Η χαρουπιά διασώθηκε στο οικόπεδό μας κατόπιν πιέσεων που εξάσκησα με ιδιαίτερη μαχητικότητα. Οι γνώμες των «ειδημόνων» έδιναν και έπαιρναν.
Τι τη θέλετε ; Μαζεύει ποντίκια ο ένας…
Τι τη θέλετε; Μαζεύει σφήκες ο άλλος…
Τι τη θέλετε; Τα άνθη της μυρίζουν πολύ παράξενα και μαζεύουν έντομα (είναι όντως μελισσοκομικό φυτό).
Ευτυχώς διατηρήθηκε και – αν είμαστε καλά – κάποια στιγμή θα διαμορφώσουμε ένα καθιστικό εξωτερικού χώρου στην παχιά και πλούσια σκιά της. Για την ώρα ψάχνω τρόπους να αξιοποιήσω τα άφθονα χαρούπια της.
Από τα χαρακτηριστικά δέντρα του νησιού μας η χαρουπιά, η Ceratonia siliqua όπως είναι η επιστημονική της ονομασία , έδωσε το θρεπτικό της καρπό σε δύσκολες εποχές στους κρητικούς (και όχι μόνο). «Σοκολάτες της κατοχής» λένε ακόμη οι ηλικιωμένοι τα χαρούπια και θυμούνται τη νοστιμιά τους. Τα καλύτερα χαρούπια της σοδειάς, τα φούρνιζαν και τα αποθηκεύανε σε μεταλλικά κατά προτίμηση δοχεία. Εκεί καραμελώνανε και αποτελούσαν την εναλλακτική της σταφίδας επιλογή για το δεκατιανό των σχολιαρόπαιδων!
Το χαρουπόμελο αποτελούσε μαζί με το πετιμέζι την κύρια γλυκαντική ουσία αφού η ζάχαρη ήταν σχετικά ακριβό προϊόν. Και το χαρουπάλευρο έδινε νόστιμα και θρεπτικά κουλουράκια και κέικ.
Ειδικά στον πόλεμο, τα χαρούπια ήταν η τροφή που έσωσε πολλά παιδιά .Περιέχουν ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο, φώσφορο, κάλιο, πυρίτιο, καθώς και βιταμίνες Α, Β1, Β2, D. Επίσης, εξαιτίας της μεγάλης περιεκτικότητάς τους σε φυτικές ίνες, βοηθούν στη σωστή λειτουργία του εντέρου μας. Είναι εύπεπτα και δεν προκαλούν αλλεργίες. Η παράδοση λέει ότι και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής τρεφόταν στην έρημο με χαρούπια.
Επί το έργον
Πλένουμε τα χαρούπια και τα σπάμε σε κομματάκια 1-2 εκατοστών. Είναι το δύσκολο μέρος όλης της διαδικασίας και δεν σας κρύβω ότι έβγαλα μια μικρή φουσκίτσα στο χέρι μου, στην προσπάθειά μου να τα κόβω με το μαχαίρι. Αν λύσω αυτό το θέμα, του χρόνου θα κάνω μποτίλιες χαρουπόμελου…
update: Τελικά σπάνε πολύ εύκολα με τη βοήθεια μια πένσας…
Τα βάζουμε σε μεγάλη κατσαρόλα με προσθέτουμε νερό ώστε να τα σκεπάζει κατά δύο δάκτυλα περίπου. Βάζουμε την κατσαρόλα να βράσει και αφαιρούμε όσο μπορούμε από τον αφρό που δημιουργείται. Αφού βράσουν 5 λεπτά αποσύρουμε από τη φωτιά.
Αφήνουμε να μείνουν 24-48 ώρες ώστε τα χαρούπια να αφήσουν όλο το μέλι τους στο νερό μας.
Τελικά σουρώνουμε το υγρό και το βάζουμε να βράζει σε μέτρια θερμοκρασία ως ότου δέσει και αποκτήσει την υφή και την πυκνότητα του πετιμεζιού, λίγο δηλαδή πιο ρευστό από το μέλι.
Το τελικό αποτέλεσμα:
Παρατηρήσεις
1) Στo πλαίσιo των πειραματισμών μου, άφησα μια ποσότητα χαρουπιών για περισσότερες μέρες στο νερό. Το αποτέλεσμα «έσερνε» μια ξυνίλα που δεν μου άρεσε πολύ.
2) Σε μια ποσότητα από το υγρό του εκχυλίσματος, πρόσθεσα στάχτη όπως κάνουμε στο μούστο για το πετιμέζι, μήπως επηρεάσει τη διαύγεια του χαρουπόμελού μου. Άδικος κόπος! Δεν είχε καμία διαφορά!
3) Εφαρμογές του χαρουπόμελου, στα προσεχή…Δεν είναι ανάγκη να έχετε χαρούπια. Μπορείτε να βρείτε έτοιμο χαρουπόμελο . Οι υγιεινιστές έχουν ξαναανακαλύψει την αξία του!
4) Αναζητώ συνταγή χαρουπάλευρου για τα χαρούπια της επόμενης χρονιάς.
- Οι πληροφορίες είναι από τα παρακάτω sites και από μαρτυρίες ηλικιωμένων.Όπως θα δείτε τα περισσότερα είναι από την Κρήτη. Στην Κρήτη η χαρουπιά είναι αυτοφυής και στο παρελθόν τα χαρούπια ήταν ένα σημαντικό προϊόν.
- http://www.mani.org.gr/ithi/haroupia/har.htm
http://johnybee.blogspot.com/2008/11/blog-post_25.html
http://gym-platan.chan.sch.gr/cdrom/xl_xaroypia.htm
update: Σίγουρα όταν πρωτοδημοσίευσα τη συνταγή για χαρουπόμελο δεν υπήρχε άλλη συνταγή στο διαδίκτυο γιατί το είχα ψάξει τόσο πολύ που θα την είχα βρει. Θα είχα γλυτώσει από ένα σωρό πειραματισμούς και θα είχα σώσει πολλά χαρούπια που πήγαν άδικα!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου