Οι αρχαίοι Έλληνες αγκάλιασαν την έννοια του «υγιούς νου σε ένα υγιές σώμα», και η άποψη τους για την ιατρική ενσωμάτωσε τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική ευεξία.
Η πιο διάσημη και ίσως η πιο σημαντική ιατρική προσωπικότητα στην αρχαία Ελλάδα ήταν ο Ιπποκράτης, τον οποίο γνωρίζουμε σήμερα ως «ο πατέρας της ιατρικής».
Iατρική και μαθηματικά
Οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που καθιέρωσαν την ιατρική ως ξεχωριστή επιστήμη. Στην αρχαία Ελλάδα, η ιατρική δεν ήταν ακόμη καθοριστικό θέμα. Με την πάροδο του χρόνου, ειδικοί σε άλλους τομείς έφεραν τη γνώση στον τομέα της υγείας και καθιέρωσαν την ιατρική πειθαρχία.
Ο Πυθαγόρας έζησε τον 6ο αιώνα π.Χ. Ήταν μαθηματικός που έφερε τη θεωρία του αριθμών στις φυσικές επιστήμες.Οι οπαδοί του πίστευαν ότι οι αριθμοί είχαν ακριβείς σημασίες, ειδικά τους αριθμούς 4 και 7.
Σημείωσαν ότι:
- Το 7 x 4 είναι 28, η διάρκεια του σεληνιακού μήνα και ο εμμηνορροϊκός κύκλος
- 7 x 40 είναι 280, ο αριθμός των ημερών μιας πλήρους διάρκειας εγκυμοσύνης
- Πίστευαν επίσης ότι ένα μωρό που γεννήθηκε τον έβδομο μήνα, αντί για το όγδοο, θα είχε καλύτερη υγεία.
Η περίοδος καραντίνας των 40 ημερών για την αποφυγή μετάδοσης της νόσου προέρχεται από την ιδέα ότι ο αριθμός 40 είναι ιερός.
Πολιτισμός και φιλοσοφία
Οι αρχαίοι Έλληνες διψούσαν για λογικές και βασισμένες σε λογικές συζητήσεις, και ήταν περίεργοι για το γιατί υπήρχαν τα πράγματα και γιατί συνέβησαν τα γεγονότα. Αυτή η περιέργεια άνοιξε το δρόμο για σημαντικές εξελίξεις στα μαθηματικά και την επιστήμη.
Αρχαία αρχεία δείχνουν ότι ίδρυσαν μια πρώιμη ιατρική σχολή στην Κνίδο το 700 π.Χ. Εδώ, άρχισαν την πρακτική της παρατήρησης ασθενών που ήταν άρρωστοι.
Ο Αλκμαίων έζησε περίπου το 500 π.Χ. και εργάστηκε σε αυτό το σχολείο. Έγραψε ευρέως για την ιατρική, αν και ήταν πιθανώς φιλόσοφος της επιστήμης και όχι γιατρός.
Φαίνεται ότι ήταν το πρώτο άτομο που αναρωτιόταν για τις πιθανές εσωτερικές αιτίες ασθένειας. Πρότεινε ότι η ασθένεια μπορεί να προκύψει από περιβαλλοντικά προβλήματα, διατροφής και τρόπο ζωής.
Οι Έλληνες της αρχαιότητας ήταν σπουδαίοι έμποροι και σχετικά πλούσιοι. Προωθούσαν και απολάμβαναν πολιτιστικές δραστηριότητες, όπως ποίηση, δημόσιες συζητήσεις, πολιτική, αρχιτεκτονική, γλυπτική, κωμωδία και δράμα.
Η γραφή τους ήταν φωνητική, που σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορούσαν να διαβάσουν δυνατά. Αυτή ήταν μια πιο ευέλικτη μορφή γραπτής επικοινωνίας και ευκολότερη για τους ανθρώπους να κατανοήσουν από τα ιερογλυφικά.
Πόλεμος και Ολυμπιακοί Αγώνες
Δύο κρίσιμοι παράγοντες που ενθάρρυναν τους αρχαίους Έλληνες να αναζητήσουν θεραπεία και να προωθήσουν την υγεία ήταν η στρατιωτική δραστηριότητα και ο αθλητισμός.
Στους πολέμους, οι γιατροί εργάστηκαν για να θεραπεύσουν πληγές, να αφαιρέσουν ξένα σώματα και να φροντίζουν τη γενική υγεία των στρατιωτών.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, που ξεκίνησαν στην αρχαία Ελλάδα, έθεσαν την ανάγκη για τους ανθρώπους να διατηρηθούν υγιείς προκειμένου να προωθήσουν τη φυσική κατάσταση και να αποτρέψουν τραυματισμούς.
Τεχνικές που περιλάμβαναν τη χρήση ελαιολάδου για την αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος και την πρακτική της προθέρμανσης πριν από τον αγώνα για την αποφυγή τραυματισμών.
Τα τέσσερα στοιχεία
Ο Εμπεδοκλής πρότεινε την ιδέα ότι όλες οι φυσικές ύλες αποτελούνταν από τέσσερα στοιχεία: τη γη, το νερό, τον αέρα και τη φωτιά.
Αυτή η ιδέα τεσσάρων στοιχείων ώθησε τους αρχαίους Έλληνες γιατρούς να καθιερώσουν τη θεωρία τεσσάρων υγρών. Αυτά τα τέσσερα υγρά ήταν αίμα, φλέγμα, κίτρινη χολή και μαύρη χολή. Στη συνέχεια αναπτύχθηκε η ιδέα να διατηρηθούν αυτά τα τέσσερα υγρά σε ισορροπία ως ανάγκη για καλή υγεία.
Οι αρχαίοι Έλληνες συνέδεαν αργότερα κάθε υγρό στοιχείο με μια εποχή, ένα όργανο, μια ιδιοσυγκρασία και ένα στοιχείο, όπως φαίνεται σε αυτόν τον πίνακα:
Η θεωρία εξελίχθηκε ότι όταν όλα τα στοιχεία ισορροπήσουν και αναμιχθούν σωστά, το άτομο βιώνει τέλεια υγεία. Κατά συνέπεια, η ασθένεια θα συνέβαινε όταν κάποιος είχε πάρα πολύ ή πολύ λίγο από τα στοιχεία.
Αυτή η θεωρία παρέμεινε δημοφιλής στη Δυτική Ευρώπη μέχρι τον 17ο αιώνα. Ωστόσο, ενώ οι αρχαίοι Έλληνες προωθούσαν την ιατρική με πολλούς τρόπους, η θεωρία των στοιχείων έθεσε εμπόδιο στην πρόοδο της ιατρικής πρακτικής.
Μόνο 2.000 χρόνια αργότερα οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η θεωρία ήταν ψευδής.
Ο Ιπποκράτης, πατέρας της δυτικής ιατρικής
Ο Ιπποκράτης έζησε από το 460–370 π.Χ. Ως ιδρυτής της Ιπποκράτειας Σχολής Ιατρικής, συνέβαλε σημαντικά στην ιατρική που εξακολουθεί να υφίσταται σήμερα.
Η διδασκαλία στο σχολείο του έφερε επανάσταση στην ιατρική και την καθιέρωσε ως επάγγελμα και πειθαρχία από μόνη της. Μέχρι τότε, η ιατρική αποτελούσε μέρος της φιλοσοφίας και της πρακτικής των τελετουργιών, των ξυλογραφιών και της αποβολής των κακών πνευμάτων.
Ο Ιπποκράτης και οι συνάδελφοί του έγραψαν την «Ιπποκράτειο συλλογή», η οποία περιελάμβανε περίπου 60 αρχαία ελληνικά ιατρικά έργα.
Αυτοί οι πρώτοι ιατροί προώθησαν τη συστηματική μελέτη της κλινικής ιατρικής. Αυτό σημαίνει ότι μελέτησαν ασθένειες εξετάζοντας απευθείας το ζωντανό άτομο.
Σήμερα, ο ιπποκρατικός όρκος είναι όρκος που παίρνουν οι γιατροί και άλλοι επαγγελματίες υγείας όταν πληρούν τις προϋποθέσεις. Ορκίζονται να ασκούν ιατρική ηθικά και ειλικρινά.
Ο Ιπποκράτης άφησε κληρονομιά, συμπεριλαμβανομένων των ακόλουθων.
Ιπποκρατικά δάχτυλα
Ο Ιπποκράτης, και αυτοί από τη σχολή ιατρικής του, ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που περιέγραψαν και τεκμηρίωσαν σωστά διάφορες ασθένειες και διαταραχές, συμπεριλαμβανομένης μιας λεπτομερούς περιγραφής του κτυπήματος των δακτύλων.
Το κτύπημα των δακτύλων είναι ένα χαρακτηριστικό σημάδι χρόνιας υπερκείμενης πνευμονοπάθειας, κυανωτικής καρδιακής νόσου και καρκίνου του πνεύμονα. Μέχρι σήμερα, ορισμένοι γιατροί χρησιμοποιούν τον όρο «Ιπποκρατικά δάχτυλα» για τα δάχτυλα.
Το Ιπποκράτειο πρόσωπο
Αυτός ο όρος περιγράφει ένα πρόσωπο λίγο πριν από το θάνατο.
Εάν ένα άτομο είχε τα ακόλουθα σημάδια και δεν έκανε καμία βελτίωση, ο γιατρός μπορεί να υποψιάζεται ότι ήταν κοντά στο θάνατο:
- μια αιχμηρή μύτη
- βυθισμένα μάτια
- αυτιά κρύα και τραβηγμένα μέσα, με παραμορφωμένους λοβούς
- σκληρό, τεντωμένο και ξηρό δέρμα του προσώπου
- απαλό και σκοτεινό πρόσωπο
Ιατρική ορολογία
Ο Ιπποκράτης και το σχολείο του ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τους ακόλουθους ιατρικούς όρους:
- οξεία και χρόνια
- ενδημική και επιδημία
- ανάρρωση
- κρίση
- παρόξυνση
- παροξυσμός
- κορυφή
- υποτροπή
- ανάλυση
Άλλοι ιατρικοί όροι
Άλλες λέξεις που προέρχονταν από τα αρχαία ελληνικά και επιμένουν στη σύγχρονη ιατρική χρήση περιλαμβάνουν:
βιο, ή ζωή
- γονέα, που σχετίζεται με τη γέννηση ή την καταγωγή
- gynec, που σημαίνει γυναίκα
- οφθαλμός, ένα μάτι
- αναφορικά με ένα παιδί
- πνεύμα ή αναπνοή
- physis, που σημαίνει ύπαρξη ή φύση
Ιατρική πρακτική και έρευνα
Δύο διάσημοι Έλληνες φιλόσοφοι, ο Αριστοτέλης (384–322 π.Χ.) και ο Πλάτων (424–348 π.Χ.) κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το ανθρώπινο σώμα δεν είχε καμία χρήση στη μεταθανάτια ζωή.
Αυτή η σκέψη διαδόθηκε και επηρέασε τους Έλληνες γιατρούς. Επέτρεψε στους Έλληνες να αρχίσουν να ανακαλύπτουν συστηματικά το εσωτερικό του ανθρώπινου σώματος.
Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, οι μελετητές άρχισαν να τεμαχίζουν τα πτώματα και να τα μελετούν. Μερικές φορές, έκοβαν τα πτώματα των εγκληματιών που ήταν ακόμα ζωντανοί Αυτό το είδος έρευνας οδήγησε στα ακόλουθα συμπεράσματα:
- ο εγκέφαλος και όχι η καρδιά ελέγχει την κίνηση των άκρων
- το αίμα κινείται μέσω των φλεβών
Ωστόσο, δεν σημείωσαν ότι το αίμα κυκλοφορεί στο σώμα.
Ο Θουκυδίδης, που έζησε γύρω στο 460–395 π.Χ., κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι προσευχές ήταν αναποτελεσματικές ενάντια σε ασθένειες και πληγές και ότι η επιληψία είχε μια επιστημονική εξήγηση που δεν είχε καμία σχέση με θυμωμένους θεούς ή κακά πνεύματα.
Με την πάροδο του χρόνου, οι Έλληνες επαγγελματίες ιατρικής και μελετητές αναζήτησαν όλο και περισσότερο εντελώς φυσικές θεωρίες για την αιτία των ασθενειών.
Διάγνωση και θεραπεία
Οι Έλληνες γιατροί χρησιμοποίησαν διαγνωστικές μεθόδους που δεν ήταν πολύ διαφορετικές από αυτές που χρησιμοποιούνται σήμερα. Πολλές από τις φυσικές θεραπείες τους ήταν παρόμοιες με μερικές τρέχουσες θεραπείες στο σπίτι.
Διάγνωση
Έλληνες γιατροί θα πραγματοποιούσαν κλινικές παρατηρήσεις. Πραγματοποιούσαν ενδελεχή φυσική εξέταση.
Τα ιπποκρατικά βιβλία τους έδωσαν καθοδήγηση σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής της εξέτασης και τις ασθένειες που πρέπει να εξετάσουν ή να αποκλείσουν.
Θεραπευτική αγωγή
Καθώς η μαγεία και τα ξόρκια έδωσαν τη θέση τους στην αναζήτηση φυσικών αιτιών, οι άνθρωποι άρχισαν επίσης να αναζητούν φυσικές θεραπείες.
Έλληνες γιατροί έγιναν εξειδικευμένοι βοτανολόγοι και συνταγογράφοι φυσικών θεραπειών. Πίστευαν ότι η φύση παρά η δεισιδαιμονία ήταν ο καλύτερος θεραπευτής.
Τα ιπποκρατικά βιβλία ανέφεραν τις ακόλουθες θεραπείες:
- Ασθένειες στο στήθος: Πάρτε σούπα κριθαριού, ξύδι και μέλι.
- Πόνος στο πλάι: Βουτήξτε ένα μεγάλο μαλακό σφουγγάρι σε νερό και απλώστε απαλά. Εάν ο πόνος φτάσει στο λαιμό, ο γιατρός θα πρέπει να αφαιρέσει αίμα κοντά στον αγκώνα έως ότου το αίμα ρέει έντονο κόκκινο.
- Πνευμονία: Ένα λουτρό θα ανακουφίσει τον πόνο και θα βοηθήσει στην αναζωογόνηση. Ο ασθενής πρέπει να παραμείνει εντελώς ακίνητος στο μπάνιο.
Προσπαθώντας να ισορροπήσουν τα τέσσερα υγρά όταν οι ασθενείς τους ήταν άρρωστοι, οι γιατροί μερικές φορές θα έκαναν τα πράγματα σωστά, ακόμα κι αν το έκαναν για λάθος λόγους.
Όταν προσπαθούν να εξισορροπήσουν τη φυσική θερμοκρασία ενός ασθενούς:
- κρατούσαν ένα άτομο ζεστό όταν είχε κρυολόγημα
- διατηρούσαν τους εμπυρετούς και ιδρωμένους ασθενείς στεγνούς και δροσερούς
- αιμορραγούσαν τους ασθενείς για να αποκαταστήσει την ισορροπία του αίματος
- καθάριζαν ένα άτομο για να αποκαταστήσουν την ισορροπία της χολής, για παράδειγμα, δίνοντάς του καθαρτικά ή διουρητικά ή κάνοντάς το να κάνει εμετό
Στα παραπάνω παραδείγματα, τα δύο πρώτα έχουν νόημα στη σύγχρονη ιατρική, το τρίτο δεν είχε, και το τέταρτο εξαρτάται από την ασθένεια του ατόμου. Εάν ένα άτομο καταπιεί κάτι τοξικό, είναι μερικές φορές καλή ιδέα να τους προκαλέσουν εμετό.
Οι Έλληνες συνέστησαν επίσης τη μουσική και το θέατρο ως θεραπείες ψυχικής και σωματικής ασθένειας.
Η εναλλαγή του ήχου του φλάουτου και της άρπας ως θεραπεία για ουρική αρθρίτιδα, η χρήση μουσικοθεραπείας για να καταπραΰνει το «πάθος» και η παρακολούθηση τραγικών έργων ως ψυχοθεραπείας.
Έκκληση στους θεούς
Το φίδι έγινε σύμβολο της φαρμακευτικής. Πολλοί φαρμακοποιοί χρησιμοποιούν ακόμα ένα παρόμοιο σύμβολο σήμερα.
Παρά τη μετάβαση σε φυσικές και όχι πνευματικές θεραπείες, πολλοί γιατροί εξακολουθούσαν να απευθύνονται στους θεούς εάν οι θεραπείες τους δεν λειτουργούσαν.
Ο Ασκληπιός ήταν ο Έλληνας θεός της θεραπείας, και υπήρχε ένας ναός στην Επίδαυρο, που ονομάζεται Ασκληπιός. Τελικά, αυτοί και παρόμοιοι ναοί έγιναν ιαματικά λουτρά, γυμναστήρια, δημόσια λουτρά και αθλητικά στάδια.
Μερικοί γιατροί θα θεραπεύσουν τους ασθενείς τους και μετά θα τους μεταφέρουν στο ναό για ύπνο. Πίστευαν ότι η Υγεία και η Πανάκεια, κόρες του Ασκληπιού, θα έφταναν με δύο ιερά φίδια που θα θεραπεύσουν τους ανθρώπους που φρόντιζαν.
Από το «Υγεία» έχουμε τη λέξη υγιεινή. Το φίδι σήμερα είναι το σύμβολο των φαρμακοποιών.
Χειρουργική επέμβαση
Οι συνεχείς πόλεμοι έδωσαν στους γιατρούς εμπειρία πρακτικής πρώτων βοηθειών, και έγιναν εξειδικευμένοι εμπειρογνώμονες στα σπασμένα οστά, στη στερέωση των εξάρθρων άκρων και στη θεραπεία των ολισθηρών δίσκων.
Οι στρατιωτικοί γιατροί θα αφαιρούσαν τα βέλη και άλλα όπλα. Πραγματοποίησαν επίσης ακρωτηριασμούς, για παράδειγμα, για να σταματήσουν την εξάπλωση της γάγγραινας.
Θα έκλειναν μια πληγή χρησιμοποιώντας νήμα και θα την σκέπαζαν με σφουγγάρι ή λινό εμποτισμένο με ξύδι, κρασί, λάδι ή νερό, θαλασσινό νερό, μέλι ή φυτά σε σκόνη.
Στη συνέχεια ενθάρρυναν τον ασθενή να καταναλώνει τρόφιμα, όπως το σέλινο, το οποίο πίστευαν ότι είχε αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες.
Η κατανόηση της μόλυνσης των αρχαίων Ελλήνων παρέμεινε περιορισμένη, ωστόσο πίστευαν ότι το πύον ήταν χρήσιμο για την απομάκρυνση των τοξινών από το σώμα, μια ιδέα που παρέμεινε στους μεσαιωνικούς χρόνους.
Δημόσια υγεία
Οι αρχαίοι Έλληνες έχτισαν λουτρά για καθαρισμό και αναψυχή, πίστευαν ότι παραμένουν υγιείς. Υπήρχαν ιδιωτικά και δημόσια λουτρά, μερικά σε περιοχές με φυσικά ζεστά νερά πηγής.
Οι αρχαίοι Έλληνες προσπαθούσαν στα παρακάτω:
- διατηρούν μια σταθερή θερμοκρασία
- καθαρίζουν τα δόντια τους
- πλύσιμο τακτικά
- διατηρούν τη φόρμα
- να τρώνε υγιεινά,
Έλληνες γιατροί πίστευαν επίσης στο όφελος να κάνουν πράγματα με μέτρο.
Μια μελέτη δεδομένων για 83 επιφανείς άντρες στην αρχαία Ελλάδα διαπίστωσε ότι έζησαν, κατά μέσο όρο, σε ηλικία περίπου 70 ετών.
Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι θα είχαν το προνόμιο του καλού φαγητού και των σχετικά άνετων συνθηκών διαβίωσης. Το συνολικό μέσο προσδόκιμο ζωής ήταν πιθανώς πολύ χαμηλότερο, λόγω της βρεφικής θνησιμότητας, του θανάτου κατά τον τοκετό, της φτώχειας και άλλων μορφών στέρησης.
Ο Ιπποκράτης σημείωσε ότι οι φτωχοί άνθρωποι θα ήταν πολύ επικεντρωμένοι στο να καλύψουν τις ανάγκες τους για να ανησυχούν για τη γενική υγεία τους.
Σήμερα
Η αρχαία ελληνική σκέψη και φιλοσοφία άνοιξε το δρόμο για σημαντικές εξελίξεις στην ιατρική.
Η διάδοση ελληνικών ιδεών σχετικά με την ιατρική στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και πέραν αυτής.
Ως αποτέλεσμα, πολλά από αυτά που δίδαξαν και έμαθαν οι Έλληνες για την ιατρική εξακολουθούν να υπάρχουν ως βάση για τη σύγχρονη επιστημονική ιατρική.
medicalnewstoday.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου