Τα αυτοάνοσα νοσήματα οφείλονται κυρίως σε παράγοντες κινδύνου που συνδέονται με τον τρόπο ζωής και διατροφής.
Καθώς οι παράγοντες αυτοί είναι μεταβλητοί, μπορούν δηλαδή να αλλάξουν, στοχευμένες ιατρικές παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής και διατροφής, οδηγούν σε ουσιαστική βελτίωση της πορείας της νόσου, καθώς και σε βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων που έχουν εκδηλώσει αυτοάνοσο νόσημα.Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το ανοσοποιητικό σύστημα προστατεύει τον οργανισμό από παθογόνα μικρόβια, ιούς, ξένα κύτταρα και χημικές ενώσεις.
Η απώλεια της ικανότητας του ανοσοποιητικού να διακρίνει τα δικά του κύτταρα από ξένα στοιχεία, προκύπτει κυρίως μέσα από δύο μηχανισμούς:
- Απώλεια της φυσιολογικής μεταβολικής ισορροπίας του οργανισμού.
- Υπερ-δραστήριο ανοσοποιητικό συστήμα
Νέα στοιχεία καταδεικνύουν ότι διαφορετικά αυτοάνοσα νοσήματα, έχουν κοινά μεταβολικά χαρακτηριστικά. Άρα και κοινούς παράγοντες που προκαλούν τη νόσο.
Ενισχύεται έτσι η άποψη, ότι οι διαταραχές σε επίπεδο μεταβολισμού, προηγούνται της εμφάνισης αυτοάνοσων. Είναι, δηλαδή, οι διαταραχές του μεταβολισμού που προκαλούν τα αυτοάνοσα και όχι το αντίθετο. Αλλαγές και διαταραχές του μεταβολισμού, συνδέονται άμεσα με την ανάπτυξη αυτοάνοσου νοσήματος.
Mεταβολικές διαταραχές που είναι κοινές στα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως:
οι ελλείψεις σε μικροθρεπτικά συστατικά
η αντίσταση στην ινσουλίνη
η διαταραχή του μικροβιώματος
η κακή αντιοξειδωτική κατάσταση του οργανισμού
προκαλούν αλλαγές στη φυσιολογική σύσταση των κυττάρων του οργανισμού και δυσκολεύουν την αναγνώριση τους από το ανοσοποιητικό σύστημα.
Εικόνα 1. Τα αυτοάνοσα οφείλονται σε μεταβολικές διαταραχές που συνδέονται με τον σύγχρονο τρόπο ζωής και διαταράσουν τη φυσιολογική ωρίμανση του ανοσοποιητικού συστήματος. De Rosa et al Nature Immunology.
Παράλληλα, οι ίδιες μεταβολικές διαταραχές προκαλούν υπερ-δραστηριότητα του ανοσοποιητικού, το οποίο παράγει αυτοαντισώματα και επιτίθεται σε δικά του όργανα και ιστούς, στα οποία δεν θα έπρεπε να επιτεθεί.
Γιατί Δυσλειτουργεί το Ανοσοποιητικό Σύστημα
Το ανοσοποιητικό σύστημα, απαρτίζεται από ένα σύνολο οργάνων, όπως οι αμυγγδαλές, οι λεμφαδένες, η σπλήνα και ο μυελός των οστών, που έχουν σκοπό την προστασία του οργανισμού από εξωτερικούς παθογόνους παράγοντες, όπως μικρόβια, ιούς, ξένες προς τον οργανισμό χημικές ενώσεις, κ.ά.
Η δυσλειτουργία που προκύπτει στα αυτοάνοσα νοσήματα, είναι ότι το ανοσοποιητικό αντί να πλήττει μόνον τους εξωτερικούς παθογόνους παράγοντες, επιτίθεται και στα δικά του όργανα.
Εικόνα 2. Αριστερά: Τα όργανα του ανοσοποιητικού συστήματος, αμυγδαλές, λεμφαδένες, θύμος αδένας, σπλήνα, σκωληκοειδής απόφυση, μυελός των οστών. Δεξιά: Πάνω από 150 διαφορετικά νοσήματα προκαλούνται από την επίθεση του ανοσοποιητικού στον ίδιο τον οργανισμό. National Institutes of Health, Autoimmune Diseases, τροποποιημένη για Μetabolomic Medicine®.
Οι παράγοντες που προκαλούν τη δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και οδηγούν σε αυτοανοσία είναι:
Οι παραπάνω παράγοντες είναι κοινοί στα αυτοάνοσα νοσήματα και οδηγούν σε απώλεια της ικανότητας του ανοσοποιητικού συστήματος να αναγνωρίζει τον εαυτό του.
Καθώς οι παράγοντες αυτοί είναι μεταβλητοί, μπορούν δηλαδή να αλλάξουν, στοχευμένες ιατρικές παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής και διατροφής, οδηγούν σε ουσιαστική βελτίωση στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων των ατόμων που έχουν αναπτύξει αυτοάνοσο νόσημα.
Όσο νωρίτερα διαχειριστούν τα αίτια πυροδότησης των αυτοάνοσων, τόσο πιο αποτελεσματικές είναι οι παρεμβάσεις πρόληψης και θεραπείας.
Η εξέταση των αυτοάνοσων ως μια ομάδα ασθενειών, που οφείλονται σε κοινούς παράγοντες, έχει δώσει νέες προοπτικές στην αντιμετώπιση τους. Ιδιαίτερα η κατανόηση ότι τα αυτοάνοσα οφείλονται σε παράγοντες κινδύνου, που μπορούν σε ένα μεγάλο μέρος να μεταβληθούν, έχει αλλάξει την οπτική μας σχετικά με τις δυνατότητες πρόληψης, αλλά και την πορεία εξέλιξης αυτών των νοσημάτων.
Με βάση την κλινική μας εμπειρία στους ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα, ιατρικές παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής και διατροφής επιφέρουν:
Ειδικές Εξετάσεις Καθορίζουν την Αντιμετώπιση των Αυτοάνοσων & Χρόνιων Νοσήματων
Ο εντοπισμός και η αντιμετώπιση των μεταβολικών διαταραχών, μπορεί να γίνει μόνο με τη διενέργεια ειδικών εξετάσεων που αναλύουν μικρά στο αίμα. Ανιχνεύονται μεταβολικές διαταραχές που συνδέονται με την πορεία και την εκδήλωση αυτοάνοσων και χρόνιων ασθενειών. Η μεταβολική κατάσταση ενός ατόμου είναι ο κύριος παράγοντας κινδύνου εκδήλωσης αυτής της κατηγορίας νοσημάτων[17-21].
Οι συγκεκριμένες εξετάσεις ονομάζονται μεταβολομικές αναλύσεις. Μετράνε πολύ μικρά μόρια που συμμετέχουν στις χημικές αντιδράσεις του οργανισμού. Το πλεονέκτημά τους είναι ότι καταγράφουν τις ακριβείς ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές, καθιστώντας έτσι αποτελεσματική την αντιμετώπιση και πρόληψη αυτοάνοσων και χρόνιων νοσημάτων[17-22].
Δείκτες που Ανιχνεύονται μέσω των Μεταβολομικών Αναλύσεων
Οι Μεταβολομικές Αναλύσεις ανιχνεύουν δείκτες που εντοπίζουν:
Πρόκειται για ένα επιπρόσθετο διαγνωστικό εργαλείο, που καθοδηγεί τη διόρθωση των ελλείψεων, με τη χορήγηση θεραπευτικών δόσεων μικροθρεπτικών συστατικών. Η αποκατάσταση της φυσιολογικής μεταβολικής λειτουργίας, βελτιώνει τη συνολική κατάσταση της υγείας και την πορεία χρόνιων ασθενειών, όπως τα αυτοάνοσα, τα καρδιαγγειακά, ο διαβήτης και τα νοσήματα του αναπνευστικού συστήματος[17,21,23-27].
Η διόρθωση των ελλείψεων του οργανισμού και η αποκατάσταση του μεταβολισμού, μπορούν να αλλάξουν ριζικά την πορεία των αυτοάνοσων νοσημάτων ή να προλάβουν την εμφάνιση τους.
προκαλούν αλλαγές στη φυσιολογική σύσταση των κυττάρων του οργανισμού και δυσκολεύουν την αναγνώριση τους από το ανοσοποιητικό σύστημα.
Εικόνα 1. Τα αυτοάνοσα οφείλονται σε μεταβολικές διαταραχές που συνδέονται με τον σύγχρονο τρόπο ζωής και διαταράσουν τη φυσιολογική ωρίμανση του ανοσοποιητικού συστήματος. De Rosa et al Nature Immunology.
Παράλληλα, οι ίδιες μεταβολικές διαταραχές προκαλούν υπερ-δραστηριότητα του ανοσοποιητικού, το οποίο παράγει αυτοαντισώματα και επιτίθεται σε δικά του όργανα και ιστούς, στα οποία δεν θα έπρεπε να επιτεθεί.
Γιατί Δυσλειτουργεί το Ανοσοποιητικό Σύστημα
Το ανοσοποιητικό σύστημα, απαρτίζεται από ένα σύνολο οργάνων, όπως οι αμυγγδαλές, οι λεμφαδένες, η σπλήνα και ο μυελός των οστών, που έχουν σκοπό την προστασία του οργανισμού από εξωτερικούς παθογόνους παράγοντες, όπως μικρόβια, ιούς, ξένες προς τον οργανισμό χημικές ενώσεις, κ.ά.
Η δυσλειτουργία που προκύπτει στα αυτοάνοσα νοσήματα, είναι ότι το ανοσοποιητικό αντί να πλήττει μόνον τους εξωτερικούς παθογόνους παράγοντες, επιτίθεται και στα δικά του όργανα.
Εικόνα 2. Αριστερά: Τα όργανα του ανοσοποιητικού συστήματος, αμυγδαλές, λεμφαδένες, θύμος αδένας, σπλήνα, σκωληκοειδής απόφυση, μυελός των οστών. Δεξιά: Πάνω από 150 διαφορετικά νοσήματα προκαλούνται από την επίθεση του ανοσοποιητικού στον ίδιο τον οργανισμό. National Institutes of Health, Autoimmune Diseases, τροποποιημένη για Μetabolomic Medicine®.
Οι παράγοντες που προκαλούν τη δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και οδηγούν σε αυτοανοσία είναι:
- Ελλείψεις σε θρεπτικά στοιχεία που ρυθμίζουν την ομαλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος: Βιταμίνες και θρεπτικά στοιχεία, όπως η βιταμίνη D, τα ω3 λιπαρά οξέα, το μαγνήσιο, το σελήνιο, τα προβιοτικά κ.ά. έχουν ανοσο-ρυθμιστική δράση.
Είναι απαραίτητες δηλαδή, για τη φυσιολογική λειτουργία και ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος. Ελλείψεις σε αυτά τα στοιχεία, συνδέονται είτε με υπο-λειτουργία, είτε με υπερ-λειτουργία του ανοσοποιητικού.
Η υπολειτουργία οφείλεται σε ανεπαρκή ωρίμανση των λευκών αιμοσφαιρίων και χαμηλή άμυνα σε εξωγενείς παράγοντες, όπως μικρόβια και ιούς, λόγω των ελλείψων. Η υπέρ-αντίδραση του ανοσοποιητικού συνδέεται επίσης με ελλείψεις του οργανισμού σε μικροθρεπτικά (Κρυμμένη Πείνα), και με μεταβολικές διαταραχές που επηρεάζουν την φυσιολογική του λειτουργία[7-10].
- Μεταβολικές διαταραχές: Νέα στοιχεία καταδεικνύουν ότι διαφορετικά αυτοάνοσα νοσήματα, έχουν κοινά μεταβολικά χαρακτηριστικά. Άρα και κοινούς παράγοντες που προκαλούν τη νόσο. Ενισχύεται έτσι η άποψη, ότι οι διαταραχές σε επίπεδο μεταβολισμού, προηγούνται της εμφάνισης αυτοάνοσων[1-6].
Είναι, δηλαδή, οι διαταραχές του μεταβολισμού που προκαλούν τα αυτοάνοσα και όχι το αντίθετο. Αλλαγές και διαταραχές του μεταβολισμού, συνδέονται άμεσα με την ανάπτυξη αυτοάνοσου νοσήματος.
- Αντίσταση στην ινσουλίνη: Η αυξημένη κατανάλωση υψηλά επεξεργασμένων τροφών και ζάχαρης, αναγκάζουν τον οργανισμό να εκκρίνει όλο και μεγαλύτερες ποσότητες ινσουλίνης, ώστε να διατηρήσει τα επίπεδα του ζαχάρου στο αίμα εντός του φυσιολογικού. Η ινσουλίνη, είναι αυξητικός παράγοντας που αυξάνει την ένταση των φλεγμονών στο σώμα και απορυθμίζει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού[3,11-13].
- Διαταραχή του μικροβιώματος: Η κατανάλωση βιομηχανικά επεξεργασμένων τροφών, αλλά και φρέσκων τροφίμων που έχουν εκτεθεί σε φυτοφάρμακα και παρασιτοκτόνα, επηρεάζει σημαντικά τη μικροβιακή χλωρίδα της τροφής και τη σύσταση του μικροβιώματος του ανθρώπινου οργανισμού. Γνωρίζουμε ότι η σύσταση του μικροβιώματος, είναι κεντρικός παράγοντας στην ομαλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος[3,14].
- Μειωμένη έκθεση του ανοσοποιητικού σε φυσιολογικά μικρόβια: Στις ανεπτυγμένες χώρες, λόγω αυξημένης αντισηψίας και ενισχυμένων συνθηκών υγιεινής, το ανοσοποιητικό σύστημα των ανθρώπων δεν έρχεται σε επαφή με τα μικρόβια που χρειάζεται, ώστε να ωριμάσει. Η ελλιπής έκθεση του ανοσοποιητικού σε φυσιολογικά μικρόβια, είναι ένας από τους παράγοντες που οδηγούν σε αδυναμία αναγνώρισης των κυττάρων του εαυτού[3]. Το ανοσοποιητικό "βλέπει" τα δικά του όργανα και ιστούς ως ξένα, τους επιτίθεται και αναπτύσσεται αυτοανοσία.
- Έκθεση σε τοξικές χημικές ενώσεις: βιομηχανικά χημικά, φάρμακα αλλά και φυτικά σκευάσματα έχουν βρεθεί ότι είτε προάγουν την ανάπτυξη αυτοάνοσων ή αυξάνουν τη συχνότητα εξάρσεων αυτών των νοσημάτων.
- Έλλειψη σωματικής άσκησης: η σωματική άσκηση μειώνει τα επίπεδα των ορμονών του στρες, μειώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη και έχει ανοσορυθμιστική δράση[15].
- Ψυχογενές στρες: προκαλεί ορμονικές και μεταβολικές διαταραχές, που αυξάνουν σημαντικά την πιθανότητα ανάπτυξης αυτοανοσίας. Παρότι το ψυχογενές στρες δεν αρκεί από μόνο του, ώστε να οδηγήσει σε αυτοανοσία, επί εδάφους σημαντικής μεταβολικής διαταραχής, μπορεί να πυροδοτήσει την εμφάνιση αυτοάνοσων ασθενειών, όπως ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, η ψωρίαση, η λεύκη, ο διαβήτης τύπου Ι κ.ά[16].
Οι παραπάνω παράγοντες είναι κοινοί στα αυτοάνοσα νοσήματα και οδηγούν σε απώλεια της ικανότητας του ανοσοποιητικού συστήματος να αναγνωρίζει τον εαυτό του.
Καθώς οι παράγοντες αυτοί είναι μεταβλητοί, μπορούν δηλαδή να αλλάξουν, στοχευμένες ιατρικές παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής και διατροφής, οδηγούν σε ουσιαστική βελτίωση στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων των ατόμων που έχουν αναπτύξει αυτοάνοσο νόσημα.
Όσο νωρίτερα διαχειριστούν τα αίτια πυροδότησης των αυτοάνοσων, τόσο πιο αποτελεσματικές είναι οι παρεμβάσεις πρόληψης και θεραπείας.
Η εξέταση των αυτοάνοσων ως μια ομάδα ασθενειών, που οφείλονται σε κοινούς παράγοντες, έχει δώσει νέες προοπτικές στην αντιμετώπιση τους. Ιδιαίτερα η κατανόηση ότι τα αυτοάνοσα οφείλονται σε παράγοντες κινδύνου, που μπορούν σε ένα μεγάλο μέρος να μεταβληθούν, έχει αλλάξει την οπτική μας σχετικά με τις δυνατότητες πρόληψης, αλλά και την πορεία εξέλιξης αυτών των νοσημάτων.
Με βάση την κλινική μας εμπειρία στους ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα, ιατρικές παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής και διατροφής επιφέρουν:
- Βελτίωση της πορείας της νόσου με αναχαίτιση της εξέλιξής της
- Σταδιακή μείωση της συχνότητας και της διάρκειας των εξάρσεων
- Βελτίωση της συμπτωματολογίας
- Βελτίωση της ανταπόκρισης στη φαρμακευτική αγωγή
- Βελτίωση της ικανότητας του οργανισμού στη διαχείριση της φλεγμονής
- Αναχαίτιση της καταστροφής των οργάνων στόχου από το μηχανισμό της αυτοανοσίας
- Αύξηση των επιπέδων ενέργειας και βελτίωση της ποιότητας ζωής
Ειδικές Εξετάσεις Καθορίζουν την Αντιμετώπιση των Αυτοάνοσων & Χρόνιων Νοσήματων
Ο εντοπισμός και η αντιμετώπιση των μεταβολικών διαταραχών, μπορεί να γίνει μόνο με τη διενέργεια ειδικών εξετάσεων που αναλύουν μικρά στο αίμα. Ανιχνεύονται μεταβολικές διαταραχές που συνδέονται με την πορεία και την εκδήλωση αυτοάνοσων και χρόνιων ασθενειών. Η μεταβολική κατάσταση ενός ατόμου είναι ο κύριος παράγοντας κινδύνου εκδήλωσης αυτής της κατηγορίας νοσημάτων[17-21].
Οι συγκεκριμένες εξετάσεις ονομάζονται μεταβολομικές αναλύσεις. Μετράνε πολύ μικρά μόρια που συμμετέχουν στις χημικές αντιδράσεις του οργανισμού. Το πλεονέκτημά τους είναι ότι καταγράφουν τις ακριβείς ελλείψεις και μεταβολικές διαταραχές, καθιστώντας έτσι αποτελεσματική την αντιμετώπιση και πρόληψη αυτοάνοσων και χρόνιων νοσημάτων[17-22].
Δείκτες που Ανιχνεύονται μέσω των Μεταβολομικών Αναλύσεων
Οι Μεταβολομικές Αναλύσεις ανιχνεύουν δείκτες που εντοπίζουν:
- τις ελλείψεις σε βιταμίνες, ένζυμα, μεταλλικά στοιχεία, αμινοξέα, και ωμέγα 3 λιπαρά οξέα
- μεταβολικές διαταραχές όπως η αντίσταση στην ινσουλίνη
- τη διαχείριση της φλεγμονής
- την ικανότητα παραγωγής ενέργειας (μιτοχονδριακή λειτουργία)
- την αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού
- την κατάσταση της εντερικής χλωρίδας (μικροβίωμα)
- την παρουσία διαταραχών στο μεταβολισμό των πρωτεϊνών, των υδατανθράκων και των λιπιδίων
- διαταραχές στη λειτουργία του νευρικού συστήματος
- διαταραχές στην ορμονική λειτουργία
Πρόκειται για ένα επιπρόσθετο διαγνωστικό εργαλείο, που καθοδηγεί τη διόρθωση των ελλείψεων, με τη χορήγηση θεραπευτικών δόσεων μικροθρεπτικών συστατικών. Η αποκατάσταση της φυσιολογικής μεταβολικής λειτουργίας, βελτιώνει τη συνολική κατάσταση της υγείας και την πορεία χρόνιων ασθενειών, όπως τα αυτοάνοσα, τα καρδιαγγειακά, ο διαβήτης και τα νοσήματα του αναπνευστικού συστήματος[17,21,23-27].
Η διόρθωση των ελλείψεων του οργανισμού και η αποκατάσταση του μεταβολισμού, μπορούν να αλλάξουν ριζικά την πορεία των αυτοάνοσων νοσημάτων ή να προλάβουν την εμφάνιση τους.
drtsoukalas.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου