Δάμαρ-δάμαρτος, η σύζυγος ‘ἡ τιθασευθεῖσα καὶ ὑπὸ ζυγὸν ἀχθεῖσα’ από το ρήμα δάμνυμι δηλ. δαμάζω.
Δμωή, η σκλάβα που αναγκάζεται να παρέχει κάθε είδους υπηρεσίες -και ερωτικες- στον κύριο της, επίσης από το ρήμα δάμνυμι-δαμάζω.
Το ρήμα δάμνυμι στα αρχαία ελληνικά χρησιμοποιείται με ενεργητικό υποκείμενο πάντα το αρσενικό και αντικείμενο το θηλυκό για να δηλώσει την σεξουαλική επαφή, επίσης χρησιμοποιείται για να δηλώσει την τύχη των θηραμάτων στα χέρια των κυνηγών, τον θάνατο των πολεμιστών στη μάχη, την θανατηφόρα τιμωρία των θνητών από τους αθανάτους.
Στις αττικές αγγειογραφίες του 5ου αι. π.Χ. αυτές οι ιδέες γίνονται εικόνες, οι άντρες, συνήθως ένοπλοι, καταδιώκουν γυναίκες τα 'ερωτικά θύματά τους' όπως τα αγρίμια στο κυνήγι...
O Αίας Οϊλεύς αρπάζει την ικέτιδα Κασσάνδρα. Θα την βιάσει μέσα στον ναό, δίπλα στο άγαλμα της Αθηνάς. Καμπανική υδρία της 'ομάδας των Δαναϊδων' (340-320 π.Χ.)
Την ίδια εποχή, το 458 π.Χ., ο Αισχύλος διατυπώνει το μανιφέστο της πατριαρχίας στον λόγο με τον οποίο ο Απόλλωνας υπερασπίζεται τον μητροκτόνο Ορέστη που θα αθωωθεί στον Άρειο Πάγο από το δικαστήριο των Αθηναίων πολιτών:
«Αυτή που λέμε μάνα δεν είναι του παιδιού ο γονιός, παρά μόνον η τροφός της νέας ζωής που σπάρθηκε μέσα της. Γονιός είναι αυτός που έσπειρε τον σπόρο, εκείνη, ξένη προς ξένο, διατηρεί το βλαστάρι, αν δεν το βλάψει ο θεός. Και να η απόδειξη αυτών που λέω: Πατέρας γίνεται κανείς και χωρίς μάνα. Μπροστά μας μάρτυρας βρίσκεται η Αθηνά, παιδί του Ολύμπιου Δία που δεν ανατράφηκε στο σκοτάδι μήτρας, γιατί καμιά θεά δεν θα μπορούσε να γεννήσει τέτοιο βλαστάρι…» *
Νέος (ο Θησέας;), οπλισμένος με δύο ακόντια όπως οι κυνηγοί καταδιώκει γυναίκα σε αττικό ερυθρόμορφο αγγείο του 'ζωγράφου της Φιάλης' μέσα 5ου αι. π.Χ
Από τις συνέπειες υποφέρουμε ακόμη...
Άραγε θα καταφέρουμε ποτέ να γλυτώσουμε από αυτήν;
Θα ξημερώσει κάποτε μια μέρα που καμιά Ελένη, καμιά Καρολάιν και καμιά Ρόξυ δεν θα χρειαστεί να πληρώσει με την ζωή της την αρχαία κατάρα;
* «οὔκ ἔστι μήτηρ ἡ κεκλημένη τέκνου τοκεύς, τροφὸς δὲ κύματος νεοσπόρου. τίκτει δ᾽ ὁ θρῴσκων, ἡ δ᾽ ἅπερ ξένῳ ξένη ἔσωσεν ἔρνος, οἷσι μὴ βλάψῃ θεός. τεκμήριον δὲ τοῦδέ σοι δείξω λόγου. πατὴρ μὲν ἂν γένοιτ᾽ ἄνευ μητρός. πέλας
μάρτυς πάρεστι παῖς Ὀλυμπίου Διός, οὐδ᾽ ἐν σκότοισι νηδύος τεθραμμένη, ἀλλ᾽ οἷον ἔρνος οὔτις ἂν τέκοι θεός.» (Αισχύλου, Ευμενίδες 658-666)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου