Του συγγραφέα Κώστα Σπίνου, kspin.gr@gmail.com
Σύμφωνα με τον πατέρα της Ιστορίας, Ηρόδοτο, οι Αχαιοί εκπόρθησαν την Τροία το 1250 π.Χ. Τραγική φιγούρα του πολέμου, η πιστή και φιλόστοργη βασίλισσα Εκάβη, σύζυγος του Πριάμου, μια ηρωίδα γεμάτη μεγαλείο, που έφτασε στα έσχατα όρια της δυστυχίας. Έχασε στον πόλεμο τα 18 παιδιά της και τις νύμφες της. Μόνο μια παρηγοριά της έμεινε, ο εγγονός της Αστυάναξ, γιος του Έκτορα και της Ανδρομάχης.
Ελπίζει ότι οι Αχαιοί θα λυπηθούν το νήπιο. Η μοίρα όμως για τον μικρό βασιλόπαιδα υπήρξε τραγική. Φονεύθηκε ριπτόμενος από τα τείχη της Τροίας, όταν καταλήφθηκε από τους Αχαιούς, ή από τον Οδυσσέα, ή από τον Μενέλαο, ή από τον Νεοπτόλεμο τον υιό του Αχιλλέα, ο οποίος εκδικήθηκε τον θάνατο του πατέρα του. Όταν αντίκρισε το άψυχο κορμάκι του πάνω σε μια ασπίδα εξοργισμένη και πικραμένη ύψωσε τα χέρια στον ουρανό θα ξέσπασε σε κατάρες:
«Καταραμένοι να είσθε Αχαιοί να σφάζεσθε μεταξύ σας
Η έχθρα ανάμεσα σας να είναι παντοτινός σύντροφος
Να χύνετε το αίμα σας σε αδελφοκτόνους πολέμους
Η διχόνοια να φωλιάζει πάντα στις φλέβες σας.
Μονιασμένους ποτέ να μη σάς βλέπει ο ήλιος
Να έχετε την μοίρα του Σίσυφου
να μοχθείτε να ανεβείτε στην κορυφή και μόλις ανεβείτε να γκρεμίζεσθε πάλι
Να μοχθείτε ξανά και ξανά και πάντα να είναι άπιαστο το όνειρο σας
Μέχρι την συντέλεια του κόσμου μέχρι τον αιώνα τον άπαντα».
Από τότε άσπρη μέρα δεν είδαμε.
Το 431 π.Χ ξεσπά ο επάρατος Πελοποννησιακός εμφύλιος πόλεμος ό οποίος διήρκησε περίπου 30 χρόνια (Τριακονταετής Πόλεμος). Καθημαγμένη και διαιρημένη η Ελλάδα συνεπεία αυτού του πολέμου, υποτάχτηκε στις ορέξεις του Πέρση βασιλιά με την λεγόμενη «Ανταλκίδειο Ειρήνη»
Το 146 π.Χ η διαιρημένη Ελλάδα σκλαβώνεται στις Ρωμαϊκές Λεγεώνες .
Το 1204 η Βυζαντινή Αυτοκρατορία υποτάσσεται στους Σταυροφόρους του Πάπα Ιννοκέντιου του Γ΄.
Το 1453 η Αυτοκρατορία διαιρημένη σε Ενωτικούς και Ανθενωτικούς αλώνετε από τα μογγολικά στίφη των Οθωμανών.
Το 1823 διαρκούσης της Ελληνικής Επαναστάσεως διαιρημένοι οι Έλληνες κάνουν δύο εμφυλίους πολέμους. Και όπως επεσήμανε ο Κολοκοτρώνης στον περίφημο λόγο του στην Πνύκα αν δεν υπήρχαν οι εμφύλιοι « …θα κυριεύαμε την Θεσσαλία και την Μακεδονία μας και, ίσως φθάναμε μέχρι την Κωνσταντινούπολη».
Το 1915 ξεσπά ο εθνικός διχασμός με αποτέλεσμα να βουλιάξουν τα όνειρά μας στο λιμάνι της Σμύρνης.
Το 1946 θα ακολουθήσει νέος αδελφοκτόνος εμφύλιος πόλεμος
με αποτέλεσμα ενώ οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα προχωρούν στην ανασυγκρότηση, εμείς θα αλληλοσπαραζόμαστε.
Μήπως φταίνε οι κατάρες της Εκάβης;
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1.11.2023.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Ηροδοτος «Ιστορίαι»
- Ευριπίδης «Εκάβη»
- Καρατουλιώτης Ν. «Η διχόνοια της Ελλάδος και οι κατάρες της Ελλάδος».
Το «Αγγείο του St. Martin» από την Tours
Το καμέο χαράχθηκε στην Ρώμη τον 1ο αιώνα π.Χ.
Στα τέλη του 5ου και στις αρχές του 6ου αιώνα, στο βασίλειο της Βουργουνδίας, μετετράπη σε ιερό / μαγικό αντικείμενο, με χρυσό σκηνικό, granati cloisonné, cordieriti, ασημένιες πούλιες, πέρλες / μαργαριτάρια, αιγυπτιακά σμαράγδια, ζαφείρια Auvergne.
Έχει ύψος 20,3 εκατ.
Είναι μέρος των δωρεών του Σιγισμούνδου, την εποχή της ίδρυσης του αββαείου του St. Maurice d'Agaune (στην Ελβετία) το 515 μ.Χ.
Ένας θρύλος του 12ου αιώνα λέει ότι το αγγείο έπεσε από τον ουρανό, και το έφερε ένας άγγελος στο San Martino, με σκοπό να συλλέξει το αίμα των Θηβαίων νεκρών στρατιωτών!
Οι σκηνές του είναι γύρω από το πλαίσιο του Τρωικού Πολέμου:
Η Εκάβη, η βασίλισσα της Τροίας, φέρνει το αριστερό της χέρι στο στόμα, προσκαλώντας τελετουργική σιωπή και στέλνει πίσω μια υπηρέτρια που φέρνει το άγγελμα της κηδείας της Πολυξένης.
Ο Πρίαμος, ο βασιλιάς της Τροίας, ακουμπά σε ένα ραβδί και στρέφει το πάνω μέρος του σώματός του προς την Πολυξένη, καθισμένη στο έδαφος, με το μέτωπό της να περιβάλλεται από μια τιάρα και με το δεξί της χέρι κάτω από το πηγούνι σε μια χειρονομία πόνου.
Η θεά Αφροδίτη στέκεται μπροστά στον τάφο του Αχιλλέα, όπου είναι η πανοπλία του ήρωα. με την χειρονομία της, η Αφροδίτη καλεί την Πολυξένη να ενωθεί με τον Αχιλλέα στον θάνατο.
Αλλά, σύμφωνα με την E. Simon (1957), η διακόσμηση του αγγείου αναφέρεται σε ένα τραγικό γεγονός που συνέβη στη Ρώμη το 23 π.Χ.: Τον θάνατο του Μάρκελλου, ανεψιού και γαμπρού του Αυγούστου (Βιργίλιος, στ. 854- 887, στ΄, Αινειάδας). Εικονίζει, λέει την μητέρα του Μάρκελλου, την Οκταβία, και την σύζυγο του τελευταίου, Ιουλία, κοντά στην στήλη, ενώ ο γέρος Αγχίσης, που προφητεύει μια λαμπρή γενεαλογία στον Αινεία, συνομιλεί με την Αφροδίτη, την κηδεμόνα του.
arxeion-politismou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου