Του Γιώργου Λεκάκη
Γνωρίζουμε, μέσα από μια πολλές επιστημονικές μελέτες, ότι οι Sapiens και οι Neanderthal ζούσαν μαζί, ζευγάρωσαν, και αντάλλαξαν «απόψεις»…
Η διατροφή του Νεάντερταλ ήταν πολυποίκιλη:
1) Στο Σπήλαιο Spy του Βελγίου, τα στοιχεία δείχνουν ότι η διατροφή του βασίστηκε σχεδόν αποκλειστικά στο κρέας. Περιλάμβανε ως επί το πλείστον μαλλιαρούς ρινόκερους και αγριοπρόβατα, χαρακτηριστικό του περιβάλλοντος της στέππας.
2) Αλλά στο σπήλαιο El Sidrón της Ισπανίας, η διατροφή των Νεάντερταλ περιελάμβανε μανιτάρια, βρύα, κλπ. από ένα δασικό περιβάλλον.
Άρα, ο Νεάντερταλ έχει προσαρμοστεί σχεδόν παντού.
Ανιχνεύθηκε δε και η κατανάλωση κρέατος. Ένα χρόνιο γαστρεντερικό παθογόνο ενδοκυτταρικό παράσιτο, το Enterocytozoon bieneusi, που μολύνει τα επιθηλιακά κύτταρα του εντέρου, έχει εντοπιστεί σε ένα νεαρό άτομο, το οποίο βρέθηκε στο El Sidrón. Υπήρχε επίσης ένα σχεδόν πλήρες γονιδίωμα του Methanobrevibacter oralis, που χρονολογείται πριν από 48.000 χρόνια…
- φλοιό ιτιάς / λεύκας, από τον οποίο εξάγεται το ακετυλοσαλικυλικό οξύ (βάση για την νυν γνωστή ασπιρίνη[1])!
Και
- μύκητας πενικιλλίνης, που παράγει την αντιβιοτική πενικιλλίνη!
Πιθανόν, αυτές οι ουσίες χρησιμοποιήθηκαν για… αυτοφάρμακα, όπως υποδεικνύουν άλλα ευρήματα πάντα στο El Sidrón, όπως ίχνη αχιλλείας[2] και χαμομήλι, φυτά που καταναλώνονταν για τις ιδιότητές τους.
ΠΗΓΗ: Museo di Paleontologia e Scienze Naturali dell' Aspromonte Bova, Καλαβρίας Ιταλίας, 13.3.2022. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 14.3.2022.
[1] Αντιπυρετικό και αντιφλεγμονώδες, ένα από τα κυριότερα φάρμακα που έχουν ανακαλυφθεί. Γνωστό ήδη από την αρχαιότητα. Ο Ιπποκράτης περιγράφει τον φλοιό της ιτιάς (λατ. salix), συνιστώντας τον ως ίαμα κατά του πυρετού και των πόνων. Κάτι σχετικό αναφέρεται και στον πάπυρο Έμπερς. Σήμερα, η ουσία που περιέχει ονομάζεται σαλικίνη.
Στα σύγχρονα χρόνια, μόλις το 1853 ο Αλσατός χημικός Charles Frédéric Gerhardt ήταν ο πρώτος που παρασκεύασε το δραστικό συστατικό της ασπιρίνης, αναμειγνύοντας ακετυλοχλωρίδιο με σαλικυλικό νάτριο, παρασκευάζοντας τον σαλικυλικο - οξικό ανυδρίτη. Ακολούθησε το 1897 ο χημικός Φέλιξ Χόφμαν, της γερμανικής εταιρείας Μπάγιερ.
[2] Η αχίλλεια η παράλιος (Achillea maritima) ή Ώτανθος ο παράλιος (Otanthus maritimus), λέγεται κοινώς από τον λαό μας βαμβατσίδα. Ανήκει στην οικογένεια Asteraceae (Αστεροειδών).
arxeion-politismou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου