«Άλκηστις»

 

Ο Άδμητος που το όνομά του σημαίνει Αδάμαστος, ήταν πλούσιος και ισχυρός βασιλιάς των Φερών της Θεσσαλίας και ξάδελφος του Ιάσωνος. 

Είχε λάβει μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία και στο κυνήγι του Καλυδωνίου κάπρου. Κάποτε  φιλοξένησε έναν ξένο που ικετεύοντας τον, χτύπησε την πόρτα του. 

Του έδωσε φαγητό, τον έντυσε αλλά όταν τον ρώτησε τ’ όνομά του ο ξένος δεν απάντησε, μόνο του είπε αν θέλει, να γίνει σκλάβος του. 

Ο Άδμητος δεν είχε ανάγκη άλλων σκλάβων, είδε όμως ότι ο ξένος ήταν σε κίνδυνο και τον πήρε στα βοσκοτόπια του. 

Φύλαγε τα κοπάδια του και πότιζε  τα φημισμένα άλογα του Άδμητου, τα καλύτερα του κόσμου. 

Έμεινε έναν χρόνο και μία ημέρα ~ κατ’ άλλους περισσότερα χρόνια ~ και τότε  του είπε, ότι είναι ο Απόλλωνας, που είχε σταλεί στη γη τιμωρημένος από τον Δία  ~ για  τον φόνο των Κυκλώπων ~  και θα επέστρεφε στην σφαίρα των  θεών, εάν υπηρετούσε έναν θνητό σαν σκλάβος, για έναν χρόνο. 

Είπε στον Άδμητο εάν τονχρειαστεί θα επέστρεφε να τον βοηθήσει και με ένα δάφνινο στεφάνι από την κοιλάδα των Τεμπών γύρισε εξιλεωμένος στους Δελφούς.

Ο Άδμητος ερωτεύτηκε την ωραιότερη και καλύτερη κόρη του Πελία, την Άλκηστη. Οι γαμπροί που την ζήτησαν σε γάμο πολλοί.

Όταν την  ζήτησε ο Άδμητος, ο Πελίας του είπε : «θα  δώσει την κόρη του, σε όποιον την  επισκεφτεί  καθισμένος πάνω σε άρμα που θα σέρνουν δύο θηρία». 

Αυτό ήταν αδύνατον αλλά ο Άδμητος επικαλέστηκε τον προστάτη του Απόλλωνα. Ο θεός υπέταξε ένα λιοντάρι και έναν κάπρο και τα έζευξε στο ζυγό, κάνοντάς τα πειθήνια ζώα. Άλλωστε το είχε κάνει και στους γάμους του Κάδμου και της Αρμονίας.  

Ο Άδμητος τα οδήγησε στον Πελία και στην Άλκηστιν.  Ο γάμος γιορτάστηκε με μεγαλοπρέπεια, αλλά ο γαμπρός ξέχασε όταν τελούσε  τις θυσίες του Υμέναιου να θυσιάσει στην Άρτεμιν. 

Η θεά τον τιμώρησε στέλνοντας στο γαμήλιο θάλαμό του πολλούς δράκους. Ο  Απόλλωνας   μαζί με τον Άδμητο τους σκότωσαν. 

Ο θεός ζήτησε από τις Μοίρες να τον αφήσουν να ζήσει μερικά χρόνια ακόμη. Τους έδωσε κρασί τις μέθυσε και τους ζήτησε γαμήλιο δώρο.  

Εκείνες δέχτηκαν  με τον όρο να πεθάνει  άλλος,  αντ’ αυτού, ή  ο πατέρας του, ή η μητέρα του, ή η σύζυγός του. Οι γονείς του, αρνήθηκαν την θυσία, πρόθυμα όμως έδωσε την ζωή της Άλκηστις. 

Ο Ευριπίδης μας παρουσιάζει την Άλκηστιν  να απευθύνει στην θεά Εστία, την τελευταία προσευχή της ~ την θεά της οικογένειας,που η φωτιά της είναι η ίδια, η φωτιά της θυσίας~ . 

Η Περσεφόνη συγκινήθηκε από την ανιδιοτέλειά της και την επέστρεψε  στην ζωή. Ο Πλάτωνας μας μιλά για την Άλκηστιν,  που θάμπωσε τους θεούς, του κάτω κόσμου με τη θυσία της. 

Κατ’ άλλους ο Ηρακλής,  πάλεψε με τον Χάρο και της έσωσε τη ζωή. Ο Φρύνιχος μας περιέγραψε την μάχη του Ηρακλή, σώμα με σώμα με τον Χάρο. 

Η Άλκηστις που είναι η προσωποποίηση της αφοσιωμένης γυναίκας, της πίστης, της  ανιδιοτελούς αγάπης, της αυταπάρνησης, της συζυγικής αρετής και της αυτοθυσίας κατέβηκε στον Άδη, νίκησε τον θάνατο και επανήλθε...!!! 

~~ Ο πίνακας απεικονίζει την Άκληστιν και την πάλη του  Ηρακλή με το Χάρο. είναι του Frederic Lord Leighton, Wadsworth Atheneum Hartford από την wikimedia ~~