του, έχει ύψος 3 μ, διάμετρο 158,40 μ. και περίμετρο 497 μ. Χρονολογείται στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αι. π.Χ. μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323 π.Χ.) οπότε διαδραματίζονται μείζονα ιστορικά γεγονότα στην περιοχή της Αμφίπολης».
«Σημαντικοί στρατηγοί του Αλεξάνδρου, όπως ο Νέαρχος και ο Λαομέδων, σχετίζονται με την περιοχή, εδώ ο Κάσσανδρος εξορίζει και θανατώνει το 411 π.Χ. τη νόμιμη σύζυγο του Αλεξάνδρου Ρωξάνη και τον γιο του Αλέξανδρο Δ΄».
Ενώ ο κ. Λεφαντζής τονίζει: «Ο περίβολος και το μνημείο είναι απολύτως συνδεδεμένα δομικά και οι λίθοι της εισόδου, του χώρου πριν από τις Σφίγγες, συμπλέκονται με τους λίθους του».
Ζωδιακή πλάκα σκυροδέματος
Αυτή η πλάκα από σκυρόδεμα βρέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες πριν από μερικά χρόνια. Το πάχος και η υφή του στρώματος του εδάφους πάνω από το εύρημα επέτρεψαν στους ειδικούς να καταλάβουν ότι δεν έσκαψε κάποιος το έδαφος για να κάνει φάρσα, αλλά θάφτηκε εκεί πριν εκατοντάδες χρόνια. Ο τρόπος με τον οποίο τοποθετούνται τα σημάδια στην πλάκα μας αποκαλύπτει ότι πιθανότατα χρησιμοποιούνταν ως ηλιακό ρολόι.
Τα σώματα των αγαλμάτων του νησιού του Πάσχα
Έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε ότι τα μυστηριώδη γλυπτά στο νησί του Πάσχα είναι απλά κεφάλια. Στην πραγματικότητα, έχουν επίσης αόρατα μέρη που εκτείνονται αρκετά μέτρα κάτω από το έδαφος!
Το Easter Island Statue Project έσκαψε πολλά αγάλματα (στα νησιά, υπάρχουν περισσότερα από 1000 αγάλματα συνολικά) για να εξερευνήσουμε το μυστήριο των γιγαντιαίων αγαλμάτων και της δημιουργίας τους που δεν έχει ακόμη λυθεί.
Μπόνους: Ποτέ δεν ξέρεις τι θησαυροί θάβονται στην αυλή σου
Αυτό το σεντούκι βρέθηκε από τον Ντμίτρι Λούκιτσεφ στην αυλή του στο Besh-Kungei, στην Κιργιζία. Ο άντρας έσκαβε ένα βόθρο για την εξωτερική τουαλέτα του όταν το φτυάρι του χτύπησε το μεταλλικό αντικείμενο. Αποδείχθηκε ότι ήταν ένα ντουλάπι στρατού του Τρίτου Ράιχ. Μέσα υπήρχαν πολλά προσωπικά αντικείμενα κάποιου αξιωματικού του γερμανικού στρατού: γυαλιά, προϊόντα περιποίησης, αφαιρούμενοι γιακάδες, βούρτσα ρούχων και σακάκι του αξιωματικού της Wehrmacht σε άριστη κατάσταση.
enimerotiko
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου