Οι βλάχοι μιλούν αρχαία ελληνικά: Τον Ήλιο-Σείριο τον λένε ΣΟΡΙ, ΣΟΡΕ…

Του Αριστέα Γραμμόζη

areimenios@googlemail.com 

ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΗΤΡΙΚΟ ΙΔΙΩΜΑ ΤΩΝ ΑΡΕΙΜΕΝΙΩΝ (ΒΛΑΧΩΝ): 

ΣΟΡΙ = ΉΛΙΟΣ

ΣΟΡΕ = Ο ΉΛΙΟΣ

Ας δούμε στα παρακάτω κείμενα από Λεξικά της Ελληνικής Γλώσσα, το πως προέκυψε η λέξη « Σόρι, Σόρε » στο Ιδίωμα των Αρειμενίων (Βλάχων), στην Καθομιλουμένη, και στην Λατινική.

 σείρῐκος, η, ον, (σειρός) θερμός, καυστικός, μάλι­στα ἐπί τῶν θερινῶν καυμάτων, σ. ἰμάτια, ἐλαφρά θερινά ἐνδύματα, καλοκαιρινά, Λυκούργ. παρ' Ἀρποκρ.

 σειριόεις, -εσσα, ἐν, (Σείριος) καυστικός, θερμός, ἥλιος Ὀππ. Κυν. 4. 338· ἀτμός Νόνν. Διον. 12. 289.

 σειριό-καυτος, ον, κεκαυμένος ὑπό τοῦ ἡλίου ἥ ὑπό τοῦ Σειρίου, Ἀνθ. Π. 9. 556.

 σείριος, ὁ, (σειρός) ὁ κατακαίων, θέριος, θερμός, ὂνομα τοῦ κυνάστρου, Λατ. Sirius (ἲδε κύων V), ἐπειδή ὁ ἀστήρ οὗτος χαρακτηρίζει τήν ἐποχήν τῆς μεγίστης θερμότητος, δηλ. ἀπό 12 Αυγού­στου μέχρι 12 Σεπτεμβρίου (Ίουλ. ἡμερολόγ.), ὅτε ὁ Σείριος δύει μετά τοῦ ἡλίου, Ἡσ. Ἒργ. καί Ἡμ. 505, 607, Ἀσπ. Ἡρ. 153, 397, Ἀρχιλ. 55, Εὐρ. Ἐκάβ. 1104, Ἰφ. Αὐλ. 7· καλεῖται καί Σεί­ριος κύων, Αἰσχύλ. Ἀγ. 967, Σοφ. Ἀποσπ. 941· Σείριος ἀστήρ, Ἡσ. Ἒργ. κ. Ἡμ. 415- Σείριον ἄστρον, Ἀρχίλ. 54.

 - Ἐν τισι τῶν χωρίων τούτων παλαιοί ἐρμηνευταί ἐρμηνεύουσι τήν λέξιν ὡς = ἥλιος, ἀλλ’ ἄνευ ἀνάγκης, ἲδε Göttl. εἰς Ἡσ. Ἒργ. κ. Ἡμ. 417· ἀλλ’ ἐν Ὀρφ. Ἀργ. 121, σ. ἠέλιος. 2. σείριον (δηλ. ἱμάτιον), Ἀρποκρ., Φώτ. [ Ὀ Σουίδ. ποιεῖται μνείαν τοῦ τύπου Σείρ- πρβλ. Σανσκρ. svar (caelurn), sûr-as, sûr-yas και Ζενδ. hvare (ὁ ἥλιος)· Λατ. sol· Γοτθ. sauil· Αρχ. Σκανδιν. sôl- Λιθ. saul-e· - αἱ λέξεις αὒται δύνανται ὡσαύτως νά εἶναι συγγενεῖς τοῖς εἳλ-η, ἀλ-έα, σέλ-αs (πρβλ. Ἡσύχ., «βέλα (δηλ. Fέλα)· ἥλιος καί αὐγή ὑπό Λακώνων»), ἀλλά διαφέρουσι τῶν ἠέλιος, ἥλιος, ἲδε ἥλιος ἐν τέλ., καί πιθανώς δι­αφέρουσι τῶν σέλας, σελήνη, ἲδε σέλας ἐν τέλ.]. - Καθ' Ἡσύχ.: «σείριος· ὁ ἥλιος, καί ὁ τοῦ κυνός ἀστήρ». (ΛΕΓ-L&S)

 σειριό-καυτος, ον (σείριος -(- καίω)· ὁ κεκαυμένος ὑπό τοῦ ἡλιακοῦ καύσωνος ἢ ὑπό τοῦ Σειρίου.

 σείριος, α, ον (σειρός)· ἡ καίων, κατακαίων, καυ­στικός, θερμός II ἐπίθ. τῶν οὐρανίων σωμάτων, τά ὁποῖα προκαλοῦν τήν θερμότητα αὐτήν : σείριος ἀστηρ = ὁ ἥλιος || ἀλλ' ὅμως ὡς κύρ. ὂν. ὁ Σείριος (ἐνν. ἀστήρ) = ὁ ἀστερισμός (ἥ ὁ ἀστήρ) τοῦ κυνός, λατ. Sirius, καλούμενος ὡσ. καί Κύων σείριος ἥ ἀπλῶς Κύων.

 Ἐτυμ.: σείριος (ἡέλιος, ἀστηρ, ἂστρον, κύων' ὁ Σείριος). σείρινος. σειρόω. πρβλ. Σουϊδ. «σείρ σει­ρός. ὁ ἥλιος καί σείριος». *σεισ-ρο- : σείω, πρβλ. παθ. σέ-σεισ-ται (βλ. σείω). κατά τινας ἐνιαῦθα ἀνή­κει καί τά Σειρήν, -ῆνος, ὁπότε ἡ ἀρχική σημασία θά ἧτο «ἡ φανερώνουσα τήν δύναμίν της διά τοῦ καύ­σωνος τοῦ ἡλίου κατά τήν μεσημβρίαν».

ΣΕΙΡΟ'Σ, ά, όν. ἀ θερμός, ὁ καψαλίζων, καυστικός (ἐπί τοῦ θερινοῦ καύσωνος). (ΛΑΕΓ-Ιωαν. Στ.)

Εδώ η λέξη «Σείριος» μας φανερώνει το πως το Ιδίωμα των Αρειμενίων Ελλήνων, είναι πανάρχαιο Ελληνικό, και μάλιστα μας δείχνει ότι έχει δική του γλωσσολογική διαδρομή από την αρχαϊκή Ελληνική γλώσσα, και φυσικά απορρίπτεται η συμβατική θέση που θέλει τους Έλληνες Αρειμένιους να ,,Λατινοφώνησαν’’, κατά την κατάκτηση της Ελλάδος από τους Ρωμαίους Λεγεωνάριους.

 Ας δούμε το πως οι αρχαϊκές λέξεις της Ελληνικής γλώσσας αναπλάθονταν και δημιουργούσαν νέα λέξη, για να ονοματίσει και να τονίσει την ιδιαιτερότητα, και τις λεπτές διαφορές του κάθε πράγματος, γι’ αυτό η Ελληνική γλώσσα έχει πολλές όμοιες λέξεις -(παράγωγα) για τα ίδια πράγματα. Επίσης εδώ θέλω να τονίσω ότι τα Γράμματα της Ελληνικής γλώσσας στην πανάρχαια Εποχή θα πρέπει να είχαν πολυφωνία, όπως αναφέρεις στις Γλωσσολογικές εργασίες ή αείμνηστη Δασκάλα ΜΑΡΙΝΑ ΚΑΡΑΒΑ - ΓΑΛΑΝΗ, ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΛΥΚΕΙΑΡΧΙΣ - ΕΡΕΥΝΗΤΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ.

Έτσι λοιπόν από την λέξη:

ΣΕΙΡΙΟΣ -> ΣΟΡΙ, ΣΟΡΕ -(στο ελληνικό Ιδίωμα των Αρειμενίων (Βλάχων))

ΣΕΙΡΙΟ-> σΙΕΡΙΟΣ-> ἉΕΛΙΟΣ-> ἡέλιος = ἫΛΙΟΣ -(στην Ελληνική, το «σ» έγινε «῾ -δασεία», και το «ρ = λ» όπως αδερφός-αδελφός, νάρκη-μάλκη, κ.α.)

Εδώ μας αποκαλύπτετε ότι η Αρειμένιοι (Βλάχοι) έχουν για τον Ήλιο την Αρχαϊκή Ελληνική λέξη - ΣΕΙΡΙΟΣ <–> ΣΟΡΙ, ΣΟΡΕ - !

Ενώ στην λατινική γλώσσα, είναι από την Ελληνική λέξη:

ΗΕΛΙΟΣ/ηΕΛιΟΣ<->ΣΟΛΕ ->SOLE <(στην λατινική)

(Πρβλ. και στην: Ζενδ. hvare (ὁ ἥλιος)· Λατ. sol· Γοτθ. sauil· Αρχ. Σκανδιν. sôl- Λιθ. saul-e·).

ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 28.9.2021.

arxeion-politismou.gr