Χρόνια τώρα φωνάζω για την ανάγκη της σωστής σπουδής του εθνικού μας βίου, για σωστή μελέτη του παρελθόντος.
Αρχαιόπληκτο με ανέβαζαν, γλωσσαμύντορα και αντιδραστικό με κατέβαζαν. (Μόνο ο κ. Μαρωνίτης με την πανεπιστημιακή του λεπτότητα - κοσμήτωρ γαρ! - με απεκάλεσε αυριανιστή της Δεξιάς. Άφεριμ!)
Τώρα όμως που τα νέφη πυκνώνουν πάνω από τον ουρανό της Ελλάδος, όλοι φωνάζουν: «όπισθεν· πίσω στο παρελθόν, ν’ ανακαλύψουμε τους δρόμους που οδηγούν στην καταγωγή μας! Κάποτε οι κάποιοι αχρείοι Αργείοι (ομηρικώς ομιλώ) είχαν βρει την καταγωγή μας στον πίθηκο.
Έτσι αντί γι’ αρχαία ιστορία διδάσκαμε στα παιδιά δαρβίνεια θεωρία. Για να βρει δικαίωση το Υπουργείο Παιδείας.
Τώρα που όλοι φωνάζουν πίσω, εγώ πάντα αντιδραστικός, φωνάζω «εμπρός».
Πρέπει να καταλάβουμε ότι το μέλλον δεν είναι επάνοδος σ’ έναν χρυσό αιώνα ούτε σενάριο γραμμένο από άλλους, για να το παίξουμε σαν μαριονέτες.
μέλλον δεν θα τo ανακαλύψουμε, όπως ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική, αλλά θα το δημιουργήσουμε.
Κάθε λαός προσδιορίζεται όχι από το παρελθόν του αλλά από το μέλλον του, από τις δυνατότητές του.
Κάθε πραγματικότητα, τωρινή και αυριανή, γεννιέται από έναν ωκεανό δυνατοτήτων. Αν τις αξιοποιήσουμε δημιουργούμε μια απέραντη δεξαμενή μέλλοντος.
Πολιτικά Θέματα · 21 - 27 Φεβρουαρίου 1992
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου