Ο Πλούταρχος ιερέας του Απόλλωνα στους Δελφούς για 30 χρόνια, με τη πλήρη γνώση του μυημένου της εποχής του, μας περιγράφει ένα μεταθανάτιο ταξίδι
Από τον Ζάχο Σκαφίδα
Ο Πλούταρχος έζησε το (45 – 120μχ) ήταν Έλληνας ιστορικός, βιογράφος, φιλόσοφος και δοκιμιογράφος.
Ταξίδευσε στον τότε γνωστό κόσμο γνωρίζοντας όσα το δυνατόν περισσότερα. Ασχολήθηκε με τα κοινά στην Χαιρώνεια έχοντας την Ελληνική και Ρωμαϊκή υπηκοότητα. Έγραψε πάνω από 200 βιβλία.
Επί 29 έτη ήταν ιερέας στο μαντείο των Δελφών, στον ναό του Απόλλωνα, με κύριο έργο να ερμηνεύει τους χρησμούς της Πυθίας με αποτέλεσμα να έχει συγκεντρώσει όλη την μυητική γνώση της εποχής.
Η μεταφυσική τρίαινα του Πλούταρχου ήταν τρία βιβλία που μπορείτε να δείτε και να τα διαβάσετε:
1. Περί των υπό του θείου βραδέως τιμωρουμένων
2. Περί Σωκράτους Δαιμονίου. Περί του Ει του εν Δελφοίς.
Περί Σωκράτους Δαιμονίου. Περί του Ει του εν Δελφοίς. Μετάφραση
3. Περὶ τοῦ προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης μεταφρασμένο
Περὶ τοῦ προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης Πρωτότυπο
Παναγιώτα Πρέκα-Παπαδήμα Πλουτάρχου Ηθικά: “Περί τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς Σελήνης” Το ταξίδι και η αποικία των Ελλήνων στην Β. Αμερική.
Στο βιβλίο: Περί των υπό του θείου βραδέως τιμωρουμένων, ο Πλούταρχος μας περιγράφει την παράδοξη ιστορία του Θεσπέσιου, ενός ανθρώπου που ενώ πέθανε, μετά από τρεις ημέρες η ψυχή του επέστρεψε και πάλι στο σώμα του και ξαναζωντάνεψε, προκειμένου να μας αποκαλύψει τις άγνωστες λειτουργίες της ψυχής μας και του αόρατου κόσμου.
Ας δούμε περιληπτικά την περιγραφή του.
Η αρχική ζωή του Θεσπέσιου, ο θάνατος και ανάστασή του
Ο Σολεύς ο Θεσπέσιος ήταν φίλος του Πρωτογένους που πρόσφατα ήλθε και έμεινε στην Χαιρώνεια. Έζησε μια ζωή γεμάτη διασκεδάσεις και έχασε την περιουσία του, όποτε από ανάγκη άρχισε να εξαπατάει για να επιβιώσει. Με κάθε μέσον επεδίωξε το πλούτο συνεχίζοντας την ακόλαστη ζωή του. Κατόρθωσε με απάτες και πονηριές να αποκτήσει πάλι μεγάλη περιουσία και δόξα.
Όμως μια μαντεία από την Αμφιλοχία χρησμοδότησε ότι θα ήταν καλύτερα όταν θα πέθαινε. Αυτό κατά περίεργο τρόπο συνέβη σύντομα. Έπεσε από ένα ψηλό σημείο της περιοχής χτύπησε στον τράχηλο και πέθανε. Την Τρίτη μέρα λίγο πριν τον ενταφιασμό του συνήλθε. (Ο μύθος γράφτηκε την εποχή του Χριστού το 90μχ, που δεν ήταν γνωστός ακόμα ο χριστιανισμός και παρατηρούμε κάτι που επικρατούσε τότε, την Τρίτη μέρα να γίνεται η ανάσταση).
Αφού συνήλθε και ανέκτησε τις δυνάμεις του άλλαξε την ζωή του με απίστευτο τρόπο. Την εποχή εκείνη οι Κίλικες δεν ήξεραν άλλον ποιο δίκαιο στις συμφωνίες του, ευσεβή στο θείο και αγαπητό στους φίλους του. Όσοι τον συναντούσα ήθελαν να ακούσουν την αιτία αυτής της μεταβολής. Την ιστορία του, παρακάτω, διηγείται στον Πρωτογένη και τους καλούς φίλους του.
Η περιγραφή του Άδη, οι άνοδος των ψυχών και ο διαχωρισμός των καλών και κακών
Όταν σταμάτησε να λειτουργεί το μυαλό μου ήταν σαν να είχα ριχτεί στο βυθό της θάλασσας. Ξαφνικά μου φάνηκε ότι πάλι ανέπνεα και είχα μια θέαση σαν να έστρεφα παντού τους οφθαλμούς μου. (Αυτό είναι γνωστό στην μεταφυσική σαν σφαιρική όραση, βλέπεις γύρω, γύρω και πάνω, κάτω). Δεν έβλεπε τίποτα από τα γνωστά του παρά μόνο μεγάλα άστρα με θαυμαστό φωτισμό. Είχε την εντύπωση ότι η ψυχή του ταξίδευε πάνω σε ένα όχημα ομαλά σε ένα υπέροχα φωτισμένο και γαλήνιο χώρο.
Έβλεπε τις ψυχές των ανθρώπων που πέθαιναν να ανεβαίνουν από τα κατώτερα στρώματα σαν μια μεγάλη φλεγόμενη φούσκα. Καθώς αυτή η φούσκα έσκαγε έβγαιναν ψυχές με όμορφη εμφάνιση. Άλλες με πηδήματα και θαυμαστή ελαφρότητα ανέβαιναν σε ευθείες γραμμές, άλλες περιστρέφονταν όπως το αδράχτι κάνοντας συγχρόνως κύκλο.
Τις περισσότερες ψυχές δεν τις γνώριζε. Όταν προσπάθησε να πλησιάσει μερικούς γνωστούς να τους χαιρετίσει, διαπίστωσε ότι δεν άκουγαν και είχαν χαμένα τα λογικά τους. Επίσης δεν ήθελαν να τους δουν και να τους ακουμπήσουν. Περιπλανιούνταν στην αρχή χωριστά, έπειτα συναντούσαν άλλες ψυχές, έκαναν ένα σύμπλεγμα και κινούνταν σε διάφορες κατευθύνσεις. Έβγαζαν άναρθρες κραυγές σαν αλαλαγμούς με έκφραση θρήνου και φόβου. (Οι ψυχές σε πρώτη φάση είναι χαμένες, η λογική και η νόηση δεν λειτουργούν και δημιουργούν συμπλέγματα με άλλες ψυχές ιδίων ενδιαφερόντων).
Άλλες ψυχές πιο πάνω φαίνονταν ευτυχισμένες. Πλησίαζαν η μια την άλλη με καλές διαθέσεις αποφεύγοντας τις προηγούμενε κραυγές. Φανέρωναν χαρά και ικανοποίηση.
Τότε ο Θεσπέσιος είδε μια ψυχή ενός συγγενούς που του είπε: χαίρε Θεσπέσιε. Εξεπλάγη, επειδή τον έλεγαν Αριδαίο και η ψυχή του είπε από τώρα θα λέγεσαι Θεσπέσιος. Του είπε εσύ δεν πέθανες ήρθες εδώ από κάποια θεία παραχώρηση και διατηρείς την νοητική σου ικανότητα. Να γνωρίζεις ότι οι ψυχές των αποθανόντων δεν έχουν σκιές ούτε ανοιγοκλείνουν τα μάτια τους. (Ο ψυχικός κόσμος είναι αυτόφωτος, όχι όπως εδώ στη γη ετερόφωτος. Τα μάτια δεν κατευθύνονται σε ένα σημείο, αλλά η όραση είναι σφαιρική).
Όταν συγκεντρώθηκε ο Θεσπέσιος στους γύρο του, είδε να αιωρούνται μαζί με αυτόν διαφανείς ψυχές μέσα σε λάμψη, όχι όμως όλες. Μερικές είχαν φολίδες ή αραιούς μώλωπες στο σώμα τους, άλλες χρωματιστά περίεργα σημάδια και άλλες επιπόλαια τραύματα.
Έλεγε ο συγγενής του ότι, η Αδράστεια η θυγατέρα του Δία και της ανάγκης έχει τοποθετηθεί ως τιμωρός όλων των αδικημάτων. Κανένας δεν ξέφυγε από την τιμωρία που τους άξιζε. Στα ελαφρά παραπτώματα επιβάλλεται μια γρήγορη ποινή. Στα αμέσως σοβαρότερα ο δαίμων τους παραδίδει στην Δίκη. Τους εντελώς ανιάτους τους παραδίδει στην Τρίτη και αγριότερη της Αδράστειας, την Ερινύα, που τους καταδιώκει και τους εκσφενδονίζει σε κάτι ανείπωτο και αόρατο στο τίποτα.
Εκείνος που από την γη φθάσει εδώ ατιμώρητος, αφού τον παραλάβει η τιμωρός Δίκη που βλέπει την μοχθηρία και την κακία του, τον δείχνει στους γονείς του αν είναι αγαθοί για να τον συνεφέρουν. Αν δεν είναι, θέλει πολύ χρόνο να αποβάλει τις κακίες και τα πάθη του. Έτσι δημιουργούνται σημάδια και μώλωπες από τα πάθη τους που σε μερικούς διατηρούνται πολύ και σε άλλους λίγο. (Τα σημάδια και οι μώλωπές, είναι τα χαμηλά ενεργειακά αποτυπώματα που δημιουργούνται στο αστρικό λόγω μιας κακής ζωής).
Παρατήρησε είπε, τα διάφορα χρώματα των ψυχών. Κάποια είναι σκοτεινά και ρυπαρά σαν αλοιφή, άλλα έχουν χρώμα κόκκινο διάπυρο που είναι χαρακτηριστικό της πικρής γλώσσα τους. Όπου κυριαρχεί το λευκογάλαζο χρώμα εκεί έχουν φύγει η ηδονές και η ακράτεια. Το υποσκότεινο χρώμα σαν την σκουριά δείχνει τον φθόνο και την κακία της ψυχής.
Αφού καταπραϋνθούν τα πάθη επέρχεται το τέλος του καθαρμού και η ψυχή γίνεται λαμπρή όπως το φως. Από τις ψυχές αυτές άλλες σωφρονίζονται και πάνε στη θέση που τους αρμόζει, άλλες που δεν διορθώνονται μετενσαρκώνονται σε σώματα ζώων. Διότι η επιθυμία για απολαύσεις έχει ανάγκη ενός οργάνου ακολασίας και σώματος. Εδώ στον Άδη υπάρχει μια ατελής σκιά, κάθε όνειρο και επιθυμία ηδονής δεν ολοκληρώνεται. (Στον αστρικό κόσμο που είναι εν προκειμένω ο Άδης, υπάρχει η ανάμνηση των ηδονών και όχι η βίωση).
Μια ζωντανή περιγραφή μιας ανώτερης περιοχής των αστρικών πεδίων
Ο τόπος της Λήθης
Μετά πάνω σε λαμπροφωτισμένα φτερά οδηγήθηκε στο μέγα χάσμα. Εκεί οι ψυχές μάζευαν τα φτερά τους και έπεφταν στο χάσμα. Έβλεπαν ένα χώρο στολισμένο με κάθε είδους άνθη. Το αεράκι είχε μια ηδονική μυρωδιά που προκαλούσε μέθη. Καθώς οι ψυχές μετείχαν αυτής της μεθυστικής ευωδίας αντάλλασσαν φιλοφρονήσεις.
Μαζεύονταν κυκλικά, μέσα σε χαρά και γέλια, και τραγουδούσαν ομαδικά με την συνοδεία οργάνων. Λέγετε ότι από εδώ ανήλθε ο Διόνυσος στους θεούς και μετά ανέβασε και την μητέρα του την Σέμελη. Ο χώρος αυτός ονομάζεται χώρος της λήθης.
Ο Θεσπέσιος ήθελε να μείνει σε αυτόν τον χώρο αλλά ο συγγενής του τον έσυρε από εκεί με τον ζόρι. Το μη λογικό σωματοείδες, η ψυχή, επειδή εδώ τρέφεται με αυτά προκαλεί ανάμνηση του σώματος και αυτό δημιουργεί το πόθο για την γέννηση. (Ο τόπος της λήθη είναι άπειρες περιοχές στα ανώτερα αστρικά).
Τα πέρατα του Άδη
Κατόπιν πήρε έναν άλλον δρόμο και είδε ένα κρατήρα που έπεφταν νερά αφρισμένα λευκά. Μετά έναν άλλον με την απόχρωση του ερυθρού. Όταν πήγε κοντά στο κρατήρα εξαφανίστηκε ο κύκλος που τον περιέβαλε και τα χρώματα έσβηναν σιγά σιγά, χάνονταν εκείνες οι αποχρώσεις που έμοιαζαν με λευκά άνθη. Τότε είδε τρεις δαίμονες που κάθονταν τριγωνικά και αναμίγνυαν τα ρεύματα.
Του είπε ο οδηγός ότι ως εδώ έφτασε ο Ορφέας όταν πήγε στον Άδη να ζητήσει τη ψυχή της γυναίκας του. Δεν τα κράτησε καλά στην μνήμη του και μετέδωσε λάθος πληροφορίες στους ανθρώπους, ότι δήθεν υπήρχε κοινό μαντείο του Απόλλωνα και της Νύχτας στους Δελφούς.
Το καθαρτήριο, τα Τάρταρα
Μετά πήγαν να δουν αυτούς τιμωρούνταν. Είχαν πρόσωπα αποκρουστικά και αξιολύπητα. Συνάντησε φίλους και γνωστούς του να τιμωρούνται για αυτά που έκαναν, τους λυπήθηκε όταν απευθύνονταν σε εκείνον με κλάματα και θρήνους.
Τέλος είδε τον πατέρα του να αναδύεται από ένα βάραθρο να είναι γεμάτος στίγματα και αποτυπώματα πληγών που θεραπεύτηκαν. Όταν άπλωσε τα χέρια του στον Θεσπέσιο τον ανάγκασαν οι επιστάτες να ομολογήσει γιατί τιμωρείτο. Είπε ότι φέρθηκε με τρόπο απαίσιο σε μερικούς ξένους που είχαν χρυσό. Τους δηλητηρίασε, δεν έγινε αντιληπτός στη γη για να τιμωρηθεί, αλλά στον κόσμο αυτό που τίποτα δεν κρύβεται, τιμωρήθηκε.
Μερικοί αποδεδειγμένα κακοί, δεν ήταν σε άσχημη θέση διότι η ψυχή τους ήταν πρωτόγονη και δεν καταλάβαιναν. (Προσέξτε αυτήν αναφορά, όταν δεν αντιλαμβάνεσαι ότι κάνεις κακό, δεν φέρνεις αστρικά τραύματα). Εκείνοι όμως που έκαναν τον ενάρετο ενώ έκρυβαν κακία, του ανάγκαζαν να σέρνονται όπως τα σκουλήκια. Μερικούς αφού τους γύμνωναν έξυναν τις πληγές που είχαν θεραπευτεί διότι ήταν υποκριτές και μοχθηροί.
Είπε ότι είδε ψυχές μπλεγμένες δυο ή τρεις που έτρωγαν η μια την άλλη, λόγω της έχθρας και της μνησικακίας τους που είχαν στη γη. Είπε ότι υπήρχαν λίμνες η μια γεμάτη καυτό χρυσό, η άλλη ψυχρότερη με μόλυβδο και η άλλη ανώμαλη γεμάτη από σίδηρο. Εκεί υπήρχαν δαίμονες που ξεχώριζαν τις ψυχές για την πλεονεξία, απληστία, πονηριές. Τους έριχναν στη διάπυρη λίμνη του χρυσού και μετά τους βύθιζαν στη λίμνη του μόλυβδου να παγώσουν και μετά στη λίμνη του σιδήρου. Έτσι υπέφεραν από ανείπωτους πόνους. (Η ύπαρξη της κόλασης και των δαιμόνων όπως βλέπεται, υπήρχε από τον πρώτο αιώνα μετά Χριστό).
Στο τέλος είδε ψυχές που επρόκειτο να μετενσαρκωθούν σε ζώα. Αυτές τις πλάνιζαν τις λείαιναν για να ταιριάξουν στη ζωώδη εμφάνιση.
Μέσα στις ψυχές αυτές εμφανίστηκε και η ψυχή του Νέρωνα που ήταν τρυπημένη με διάφορα καρφιά. Την είχαν πάρει οι μετασχηματιστές για να την μετασχηματίσουν σε ένα είδος φιδιού. Τότε ακούστηκε μια φωνή από το φως που διέτασσε να την μεταβάλουν σε ένα άλλο ζώο πιο ήμερο. Συγκεκριμένα σε ωδικό πτηνό που διαμένει στις λίμνες. Έγινε αυτό διότι είχε στο ενεργητικό του κάτι καλό. Είναι γνωστό ότι ο Νέρωνας επισκέφτηκε την Ελλάδα το 66μχ για να μετάσχει ως κιθαρωδός στους Ολυμπιακούς αγώνες, και τότε παραχώρησε στην Ελλάδα ατέλεια και ελευθερία.
Η επάνοδος στη Γη
Αυτά είδε ο Θεσπέσιος στον άλλο κόσμο. Όταν επρόκειτο να γυρίσει στη Γη γέμισε φόβο και τρόμο, γιατί μια γυναίκα πελώρια με επιβλητική μορφή του είπε. Σου δίνω εντολή να διηγηθείς με λεπτομέρειες αυτά που είδες. Κρατούσε στα χέρια της ένα πύρινο ραβδί και μια άλλη την εμπόδιζε. Τότε σύρθηκε με βία, βρέθηκε στο σώμα του και άνοιξε τα μάτια του.
Από τον Ζάχο Σκαφίδα
skafidaszaxos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου